Τους προβληματισμούς της για το νέο σύστημα διορισμού εκπαιδευτικών που προωθεί το υπουργείο Παιδείας εκφράζει μέσω της «Εφ. Συν.»-efsyn.gr– με ανοιχτή επιστολή προς τον Κώστα Γαβρόγλου, καθηγήτρια φιλόλογος.
Όπως υποστηρίζει μεταξύ άλλων, το νέο σύστημα μοριοδότησης είναι άδικο και ζητά να αλλάξει.
Το πλήρες κείμενο της επιστολής αναφέρει τα εξής:
Αξιότιμε κ. Υπουργέ,
Θα ήθελα να σας εκθέσω τους έντονους προβληματισμούς μου σχετικά με το νέο σύστημα διορισμού εκπαιδευτικών που προτείνετε.
Πριν όμως, θα ήθελα να σας αναφέρω την ηλικία μου και την ειδικότητά μου. Είμαι 44 ετών. Ως προς την ειδικότητα είμαι φιλόλογος ΠΕ 02. Όπως καταλαβαίνετε από την ηλικία μου, εισήχθην στη Φιλοσοφική Σχολή το 1992 και αποφοίτησα το 1996. Επίσης, αντιλαμβάνεστε ότι, τον καιρό που αποφοίτησα, τα δεδομένα στον κλάδο των φιλολόγων αλλά και στον χώρο της εκπαίδευσης ήταν εντελώς διαφορετικά από εκείνα που ανέκυψαν μετά από μερικά χρόνια (1998: κατάργηση επετηρίδας και καθιέρωση του γραπτού διαγωνισμού του ΑΣΕΠ). Αλλά και ο αριθμός των αποφοίτων με πτυχίο ειδικότητας ΠΕ 02 υπερδιπλασιάστηκαν στα χρόνια που μεσολάβησαν από την εισαγωγή μου μέχρι την αποφοίτησή μου και την έξοδό μου στην αγορά εργασίας. Ο λόγος; οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες των τότε κυβερνήσεων με τη δημιουργία πλήθους τέτοιων ή παρεμφερών σχολών ανά την επικράτεια. Το αποτέλεσμα; Η δημιουργία μιας υπερπληθώρας πτυχιούχων που συνέβαλε από κοινού με άλλους – οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες – στην ελαστικοποίηση των μορφών εργασίας στον ιδιωτικό τομέα για εμάς τους εκπαιδευτικούς και δη τους φιλολόγους (φροντιστήρια), την υποαπασχόληση και τον μεγαλύτερο εφιάλτη: την ανεργία.
Και κάπου εκεί εμφανίστηκαν και τα προγράμματα της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης και της Ενισχυτικής που από κοινού με την επιτυχία στον γραπτό διαγωνισμό του ΑΣΕΠ έδιναν τα πολυπόθητα μόρια για μια καλύτερη θέση στον πίνακα αναπληρωτών και για μια ελπίδα στο δικαίωμα στην εργασία. Και κάπου εκεί εμφανίστηκε και το μέσον, οι πολιτικές γνωριμίες, που όσοι είχαν την τύχη να έχουν, χρησιμοποίησαν. Και κάπου εκεί εμφανίστηκαν και τα φροντιστήρια προετοιμασίας για τον γραπτό διαγωνισμό με πολύ υψηλά δίδακτρα, που όσοι υποψήφιοι είχαν τα απαραίτητα ποσά, διέθεσαν. Και κάπου αργότερα εμφανίστηκαν τα σεμινάρια και τα μεταπτυχιακά – τα περισσότερα επί πληρωμή – στην Ε.Α.Ε. Με κάποια από τα παραπάνω ή με όλα τα παραπάνω πολλοί κατάφεραν να διοριστούν ή να βρίσκονται πολύ ψηλά στους πίνακες αναπληρωτών και να έχουν κάθε χρόνο εργασία.
Από τα παραπάνω γίνεται ολοφάνερο ένα πράγμα: ότι η γενιά η δική μου, όσοι έχουμε την ηλικία των 44, πάνω- κάτω, που δεν προλάβαμε τον διορισμό με την επετηρίδα, όχι μόνο δεν μπορούσαμε να προβλέψουμε τις πιο πάνω δυσμενείς για το εργασιακό μέλλον μας εξελίξεις, αλλά και σαφώς δεν ευθυνόμαστε για αυτές. Ότι η δική μου γενιά αδικήθηκε, ότι η δική μου γενιά είδε τον χώρο της εκπαίδευσης να γίνεται πεδίο πολιτικών μαγειρεμάτων, τόπος κερδοσκοπίας για διάφορους φορείς, ιδιωτικούς και δημόσιους, που εκμεταλλεύτηκαν με τον πιο αισχρό τρόπο τα όνειρα και την ελπίδα εκατοντάδων χιλιάδων εκπαιδευτικών. Είναι δίκαιο, λοιπόν, να πληρώσουμε εμείς για τις κακές πολιτικές, για τις πολιτικές σκοπιμότητες και για τις προχειροδουλειές των τότε πολιτικών ηγεσιών που έφτασαν την παιδεία, αλλά και τη χώρα στην τωρινή της κατάσταση και εμάς στο χείλος της απόγνωσης; είναι δίκαιο να καλούμαστε να ανταγωνιστούμε εμείς, που ζήσαμε σε άλλες συνθήκες, τους νεότερους που, όταν εισήχθησαν στις καθηγητικές και παιδαγωγικές σχολές, είχαν ή μπορούσαν να έχουν πλήρη επίγνωση της κατάστασης που θα αντιμετωπίσουν και ως εκ τούτου είχαν τη δυνατότητα να σχεδιάσουν άμεσα το μέλλον τους, χωρίς να έχουν να αντιμετωπίσουν ξαφνικές ανατροπές;
Έρχομαι τώρα στο σύστημα διορισμού που προτείνετε.
Πιο συγκεκριμένα:
1. Μοριοδοτείτε τα μεταπτυχιακά, δε ζητάτε όμως συνάφεια.
Εξισώνετε ακόμα τα ΠΜΣ του ενός έτους με εκείνα των δύο ετών.
Προφανώς θεωρείτε ότι τα «ταχύρρυθμα» ΠΜΣ έχουν την ίδια ερευνητική και ακαδημαϊκή βαρύτητα με τα διετούς φοίτησης. Μόνο που, κύριε Υπουργέ, η έρευνα και η εξειδίκευση δεν είναι εδέσματα, που μπορούν να μαγειρευτούν στη χύτρα ταχύτητος.
2. Μοριοδοτείτε το δεύτερο πτυχίο και μάλιστα με μονάδες που ξεπερνούν το βασικό πτυχίο και προσεγγίζουν εκείνες του μεταπτυχιακού.
Έτσι, υποβαθμίζετε ακόμη περισσότερο το βασικό πτυχίο, αφού ένα πτυχίο «λίαν καλώς» μοριοδοτείται με 14 μονάδες και το δεύτερο πτυχίο με 16 μονάδες! Κι αν το μεταπτυχιακό και διδακτορικό καταδεικνύουν περαιτέρω εξειδίκευση, που είναι απαραίτητη στην εποχή μας, το δεύτερο πτυχίο καταδεικνύει μια γενικότερη κατάρτιση μεν, άσχετη με την ειδικότητα για την οποία προκηρύσσεται η θέση δε.
3. Μοριοδοτείτε τη γνώση μίας ξένης γλώσσας και τη γνώση της χρήσης Η/Υ.
Προσόντα, που και αυτά δικαιολογούνται σε προκηρύξεις θέσεων του ευρύτερου δημόσιου τομέα και όχι για την πλήρωση πολύ συγκεκριμένης θέσης, εκείνης της συγκεκριμένης ειδικότητας εκπαιδευτικού.
4. Μοριοδοτείτε ελάχιστα την προϋπηρεσία (1 μονάδα μόλις /έτος), ρίχνοντας στα σκουπίδια τη διδακτική εμπειρία και απαξιώνοντας πλήρως την παιδαγωγική αρχή ότι ο καλός εκπαιδευτικός είναι ο καταρτισμένος, αλλά καλύτερος γίνεται εκείνος που εφαρμόζει τις διδακτικές του μεθόδους και παιδαγωγικές του αρχές στην τάξη, ώστε να εξελίσσεται διαρκώς.
5. Τέλος, δε δίνετε ούτε μία μονάδα στην παλαιότητα πτυχίου, δίνοντας έτσι έμμεσα το μήνυμα στους αδιόριστους καταταλαίπωρους τριανταπεντάρηδες- σαρανταπεντάρηδες εκπαιδευτικούς ότι δε δίνετε δεκάρα για την τύχη τους.
Μπορούμε και να πεθάνουμε, θα σας διευκολύναμε ίσως.
Πείτε μου, σε τι διαφέρει το νέο αυτό σύστημα διορισμού από τις προηγούμενες νεοφιλελεύθερες πρακτικές, της μοριοθηρίας, της θυματοποίησης των εκπαιδευτικών που γίνονται εύκολη λεία προς εκμετάλλευση στα νύχια διαφόρων «αετονύχηδων» φορέων επιμόρφωσης; ναι, είμαστε υπέρ της διά βίου μάθησης. Το ζήτημα όμως του κόστους που συνεπάγεται για έναν άνεργο, υποαπασχολούμενο αδιόριστο ή αναπληρωτή πρέπει να το λάβετε σοβαρά υπόψη. Είναι άλλο πράγμα να επιμορφώνεται κάποιος έχοντας αξιοπρεπή εργασία – ακόμη κι αν δεν είναι δωρεάν η επιμόρφωση – κι άλλο να καλείται να το κάνει από την τσέπη του εις βάρος μάλιστα του χρόνου εργασίας που είναι εντελώς διαφορετικός από εκείνον ενός μόνιμου. Πόσο μάλλον, όταν για τους μονίμους εκπαιδευτικούς υπάρχουν πολλά προγράμματα επιμόρφωσης, τα οποία προσφέρονται δωρεάν.
Και αυτό συνιστά κατάφωρη αδικία, καθώς αντιτίθεται στο σύνταγμα, που ορίζει ίσες ευκαιρίες για όλους στην εργασία.
Εάν τελικά επιμείνετε σε αυτό το σύστημα μοριοδότησης χωρίς να το τροποποιήσετε προς το αντικειμενικότερο έτσι, ώστε να άρετε όλες τις αδικίες που δημιουργεί, τότε επιτρέψτε μου να σας ευχαριστήσω, που μετά από τόσα χρόνια αγώνα, αγωνίας, σκληρής δουλειάς, κατάρτισης και αγάπης για τη διδασκαλία, μου δίνετε τη χαριστική βολή για την απεμπόλησή μου από τη δημόσια εκπαίδευση και την απόγνωση.
Με εκτίμηση,
Βάγια Τσιώλη,
Φιλόλογος, Μ.Α.
το άρθρο ήταν κουραστικό…η επιχειρηματολογία σαθρή..δεν μπορεί το προσωπικό βίωμα και η ιστορία η δακρύβερτη της αρθρογράφου να γίνεται κριτήριο που δεν θα λάβει υπόψιν ο υπουργός..επίσης ας μας πει η αρθρογράφος γιατί δεν διορίστηκε με γραπτό ΑΣΕΠ όπως εμείς και συνεχώς κατηγορεί χιλιάδες εκπαιδευτικούς ότι πληρώσαμε φροντιστήρια με υπέρογκα ποσά για να διοριστούμε με ασέπ…είναι εξοργιστικό το άρθρο της κα ιγεμάτο ιδεοληψίες και αστήρικτες εικασίες.
Μην ειρωνεύεσαι τη συνάδελφο. Τυχαίνει το «προσωπικό βίωμά» της να είναι μιας ολόκληρης γενιάς, μην πω και δυο, που εγκλωβιστήκαμε στην εκπαίδευση ως φιλόλογοι τον καιρό της επετηρίδας, με πτυχίο που δεν μπορεί να αξιοποιηθεί αλλού. Και βλέπαμε να διορίζονται άλλοι που έμπαιναν με λιγότερα μόρια στις σχολές στην μετά την επετηρίδα εποχή από τα παράθυρα της ΠΔΣ, των εκκλησιαστικών, κτλ. Γνωρίζω προσωπικά φιλόλογο πολύ βυσματούχα, που πήρε σε ένα χρόνο 19 μόρια από το Εκλλ. Βελλά Ιωαννίνων, ενώ την έβλεπα καθημερινά στην πόλη της Πελοποννήσου που διαμένουμε. Εκτός κι αν είχε το χάρισμα να διακτινίζεται και να πηγαίνει εκεί ή να πετά σαν τον σούπερμαν. Κι αν ο υφυπουργός παιδείας, ο κολλητός της, τη μοριοδοτούσε με δήθεν επιτυχία στον ΑΣΕΠ, αλλάζοντας τη βαθμολογία της σε διαγωνισμό μετά το 2008, πώς θα το ξέραμε οι υπόλοιποι στα σίγουρα ότι μπήκε αξιοκρατικά; Γνωρίζω τουλάχιστον 2 περιπτώσεις, που ήταν στους διαγωνισμούς του 2000-2002 που ήταν στους διοριστέους, χωρίς να προσέλθουν για εξετάσεις, το απόγευμα που γινόταν παλιά η εξέταση των παιδαγωγικών/ειδικής διδακτικής. Επίσης, η μητέρα μιας πρώην γκόμενας του αδερφού μου ήταν από τους υπαλλήλους που περνάγανε τις βαθμολογίες από τα γραπτά των διαγωνιζομένων στο κομπιούτερ και μου είχε αναφέρει ότι δέχονταν πιέσεις από πολιτικούς παράγοντες να περνάνε άλλους (καλύτερους βέβαια) βαθμούς στο σύστημα για “πελάτες” τους, προφανώς για να πάνε διοριστέοι/αναπληρωτές. Αυτή δεν το έκανε, αλλά υπήρχαν συνάδελφοι από αυτούς που ήταν επιφορτισμένοι με τους διαγωνισμούς των εκπαιδευτικών που “πλούτισαν” αδικαιολόγητα. Τυχαίο; Είναι σαν να μας λέγανε “Διαβάστε, ξαναδιαβάστε, γράψτε και μάταια ελπίστε, οι υπόλοιποι τα κορόιδα και διοριστείτε στου αγίου πού…ου τα ανήμερα”. Μήπως είχαμε πρόσβαση οι υπόλοιποι, τα κορόιδα στα γραπτά των συνυποψηφίων; Και από την άλλη, για αυτούς που δεν έβαλαν μέσο για αλλαγή βαθμολογίας, πώς έλεγχε ο ΑΣΕΠ το “πόθεν έσχες” των προϋπηρεσιών που ανέβαζαν τον υποψήφιο στον πίνακα τον διοριστέων, εφόσον δεν ήταν η γραπτή απόδοση το μοναδικό κριτήριο κατάταξης στους πίνακες; Και πώς εξασφάλιζε ο ΑΣΕΠ την διασφάλιση ίσων ευκαιριών για όσους ήθελαν να συμμετάσχουν; Στη λύση του οικονομικού, πχ, την απαιτούμενη ηρεμία, κτλ ώστε να δίνουν κάθε χρόνο ασέπ επί ίσοις όροις κι όχι μόνο οι έχοντες ή ή άνεργοι/άεργοι, με ό,τι αρνητικό συνεπάγεται βέβαια το εξαντλητικό διάβασμα για την προσωπική/κοινωνική ζωή όλων των υποψηφίων. Και είναι τυχαίο που σχεδόν οι μισοί από τους διοριστέους του 2008 και άλλων διαγωνισμών ήταν στον Μπόνια; Και ποιος μου εγγυάται ότι στο Ελλαδιστάν ο κάθε Μπόνιας (όπως ψιθυριζότανε κιόλας) ή ο κάθε Πλάτωνας, που είχε κουμπαριά με τον ΓΑΠ, δεν είχαν πρόσβαση στα θέματα; Και ο ΑΣΕΠ, θεωρώ, ένα παράθυρο ήταν και το λέω με κάθε επίγνωση, παρότι είμαι στους προσφυγόντες του 2008. Ήταν ένα “παράθυρο”, εν πρώτοις για να καταργηθεί η επετηρίδα, που αν δεν ήταν το αξιοκρατικότερο σύστημα, ήταν όμως το πιο αδιάβλητο, που ναι, έδινε σε όλους την ευκαιρία να διοριστούν, χωρίς να φιλάνε κατουρημένες ποδιές για να δουλέψουν, χωρίς να δίνουν γραπτό ασεπ, που δε διασφάλιζε το 100% των προσλήψεων από τους πίνακες ή τουλάχιστον διατήρησης της βαθμολογίας, όπως ο ΑΣΕΠ Κύπρου για πάνω από 2 έτη (10 η Κύπρος, που δεν είναι πάντως Ελλαδιστάν), δεν μοριοδοτούσε αποκλειστικά την γραπτή επίδοση, αλλά διασφάλιζε σπασμένα νεύρα (κάθε 2 χρόνια και πάλι από την αρχή) οικονομική εξαθλίωση / τρύπιες τσέπες, εφόσον σε εγκλώβιζε στο θέμα εργασία, σε αντίθεση με την επετηρίδα, που σου εξασφάλιζε αναπληρωτηλίκι ως το διορισμό, μισθό, κτλ και εξασφάλιζε γεμάτες τσέπες μόνο στους εργατολόγους και στους πολιτικούς που μας στέλνουν στους εργατολόγους με τις πολιτικές τους, όπως έστειλαν κι εμένα. Και τώρα ερχεται το νέο σύστημα, που πάλι ανατρέπει τα πάντα, δήθεν για να έχουν και οι νεότεροι ευκαιρίες μέσω των ακαδημαϊκών κριτηρίων. Που πάλι δε διασφαλίζεται ισότητα ευκαιριών, παρά διασφαλίζεται το φούσκωμα των τραπεζικών λογαριασμών των δημόσιων/ιδιωτικών πανεπιστημίων/κολεγίων σε Ελλάδα/εξωτερικό, του κάθε Κάτσικα, που τα διαφημίζει στο σάιτ και όποιον πολιτικό τα πάιρνει κάτω από το τραπέζι για να νομοθετεί ευνοϊκά υπέρ των συμφερόντων των προαναφερθέντων. Επιπλέον, μπορεί να συναγωνιστεί κάποιος σαν εμένα που παίρνει μια μια τις ενότητες σε μεταπτυχιακό στο εαπ, λόγω οικονομικών λόγων, κάποιον άλλο που θα βγάλει λόγω οικονομικής ευχέρειας το ίδιο μεταπτυχιακό σε 2 χρόνια ή κάποιον άλλο που θα το αγοράσει από το παζάρι της Ρουμανίας/Βουλγαρίας; Και το “εγώ” περικλείει πολλούς, για να μη λες, χωρίς ενσυναίσθηση “συνάδελφε” ότι ο καθένας δημοσιεύει την δακρύβρεχτη προσωπική του ιστορία, ενώ εσύ ταμπουρώνεσαι πίσω από μια επιτυχία ασεπ για να βγάζεις άκοπα την κακία σου στους συναδελφους.