Τι ειπώθηκε για την παραπαιδεία στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων
Αποτελεί ένα από τα θέματα του Εθνικού Διαλόγου
Κατάλογος 12 θεμάτων που θα συζητηθούν στα πλαίσια του Εθνικού Διαλόγου δόθηκε χθες στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων. Ένα από τα θέματα στο οποίο αναφέρθηκαν αρκετοί από τους βουλευτές ήταν το 6ο κατά σειρά με θεματική «λύκειο, παραπαιδεία, εισαγωγή στα Α.Ε.Ι., μεταγραφές».
Ο Πρόεδρος της Επιτροπής κ. Γαβρόγλου τόνισε «ότι σχετικά με το θέμα της παραπαιδείας ας το πούμε όπως θέλετε. Η προσωπική μου γνώμη – και αυτό μπήκε μετά από διαβουλεύσεις – είναι, ότι έχει ακυρωθεί το Λύκειο. Το Λύκειο είναι μια ακυρωμένη μονάδα και θα πρέπει να δούμε πώς αυτή η εκπαιδευτική μονάδα θα σταθεί στα πόδια της, θα επανιδρυθεί, θα επανανοηματοδοτηθεί».
«Η παραπαιδεία δεν αντιμετωπίζεται ιδεολογικά. Είναι ένας χώρος, όπου εργάζονται δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι νέοι επιστήμονες και επομένως δεν μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε ιδεολογικά. Από την άλλη μεριά, όμως, είναι μια παθολογία του συστήματος. Όλοι, δηλαδή, συμφωνούμε σε αυτό, γι αυτό είναι ένα θέμα που θα πρέπει να το πιάσουμε και τα τέσσερα Σώματα μαζί το θέμα του Λυκείου με όλες τις διαφοροποιήσεις και τα υπόλοιπα που είπαμε» δήλωσε ο κ. Γαβρόγλου.
Ο βουλευτής Νίκος Θηβαίος είπε με τη σειρά του «επίσης, σε σχέση με την παράγραφο 6, Λύκειο – Παραπαιδεία – Εισαγωγή στα ΑΕΙ και μόνο ότι πρέπει να δούμε την εισαγωγή στα Α.Ε.Ι. πλήρως αποσυνδεδεμένη από το θέμα του λυκείου, νομίζω ότι πρέπει να το δούμε λίγο ξεχωριστά.
Εισαγωγή στα Α.Ε.Ι.. Όλοι μένουμε στον τρόπο και θα ανοίξει ένας διάλογος και μια πολύ μεγάλη κουβέντα. Εγώ θα σας πω, επειδή είμαι μαθηματικός, θα ξαναμπούμε 1.500 μαθηματικοί την επόμενη δεκαετία, κάθε χρόνο, πρέπει; Δεν πρέπει να τα δούμε αυτά τα πράγματα . Όχι μόνο το πώς. Πόσοι, πώς και γιατί;»
Η κα. Μεγαλοοικονόμου στη δικιά της τοποθέτηση ανέφερε μεταξύ των άλλων «Εκείνο που με ξενίζει λίγο στο έκτο σημείο, είναι το λύκειο και η παραπαιδεία. Το λέω γιατί έζησα με τα παιδιά μου και τις τρεις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, θεωρώ ότι οι μαθητές πλέον της δευτεροβάθμιας έχουν καταργήσει την εκμάθηση στο σχολείο, δηλαδή πηγαίνουν στο σχολείο απλώς για να πάνε, το ίδιο και οι καθηγητές. Αν δεν έχουν αποφασίσει σε ποια δέσμη θα υπαχθούν, τα υπόλοιπα μαθήματα τα βλέπουν εκ περισσού και ο καθηγητής το ίδιο. Οπότε το μόνο που τους σώζει είναι η παραπαιδεία, τα φροντιστήρια και οι καθηγητές.
Νομίζω ότι στην εποχή της κρίσεως τώρα, με την παραπαιδεία και τα φροντιστήρια, πιστεύω ότι είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Θα φτάσουμε να μπορούν να σπουδάσουν μόνο παιδιά πλούσια, γιατί δεν νομίζω κάποιος γονιός αν έχει δύο παιδιά ότι θα μπορεί να χρεώνει 500 και 1000 ευρώ για φροντιστήρια».
Ο κ. Μηταφίδης ανέφερε με τη σειρά του «Τώρα, σε σχέση με τη διάρθρωση της ατζέντας, για να μην πω τίποτα άλλο, ξεκινάει κατά τη γνώμη μου με έναν πολύ θα έλεγα ιδεαλιστικό τρόπο. Δηλαδή, ξεκινάμε από τις αξίες και όχι από την ίδια την ελληνική ύπαρξη της εκπαίδευσης αυτή τη στιγμή.
Π.χ., τι καταλαβαίνει κανείς με τον όρο «αειφορία εκπαιδευτικών μονάδων»; Ή «αυτοδιοίκητο διαφόρων βαθμίδων»; Η μόνη αυτοδιοίκητή βαθμίδα είναι η τριτοβάθμια και αυτή βέβαια αυτή τη στιγμή είναι και αυτή κάτω από ένα καθεστώς επιτροπείας με τα γνωστά διορισμένα συμβούλια. Κατά τη γνώμη μου, πρέπει κάπως αλλιώς να την διαρθρώσουμε την ατζέντα, άποψή μου είναι αυτή.
Και κοιτάξτε κάτι. Πάμε ας πούμε στο σημείο το 6: λύκειο, παραπαιδεία, εισαγωγή στα Α.Ε.Ι., μεταγραφές προφανώς, πρέπει να διορθωθεί αυτό. Δηλαδή, τι εικόνα σχηματίζει αυτό; Ότι ο κρίκος που συνδέει την εισαγωγή με την τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι η παραπαιδεία, νομίζω είναι μονόπλευρη αυτή η προσέγγιση, όχι πως δεν υπάρχει αυτό, έχουμε δουλέψει χρόνια στα φροντιστήρια, από ανάγκη, βέβαια».
Ο κ. Φορτσάκης ανέφερε μεταξύ των άλλων «Σημειώνω, επίσης, ότι εδώ στα ζητήματα, τα οποία έχετε καταγράψει, υπάρχουν ακόμα τουλάχιστον τρία, prima facie, όπως τα βλέπω, τρεις μεγάλοι κύκλοι που πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο συζήτησης.
Ο πρώτος κύκλος είναι φυσικά τα ζητήματα που αναφέρονται στη διδασκαλία ειδικότερα, γιατί σημειώνετε πολλά για τη δομή, για τους φορείς κ.λπ., για τα ζητήματα της διδασκαλίας, του περιεχομένου της διδασκαλίας, του τρόπου εκπόνησης των προγραμμάτων των διδακτικών, του τρόπου ελέγχου των γνώσεων κ.λπ., είναι ένας μεγάλος κύκλος θεμάτων που νομίζω ότι αξίζει να γίνει αντικείμενο συζήτησης χωριστής.
Επίσης, σημειώνω ότι ένας πολύ μεγάλος κύκλος, ο οποίος νομίζω ότι απασχολεί τα παιδιά μας, ιδίως δε από την πρώτη λυκείου και μετά, είναι ο κύκλος της παραπαιδείας. Γνωρίζουμε όλοι ότι αυτός ο κύκλος της λεγόμενης παραπαιδείας, βασανίζει τα παιδιά κατά τρόπο εξαιρετικά βαρύ και έχει οδηγήσει και ένα μεγάλο τμήμα των μαθητών, ουσιαστικά να εγκαταλείψουν τα σχολεία τους και να στραφούν σε φορείς, οι οποίοι, καλώς ή κακώς, δεν ανήκουν στον κύκλο των φορέων που έχει επιλέξει το Κράτος να δώσουν την παιδεία. Πρέπει, λοιπόν, να δούμε με ποιο τρόπο αυτό το πρόβλημα θα το αντιμετωπίσουμε και τι πρέπει να κάνουμε, ώστε να μπορέσουμε να έχουμε μια λύση, διότι νομίζω ότι είναι πραγματικά φλέγον. Θεωρώ, δηλαδή, ότι πραγματικά η παιδεία στο δημόσιο λύκειο και στα δημόσια σχολεία, αλλά και στα ιδιωτικά που έχουν ενταχθεί, αν θέλετε, αυτό σύστημα της παιδείας, βρίσκεται υπό κατάρρευση εξαιτίας ακριβώς του συστήματος της παραπαιδείας».
