Ρεπορτάζ: xenesglosses.eu
Ψηφίστηκε λίγο μετά τα μεσάνυχτα από την Ολομέλεια της Βουλής επί της αρχής, επί των άρθρων και στο σύνολο το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων για την ίδρυση του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής.
Το άρθρο 33 για τη δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και εκπαίδευση ψηφίστηκε ως ακολούθως από τα κόμματα της Βουλής:
ΣΥΡΙΖΑ: ΝΑΙ
Ν.Δ.: ΠΑΡΩΝ
ΔΗΣΥ: ΟΧΙ
ΑΝΕΛ: ΝΑΙ
ΠΟΤΑΜΙ: ΟΧΙ
ΚΚΕ: ΠΑΡΩΝ
ΕΝ. ΚΕΝΤΡΩΩΝ: ΠΑΡΩΝ
ΧΡ. ΑΥΓΗ: ΟΧΙ
«Δεν είμαστε οι πρώτοι που φέρνουμε δίχρονα νηπιαγωγεία. Είναι πενήντα δύο χιλιάδες παιδιά στα δίχρονα νηπιαγωγεία, διότι οι γονείς έχουν κάνει αυτήν την επιλογή. Υπάρχουν ολοήμερα νηπιαγωγεία». Tα παραπάνω δήλωσε ο Υπουργός Παιδείας στην Ολομέλεια της Βουλής για τη δίχρονη προσχολική υποχρεωτική εκπαίδευση τονίζοντας ότι μέσα από ένα επεξεργασμένο σχέδιο που έχουμε, κομμάτια του οποίου έχουμε συζητήσει και στην Επιτροπή, θα καταφέρουμε και να ολοκληρώσουμε τις προϋποθέσεις για τη δίχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση και θα καταφέρουμε να υπάρχουν περισσότεροι παιδικοί σταθμοί, περισσότερα άτομα που θα δουλεύουν στους παιδικούς σταθμούς και βεβαίως, οι νηπιαγωγοί, οι οποίοι θα έχουν την αποκλειστική ευθύνη των δύο αυτών τάξεων του νηπιαγωγείου.
Ακολουθεί αναλυτικά η τοποθέτηση του Υπ.Παιδείας:
Ας έρθουμε στο θέμα της υποχρεωτικής δεκατετράχρονης εκπαίδευσης και της δίχρονης προσχολικής εκπαίδευσης. Η ελληνική κοινωνία για δεκαετίες έχει μια αξίωση από την πολιτεία: να δημιουργήσει σοβαρές και αξιόπιστες αλλά και αποτελεσματικές εκπαιδευτικές δομές. Ξέρουμε, όμως, ότι στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση το πιο δύσκολο δεν είναι ο στόχος. Το πιο δύσκολο είναι η μεταβατική περίοδος για να φτάσει κανείς στον στόχο. Ο στόχος, που έχει πάντα ένα οραματικό στοιχείο, δεν μπορεί να υλοποιηθεί, αν δεν υπάρχει μια σοβαρή και καλά δουλεμένη μεταβατική περίοδος.
Εδώ, λοιπόν, λέμε ότι σε τρία χρόνια θα είναι υποχρεωτική η δίχρονη προσχολική εκπαίδευση, στο πλαίσιο της υποχρεωτικής δεκατετράχρονης εκπαίδευσης των παιδιών της πατρίδας μας. Είναι ένα διαχρονικό αίτημα από τους εκπαιδευτικούς μας, από τους παιδαγωγούς μας, από πολλά μέρη της κοινωνίας. Επιτέλους, να τοποθετηθούμε όλοι γενναία σε αυτό το πράγμα. Το θέλουμε; Ναι ή όχι; Όχι «ναι μεν, αλλά». Το θέλουμε; Εάν το θέλουμε, να δούμε τον τρόπο μετάβασης. Αν δεν το θέλουμε -και υπάρχουν φορείς που έχουν δηλώσει ότι δεν το θέλουν-, είναι πολύ πιο έντιμο να πεις: «εγώ δεν θέλω το διετές, δεν θέλω το δεκατετράχρονο» από το να λέει κανείς «ναι μεν, αλλά δεν γίνεται» και πάει λέγοντας. Αυτό είναι ένα θέμα στο οποίο δεν έχουμε την ανοχή των υποσημειώσεων. Δεν υπάρχει «ναι μεν, αλλά». Αυτό θα δημιουργήσει συρρίκνωση των παιδικών σταθμών; Σας προκαλώ, λοιπόν, να μου φέρετε τους αριθμούς, γιατί οι δικοί μας αριθμοί λένε ότι αυτό θα οδηγήσει στην αύξηση των παιδικών σταθμών. Σήμερα μένουν χιλιάδες παιδιά έξω από τους παιδικούς σταθμούς. Άρα, θα αυξηθεί η συμμετοχή των βρεφονηπιοκόμων, θα αυξηθούν οι παιδικοί σταθμοί κ.λπ.
Βεβαίως, δεν έχει κανένα νόημα να λέμε εμείς «άλφα» και να λέει κάποιος «μείον άλφα». Τόσο καιρό προκαλώ και την Κεντρική Ένωση Δήμων και άλλους να μας κοινοποιήσουν τα στοιχεία τους.
Εμείς τα έχουμε κοινοποιήσει τα δικά μας τα στοιχεία και δεν έχουμε αντίλογο ότι υπάρχουν άδειες θέσεις, ότι μένουν παιδιά έξω. Γιατί άραγε; Δεν θέλω ένα τόσο σημαντικό θέμα να επισκιαστεί με την όποια λογική «σκανδαλολογίας». Νούμερα είναι. Στα νούμερα πιστεύω ότι δεν μπορεί να μη συμφωνήσουμε όλοι. Γι’ αυτό κι εμείς έχουμε κάνει πρόταση στην Κεντρική Ένωση Δήμων, όπως και στη Διδασκαλική Ομοσπονδία, όπως και σε άλλους φορείς, να καθίσουμε κάτω και να συμφωνήσουμε όλοι για τους αριθμούς. Στους αριθμούς δεν μπορεί να υπάρχει διαφωνία. Θα συμφωνήσουμε στους αριθμούς. Οι δικοί μας αριθμοί λένε αυτό που είπαμε. Αν υπάρχουν άλλοι, θα δούμε πώς θα το αντιμετωπίσουμε. Ομόφωνα θα πούμε, «παιδιά, τόσοι είναι οι αριθμοί, άρα πάμε σε μια μεταβατική περίοδο που, εν πάση περιπτώσει, το τέλος της θα είναι η υποχρεωτική δεκατετράχρονη εκπαίδευση».
Ξέρετε πολλοί ενδεχομένως -και δεν έχετε λόγο να το γνωρίζετε- ότι σήμερα ήδη λειτουργούν σε πολλά μέρη δίχρονα νηπιαγωγεία. Δεν είμαστε οι πρώτοι που φέρνουμε δίχρονα νηπιαγωγεία. Είναι πενήντα δύο χιλιάδες παιδιά στα δίχρονα νηπιαγωγεία, διότι οι γονείς έχουν κάνει αυτήν την επιλογή. Υπάρχουν ολοήμερα νηπιαγωγεία.
Λέμε, λοιπόν, ότι είναι άλλο να υπάρχουν δίχρονα νηπιαγωγεία γενικά, επειδή υπάρχει μια κοινωνική πολιτική και άλλο να γίνονται στη λογική και τον στόχο της υποχρεωτικής δίχρονης εκπαίδευσης. Είναι δύο διαφορετικοί τρόποι σκέψης, δυο διαφορετικές πολιτικές.
Εμείς, λοιπόν, λέμε ότι μέσα από ένα επεξεργασμένο σχέδιο που έχουμε, κομμάτια του οποίου έχουμε συζητήσει και στην Επιτροπή, θα καταφέρουμε και να ολοκληρώσουμε τις προϋποθέσεις για τη δίχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση και θα καταφέρουμε να υπάρχουν περισσότεροι παιδικοί σταθμοί, περισσότερα άτομα που θα δουλεύουν στους παιδικούς σταθμούς και βεβαίως, οι νηπιαγωγοί, οι οποίοι θα έχουν την αποκλειστική ευθύνη των δύο αυτών τάξεων του νηπιαγωγείου».
