Των Εκπαιδευτικών Ειδικοτήτων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Με αφορμή τα δημοσιεύματα περί εισήγησης στο Υπουργείο Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων, προς το σκοπό της ανάκλησης των υποχρεωτικών μετατάξεων του Ν. 4172/2013 άρ. 82, παρ. 11, είναι αναγκαίο να εκτεθούν οι παρακάτω σκέψεις.
Με την ψήφιση του νόμου 4172/2013 και συγκεκριμένα βάσει της παρ. 11 του άρθρου 82, εξουσιοδοτήθηκε ο Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, όπως προβεί σε υπολογισμό των αναγκών του εκπαιδευτικού συστήματος σε ανθρώπινο δυναμικό, προκειμένου να καταστεί εφικτή η ισορροπημένη κατανομή του προσωπικού στις εθνικές εκπαιδευτικές δομές.
Εν συνεχεία και βάσει της ίδιας διατάξεως, εξουσιοδοτήθηκε να μετακινήσει προσωπικό από περιοχές και υπηρεσίες στις οποίες πλεονάζει, σε εκείνες στις οποίες υπάρχουν ελλείψεις, προβαίνοντας σε μία πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα διαδικασία μαζικών υποχρεωτικών μετατάξεων.
Με τη διαδικασία αυτή δυστυχώς που επέλεξε το Υπουργείο Παιδείας, επεφύλαξε σε εμάς, τους εκπαιδευτικούς της Π.Ε. μία εξαιρετικά άνιση και άδικη μεταχείριση, δεδομένου ότι οι υποχρεωτικές μετατάξεις των συναδέλφων μας από τη Δ.Ε., κατέλαβαν θέσεις και λειτουργικά κενά, σε Διευθύνσεις και περιοχές στις οποίες διατηρούμε προσωπικά, οικογενειακά, οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα και οι οποίες αποτελούσαν από την έναρξη της σταδιοδρομίας μας στην Εκπαίδευση, τους τόπους στους οποίους επιθυμούσαμε δικαίως, αξιοκρατικά και με υπομονή να μετατεθούμε.
Ουσιαστικά, με την εκτέλεση των υποχρεωτικών μετατάξεων των καθηγητών της Δ.Ε. σε θέσεις της Π.Ε., παρακάμφθηκε εκ μέρους του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων τεχνηέντως και με πρωτοφανώς άδικο τρόπο, η αρχή της ισότητας βάσει της οποίας έπρεπε να αντιμετωπιστούν ΟΛΟΙ οι καθηγητές στην εκπαίδευση. Διότι για τους περισσότερους εκ των συναδέλφων της Δ.Ε., οι μετατάξεις αυτές σήμαναν όχι απλώς αλλαγή κλάδου, αλλά και μετακίνησή τους στην περιοχή των συμφερόντων τους, καταλαμβάνοντας θέσεις οι οποίες θα ήταν αυτονόητα δίκαιο να διεκδικηθούν και από καθηγητές της Π.Ε., οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις τις δικαιούνταν και αξιοκρατικά, καθώς διέθεταν περισσότερα μόρια από εκείνους που μετατάχθηκαν.
Ουσιαστικά, μετά την ολοκλήρωση των υποχρεωτικών μετατάξεων, παγιδευτήκαμε υπηρεσιακά, στερούμενοι κάθε ελπίδα για μετάθεση στους τόπους μας και κοντά στις οικογένειές μας, δεδομένου πως στην πλειοψηφία τους τα κενά και οι θέσεις τις οποίες διεκδικούσαμε επί πολλά χρόνια και καλύπταμε με το ημίμετρο των αποσπάσεων, έχουν καταληφθεί με τις μετατάξεις των καθηγητών της Δ.Ε.
Άλλωστε, ο ισχυρισμός των μεταταχθέντων εκπαιδευτικών της Π.Ε. ότι δεν τοποθετήθηκαν σε οργανικά κενά αλλά σε λειτουργικά και έτσι δεν κατέλαβαν θέσεις εξ ημών, κρίνεται προσχηματικός, καθώς η πραγματικότητα εν προκειμένω δεν αλλάζει ανάλογα με το πώς βαπτίζεται το κενό, οργανικό ή λειτουργικό. Επιπλέον αποδείχθηκε ότι τα λειτουργικά κενά ήταν οιονεί οργανικά εν τέλει, καθώς είχε προαναγγελθεί η σύσταση οργανικών θέσεων αποκλειστικά και μόνο για εκείνους οι οποίοι μετετάγησαν.
Είναι προφανές συνεπώς και αυτονόητο πως η δικαιοπολιτικά ορθή επιλογή για την ισοκατανομή του προσωπικού θα ήταν ο υπολογισμός των οργανικών κενών σε πρώτη φάση, η υλοποίηση των μεταθέσεων ξεχωριστά σε κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης σε δεύτερη φάση και εκ των υστέρων η πραγματοποίηση μετατάξεων εάν και εφόσον αυτό τότε κρινόταν αναγκαίο.
Αξίζει να επισημάνουμε εδώ, πως ενστερνιζόμαστε και εμείς την αναγκαιότητα για εξορθολογισμό της κατανομής των υπηρετούντων στην εκπαίδευση και συνεπώς τη μετακίνηση προσωπικού από θέσεις στις οποίες αυτό πλεονάζει σε θέσεις όπου υπάρχουν ελλείψεις. Η δίκαιη ένστασή μας έγκειται στη διαδικασία την οποία επέλεξε το Υπουργείο, απαξιώνοντας ολοκληρωτικά και συνολικά την υπηρεσιακή θέση των καθηγητών της Π.Ε. και καθιστώντας μας αυθαίρετα υπαλλήλους δεύτερης κατηγορίας με μειωμένα δικαιώματα, διότι με την επίμαχη διαδικασία οι αποφά εις ελήφθησαν όχι απλώς χωρίς διάλογο μαζί μας, αλλά χωρίς καν να ληφθεί υπόψη η ίδια μας η ύπαρξη στην εκπαίδευση.
Εκ των υστέρων και μετά από έντονες διαμαρτυρίες μας, το Υπουργείο Παιδείας σε απαντήσεις του ουσιαστικά ομολόγησε ότι υπέστημεν αδικία, με την επίκληση όμως της ανάγκης λήψης δημοσιονομικών μέτρων. Ωστόσο, δεν προκύπτει πως συνδέεται η προαναφερόμενη δημοσιονομική αναγκαιότητα με την επιβολή καθεστώτος αναξιοκρατίας στις εσωτερικές μετακινήσεις προσωπικού στην εκπαίδευση. Το παραπάνω αποτελεί ομολογία του Υπουργείου Παιδείας για να δικαιολογήσει προσχηματικά την αδικία την οποία υπέστημεν. Διότι όπως προείπαμε και το επαναλαμβ άνουμε, δεν ήμαστε ούτε παραμένουμε αντίθετοι στην ισοκατανομή του εκπαιδευτικού προσωπικού και άρα στην αναγκαιότητα μετακινήσεων προς τον παραπάνω σκοπό. Διαμαρτυρόμαστε όμως έντονα και οργισμένα, διότι δε ληφθήκαμε υπόψη και ακολουθήθηκε μία διαδικασία η οποία δημιούργησε ανισότητα, αποκλεισμό μας από τα νόμιμα δικαιώματά μας για αξιοκρατικές μεταθέσεις και δριμεία απογοήτευση για το κράτος δικαίου στο οποίο έχουμε την πεποίθηση πως λειτουργούμε.
Επιπλέον, κατά την εκτέλεση των μετατάξεων έλαβε χώρα και σωρεία παρατυπιών, καθιστώντας όλο το εγχείρημα μνημείο αναξιοκρατίας και επιπολαιότητας. Ενδεικτικά αναφέρουμε πως δεν ανακοινώθηκαν τα μόρια των μεταταχθέντων εκπαιδευτικών, παρότι στο άρθρο 82 παρ. 11 του Ν. 4172/2013, οριζόταν μοριοδοτική διαδικασία, ενώ και ο δυσανάλογα μεγάλος αριθμός των ενστάσεων που υποβλήθηκαν, γεννά εύλογους προβληματισμούς. Άλλωστε είναι γνωστό πως σε πολλές περιοχές πραγματοποιήθηκαν τελικώς πολύ περισσότερες μετατάξεις από όσες είχαν προβλεφθεί αρχικώς με τις διαπιστωτικές πράξεις του Υπουργείου Παιδείας, με προφανώς παράτυπο τρόπο, δημιουργώντας παραδόξως εκ νέου ανισοκατανομή προσωπικού.
Κατόπιν όλων των ανωτέρω, και με δεδομένο πως η διαδικασία που ακολουθήθηκε από την τότε πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, υπήρξε αφενός εξαιρετικά αδιαφανής και μεθοδευμένη, και αφετέρου προκάλεσε σοβαρά προβλήματα και έθεσε εν αμφιβόλω το κράτος δικαίου στο οποίο πιστεύουμε, δηλώνουμε ότι υποστηρίζουμε πλήρως την εισήγηση περί ανάκλησης όλων των υποχρεωτικών μετατάξεων στην εκπαίδευση και καλούμε το Υπουργείο Παιδείας να προβεί άμεσα στις σχετικές ενέργειες, καθώς κατ’ αυτόν τον τρόπο θα αποκατασταθεί η κατάφωρη αδικία την οποία έχουμε υποστεί και θα επικρατήσουν οι αρχές της αξιοκρατίας, της ισότητας και της χρηστής διοίκησης.
Εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης
Στο παραπάνω άρθρο αναφέρεται:
«Διότι για τους περισσότερους εκ των συναδέλφων της Δ.Ε., οι μετατάξεις αυτές σήμαναν όχι απλώς αλλαγή κλάδου, αλλά και μετακίνησή τους στην περιοχή των συμφερόντων τους, καταλαμβάνοντας θέσεις οι οποίες θα ήταν αυτονόητα δίκαιο να διεκδικηθούν και από καθηγητές της Π.Ε., οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις τις δικαιούνταν και αξιοκρατικά, καθώς διέθεταν περισσότερα μόρια από εκείνους που μετατάχθηκαν.»
– Αυτό είναι πολύ μεγάλο ΛΑΘΟΣ!
α) Οι Γυμναστές και στις δύο βαθμίδες είναι ΠΕ11, οι Μουσικοί και στις δύο βαθμίδες είναι ΠΕ16 και οι Αγγλικής Φιλολογίας και στις δύο βαθμίδες είναι ΠΕ06, δηλαδή είναι συνάδελφοι του ΙΔΙΟΥ και ΕΝΙΑΙΟΥ κλάδου, που έχουν σπουδάσει στα ίδια Πανεπιστήμια (όχι ο Α σε Πανεπιστήμιο που οι απόφοιτοί του είναι εκπαιδευτικοί της Πρωτοβάθμιας και ο Β σε άλλο Πανεπιστήμιο που οι απόφοιτοί του είναι εκπαιδευτικοί της Δευτεροβάθμιας!) και υπηρετούν τη δημόσια εκπαίδευση ως υπάλληλοι του ίδιου Υπουργείου! Προφανώς ο συγγραφέας το έγραψε σκόπιμα το «αλλαγή κλάδου» για να θεωρηθεί από τη μάζα της κοινής γνώμης που δεν γνωρίζει το θέμα ότι αυτός έχει δίκιο ή τουλάχιστον η «αλλαγή κλάδου» ήταν μια άστοχη αφέλεια (αλλά στην περίπτωση όπου κρίνονται οι ζωές πολλών ανθρώπων και των οικογενειών τους οι άστοχες αφέλειες δεν πρέπει να υπολογίζονται)!
β) Μόνος του ο συγγραφέας του άρθρου έγραψε παραπάνω: «… σε πολλές περιπτώσεις τις δικαιούνταν και αξιοκρατικά, καθώς διέθεταν περισσότερα μόρια από εκείνους που μετατάχθηκαν.» – Δέχομαι ότι είναι «πολλές» αυτές οι περιπτώσεις!
Αλλά ακόμη και να υπάρχει ένας συνάδελφος, ο Α, που αποφοίτησε το 2001 από το Χ Πανεπιστήμιο, διορίστηκε μόνιμος το 2004 στη Δευτεροβάθμια (λόγω συγκυρίας, βάσει των ανακατεμένων επιλογών των περιοχών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας στην ίδια αίτηση προς διορισμό και των λίγων θέσεων τότε στις Πρωτοβάθμιες), υπηρέτησε στη 6 χρόνια σε δυσπρόσιτο μικρό νησί (για να συγκεντρώσει μόρια, σήμερα περίπου 110 μόρια Δευτεροβάθμιας = 88,40 μόρια Πρωτοβάθμιας) και τα τελευταία χρόνια πριν το 2013 ζητούσε συνεχώς τη μετάταξή του στην Πρωτοβάθμια είναι άδικο, αναξιοκρατικό και συνταγματικά μη ισόνομο γι’ αυτόν τη μία θέση του κλάδου του που θα ανοίξει τώρα στον νομό των συμφερόντων του να την καταλάβει ο Β συνάδελφός του του ίδιου κι ενιαίου κλάδου, που σπούδασε και αυτός στο ίδιο Χ Πανεπιστήμιο και αποφοίτησε το 2006 και διορίστηκε μόνιμος το 2009 στην Πρωτοβάθμια (λόγω συγκυρίας, βάσει των ανακατεμένων επιλογών των περιοχών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας στην ίδια αίτηση προς διορισμό), ο οποίος Β σήμερα έχει περίπου 28 μόρια Πρωτοβάθμιας. (Όλα όσα παρέθεσα παραπάνω είναι αληθινά και τα πρόσωπα Α και Β είναι υπαρκτά)!
– Δεν διαφωνώ με τα επιχειρήματα του συγγραφέα προς τη μία περίπτωση (προσωπικά εγώ έλεγα τη συγκεκριμένη επιχειρηματολογία μου σε αιρετούς πριν τις μετατάξεις του 2013), αλλά όλοι θα πρέπει πλέον να ΔΟΥΜΕ με καθαρό μυαλό και να αντιληφθούμε και την ΑΛΛΗ ΟΨΗ του ίδιου νομίσματος!
– Αφού οι εκπαιδευτικοί των κοινών ειδικοτήτων των δύο βαθμίδων φοίτησαν στα ίδια Πανεπιστήμια και διορίστηκαν με την ίδια διαδικασία (άλλοι στην Πρωτοβάθμια και άλλοι στη Δευτεροβάθμια), τότε ΤΟ ΠΙΟ ΔΙΚΑΙΟ και ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΟ είναι να γίνουν ταυτόχρονα οι αιτήσεις μετάθεσης αυτών που ήταν στην Πρωτοβάθμια και οι αιτήσεις μετάταξης αυτών που ήταν στη Δευτεροβάθμια (με αναγωγή των μορίων τους σε μόρια Πρωτοβάθμιας, π.χ. από 110 σε 88,40) και να εξεταστούν ΟΛΕΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ!
Όπως ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΝ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΝ ΠΑΝΤΑ οι αιτήσεις μόνιμου διορισμού των συναδέλφων εντός του ίδιου και ενιαίου κλάδου, αλλά και ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΝ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΝ ΠΑΝΤΑ οι αιτήσεις προς απόσπαση στο εξωτερικό – και η ΔΙΠΟΔΕ πάντα δημιουργούσε ΕΝΑΝ κοινό κι ενιαίο πίνακα ανά κλάδο, σύμφωνα με τα μόρια του καθενός, ΑΣΧΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΙΑ ΒΑΘΜΙΔΑ προέρχεται ο καθένας: δηλαδή διεκδικούν οι συνάδελφοι και των δύο βαθμίδων του ίδιου κι ενιαίου κλάδου, τις όποιες θέσεις τυχαίνει να ανοίξουν.
– Εν ολίγοις, είναι λάθος να διχάζονται και να υπολογίζονται ως διχασμένοι οι συνάδελφοι του ίδιου κι ενιαίου κλάδου! Το πιο ΔΙΚΑΙΟ και ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΟ και συνταγματικά ΙΣΟΝΟΜΟ μεταξύ συναδέλφων του ίδιου κι ΕΝΙΑΙΟΥ κλάδου είναι η ΕΝΙΑΙΑ και ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ εξέταση των αιτήσεων προς μετάθεση (εντός της ίδιας βαθμίδας) ΚΑΙ προς μετάταξη (εκατέρωθεν των βαθμίδων, αποκλείεται ένας γυμναστής να θέλει να πάει από ΠΕ στη ΔΕ?) με αναγωγή των μορίων σε μόρια της άλλης βαθμίδας»! Και όποιος έχει περισσότερα μόρια να προηγείται η αίτησή του! – Είναι κάτι που δεν μπορεί να γίνει?
ΟΚ, σήμερα δεν υπάρχει το νομοθετικό πλαίσιο για κάτι τέτοιο, αλλά μπορεί να γίνει αύριο κιόλας, ακόμη και με μια απλή Υπουργική Απόφαση!