της Ελένης Δερμιτζάκη
Θελω να θιξω την άθλια οργάνωση των σεμιναρίων β επιπέδου ,τα οποια ειχα την τυχη να παρακολουθησω. Αρχικα κληρωθηκα για να τα παρακολουθησω αναμεσα σε δεκαδες υποψηφιους που θα ηθελαν , ομως δεν ειχαν την τυχη να κληρωθουν.
Αυτο ειναι το πρωτο παραδοξο της υποθεσης. Για ποιο λογο να δεχονται μονο 10- 15 ατομα ενος κλαδου καθε χρονο σε ολοκληρο νομο που ενδιαφερεται να επιμορφωθεί; Δεύτερο παράδοξο είναι το γεγονος οτι πρεπει κανεις να δώσει εξετάσεις για να πιστοποιηθει, αφού πρωτα κανει υποχρεωτικές παρακολουθήσεις με υποχρεωτικές παρουσιες και καταθέσεις υποχρεωτικών εργασιών.
Μετα απο όλη αύτη τη διαδικασία υποχρεωτικών παρακολουθήσεως και κατάθεσης εργασιών που ουτως ή άλλως πιστοποιεί οτι έχει κάποιος ασχοληθεί σοβαρα και έχει αφιερώσει πολύτιμο χρονο στο αντικείμενο ζητούνται εξετάσεις.
Το τρίτο παράδοξο είναι οτι και σε αυτές τις εξετάσεις ο αριθμός των συμμετεχόντων που μπορούν να δηλώσουν είναι 15 ατομα ανα ημερομηνία διεξαγωγής. Βρίσκομαι λοιπον και φέτος στη δυσάρεστη θέση να μην έχω προλάβει να δηλωσω συμμετοχη στις εξετάσεις για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά παρ’ όλο που έχω κανει όλη την αναφερόμενη παραπανω διαδικασία.
Αυτές είναι σίγουρα τριτοκοσμικές καταστάσεις απαράδεκτες.
Ελένη Δερμιτζάκη απο Χανία νηπιαγωγος
