Home / Featured / Δημόσιο νηπιαγωγείο και ιδιωτικά συμφέροντα. Μια ιστορία απ’ το παρελθόν με νέο σενάριο για το μέλλον

Δημόσιο νηπιαγωγείο και ιδιωτικά συμφέροντα. Μια ιστορία απ’ το παρελθόν με νέο σενάριο για το μέλλον

Δημοσιεύτηκε: 9:50 πμ Φεβρουάριος 20th, 2018  


ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ                                                     Αρ. Εγγράφου: 13/Α/2018

Π.Ε. ΑΙΓΑΛΕΩ

Ρήγα Φερραίου 20

Αιγάλεω  19/2/2018 

ΠΡΟΣ : Τα μέλη του Συλλόγου μας, Δ.Σ της ΔΟΕ, Συλλόγους της Γ΄ Αθήνας, ΠΥΣΠΕ Γ΄ Αθήνας.

Θέμα: Δημόσιο νηπιαγωγείο και ιδιωτικά συμφέροντα. Μια ιστορία απ’ το παρελθόν με νέο σενάριο για το μέλλον.

Κατατέθηκε  στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής το νομοσχέδιο για την ίδρυση του Πανεπιστήμιου Δυτικής Αττικής. Μετά την ολοκλήρωση της συζήτησης του νομοσχεδίου στην Επιτροπή και την κατ’ άρθρο συζήτηση, θα πάει στην Ολομέλεια της Βουλής για ψήφιση. Το νομοσχέδιο αυτό αφορά και την Προσχολική αγωγή/εκπαίδευση διότι περιλαμβάνει Νομοθετική ρύθμιση για τα Νηπιαγωγεία. Συγκεκριμένα προβλέπονται τα εξής:

«4. Η φοίτηση όσων νηπίων την 31η Δεκεμβρίου του έτους εγγραφής συμπληρώνουν ηλικία πέντε (5) ετών είναι υποχρεωτική σε όλη τη χώρα, ενώ για τα νήπια που συμπληρώνουν ηλικία τεσσάρων (4) ετών, σύμφωνα με την παρ. 3 γίνεται υποχρεωτική σταδιακά από το σχολικό έτος 2018-2019, κατά δήμους, οι οποίοι ορίζονται με κοινή απόφαση των Υπουργών Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων και Οικονομικών, ύστερα από εισήγηση των οικείων Περιφερειακών Διευθυντών Εκπαίδευσης, εφαρμοζόμενου σε κάθε περίπτωση του δεύτερου εδαφίου της παρ. 3 του άρθρου 2 του ν. 1566/1985.»

Αυτό που φαίνεται ως φυσική εξέλιξη της εξαγγελίας του υπουργού Παιδείας την άνοιξη του 2017 στην πραγματικότητα δεν είναι έτσι.

   Η Προσχολική Αγωγή /Εκπαίδευση κινδυνεύει σοβαρά, όχι μόνο να μην νομοθετηθεί αλλά και να πάρει την αντίστροφη πορεία, αυτής της ενιαίας προσχολικής αγωγής 0-6 ετών πιθανότητα στην αρμοδιότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Η ψήφιση των συγκεκριμένων διατάξεων για το δημόσιο νηπιαγωγείο, όπως και η διευκρίνηση στην αιτιολογική έκθεση των επαγγελματικών δικαιωμάτων, είναι πραγματική νίκη  της μαχόμενης εκπαίδευσης που μετά από 40 χρόνια ένα από τα αιτήματα που είχε κατά το ήμισυ δικαιωθεί το 2006, φαίνεται να δικαιώνεται. Η νίκη παίρνει πραγματικά μεγαλύτερες διαστάσεις γιατί το τελευταίο διάστημα (η Προσχολική Αγωγή/ Εκπαίδευση έγινε προμετωπίδα των διεκδικήσεων  και των σχεδιασμών με προσεκτικά βήματα, των Πρωτοβάθμιων Σωματείων, της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας και συλλογικοτήτων νηπιαγωγών. Σε μια στιγμή που άμεσα κινδύνευσε και το Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης με συγχώνευση με το ΤΕΙ Προσχολικής Αγωγής, με αποτέλεσμα την εκ των πραγμάτων ενοποίηση της βρεφικής φροντίδας με την εκπαίδευση. Ταυτόχρονα έχουμε υπερεθνικούς οργανισμούς Ε.Ε και ΟΟΣΑ να επιτάσσουν να περάσει στην εκπαίδευση

  • Η τάση ενοποίησης και ενιαιοποίησης  της βρεφικής- παιδικής φροντίδας  και μέριμνας με την προσχολική αγωγή και εκπαίδευση σε ευρύ φάσμα χωρών  και στην Ελλάδα
  • Η συνολικότερη αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης στην κατεύθυνση του τρίπτυχου Αποδιάρθρωση- Ευελιξία- Ιδιωτικοποίηση με δούρειο ίππο την Προσχολική Αγωγή και Εκπαίδευση.

Όλα αυτά σε ένα τοπίο που η ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υπογράφει και προωθεί αντιεκπαιδευτικές ρυθμίσεις εξυπηρετώντας μνημονιακές δεσμεύσεις για την υλοποίηση δημοσιονομικών στόχων .

Σε μια στιγμή που όλα φαίνονται ότι έχουν λήξει και το νομοσχέδιο έχει πάρει το δρόμο να γίνει νόμος του κράτους, εμφανίζονται ξανά οι γνωστοί άγνωστοι πολέμιοι της Δημόσιας και Δωρεάν Εκπαίδευσης για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους, που σημαίνει κέρδος στους ιδιώτες, από τις τσέπες των γονιών και από τον κρατικό προϋπολογισμό μέσω των βάουτσερ, που δίνουν τη δυνατότητα στον ιδιωτικό εκπαιδευτικό τομέα να οικειοποιείται τη δημόσια χρηματοδότηση που θα μπορούσε να πηγαίνει στο δημόσιο σχολείο, στηρίζοντας έτσι την δημόσια εκπαίδευση.

Οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκηση πάντα επεδίωκαν κομμάτια της δημόσιας εκπαίδευσης. Η ΚΕΔΕ δεν το έκρυψε ποτέ, αντιθέτως το βροντοφωνάζει με ανακοινώσεις της και αποφάσεις στα συνέδριά της. Ένα πρώτο βήμα στην ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών δομών των ΟΤΑ είναι η καθιέρωση των κουπονιών  (voucher). Η λογική των κουπονιών /vouchers δημιουργεί πρόσφορο έδαφος που στην πραγματικότητα καταργούν το Δημόσιο και Δωρεάν τρόπο πρόσβασης στα κοινωνικά αγαθά και ενισχύουν τους ιδιωτικούς, στη συγκεκριμένη περίπτωση παιδικούς σταθμούς, αφού το κράτος αντί να επενδύει σε δομές και προσωπικό, δίνει χρήματα μέσω των κουπονιών σε ιδιώτες. Σύμφωνα με τον Μίλτον Φρίντμαν το εκπαιδευτικό κουπόνι είναι το μέσον για να επιτευχθεί η μετάβαση από ένα κρατικό σύστημα σε ένα σύστημα αγοράς, είναι το μέσον δηλαδή για να ιδιωτικοποιηθεί (να δουλέψει με όρους αγοράς) η εκπαίδευση εν προκειμένω.

Με αποφάσεις η ΚΕΔΕ (Δεκέμβρης 2016 και 2017)  ζητά από την Πολιτεία την παραχώρηση της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης στους Δήμους. Νωπές οι εκκλήσεις στο υπουργείο Εσωτερικών του Προέδρου της ΚΕΔΕ και άλλων Δημάρχων για την μεταβίβαση των αρμοδιοτήτων. Θυμόμαστε όλοι την κατάσταση που δημιουργήθηκε αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων για την εισαγωγή στους παιδικούς σταθμούς. Χιλιάδες παιδιά (κυρίως μικρότερα των 4 ετών)), έμειναν έξω και κατευθύνθηκαν σε ιδιωτικούς Π.Σ όπου μέρος των ιδιοκτητών δήλωσε ότι οι θέσεις έχουν καλυφθεί και  για να δεχτούν τα παιδιά βολιδοσκοπούσαν αν οι γονείς μπορούν να πληρώσουν έξτρα χρήματα, πέρα από το voucher του ΕΣΠΑ. Σε αγαστή συνεργασία  η ΠΟΕ-ΟΤΑ με την ΚΕΔΕ, (όταν οι εργαζόμενοι συμφωνούν και συνωμοτούν με τους εργοδότες κάτι κακό προοιωνίζεται για την κοινωνία) κραυγάζουν κατά τις δίχρονης και προαναγγέλλουν απεργία.

Στη συμμαχία μπαίνει και ο ΠΑΣΙΠΣ (ιδιοκτήτες παιδικών σταθμών). Εδώ θα θυμίσουμε τη λυσσαλέα αντίδρασή τους το 2006 με τη νομοθέτηση του ενός έτους υποχρεωτικής προσχολικής εκπαίδευσης, η θέσπιση της οποίας αποτέλεσε τον καθοριστικό παράγοντα για τη φοίτηση όλων των παιδιών 5-6 ετών στα δημόσια Νηπιαγωγεία. Ο ΠΑΣΙΠΣ (Πανελλήνιος Σύλλογος Ιδιωτικών Παιδικών Σταθμών ο οποίος είναι μέλος της ΠΟΣΙΠΣ) έκανε προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας με την οποία ζητούσε, εκτός των άλλων και την κατάργησή της. Το ΣΤΕ όμως  με μια απόφαση καταπέλτη υπέρ της Δίχρονης Υποχρεωτικής Προσχολικής Εκπαίδευσης στο Δημόσιο νηπιαγωγείο, απέρριψε την αίτηση. Στην απόφαση με αρ. 1505/2013 αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι «με τις διατάξεις του άρθρου 16 παρ. 2 και 3 του Συντάγματος παρέχεται ευχέρεια στο νομοθέτη κατά τη διαμόρφωση της εκπαιδευτικής πολιτικής …να αυξήσει τα έτη της υποχρεωτικής εκπαιδεύσεως στο πλαίσιο δε της ευχέρειάς του αυτής μπορεί να επεκτείνει τη διάρκεια της υποχρεωτικής πρωτοβάθμιας εκπαιδεύσεως και κατά το στάδιο της προσχολικής αγωγής με την καθιέρωση της υποχρεωτικής φοιτήσεως στο νηπιαγωγείο. Συνεπώς όλα τα περί αντιθέτου προβαλλόμενα με την υπό κρίση αίτηση είναι απορριπτέα».

Σε αυτούς που πολεμούν τη δίχρονη θα προσθέσουμε τους διάφορους συλλόγους βρεφονηπιοκόμων. Θα πούμε εδώ ότι οι παιδικοί σταθμοί ήταν πάντα χώροι φροντίδας για τα παιδιά, και ουδέποτε χαρακτηρίστηκαν εκπαιδευτικά ιδρύματα,  επομένως οι κραυγές της ΠΟΕ-ΟΤΑ περί υποβάθμισης του εκπαιδευτικού τους ρόλου δείχνει ότι υπάρχει έλλειψη γνώσης και επαφής με τον χώρο της Εκπαίδευσης.

Υποχρεωτικότητα δεν σημαίνει μόνο υποχρεώνω το γονιό να φέρει το παιδί στο νηπιαγωγείο ,αλλά κυρίως υποχρεώνω την πολιτεία να φτιάξει δομές να προσλάβει προσωπικό και να παρέχει σε όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά υψηλού επιπέδου εκπαίδευση Δημόσια και Δωρεάν

Το μόνο αίτημα που στηρίζει το Δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα των παιδικών σταθμών είναι η πρόσβαση όλων των παιδιών μέχρι 4 ετών, που οι γονείς θα αιτηθούν θέση ,ελεύθερα και Δωρεάν χωρίς βάουτσερ, χωρίς την εμπλοκή πελατειακών σχέσεων, καθώς και οι μόνιμες και σταθερές σχέσεις του προσωπικού που εργάζεται σε αυτούς.

Το εκπαιδευτικό κίνημα πρέπει αυτή τη στιγμή να βρίσκεται σε επιφυλακή όχι μόνο για την περίπτωση που το Υπουργείο θα αναδιπλωθεί και θα αφαιρέσει τη διάταξη που αφορά το νηπιαγωγείο, αλλά και στην περίπτωση που χρησιμοποιώντας διάφορα παραθυράκια, δεν ξεκαθαρίσει ότι η Δίχρονη θα αφορά αποκλειστικά και μόνο τα νηπιαγωγεία, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα δηλαδή, που υπάγονται στο υπουργείο Παιδείας και στελεχώνονται από εκπαιδευτικούς Π.Ε.60/61 Νηπιαγωγούς. Το ενδεχόμενο αυτό συνάδει απολύτως με τα εντελλόμενα από τους «θεσμούς» για την εκπαίδευση, και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Διευκολύνει επίσης την επιδίωξη του κράτους για την σταδιακή αποδέσμευση και απόσυρση  από την υποχρέωση της παροχής Δωρεάν και ενιαίας εκπαίδευσης σε όλα τα παιδιά.

Στην περίπτωση που θα ισχύσει η Σολομώντεια λύση του διπλού δικτύου, δηλαδή η Προσχολική Αγωγή/Εκπαίδευση όντας υποχρεωτική, να παρέχεται και στα νηπιαγωγεία και στους παιδικούς σταθμούς, μπαίνουμε σε μια πολύ επικίνδυνη περίοδο που θα καταλήξει με τη μεταφορά και άλλων δομών της εκπαίδευση στην αρμοδιότητα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Σε καμιά περίπτωση το εκπαιδευτικό κίνημα δεν θα επιτρέψει να συμβεί κάτι τέτοιο

Καταγγέλουμε την πρακτική της ΚΕΔΕ να μη θέλει να ανοίξουν οι παιδικοί σταθμοί για παιδιά μικρότερης ηλικίας. Μήπως αυτό συμβαίνει γιατί χρειάζεται αλλαγή άδειας για τους παιδικούς σταθμούς ώστε να μπορούν να δέχονται περισσότερα βρέφη; Μήπως γιατί χρειάζεται αλλαγή στους χώρους ώστε να γίνουν πιο λειτουργικοί για μικρότερες ηλικίες άρα περισσότερο κόστος; Μήπως γιατί χρειάζεται περισσότερο προσωπικό, άρα προσλήψεις;

Καταγγέλουμε το σκηνικό της αντίδρασης που στήνουν ΚΕΔΕ, ΠΟΕ-ΟΤΑ και ΠΑΣΙΠΣ μαζί με τους συλλόγους βρεφονηπιοκόμων. Λειτουργούν ως το μακρύ χέρι της Ε.Ε  και του ΟΟΣΑ στην εκπαίδευση με όραμα να μετατρέψουν γονείς και μαθητές σε πελάτες και βάζουν πλάτη να περάσουν οι αρχές της αγοράς στην εκπαίδευση.

Καταγγέλουμε ότι η απεργία (Τρίτη 20/2) που έχουν προκηρύξει οι παραπάνω είναι εργοδοτική (τους Π.Σ τους κλείνει η ΚΕΔΕ) και στρέφεται ενάντια στη Δημόσια εκπαίδευση και στους στόχους της.

Αναρωτιόμαστε γιατί δεν υπάρχει το ίδιο ενδιαφέρον για τα παιδιά έως 4 ετών, η φροντίδα των οποίων είναι στην αρμοδιότητα και τις γνώσεις των βρεφονηπιοκόμων.

Αναρωτιόμαστε γιατί δεν υπάρχει η ίδια κινητοποίηση μετά την έκδοση των αποτελεσμάτων εισαγωγής στους Π.Σ.

Αναρωτιόμαστε γιατί οι σύλλογοι βρεφονηπιοκόμων είναι αρνητικοί στην ένταξη των 4χρονων στην υποχρεωτική εκπαίδευση, αφού παιδιά μικρότερης ηλικίας που θα μπουν στους Π.Σ, σημαίνει περισσότερο προσωπικό άρα περισσότερες προσλήψεις και πίεση προς αυτήν την κατεύθυνση.

 

Διεκδικούμε:

  • Ενιαία δημόσια δωρεάν δεκατετράχρονη εκπαίδευση (ενιαίο δωδεκάχρονο Δημόσιο Δωρεάν Υποχρεωτικό Σχολείο και Δίχρονη Υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή και Εκπαίδευση για όλα τα παιδιά 4 έως 6 στο δημόσιο Νηπιαγωγείο) με όλες τις υποστηρικτικές Δομές σε πλήρη ανάπτυξη.
  • Νομοθέτηση της Δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής/εκπαίδευσης σε όλη την επικράτεια ΤΩΡΑ.
  • Καλούμε τους συναδέλφους σε αγωνιστική επαγρύπνηση και μαζική συμμετοχή σε όλες τις δράσεις του εκπαιδευτικού κινήματος

ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ                       Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

 

ΣΤΕΛΛΑ    ΤΡΑΓΑ                             ΦΑΝΗΣ ΠΑΠΠΑΣ


 

Σχολιάστε το άρθρο

Το email σας δεν θα δημοσιευθεί Required fields are marked *

*

Δημοφιλή άρθρα



Sorry. No data so far.

x

ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ?

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΓΙΑ ΑΠΟΣΠΑΣΗ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ 2023-2024

Το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων προκειμένου να προβεί στην έγκαιρη στελέχωση των ...