Επί παλαιότερης άλλοτε υποθέσεως, που αφορούσε το ζήτημα της μειώσεως των εβδομαδιαίων ωρών διδασκαλίας κατά μία του μαθήματος της Β΄ ξένης γλώσσας (Γαλλικής ή Γερμανικής) και μετά την πάροδο μόλις 10 ετών το ΣτΕ (7μελούς συνθέσεως) απεφάνθη εντέλει με την υπ΄ αριθ. 3492/2015 απόφαση ότι o εκάστοτε Υπουργός απολύτως και παγερά αδιάφορα και από όποια τυχόν γνώμη ή άποψη του κατά τα λοιπά αρμοδίου επιστημονικά ειδικού συμβουλευτικού οργάνου (Ολομέλεια Παιδαγωγικού Ινστ. ) ήδη ΚΕΜΕ, έχει δηλ. την δυνατότητα να μειώνει μόνος τις ώρες όποιου μαθήματος από το Ωρολόγιο.
Ανεξαρτήτως του μάλλον ανεπίκαιρου -μετά την παρέλευση τόσων ετών- του όλου θέματος (προηγήθηκαν ήδη οι μετατάξεις στην Α/θμια κλπ), δεν μπορεί παρά να επισημανθεί μόνον ότι αυτή η κρίση τελούσε και σε απολύτως ευθεία αντίθεση με την προηγούμενη (απολύτως ορθή) διαφοροποιουμένη σχετική απόφαση του ιδίου Δικαστηρίου (αριθ. 1359/2013 – 5μελους Συνθέσεως ΣτΕ), που είχε προηγουμένως παραπέμψει το όλο θέμα στο ενισχυμένης συνθέσεως (7μελες) για κρίση καταρχήν επί ειδικά συγκεκριμένου ζητήματος.
Ο κος Εισηγητής υπήρξε σταθερός.
