Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Δυστυχώς με τον πιο επίσημο τρόπο και από το βήμα της 84ης ΔΕΘ ο κ. Μητσοτάκης επιβεβαίωσε τις ανησυχίες των εργαζομένων, των εκπαιδευτικών για το μέλλον της εργασίας και του δημόσιου δωρεάν σχολείου, τις ανησυχίες για τις βαρύγδουπες εξαγγελίες του για την «ανάπτυξη» που τελικά περιλαμβάνει ανάπτυξη για τους λίγους!
Δεν βρήκε- λέει- πιστώσεις στον προϋπολογισμό του 2019 για τους 10.500 μόνιμους διορισμούς στην εκπαίδευση που προβλέπονταν για το 2020! Άλλο ήθελε να πει, ότι τους μόνιμους διορισμούς στην Γενική εκπαίδευση να τους ξεχάσουμε και ότι ο προϋπολογισμός του 2020 δεν θα προνοεί τίποτε γι αυτούς. Από το 2021 και βλέπουμε… Την δε «περίφημη» προεκλογική του εξαγγελία 5:1 , δηλαδή για κάθε 5 αποχωρήσεις μια πρόσληψη προσπάθησε να τη «διαχειριστεί» λέγοντας ότι «να δούμε» πρώτα τις «πραγματικές» ανάγκες και μετά τι διορισμοί χρειάζονται. Δεν ξέρει φαίνεται -δεν άκουσε- ότι 31.000 εκπαιδευτικοί εργάζονται σε θέσεις πάγιων και διαρκών αναγκών και κάθε χρόνο γυρίζουν από περιοχή σε περιοχή και από σχολείο σε σχολείο και ότι από το 2010 36.000 εκπαιδευτικοί έχουν αποχωρήσει από την εκπαίδευση! Ακόμα και τους 4.500 διορισμούς στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση τους παρέπεμψε για το 2020!
Η παραπάνω αντιμετώπιση μας κάνει να ανησυχούμε και για το πότε και πόσες τελικά από τις 37.000 πιστώσεις για αναπληρωτές που είχαν προϋπολογισθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση θα αντιστοιχηθούν με ανάλογο αριθμό προσλήψεων, ώστε να μην υπάρχουν κενά οργανικά και λειτουργικά. Δυστυχώς με την έναρξη της σχολικής χρονιάς –και παρά την πρόσληψη 20.600 αναπληρωτών- τα κενά είναι τουλάχιστον 6.000 (63% στη Δευτεροβάθμια) και πρέπει άμεσα να καλυφθούν!
Επιπλέον ο κ. Μητσοτάκης και η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας εξήγγειλαν ως άμεσα σχέδια τους την εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση για τους/τις εκπαιδευτικούς και τη σχολική μονάδα – η οποία υπηρετείται από της διάλυση των δομών στήριξης του εκπαιδευτικού έργου και την επαναφορά των σχολικών συμβούλων και του ΠΔ 152. Και φυσικά τη δημιουργία αυτόνομου διοικητικά και οικονομικά σχολείου που θα χρηματοδοτείται αναλόγως της αξιολόγησής του, με διευθυντή μάνατζερ, χορηγούς και κουπόνια για τους «πελάτες» γονείς και μαθητές.
Η «Αποκάλυψή του» περιελάβανε και άλλα πολλά και κρίσιμα «καλά», με πρώτο μεταξύ αυτών τις «ρυθμίσεις» στην κατεύθυνση ότι η προστασία της μισθωτής εργασίας αποτελεί εμπόδιο για την «επιχειρηματικότητα». Επιπλέον με την εκκωφαντική σιωπή του στο ερώτημα της σχέσης μεγάλων επενδύσεων και προστασίας του περιβάλλοντος επιβεβαίωσε τους φόβους ότι η «επιχειρηματικότητα» που θέλει να ενθαρρύνει δεν θα εναρμονίζεται με περιβαλλοντικά «βαρίδια».
Δεν είπε κουβέντα για την συμφωνία των Πρεσπών, και πλέον απέναντι στην προεκλογική τυχοδιωκτική ρητορεία της «προδοσίας», υψώνεται η στάση της «υπεύθυνης» κυβέρνησης που δηλώνει ότι την συμφωνία θα την εφαρμόσει κατά γράμμα και θα επιτηρεί αν αυτή θα εφαρμοστεί από τη Βόρεια Μακεδονία ή όχι!
Η ομιλία του κ. Μητσοτάκη κατέδειξε τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησής του για το επόμενο διάστημα.
Ως συνέχεια του «επιτελικού» κράτους με την ΕΥΠ στους δημόσιους οργανισμούς, την υπερσυγκέντρωση εξουσιών στο γραφείο του Πρωθυπουργού, την κατάργηση του πανεπιστημιακοί ασύλου, προχωρούν με το «Αναπτυξιακό νομοσχέδιο» σε συνολική επίθεση στην μισθωτή εργασία.
Η κατάργηση του βάσιμου λόγου απόλυσης δεν τους αρκούσε. Συνεχίζουν με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και προκρίνουν «επιχειρησιακές» και ατομικές συμβάσεις έναντι των κλαδικών με άμεση συνέπεια τη μείωση των μισθών των εργαζομένων!
Ταυτόχρονα επιδιώκουν τον πλήρη έλεγχο της συνδικαλιστικής δράσης και των αγώνων των εργαζομένων με διατάξεις στον νέο συνδικαλιστικό νόμο που αφορά σαφώς όλους τους εργαζόμενους και του Δημόσιου Τομέα με τη σαφή αναφορά στο ν.2164! Πιο συγκεκριμένα επιδιώκουν κατάργηση στην πράξη των καταστατικών των σωματείων με ηλεκτρονικές ψηφοφορίες των εργαζομένων «εξ αποστάσεως» για απεργίες και κινητοποιήσεις και με «ελεγκτή» όλης αυτής της διαδικασίας, τον υπουργό, το κράτος και την εργοδοσία, ανατρέποντας τις θεμελιακές αρχές της αυτονομίας των συνδικάτων και της συνδικαλιστικής ελευθερίας, αρχές που κατοχυρώνονται τόσο από ιστορικές Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας όσο και από το ελληνικό σύνταγμα. Τι ζητήματα προκύπτουν συνεπώς:
ü Η δημιουργία «ηλεκτρονικού μητρώου συνδικαλιστικών οργανώσεων και στελεχών» το οποίο θα βρίσκεται στη διάθεση των εργοδοτών και των υπουργείων, μπορεί να εκθέσει τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα των εργαζόμενων και την άποψή τους στις σχετικές ψηφοφορίες, οδηγώντας σε διαδικασία φακελώματος.
ü Με την καθιέρωση της συμμετοχής για απόφαση απεργίας στο 50% + 1 επί του συνόλου των εργαζομένων και όχι μόνο των μελών του σωματείου , θα ισχύσει το αδιανόητο να ψηφίζει ακόμα και κάποιος που δεν είναι μέλος σε μια συνδικαλιστική οργάνωση. Επιπλέον, θα δυσχεράνει τη δυνατότητα λήψης αποφάσεων από τα σωματεία για την διεξαγωγή απεργίας
ü Η ηλεκτρονική ψηφοφορία θα οδηγήσει στην πλήρη απομαζικοποίηση και απαξίωση των Γενικών Συνελεύσεων και των συλλογικών διαδικασιών, οδηγώντας στον ατομικισμό και την αδιαφορία για τα κοινά ζητήματα. Οι εργαζόμενοι, κατά μόνας, απομονωμένοι από τους συναδέλφους τους, χωρίς συμμετοχή στις Γενικές Συνελεύσεις και τις ζυμώσεις που αυτές προκαλούν, και χωρίς απαραίτητη συμμετοχή στις κινητοποιήσεις, καλούνται… να αποφασίσουν για απεργία πατώντας ένα κουμπί.
ü Καταστρατηγείται στην πράξη η αυτονομία των συνδικάτων και το αυτονόητο δικαίωμα να αποφασίζουν ποια είναι τα μέλη τους. Τα συνδικάτα έχουν καταστατικά και οι όποιες τροποποιήσεις σχετικά με την συμμετοχή των εργαζόμενων πρέπει να αποφασίζονται από τα ίδια.
ü Η κυβέρνηση και η εργοδοσία θέλουν να αποκτήσουν με αυτόν τον νόμο τον πλήρη έλεγχο των συνδικαλιστικών οργανώσεων και των δράσεων τους.
ü Η κυβέρνηση υποκριτικά, χρησιμοποιεί ως βασικό επιχείρημα την καθολική συμμετοχή των εργαζόμενων σε αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. Ωστόσο ενώ απαιτεί την απόλυτη πλειοψηφία στα σωματεία, δαιμονοποιεί την απλή αναλογική στην κεντρική πολιτική σκηνή (καταστρατήγηση της αναλογικότητας τη τοπική αυτοδιοίκηση).
Η ελληνική κοινωνία και η δημόσια εκπαίδευση βρίσκονται απέναντι σε μεγάλες προκλήσεις που απαιτούν τη συνεχή εγρήγορση και συσπείρωση του κλάδου, με στόχο την άμεση αντίδρασή του. Πρόσφατες κατακτήσεις μας δυστυχώς φαίνεται πως θα ξαναγίνουν συνθήματα διεκδίκησης! Είναι επιτακτική ανάγκη η οργάνωση δυναμικών αγωνιστικών κινητοποιήσεων, έγκαιρα προετοιμασμένων, με μαζική συμμετοχή και με ξεπέρασμα διχαστικών, μικροπαραταξιακών αντιλήψεων.
Προς αυτή την κατεύθυνση καθοριστικό ρόλο θα παίξει η ενημέρωση και η προετοιμασία των συναδέλφων/ισσών μέσα στα σχολεία, ώστε να εξασφαλίζεται και η καλύτερη συμμετοχή όλων στις γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ και στις αγωνιστικές δράσεις!
18/9/2019
