Σχετικά με τις δηλώσεις του νέου Προέδρου του ΙΕΠ Γ. Αντωνίου
Γιώργος Τρούλης
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΕΝΩΤΙΚΗ ΕΚΚΙΝΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε.
Γνωστή η πορεία και το ύφος του κ. Αντωνίου, προτεινόμενος από την υπουργό παιδείας Ν. Κεραμέως για τη θέση του προέδρου του ΙΕΠ, ο οποίος απευθύνθηκε με τον πλέον απαξιωτικό τρόπο για τον ρόλο των συνδικάτων και των εκπροσώπων του συνδικαλιστικού κινήματος.
Προφανώς ο ίδιος αλλά και η πολιτική ηγεσία του υπουραίου παιδείας ξεχνά τον ρόλο που οφείλει να διαδραματίσει ο Πρόεδρος ενός κατεξοχήν επιστημονικού θεσμού, του ΙΕΠ, που σκοπό έχει να προτείνει κατευθυντήριες γραμμές στη Δημόσια Εκπαίδευση, να απηχεί αντιλήψεις βελτίωσης του περιεχομένου της εκπαιδευτικής διαδικασίας και να συμβάλει στην ποιοτική αναβάθμισή της. Ταυτόχρονα οφείλει σε μια δύσκολη συγκυρία για τα δημόσια κοινωνικά αγαθά να επιδιώκει την συνεννόηση με την εκπαιδευτική κοινότητα προκειμένου να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι.
Οι δηλώσεις του δεν οδηγούν σε αυτή την κατεύθυνση αλλά αντίθετα τοποθετήθηκε στην επιτροπή μορφωτικών υποθέσεων της βουλής σε μια λογική επαναφοράς χάραξης εκπαιδευτικής πολιτικής εποχής που το εκπαιδευτικό κίνημα έδωσε μάχες για να αντιμετωπίσει τις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές της τότε κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
Οι θέσεις του, που προφανώς αποτελούν και κυβερνητική επιλογή, είναι η επαναφορά της εξωτερικής αξιολόγησης των σχολικών μονάδων με σκοπό την κατηγοριοποίησή τους, η επαναφορά της ατομικής τιμωρητικής αξιολόγησης χειραγώγησης προφανώς στα πρότυπα των αγγλοσαξονικών εκπαιδευτικών συστημάτων, την επέκταση του θεσμού των προτύπων και πειραματικών σχολείων τα οποία τα χαρακτήρισε ως την “ατμομηχανή που θα τραβήξει μπροστά όλο το εκπαιδευτικό σύστημα” λες και τα υπόλοιπα σχολεία δεν επιτελούν αυτόν τον ρόλο, μίλησε για ίδρυση “Προτύπων Επαγγελματικών Λυκείων σε αντιπροσωπευτικές περιοχές της χώρας τα οποία θα είναι σχολεία-πιλότοι και σε συνεργασία με επιχειρήσεις θα οδηγούν σε εξάσκηση των μαθητών σε πραγματικά εργασιακά περιβάλλοντα” κλπ
Υπενθυμίζουμε ότι το εκπαιδευτικό κίνημα έδωσε μεγάλες μάχες στο παρελθόν και δεν θα κάνει πίσω ούτε και σήμερα για μια πραγματική δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση χωρίς κανέναν αποκλεισμό μαθητών, για την εξομάλυνση των μαθησιακών ανισοτήτων των μαθητών μας κι όχι γενικά και αόριστα την δυνατότητα ίσων ευκαιριών (όποιος το ισχυρίζεται αυτό ουσιαστικά προωθεί την κοινωνική αναπαραγωγή των ανισοτήτων), για την κατάργηση της αυτοδίκαιης αργίας, για την κατάργηση της ατομικής αξιολόγησης-χειραγώγησης, για την αύξηση των δαπανών στη δημόσια εκπαίδευση, για μόνιμους διορισμούς σε όλες τις πραγματικές ανάγκες της δημόσιας εκπαίδευσης σύμφωνα με τις θέσεις του κλάδου.
Προφανώς οι θέσεις του κ. Αντωνίου είναι παρασάγγας αντίθετες με τις θέσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας και θα δώσουμε όλες τις μάχες που θα απαιτηθούν, εφόσον επιχειρηθεί η υλοποίηση των παραπάνω θέσεων και απόψεων, για να κρατήσουμε το δημόσιο σχολείο δημόσιο κοινωνικό αγαθό, μακριά από οποιαδήποτε προσπάθεια ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης που είναι ο κεντρικός πολιτικός στόχος.
Προφανώς οι επιλογές των προσώπων ανήκουν στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου παιδείας και συνολικά στην κυβέρνηση και ως τέτοιες θα κριθούν τόσο από την κοινωνία όσο κι από την εκπαιδευτική κοινότητα.
