30/10/2017
Το Υπουργείο Παιδείας επαναφέρει την αξιολόγηση ως «αποτίμηση» για να συμμορφωθεί στις αξιώσεις του ΟΟΣΑ
«Οι αρχές θα διασφαλίσουν τον περαιτέρω εκσυγχρονισμό του τομέα της εκπαίδευσης σύμφωνα με τις βέλτιστες πρακτικές της ΕΕ, … σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ και ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες ….
Μεταξύ άλλων, η επανεξέταση θα αξιολογήσει την υλοποίηση της μεταρρύθμισης του «Νέου Σχολείου», …την αποδοτικότητα και αυτονομία των δημόσιων εκπαιδευτικών μονάδων, την αξιολόγηση και διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα… και θα προτείνει συστάσεις σύμφωνα με τις βέλτιστες πρακτικές των χωρών του ΟΟΣΑ».
ΜΝΗΜΟΝΙΟ (2015). Ν. 4336, ΦΕΚ 94, τ.Α΄, 14-8-2015, (σελ. 1026-1027).
Η εκπαίδευση δεν αποτελεί μια αυτοτελή διαδικασία αλλά είναι το μέσο κοινωνικής αναπαραγωγής σε κάθε εποχή και κάθε κοινωνία. Ξεκινώντας από αυτήν την αυταπόδεικτη πραγματικότητα, ξέρουμε ότι το σχολείο που έχουμε σήμερα, είναι αποτέλεσμα σκληρών κοινωνικών αγώνων, και όχι μόνο εκπαιδευτικών, που ήρθαν σε απάντηση σε κυβερνητικές πολιτικές που επιτίθονταν στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Το σημερινό σχολείο εμπεριέχει πτυχές του αιτήματος για δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλα τα παιδιά χωρίς περιορισμούς και διακρίσεις, και αποτελεί γέννημα των κινημάτων της δεκαετίας 70 και 80, παρότι δέχτηκε πολλαπλά χτυπήματα από τον νεοφιλελευθερισμό σε όλες τις εκφάνσεις του από το 90 και μετά. Για τουλάχιστον μισό αιώνα, η ελληνική κοινωνία, των εμφυλίων, της Μακρονήσου, των ανταρτών και των αγωνιζόμενων μεροκαματιάρηδων, επέβαλε την μόρφωση των παιδιών της και κατ’επέκταση την εργασιακή και κοινωνική τους ανέλιξη: «να ζήσουν καλύτερα από εμάς». Το λαϊκό περί δικαίου αίσθημα επέβαλε τη δημόσια και δωρεάν παιδεία, με ενιαία αναλυτικά προγράμματα για όλα τα παιδιά. Αυτό είναι ένα δεδομένο που δεν μπόρεσαν να καταρρίψουν – παρότι δόθηκαν πλήγματα σε αυτή την κατεύθυνση με την ενίσχυση της ιδιωτικής εκπαίδευσης – χρόνια τώρα.
Τι επαναφέρει το υπουργείο Παιδείας με την «πρόταση» που κατέθεσε για τον προγραμματισμό και την αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου;
Σημείο 1ον ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΉ «ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ»
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επαναφέρει την αποκέντρωση του εκπαιδευτικού συστήματος (πάγια θέση των προηγούμενων κυβερνήσεων και σημείο σθεναρής αντιπαράθεσης με το εκπαιδευτικό κίνημα τα προηγούμενα χρόνια)… ένα αποκεντρωμένο σύστημα διοίκησης… Η αποκέντρωση του συστήματος διοίκησης των σχολείων δίνει τη δυνατότητα της σκληρότερης εποπτείας, του ελέγχου του έργου του συλλόγου διδασκόντων, ενώ παράλληλα ενεργοποιεί την «σύνδεση με την τοπική κοινωνία». Ποια είναι «η τοπική κοινωνία»; Ο εμπνευστής του πονήματος που δόθηκε στην δημοσιότητα (πιθανά αξιωματούχος του ΟΟΣΑ 😉 το περιγράφει γλαφυρά «…Στοχεύει στη σύνδεση της σχολικής μονάδας με την τοπική κοινωνία, αναπτύσσει δεσμούς συνεργασίας με τοπικούς οργανισμούς και επιδιώκει διασύνδεση με πανεπιστημιακά ιδρύματα και υποστηρικτικές δομές της οικείας διοικητικής περιφέρειας, αλλά και της ευρύτερης κοινότητας, με σκοπό να αποτελέσουν υποστηρικτικό βραχίονα του σχολείου.» Η κατηγοριοποίηση των σχολείων βάσει των επιδόσεων μαθητών και της υλοποίησης των στόχων του προγραμματισμού αποτελεί κορμό της «νέας» θεώρησης (κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια) για το αποκεντρωμένο εκπαιδευτικό σύστημα. Το νέο αποκεντρωμένο σύστημα αφορά ομάδες σχολείων και στόχων ανά περιοχή.
«Η αυτονομία και η λογοδότηση είναι συνυφασμένες με μεγαλύτερη αυτονομία στη λήψη αποφάσεων σχετικά με Αναλυτικά Προγράμματα,Αξιολογήσεις και Κατανομή πόρων, τείνει να σχετίζεται με καλύτερες επιδόσεις, ιδιαίτερα όταν στο πλαίσιο λειτουργίας των σχολείων κυριαρχεί κουλτούρα λογοδότησης» (OECD, PISA FOCUS 2009…).»
Πόσο απόλυτα ορισμένη γίνεται πια η κατεύθυνση της αποκέντρωσης των σχολικών μονάδων σε συνδυασμό με την παιδαγωγική «αυτονομία», με καταστροφικά εργασιακά και μορφωτικά αποτελέσματα! Με οικονομική εξάρτηση από δήμους, γονείς και επιχειρήσεις, με υποχώρηση από το ενιαίο αναλυτικό πρόγραμμα για όλα τα παιδιά χωρίς περιορισμούς και διακρίσεις, αλλά και εργασιακή ομηρεία όχι μόνο των ελαστικά εργαζόμενων συναδέλφων μας αλλά όλων μας , καθώς η ύπαρξή μας στα σχολεία θα κρίνεται από το κατά πόσο υλοποιούμε πολιτικές, ατομικά αλλά και με συνευθύνη του συλλόγου διδασκόντων, πολιτικές που είναι ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα.
Η παιδαγωγική αυτονομία και η διοικητική αποκέντρωση του συστήματος αποτελούν δεσμεύσεις και περιγράφονται σε όλες τις εκθέσεις του ΟΟΣΑ. Η οικονομική «αυτονομία» ή αλλιώς ομηρεία και οικονομικός στραγγαλισμός θα είναι το αποτέλεσμα του εκρηκτικού μείγματος της αυτονομίας – αποκέντρωσης.
Σημείο 2ον «ΝΕΟ» ΣΧΟΛΕΙΟ – «ΝΕΑ» ΣΤΕΛΕΧΗ – ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ
Ποιος θα εποπτεύσει το «νέο» σχολείο; Το πόνημα περιγράφει τη δημιουργία νέων φορέων με νέα στελέχη της εκπαίδευσης τα οποία θα κριθούν και θα αξιολογηθούν, για να μπορούν να υλοποιήσουν απαρέγκλιτα τις επιταγές των «εργοδοτών» τους. Η υλοποίηση των μνημονιακών δεσμεύσεων δε θα είναι εύκολος περίπατος για τους έχοντες την ευθύνη της εφαρμογής τους. Επομένως, το πρώτο μέλημα είναι η ορθολογικοποίηση των διαδικασιών και η επιλογή πρόθυμων στελεχών εφαρμογής πολιτικής. Πώς θα γίνει αν οι αλλαγές δεν εποπτεύονται; Πως θα γίνει αν ο εκπαιδευτικός της τάξης, το σχολείο δεν νοιώθουν καυτή την ανάσα του κράτους, της αποκέντρωσης, της «ανάπτυξης» και των αιματοβαμμένων μνημονίων, που επιθυμούν διακαώς να επιβάλουν οι πολιτικές των δανειστών και του ΟΟΣΑ;
Ο στρατός των ελεγκτών επιθεωρητών ετοιμάζεται!
Σημείο 3ον ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ Ή «ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ» ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ
Ο υπουργός διαρρηγνύει τα ιμάτιά του ότι θα καταργήσει το αντιδραστικό πλαίσιο του ΠΔ 152 και την «τιμωρητική αξιολόγηση» – τα ψεύτικα λόγια και η κοροιδία έτσι κι αλλιώς δεν κοστίζουν σε αυτήν την κυβέρνηση. Οι δεσμεύσεις για 20000 διορισμούς, για καθιέρωση δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής, για μείωση της αναλογίας των μαθητών ανά τμήμα στους 22 στην πρωτοβάθμια , και η ομηρεία χιλιάδων συναδέλφων μας αναπληρωτών είναι η απόδειξη των κάλπικων υποσχέσεων τους. Όμως, το πλήγμα που δέχτηκε η κυβέρνηση από τη συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων εργαζομένων του Δημοσίου απέναντι στην προσπάθεια επιβολής της αξιολόγησης, δεν άφησε και πολλά περιθώρια στον υπουργό για άμεση επαναφορά της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού.
Αλλά η κυβέρνηση αυτή τιμάει τις συμφωνίες της με τους θεσμούς: Αμέσως θα πρέπει να τελειώσει με την αυτοαξιολόγηση ή στην επί ΣΥΡΙΖΑ εποχή «αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου». Η έκθεση που παρουσίασε το υπουργείο επιχειρεί να εμφανίσει μια light αυτοαξιολόγηση , εσωτερική διαδικασία της σχολικής μονάδας , αλλά μια προσεκτικότερη ανάγνωση αποκαλύπτει ότι:
- ο Σύλλογος διδασκόντων συνεδριάζει τακτικά τουλάχιστον μία (1) φορά το μήνα για την αντιμετώπιση όλων των ζητημάτων αρμοδιότητάς του και για να φέρει σε πέρας τον προγραμματισμό, τη διαμορφωτική και τελική αποτίμηση της δράσης του μέσα από συλλογικές και συνεργατικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων.
- Σε κάθε σχολική μονάδα λειτουργεί Σχολικό Συμβούλιο, στο οποίο προεδρεύει ο Διευθυντής του σχολείου και αποτελείται από:
- α) τον Σύλλογο Διδασκόντων,
- β) το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων,
- γ) τον εκπρόσωπο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στη Σχολική Επιτροπή και
- δ) τρεις (3) εκπροσώπους των μαθητικών κοινοτήτων, που ορίζονται με απόφαση του συμβουλίου τους, για τα Σχολικά Συμβούλια των σχολικών μονάδων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
- Το Σχολικό Συμβούλιο συμμετέχει στις διαδικασίες προγραμματισμού και αποτίμησης του εκπαιδευτικού έργου της σχολικής μονάδας, εκφράζοντας προτάσεις, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του, που επηρεάζουν θετικά το ποιοτικό αποτέλεσμα του παραγόμενου εκπαιδευτικού έργου.
- Οι πιθανοί-ενδεικτικοί θεματικοί άξονες τίθενται μέσω σχεδίου προγραμματισμού το οποίο καθορίζεται με ΥΑ και παρουσιάζεται στα σχολεία με οδηγίες συμπλήρωσης και ενημερωτικές συναντήσεις των Διευθυντών των σχολείων από τα στελέχη του ΠΕΚΕΣ
- Η σχολική μονάδα κοινοποιεί τον προγραμματισμό και την αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου στο οικείο ΠΕΚΕΣ.
Τελικά η συνδυαστική αυτή επίθεση στοχεύει:
Στην εμπέδωση κουλτούρας αξιολόγησης στους εκπαιδευτικούς
Στην αποδοχή της ανεπίστρεπτης πορείας προς την ατομική αξιολόγηση
Στη συμμόρφωση με την κεντρική κατεύθυνση για την εκπαιδευτική πολιτική, καθώς σε αντίθετη περίπτωση, θα υπάρξει η συνευθύνη της κατάργησης του σχολείου ή της υποβάθμισης του.
Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας κι ο γιος μου τ’ ανταλλακτικό
θα `ναι εντάξει μια ζωή στη δούλεψή σας
είναι από άριστο υλικό
Για την κυβέρνηση, τους δανειστές και τον ΟΟΣΑ ο μαθητής είναι ένα προϊόν, η εκπαίδευση είναι μια διαδικασία και ο εκπαιδευτικός ένας εργάτης παραγωγής, που η όποια διαφοροποίηση στην εργασία του θα έχει να κάνει με το τελικό προιόν. Οι νόμοι της αγοράς επιβάλλουν την παραγωγή φτηνών προιόντων, άρα και οι μαθητές μας πρέπει να τελειώσουν τη όποια εκπαίδευση και κατάρτιση με το μικρότερο κόστος. Επίσης, η εκπαίδευση ως μέσο κοινωνικής αναπαραγωγής πρέπει να αναδιαρθρωθεί, ώστε να μην βγάζει τόσους πτυχιούχους (το 41% των ανθρώπων από 25-35 χρόνων είναι απόφοιτοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης) , που δεν θα μπορούσαν να αποδεχτούν έτσι ανερυθρίαστα το βασικό νέο «μισθό» των 394 ευρώ (σημ. Το 1/3 των εργαζομένων στο ιδιωτικό τομέα δουλεύουν σήμερα μερικά απασχολούμενοι με μέσο μικτό μισθό 394 ευρώ). Η επίθεση που συντελείται τα τελευταία χρόνια στην εκπαίδευση από όλες τις κυβερνήσεις, στόχο έχει να εξαλειφθούν οι ανορθογραφίες του εκπαιδευτικού συστήματος και να αποτραπεί η ολοκλήρωση της γενικής εκπαίδευσης της πλειοψηφίας των μαθητών μας, να τελειώσουν με το δημόσιο και δωρεάν σχολείο της γειτονιάς όλων των παιδιών, καταργώντας και συγχωνεύοντας σχολεία, προσανατολίζοντας τα παιδιά μας στην κατάρτιση και στην μαθητεία του 75% υποκατότατου ημερομισθίου, προετοιμάζοντας τα για την ημιαπασχόληση και την εργασιακή ομηρεία.
Για εμάς, για το κόσμο της εργασίας η παιδεία είναι δικαίωμα! Από τη μεταπολίτευση και μετά, οι εκπαιδευτικοί διεκδίκησαν και διεκδικούν: Το σχολείο όλων των παιδιών, των ίσων δυνατοτήτων και της ολόπλευρης μόρφωσης, της σύνδεσης της θεωρίας και της πράξης, της άρσης του διαχωρισμού της εκπαίδευσης στη δημιουργία μελλοντικά εργαζόμενων, πνευματικής και χειρωνακτικής κατεύθυνσης.
Καλούμε τις ΔΟΕ, ΟΛΜΕ να μη συμμετέχουν σε καμιά διαδικασία διαλόγου για την υλοποίηση και τη θεσμοθέτηση αυτών των σχεδίων και να μην προχωρήσει σε καμιά συζήτηση που θα ενισχύει την ψεύτικη επιχειρηματολογία του Υπουργείου για «ήπια» και «μη τιμωρητική» αξιολόγηση. Οφείλουν να καταγγείλουν τώρα και να κηρύξουν απεργία- αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης αυτοαξιολόγησης.
Καλούμε τα πρωτοβάθμια εκπαιδευτικά σωματεία σε συντονισμένη δράση, ενέργειες και δυναμικούς αγώνες για να διαμορφωθεί το κίνημα που θα μπλοκάρει ξανά σε κάθε σχολείο την αξιολόγηση και τους επίδοξους αξιολoγητές, θα ανατρέψει τα σχέδια για τον επαγγελματικό αφανισμό των εκπαιδευτικών και τη συρρίκνωση του δημόσιας εκπαίδευσης.
Διεκδικούμε
12 χρονο υποχρεωτικό δημόσιο δωρεάν σχολείο της θεωρίας και της πράξης, των όλων και των ίσων, και υποχρεωτική δίχρονη προσχολική αγωγή
15% για την Παιδεία
Κανένα παιδί εκτός σχολείου, 14 χρόνια υποχρεωτική εκπαίδευση, κανένα παιδί στην εργασία.
Κανένας ταξικός και εξεταστικός φραγμός, ελεύθερη πρόσβαση στην μόρφωση ΟΛΩΝ, σε όλες τις βαθμίδες!
ΟΧΙ στην κατηγοροποίηση σχολείων, στην αυτονομία και στη διαφοροποιημένη λειτουργία των σχολικών μονάδων.
Οι σημερινές συνθήκες απαιτούν, να προβάλουμε το αίτημα για το σχολείο των αναγκών μας και να επιβάλουμε:
ΟΧΙ στους εξεταστικούς φραγμούς στην εκπαίδευση, Υποστηρικτικές Δομές σε κάθε σχολείο για όλα τα παιδιά
ΟΧΙ στη μαθητεία, τη νομιμοποίηση της ελαστικής εργασίας με υποκατώτατους μισθούς πείνας και εργασιακής ομηρείας των μαθητών μας
Το σχολείο, το δημόσιο και δωρεάν, των όλων και των ίσων, προϋποθέτει:
Να καταργηθούν όλες οι αντιεκπαιδευτικές ΥΑ, διατάξεις και μνημονιακές περικοπές στη λειτουργία των σχολικών μονάδων σε ειδική αγωγή, νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια. Κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου εφαρμογής τους.
Ένταξη όλων των παιδιών προσφύγων και μεταναστών στο κανονικό πρόγραμμα των σχολείων.
Το σχολείο, το δημόσιο και δωρεάν, των όλων και των ίσων, της θεωρίας και πράξης, προϋποθέτει:
Την γενναία χρηματοδότηση της ενίσχυσης της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, την κατάργηση του αντιδραστικού πλαισίου για την Τεχνική εκπαίδευση, που μετατρέπει την τεχνική εκπαίδευση σε κατάρτιση και οδηγεί τους μαθητές μας στην μαθητεία, μετατρέποντάς τους σε φτηνό αναλώσιμο εργατικό δυναμικό.
Το σχολείο, το δημόσιο και δωρεάν, των όλων και των ίσων, προϋποθέτει δημοκρατία και παιδαγωγική ελευθερία:
Κατάργηση της αξιολόγησης κάθε είδους και κάθε μορφής. Δημοκρατικό σχολείο, όλη την εξουσία στους συλλόγους διδασκόντων, ξήλωμα του μηχανισμού των αξιολογητών και των συμβούλων–επιθεωρητών.
Το σχολείο, το δημόσιο και δωρεάν, των όλων και των ίσων, απαιτεί: Αναλυτικά προγράμματα και βιβλία, νέα και σύγχρονα, που θα προάγουν την κριτική σκέψη, την ολόπλευρη γνώση και την κοινωνική χειραφέτηση.
Η μόνιμη και σταθερή εργασία είναι δικαίωμα ΟΛΩΝ μας! ΜΑΖΙΚΟΙ ΜΟΝΙΜΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΤΩΡΑ!
