του Δημήτρη Παπαγιαννόπουλου
Στο νομοσχέδιο που ψηφίστηκε από την Ελληνική Βουλή, την Τετάρτη 15 Ιουλίου, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος προβλέπεται η επιβολή ΦΠΑ, στον ανώτατο συντελεστή 23%, στις υπηρεσίες που προσφέρουν τα Φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης.
Ως γνωστόν, μέχρι σήμερα τα Φροντιστήρια εξαιρούνταν από το καθεστώς του ΦΠΑ, βάσει κοινοτικής οδηγίας, σύμφωνα με την οποία όλες οι υπηρεσίες εκπαίδευσης απολαμβάνουν αυτή την απαλλαγή.
Η επιβολή ΦΠΑ 23% είναι ένα εξοντωτικό μέτρο για το νόμιμο Ελληνικό Φροντιστήριο. Σε συνδυασμό με τις οριζόντιες αλλαγές στο φορολογικό καθεστώς για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, δημιουργεί πρωτοφανή οικονομική ασφυξία στη μεγάλη πλειοψηφία των Φροντιστηρίων, σε όλη την επικράτεια, πολλά από τα οποία, με μαθηματική ακρίβεια θα υποχρεωθούν να αναστείλουν τη λειτουργία τους σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Το νόμιμο Ελληνικό Φροντιστήριο προσφέρει τεράστια ποσά ετησίως στα δημόσια και ασφαλιστικά ταμεία, δίνοντας παράλληλα διέξοδο εργασίας, σε χιλιάδες Έλληνες επιστήμονες, ακόμη και τα τελευταία χρόνια, στη διάρκεια των οποίων, τα ποσοστά ανεργίας στη χώρα μας, διαρκώς αυξάνονται.
Το νόμιμο Ελληνικό Φροντιστήριο, το οποίο σύμφωνα με έγκυρες έρευνες, που έχει δημοσιεύσει η Ομοσπονδία των Ελλήνων Φροντιστών, εμπιστεύεται το 61% των μαθητών του Λυκείου, έχει καθιερωθεί στη συνείδηση της κοινωνίας, ως ο κύριος αρωγός της μέσης Ελληνικής οικογένειας στην προσπάθειά της να προσφέρει περισσότερα εφόδια, μέσω της γνώσης και των σπουδών, στα παιδιά της.
Στην τελευταία πενταετία της μεγάλης οικονομικής ύφεσης, το Φροντιστήριο κατάφερε να συνεχίσει να προσφέρει αυτή τη σημαντική βοήθεια στον Έλληνα γονέα. Χωρίς να μειώσει στο ελάχιστο την ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρει, το ακριβώς αντίθετο ισχύει, προσαρμόζοντας τα δίδακτρα ώστε αυτά να μην είναι δυσβάσταχτα, το Ελληνικό νόμιμο Φροντιστήριο, σε πείσμα αυτών, που επιπόλαια και άσκεφτα το χαρακτηρίζουν «πληγή», εξακολουθεί και απολαμβάνει την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας των μαθητών. Και οι μαθητές που το τιμούν με αυτή τους την εμπιστοσύνη, ανήκουν σε όλα τα κοινωνικά στρώματα της κοινωνίας μας.
Οι λόγοι για τους οποίους το Φροντιστήριο, εδώ και περίπου ένα αιώνα, έχει καταστήσει αναγκαία την παρουσία του στο ευρύτερο περιβάλλον της Ελληνικής Παιδείας δεν αποτελούν αντικείμενο αυτού του άρθρου. Δεν μπορώ όμως να μην αναφερθώ στην ουσιαστική, άτυπη παρ’ όλα αυτά, αναγνώριση της αναγκαιότητας του Φροντιστηρίου. Το ίδιο το κράτος, οι Δήμοι αλλά και η Εκκλησία έχουν επιχειρήσει με διάφορους τρόπους να…αντιγράψουν το Φροντιστήριο. Η ενισχυτική διδασκαλία, τα μεταλυκειακά κέντρα αλλά και τα κοινωνικά Φροντιστήρια από διαφορετικούς δημόσιους ή μη κερδοσκοπικούς φορείς, τι άλλο παρά επιβεβαίωση αυτής της αναγνώρισης αποτελούν;
Η εξοντωτική απόφαση για επιβολή ΦΠΑ στις Φροντιστηριακές δομές, έρχεται ακριβώς σε μια περίοδο που το Ελληνικό Φροντιστήριο, αναγνωρίζοντας τις δυσκολίες που βιώνει η Ελληνική οικογένεια, φροντίζει να ενισχύσει την ήδη μεγάλη κοινωνική προσφορά του.
Είναι κοινός τόπος, πως οι ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, οι άνεργοι, οι πολύτεκνοι, οι τρίτεκνοι, στηρίχτηκαν από τους Έλληνες Φροντιστές, όσο από κανένα άλλο αυτά τα χρόνια. Το…νέο της επιβολής ΦΠΑ, κατά μια αξιοπρόσεχτη σύμπτωση έρχεται την ίδια στιγμή που οι Έλληνες Φροντιστές αναγγέλουν την χορήγηση 5000 υποτροφιών για τη νέα σχολική περίοδο. Υποτροφίες που θα δοθούν με την ευκαιρία της διοργάνωσης από την ΟΕΦΕ, διαγνωστικών τεστ και θα χορηγηθούν σε αυτούς που θα λάβουν μέρος, συνυπολογίζοντας κοινωνικά κριτήρια.
Η απόφαση για επιβολή ΦΠΑ στις υπηρεσίες που προσφέρουν τα Φροντιστήρια, κατά παράβαση της κοινοτικής οδηγίας, είναι μια επιπλέον επιβάρυνση στην Ελληνική οικογένεια. Στη μέση Ελληνική οικογένεια, η οποία στο Φροντιστήριο βρίσκει μια διέξοδο ώστε να αντιμετωπίσει τις τεράστιες, ας μην κρυβόμαστε, παθογένειες του Ελληνικού δημόσιου σχολείου.
Τη στιγμή μάλιστα που τα ιδιωτικά σχολεία και τα κολέγια εξακολουθούν να εξαιρούνται από τον ΦΠΑ. Για μια ακόμη φορά, το Ελληνικό κράτος, αντίθετα με τα ωραία, μεγάλα λόγια «τιμωρεί» το σύνολο των μαθητών και δείχνει την εύνοιά του στην μειοψηφία των εύπορων. Αυτών των οποίων οι οικογένειες έχουν τη δυνατότητα να τους στείλουν στα ακριβά ιδιωτικά σχολεία.
Να μην παρεξηγηθώ, δεν έχω τίποτα εναντίον των παιδιών που φοιτούν στα ιδιωτικά σχολεία. Πολλοί εξάλλου μαθητές μου είναι μεταξύ τους. Προφανώς επίσης, δεν έχω τίποτα εναντίον των ιδιωτικών σχολείων, τη δουλειά των οποίων τιμώ.
Όμως, συντελείται μια προφανής αδικία την οποία οφείλω να επισημάνω. Στα ιδιωτικά σχολεία, στα οποία λίγοι έχουν πρόσβαση τα δίδακτρα δεν…πειράζονται. Στα λαϊκά Φροντιστήρια, επιχειρείται εκτόξευσή τους προς τα πάνω.
Το χειρότερο όμως είναι η ευθεία βολή στην ίδια την καρδιά, στη φύση του Ελληνικού Φροντιστηρίου. Αφήνοντας όλες τις υπηρεσίες εκπαίδευσης εκτός ΦΠΑ, αλλά εντάσσοντας σε αυτόν το Φροντιστήριο (και τις ξένες γλώσσες καθώς και την εκμάθηση υπολογιστών) το εξαιρείς ουσιαστικά από τις εκπαιδευτικές υπηρεσίες. Το Ελληνικό όμως Φροντιστήριο είναι ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ με κεφαλαία όλα τα γράμματα. Και αν αυτοί που νομοθετούν δεν το καταλαβαίνουν, απλά στρέφουν το βλέμμα από το κοινό αίσθημα.
Παράλληλα, δεδομένης της αναγκαιότητας αυτής της παράλληλης εκπαίδευσης, που με τόση επιτυχία προσφέρει το Ελληνικό Φροντιστήριο, αν αυτό καταστεί μη προσιτό στον Έλληνα μαθητή, αυτός και η οικογένειά του θα στραφούν σε άλλες μορφές ενισχυτικής διδασκαλίας. Σε μη νόμιμες. Στην πραγματική παραπαιδεία του μαύρου ιδιαίτερου μαθήματος. 250000000 ευρώ είναι τα ποσά που δαπανά η Ελληνική οικογένεια σε ιδιαίτερα μαθήματα. Από αυτά τα περισσότερα, σε ποσοστό άνω του 80%, είναι χρήματα που διακινούνται χωρίς τα νόμιμα παραστατικά, στερώντας από το κράτος σημαντικά έσοδα. Αυτό είναι οξύμωρο. Αντί το κράτος να στρέψει τα βέλη του στην πραγματική παραοικονομία, την ενισχύει. Καμία προσπάθεια στην εξάλειψη παραβατικών φαινομένων. Αντίθετα, ενθάρρυνση αυτών.
Απεναντίας, εχθρική αντιμετώπιση σε έναν απόλυτα επιτυχημένο θεσμό. Στο νόμιμο Ελληνικό Φροντιστήριο. Το οποίο, το ίδιο το κράτος αδειοδοτεί με αυστηρά κριτήρια. Και καλά κάνει. Το νόμιμο Ελληνικό Φροντιστήριο που φροντίζει συνεχώς να βελτιώνεται, να αναβαθμίζει και να πιστοποιεί τις υπηρεσίες του. Και ευνοϊκή μεταχείριση πού; Σε αυτούς που δεν θέλουν να…φαίνονται. Στους περιπλανώμενους έμπορους που περιφέρουν την πραμάτεια τους από σπίτι σε σπίτι, τις απογευματινές ώρες. Σε αμφίβολης, πολλές φορές, ποιότητας γυρολόγους.
Το μέσο Ελληνικό Φροντιστήριο είναι μικρομεσαία επιχείρηση που αγωνιά στο τέλος κάθε μήνα να είναι εντάξει με τις υποχρεώσεις του. Ο Έλληνας…μεγαλοφροντιστής είναι αστικός μύθος!
Είναι πρακτικά αδύνατο στους Φροντιστές να απορροφήσουν αυτές τις αυξήσεις. Τίθεται σαφώς θέμα επιβίωσης. Και η…παράξενη αυτή επίθεση (δεν είναι η πρώτη) είναι στην ουσία άλλο ένα κτύπημα στον προϋπολογισμό του Ελληνικού νοικοκυριού. Και νερό στον μύλο της πραγματικής, μαύρης, παραοικονομίας. Είναι ώθηση…στα ποσοστά της ανεργίας. Είναι εντελώς παράλογη. Αλλά κυρίως είναι άδικη.
Παπαγιαννόπουλος Δημήτρης
Μαθηματικός – Φροντιστής
