Η κυβέρνηση εξήγγειλε τον εθνικό και κοινωνικό διάλογο για την Παιδεία και μετά από μερικά 24ωρα τον αυτοακύρωσε.
Παρουσίασε το νομοσχέδιο για τη διοίκηση των ΑΕΙ παρακάμπτοντας επιδεικτικά τον εθνικό διάλογο, αφήνοντας σύξυλους όσους συμμετέχουν σε αυτόν.
Γιατί τέτοια πρεμούρα;
Τι την εμπόδιζε να περάσει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο από τον εθνικό διάλογο για 1-2 μήνες ώστε να κρατήσει τουλάχιστον τα προσχήματα;
Τώρα όμως έγινε σε όλους σαφές ότι όταν η κυβέρνηση μιλούσε για εθνικό διάλογο εννοούσε να βρει στα άλλα κόμματα τους «χρήσιμους ηλίθιους» που θα δώσουν άλλοθι στις προειλημμένες αποφάσεις της.
Το νομοσχέδιο που παρουσιάστηκε καταργεί ουσιαστικά τα συμβούλια ιδρύματος, επαναφέρει το καθεστώς των πολυπληθών Συγκλήτων ξυπνώντας αναμνήσεις αδιοίκητου κι όχι αυτοδιοίκητου, καταργεί το ανώτατο όριο φοίτησης, ενώ στις πρυτανικές εκλογές θα μπορούν να συμμετέχουν κι όσοι φοιτητές έχουν δεκαετίες να πατήσουν στο Πανεπιστήμιο ή δεν πάτησαν ποτέ.
Καταργούνται επίσης οι διατάξεις που εξασφάλιζαν τη διάρκεια των 13 εβδομάδων για κάθε εξάμηνο φοίτησης και οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ ξέρουμε αυτό τι σημαίνει, το έχουμε ζήσει (εξάμηνα των 8-9 εβδομάδων με «αναπληρώσεις»).
Εν ολίγοις, λεφτά για τα πανεπιστήμια δεν υπάρχουν, ας δώσουμε τουλάχιστον υλικό για τα τραπεζάκια των κομματικών παρατάξεων.
Καλώς όρισες 1982…
Γιώργος Μαυρωτάς
Βουλευτής Αττικής
