‘Οι τελευταίοι των Μοϊκανών’
Έχοντας μόλις βιώσει τα πάθη του Ιησού Χριστού μέσα στην Μεγάλη Εβδομάδα θα ήθελα με τη παρούσα δημόσια επιστολή μου να ενημερώσω τον υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων κύριο Φίλη για το ‘Γολγοθά’ τον οποίον βιώνουν εδώ και πολλά χρόνια τόσο οι φοιτητές σε συμβατικά πανεπιστήμια της αλλοδαπής όσο και φοιτητές που σπουδάζουν σε πανεπιστήμια της αλλοδαπής μέσω της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης όπως εγώ.
Για να γίνω πιο σαφής, προκειμένου κάποιος απόφοιτος συμβατικού πανεπιστημίου της αλλοδαπής ή πανεπιστημίου της αλλοδαπής που προσφέρει εξ αποστάσεως σπουδές να αναγνωρίσει το πτυχίο του στην Ελλάδα-βάση του από δωδεκαετίας ισχύοντος νόμου που ψηφίστηκε από την πλειονότητα των τότε κομμάτων της βουλής- θα πρέπει να προσκομίσει στον ΔΟΑΤΑΠ και μεταπτυχιακό τίτλο εφάμιλλο του προπτυχιακού προκειμένου να αποκτήσει την αντιστοιχία και ισοτιμία –μόνον- του προπτυχιακού του τίτλου με αντίστοιχο προπτυχιακό τίτλο Ελληνικού πανεπιστημίου.
Αυτό γίνεται στη λογική του ότι οι προπτυχιακές σπουδές στην αλλοδαπή και κυρίως στην Αγγλία όπου και η πλειονότητα των Ελλήνων φοιτητών, είναι τριετής και όχι τετραετής όπως αυτές των Ελληνικών πανεπιστημίων.
Θα συμφωνήσω πως είναι φυσιολογικό και δίκαιο οι απόφοιτοι προπτυχιακών προγραμμάτων στην αλλοδαπή να πρέπει να έχουν τετραετή φοίτηση προκειμένου να έχουν ίσα δικαιώματα με αυτά των αποφοίτων αντίστοιχων Ελληνικών προπτυχιακών προγραμμάτων τετραετούς φοίτησης.
Ωστόσο όλοι οι κάτοχοι προπτυχιακού τίτλου της αλλοδαπής δεν μπορούν να παρακολουθήσουν κανένα μεταπτυχιακό τίτλο στην Ελλάδα -είτε σε αντίστοιχο με αυτό από το οποίο αποφοίτησαν πανεπιστήμιο είτε στο Ανοικτό Πανεπιστήμια της Πάτρας – καθώς ο προπτυχιακός τους τίτλος δεν έχει ακαδημαϊκή αναγνώριση. Ως αποτέλεσμα αναγκάζονται να συνεχίσουν τις μεταπτυχιακές τους σπουδές μόνο στην αλλοδαπή από όπου αποφοίτησαν είτε σε συμβατικά πανεπιστήμια είτε σε πανεπιστήμια που παρέχουν εξ αποστάσεως προπτυχιακά και μεταπτυχιακά προγράμματα όπως αυτό του Ανοικτού Πανεπιστημίου της Αγγλίας στο οποίο φοιτώ προσωπικά τα τελευταία χρόνια.
Σαν να μην έφτανε αυτό ο ΔΟΑΤΑΠ ζητά από τους εν λόγω αποφοίτους να προβούν σε μεταπτυχιακά προγράμματα, που αντιστοιχούν σε τουλάχιστον 180 διδακτικές μονάδες που με τη σειρά τους αντιστοιχούν σε τρείς ενότητες των 60 διδακτικών μονάδων. Να ενημερώσω τους αρμόδιους πως η πλήρης ετήσια ακαδημαϊκή φοίτηση σε συμβατικό πανεπιστήμιο της αλλοδαπής σε προπτυχιακό ή σε μεταπτυχιακό επίπεδο αντιστοιχεί σε 120 διδακτικές μονάδες ανά ακαδημαϊκό έτος, ενώ στα εξ αποστάσεως προγράμματα συνίσταται από τα ίδια τα πανεπιστήμια οι φοιτητές να παρακολουθούν μία ενότητα (60 διδακτικές μονάδες) κατά ακαδημαϊκό έτος…
Άρα στη καλύτερη των περιπτώσεων οι απόφοιτοι προπτυχιακών της αλλοδαπής θα χρειαστούν να σπουδάσουν για τουλάχιστον άλλα δύο με τρία χρόνια σε μεταπτυχιακό επίπεδο προκειμένου να καλύψουν το ένα επιπλέον έτος προπτυχιακών σπουδών στην Ελλάδα!
Περιττό να πώ πως τόσο η νομοθεσία όσο και η όλη λογική είναι κατάφορα άδικη καθώς πέραν του ηθικού του όλου θέματος είναι οικονομικά ανέφικτο για τους Έλληνες πολίτες/φοιτητές –ειδικά στις εποχή που ζούμε- να φοιτήσουν σε μεταπτυχιακό επίπεδο, καθώς το κόστος των προπτυχιακών πόσο μάλλον των μεταπτυχιακών τίτλων σε χώρες όπως η Αγγλία είναι αστρονομικό σε σχέση με το κόστος των αντίστοιχων μεταπτυχιακών προγραμμάτων που παρέχονται από τα εν Ελλάδι πανεπιστήμια.
Ενδεικτικά αναφέρω πως ένας πλήρης μεταπτυχιακός τίτλος (180 διδακτικές μονάδες) -όπως αυτός ζητείται από το ΔΟΑΤΑΠ και όχι ένα μονοετές μεταπτυχιακό Πιστοποιητικό ή Δίπλωμα (όπως αυτά που προσφέρονται από πολλά Βρετανικά πανεπιστήμια) που αντιστοιχούν σε 60 διδακτικές μονάδες έκαστον– για παράδειγμα στις Ανθρωπιστικές επιστήμες ανέρχεται στα 11,000 Ευρώ ενώ στη Νομική φθάνει τις 14,000 Ευρώ! Οι τιμές αυτές είναι ενδεικτικές των μεταπτυχιακών προγραμμάτων όπως αυτά αναφέρονται στην επίσημη ιστοσελίδα του Ανοικτού Πανεπιστημίου της Αγγλίας. Φανταστείτε λοιπόν πόσα επιπλέον χρήματα θα χρειαστεί να σπαταλήσει κάποιος που θα αποφασίσει να μετοικήσει στην Αγγλία προκειμένου να συνεχίσει τις σπουδές του σε μεταπτυχιακό επίπεδο…
Η χαριστική βολή που κατ εξαίρεση αφορά μόνο τους φοιτητές του Ανοικτού Πανεπιστημίου της Αγγλίας ή αντίστοιχων ιδρυμάτων της αλλοδαπής, ήρθε βέβαια με την πρόσφατη ανακοίνωση/απαίτηση του ΔΟΑΤΑΠ σύμφωνα με την οποία: η «ισοτιμία και αντιστοιχία» τίτλων που έχουν αποκτηθεί με την διαδικασία της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης χορηγείται μόνον εφόσον υπάρχει αντίστοιχο πρόγραμμα σπουδών στο Ε.Α.Π και κατόπιν σύγκρισης του προγράμματος σπουδών της σχολής στην ημεδαπή με αυτό της σχολής στην αλλοδαπή. Σε κάθε περίπτωση ισχύει ότι για αναγνώριση της αντιστοιχίας με σχολές 4ετούς φοίτησης στην ημεδαπή απαιτείται συνεκτίμηση βασικού και μεταπτυχιακού τίτλου. Η συνεκτίμηση αφορά σε τίτλους που έχουν αποκτηθεί με σπουδές «όμοιου τύπου» (ή εξ αποστάσεως ή συμβατικά). Τόσο οι προπτυχιακοί τίτλοι όσο και οι μεταπτυχιακοί αναγνωρίζονται ως ισότιμοι προς τους απονεμόμενους από το Ε.Α.Π .
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να τονίσουμε πως τα προπτυχιακά προγράμματα που παρέχονται από το ΕΑΠ είναι ελάχιστα τόσο σε σχέση με τα αντίστοιχα μεταπτυχιακά που προσφέρει, πόσο μάλλον με τα αντίστοιχα προπτυχιακά που παρέχονται τόσο από τα Ελληνικά Πανεπιστήμια όσο και από αυτά της αλλοδαπής. Άρα η ανωτέρω ανακοίνωση/απαίτηση αποτελεί ταφόπλακα τόσο για τους ήδη υπάρχοντες όσο και για τους μελλοντικούς φοιτητές του Ανοικτού Πανεπιστημίου της Αγγλίας ή αντίστοιχων φοιτητών εξ αποστάσεων σπουδών.
Κι όλα αυτά προκειμένου να αποκτήσει κάποιος αντίστοιχο και ισότιμο προπτυχιακό τίτλο με αυτόν των Ελληνικών πανεπιστημίων…
Προφανώς οι τότε κύριοι βουλευτές- που ψήφισαν την ισχύουσα νομοθεσία να σκέφτηκαν πως ‘λεφτά υπάρχουν’ και για να σπουδάζουν κάποιοι στο εξωτερικό θα προέρχονται από ευκατάστατες οικογένειες. Απλά να σας ενημερώσω πως στη περίπτωση μου όπως και σε αυτή πολλών άλλων φοιτητών σαν εμένα, κατάφερα να ολοκληρώσω τις προπτυχιακές μου σπουδές –που αντιστοιχούσαν σε επτά διδακτικές ενότητες- χάρις στις πέντε υποτροφίες που έλαβα για τις αντίστοιχες πέντε ενότητες, καθώς μου ήταν οικονομικά ανέφικτο μετά το δεύτερο έτος να συνεχίσω τις προπτυχιακές μου σπουδές.
Ο ΔΟΑΤΑΠ απ’ την άλλη εν έτει 2016 ζητά πλήρη μεταπτυχιακό τίτλο-διάρκειας τουλάχιστον δύο έως και τριών ετών αλλά και μυθικού για τα σημερινά δεδομένα κόστους, προφανώς γιατί θέλει να αποτελειώσει και τους τελευταίους των Μοϊκανών….
Το λοιπόν, κύριε υπουργέ-επειδή όσο κι αν προσπάθησα σχεδόν ένα χρόνο τώρα δεν κατάφερα ποτέ να σας συναντήσω, όπως συνέβη και με τους πρωθύστερους υπουργούς Παιδείας και Θρησκευμάτων – αν ποτέ σας ενημερώσουν από το γραφείο σας για το εν λόγω δημοσίευμα, ελπίζω να σπαταλήσετε πέντε λεπτά απ’ τη ζωή σας για να το μελετήσετε.
Αν τελικά το κάνετε θα σας παρακαλούσα θερμά να λάβετε σοβαρά υπ όψιν σας τα ανωτέρω και να συμβάλετε στο να αποσυρθεί επιτέλους – εις το εγγύς εύχομαι μέλλον- αυτός ο νόμος που χρόνια μας καθιστά ομήρους ενός άδικου εκπαιδευτικού συστήματος αναγνώρισης ξενόγλωσσων τίτλων σπουδών, μας αδικεί και μας εξοντώνει ψυχικά, ηθικά και οικονομικά, προκειμένου να επιλυθεί το θέμα του ενός επιπλέον έτους φοίτησης με ένα τρόπο που να μην αδικεί κανέναν απόφοιτο Ελληνικού πανεπιστημίου ή πανεπιστημίου του εξωτερικού.
Χρήστος Εμμανουήλ, Dip HE
christosemmanouil@hotmail.com
Τελειόφοιτος Ανοικτού Πανεπιστημίου Αγγλίας
Εκπρόσωπος του Ελληνικού Συλλόγου Φοιτητών και
Αποφοίτων του Ανοικτού Πανεπιστημίου της Αγγλίας
(Open University Student and Graduate Hellenic Association)
