Από τις καθημερινές σχεδόν συνεντεύξεις της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας στα ΜΜΕ φαίνεται η πρόθεσή της να υιοθετήσουμε άλλες πρακτικές και άλλο τρόπο σκέψης στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, να κάνουμε το κάτι διαφορετικό από «αυτά που κάναμε» ως τώρα, να καινοτομήσουμε.
Παράλληλα όμως με αυτές τις δηλώσεις, ομάδες εργασίας του ΙΕΠ και διάφορα συμβούλια ετοιμάζουν τα σχέδια τους για θέματα των σχολικών μονάδων και της διδασκαλίας.
Διαβάζουμε λοιπόν ότι μια ομάδα εργασίας του ΙΕΠ εργάζεται πυρετωδώς για να διαμορφώσει το «νέο πλαίσιο» για την αυτοαξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και την αξιολόγηση των στελεχών. Μακάρι όμως να μην είναι έτσι.
Η επιτροπή του ΙΕΠ θα δημιουργήσει, μέσα από πολλές δημιουργικές συζητήσεις εκπαιδευτικού περιεχομένου το νέο πλαίσιο, που όμως στους εκπαιδευτικούς θα φθάσει υπό τη μορφή ενός νόμου ή μιας εγκυκλίου, μιας υποχρεωτικότητας δηλαδή, και όχι ως προϊόν μιας ευρύτερης συζήτησης της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Είναι τόσο δύσκολο να γίνει συνείδηση ότι αυτή η «αγαπημένη» πρακτική, χρόνια τώρα ,οδηγεί σε αντίθετα αποτελέσματα και στο τέλος στην αποτυχία. Οι εκπαιδευτικοί όταν αντιλαμβάνονται ότι κάτι σχεδιάζεται χωρίς την παρουσία τους και τη συμμετοχή τους αντιστέκονται σε οποιαδήποτε αλλαγή γιατί τη θεωρούν ξένο σώμα.
Τα κριτήρια των βιώσιμων εκπαιδευτικών αλλαγών είναι γνωστά κι ένα από αυτά είναι ότι δε πρέπει να φανταστούμε τα προβλήματα που πρέπει να λύσουμε αλλά να μας τα πουν οι εκπαιδευτικοί.
Τώρα, το πώς και πότε θα μας τα πουν οι εκπαιδευτικοί, είναι ο σχεδιασμός που έπρεπε να κάνει το ΙΕΠ, και όχι βέβαια σε 2 και 4 μήνες, αλλά και ούτε με εθνικούς διαλόγους σε αμφιθέατρα δια βοής
Υπάρχουν ερευνητικά εργαλεία όπως αυτά της ΑΕΕ μαζί με τα παραδείγματα καλών ερευνητικών πρακτικών!!! Για την ΑΕΕ δηλαδή που επιβλήθηκε, θέλανε τη γνώμη των εκπαιδευτικών, με την ευκαιρία βέβαια και της αξιολόγησής τους γιατί να μην την θέλουν και τώρα; Γιατί να μην έχουν γνώμη οι εκπαιδευτικοί πριν αρχίσουν να αποστέλλονται οι εγκύκλιοι εφαρμογής;
Η λογική: «εμείς σχεδιάζουμε, και μόλις αποφασίσουμε και γράψουμε τα σχετικά σχέδια νόμου θα τα ανακοινώσουμε με μία εγκύκλιο στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο των σχολειών και όλοι θα κάνουν αυτό που σκεφτήκαμε για αυτούς» είναι ένα από αυτά που μας έχει οδηγήσει σε αλλεπάλληλες αποτυχίες εφαρμογής και της πιο απλής εγκυκλίου.
Ας ψάξουμε πρώτα λοιπόν για τη καινοτομία στις «συνηθισμένες» πρακτικές μας και μετά σίγουρα θα ανακαλύψουμε πολλούς καινοτόμους εκπαιδευτικούς και καινοτομίες.
