Πάλι για τριετία για διορισμούς μιλάει ο Γαβρόγλου, αλλά πόσες τριετίες έχουν ήδη περάσει;

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

Υπάρχει προοπτική διορισμών;

ΥΠΟΥΡΓΟΣ

Όπως  είπα επανειλημμένα, είναι η βασική μας  προτεραιότητα.

Γιατί το εκπαιδευτικό σύστημα δε μπορεί να στηριχτεί σε ένα τόσο μεγάλο ποσοστό αναπληρωτών, αν δεν είσαι μόνιμος εκπαιδευτικός δε μπορείς να λειτουργήσεις ….και με το τρόπο που εκπαιδευτικά είναι σωστό να λειτουργεί.

Αρα και για λόγους εκπαιδευτικούς αλλά και για λόγους κοινωνικούς.

Στην εκπαίδευση είναι ο μόνος τομέας που δεν έχουν γίνει διορισμοί.

Αυτό που εμείς θέτουμε στους θεσμούς και το ξαναθέσαμε με την περασμένη εβδομάδα , είναι ότι πρέπει να υπάρχει μια σαφέστατη δέσμευση για διορισμούς  για 3 χρόνια .

Όχι για μια χρόνιά τώρα και τελειώσαμε, αλλά για τρία χρόνια.

Έχουμε κάνει μελέτες, είναι πολύ πειστικές και ελπίζουμε να έχουμε και δέσμευση επί της ουσίας σίγουρα   όταν θα τελειώσει η επιτροπεία, η δική μας επιδίωξη είναι να έχουμε δέσμευση πριν τελειώσει η επιτροπεία τον Αύγουστο.

Σημεία της συνέντευξης του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Κώστα Γαβρόγλου στον ρ/σ «Στο Κόκκινο» 

Συνέντευξη στον ρ/σ «Στο Κόκκινο» παραχώρησε ο Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Κώστας Γαβρόγλου. Ο κ. Γαβρόγλου, μεταξύ άλλων, ανέφερε:

Προτεραιότητα του Υπουργείου οι μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών

«Όπως έχουμε επανειλημμένα πει οι μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών είναι η βασική μας προτεραιότητα, για πάρα πολλούς λόγους. Γιατί ένα εκπαιδευτικό σύστημα δεν μπορεί να στηριχτεί σε ένα τόσο μεγάλο αριθμό αναπληρωτών. Οι άνθρωποι κάνουν τη δουλειά τους αλλά αν δεν είσαι μόνιμος εκπαιδευτικός δεν μπορείς να λειτουργήσεις με τον τρόπο που είναι εκπαιδευτικά σωστό να λειτουργήσεις. Άρα, και για λόγους εκπαιδευτικούς αλλά και για λόγους κοινωνικούς είναι προτεραιότητά μας. Η εκπαίδευση είναι ο μόνος τομέας στον οποίο δεν έχουν γίνει διορισμοί. Εμείς, λοιπόν, αυτό που θέτουμε στους θεσμούς και το ξαναθέτουμε και το θέσαμε και την περασμένη εβδομάδα είναι να υπάρξει μια σαφέστατη δέσμευση για διορισμούς για τρία χρόνια».

Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής: Ούτε απολύσεις πανεπιστημιακών, ούτε μείωση εισακτέων

«Δεν έχουν καμία απολύτως βάση οι ανησυχίες (σ.σ για απολύσεις πανεπιστημιακών). Αυτό θα πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει. Δηλαδή, μόνιμα κάποιοι να τρομοκρατούν κόσμο για θετικές πρωτοβουλίες που παίρνονται και μάλιστα όταν οι πρωτοβουλίες αυτές έχουν την τεράστια συναίνεση των ενδιαφερομένων. Από πού βρήκαν την απόλυση των καθηγητών; Από πουθενά δεν προκύπτει. Ως προς τον αριθμό των εισακτέων στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, ας περιμένουν ως τις 15 Μαρτίου που ο αριθμός θα ανακοινωθεί. Ούτε απολύσεις, ούτε μείωση των εισακτέων φοιτητών πρόκειται να γίνει. Με τους συμβασιούχους διδάσκοντες των ΤΕΙ έχουμε δεσμευτεί ότι θα βρεθεί λύση. Όπως ξέρετε είναι ένα γενικό πρόβλημα. Εδώ έχουμε ανθρώπους στους οποίους βασίστηκαν, εν πολλοίς, πολλές λειτουργίες των ΤΕΙ, όπως είναι τα εργαστήρια. Έχουμε κάποιες προτάσεις για το πώς θα λύσουμε αυτό το πρόβλημα και περιμένουμε και τις προτάσεις της Διοικούσας Επιτροπής. Είναι σίγουρο ότι θα βρούμε λύσεις για τους συμβασιούχους στους οποίους μάλιστα είμαστε κι ευγνώμονες γιατί μέρος των ήδη αναβαθμισμένων ΤΕΙ –και γι’ αυτό πάμε και στην συνένωση τους με τα Πανεπιστήμια- είναι και λόγω της δικής τους συμβολής».

Δεκάδες χιλιάδες παιδιά μένουν έξω από τους Παιδικούς Σταθμούς

«Εμείς μιλάμε για ένα αίτημα το οποίο 62 χρόνια πριν, το 1957, η Διδασκαλική Ομοσπονδία της Ελλάδος το είχε θέσει στον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Και αυτό ήταν το δίχρονο Νηπιαγωγείο. Λέμε, επίσης, όλα τα θετικά που υπάρχουν σε αυτή τη δίχρονη προσχολική εκπαίδευση, η οποία, όπως καλά γνωρίζετε, ήταν κι ένα από τα σημαντικότερα αιτήματα της Αριστεράς. Εδώ λοιπόν πρέπει να το χαιρετήσουμε ως κοινωνία το γεγονός ότι μπαίνουμε σε μία διαδικασία ώστε σε τρία χρόνια να γενικευθεί και να γίνει υποχρεωτικό. Τώρα, όπως γνωρίζετε, τα Νηπιαγωγεία είναι στην ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας και την ευθύνη την έχουν οι Νηπιαγωγοί. Οι Παιδικοί Σταθμοί είναι στην ευθύνη των Δήμων. Το χειρότερο που θα μπορούσε να γίνει είναι να αρχίσει μία διαμάχη ανάμεσα στους Δήμους και στο Υπουργείο. Ξέρετε γιατί; Γιατί, χιλιάδες δεκάδες παιδιά, δεκάδες χιλιάδες παιδιά μένουν έξω από τους Παιδικούς Σταθμούς. Οι Παιδικοί Σταθμοί δεν έχουν χώρο να βάλουν τα παιδιά αυτά. Και πρέπει να μας πουν –όσοι δημιουργούν αυτό το κλίμα- για ποιο λόγο οι Παιδικοί Σταθμοί δεν παίρνουν τα παιδιά αυτά. Εδώ, λοιπόν, γίνεται μία διαμάχη για το ποιος θα πάρει τα τετράχρονα. Καταλαβαίνετε ότι τα τετράχρονα είναι το πρόβλημα. Μήπως μερικοί στους Παιδικούς Σταθμούς προτιμούν τα τετράχρονα γιατί δεν θέλουν τα μικρότερα παιδιά; Εμείς, λέμε στα νέα ζευγάρια ότι δίνουμε τη δυνατότητα να γίνουν δεκτά και τα μικρότερα παιδιά ώστε να μπορεί η οικογένεια να δει τα άλλα προβλήματα της καθημερινότητάς της. Επιπλέον, με την εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής, θα υπάρχουν περισσότεροι Νηπιαγωγοί, θα υπάρχουν και περισσότεροι Βρεφονηπιοκόμοι. Και μάλιστα γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο αναβαθμίζεται και η εκπαίδευση τους. Μέχρι τώρα ήταν τα ΤΕΙ και τώρα την κάνουμε πανεπιστημιακή. Και εδώ θέλω να σας πω άλλο ένα παράλογο της κοινωνίας. Αν με ρωτήσετε εμένα να σας πω τα ακριβή στοιχεία, δηλαδή πόσοι Παιδικοί Σταθμοί αφήνουν τόσα παιδιά έξω, πόσοι εργάζονται σε αυτούς κτλ, θα σας πω έναν αριθμό. Αν ρωτήσετε την Κεντρική Ένωση Δήμων θα σας πει άλλο αριθμό. Σήμερα, λοιπόν, όπως έχουμε συμφωνήσει προφορικά και με τον κύριο Πατούλη, στέλνω μία επιστολή στον πρόεδρο της ΚΕΔΕ, στο Υπουργείο Εσωτερικών, στο Υπουργείο Εργασίας και στην ΕΕΤΑΑ -που είναι για την τοπική αυτοδιοίκηση, ο επιστημονικός φορέας- να συστήσουμε μία ομάδα εργασίας και πριν από οτιδήποτε άλλο, να συμφωνήσουμε στα νούμερα. Δεν μπορεί να μην συμφωνούμε στους αριθμούς. Έχουμε τόσες γεννήσεις, τόσοι κάνουν αίτηση, τόσοι γίνονται δεκτοί, τόσοι μένουν έξω. Όταν συμφωνήσουμε στους αριθμούς, ακριβώς μετά μπορούμε να αρχίσουμε να εφαρμόζουμε αυτή την μεταβατική περίοδο των τριών ετών, μέχρι την ολοκλήρωση της δίχρονης υποχρεωτικής. Άρα, πρώτον είναι υποχρέωση της Πολιτείας. Η Πολιτεία πρέπει να μπορεί να έχει αξιόπιστους εκπαιδευτικούς. Δεύτερον, είναι οι υποχρεώσεις των Δήμων. Τρίτον, είναι ένα τεράστιο θέμα ιδεολογικό και πολιτικό. Πρέπει να  πείσουμε τους γονείς να στέλνουν τα παιδιά στις δομές αυτές. Οι γονείς, πολλές φορές, δεν τα στέλνουν και προτιμούν να μένει το παιδί με τη γιαγιά, τη μητέρα, τον πατέρα -αν εργάζεται η μητέρα. Εδώ είναι και μια πρόκληση το πώς θα μιλήσουμε στην κοινωνία. Γιατί το να κοινωνικοποιείται το παιδί είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό πράγμα στη ζωή και, το κυριότερο, οι εκπαιδευτικοί θεσμοί μειώνουν τις ανισότητες, εξαφανίζουν τις ανισότητες. Είναι όλα τα παιδιά μαζί. Είναι όλα τα παιδιά όλων των εθνικοτήτων μαζί. Αυτό είναι μία συγκλονιστική εμπειρία στην αρχή της ζωής ενός παιδιού».