Πολλές φορές κάνουμε διαγνώσεις, βάζουμε ταμπέλες, χρησιμοποιούμε ορολογίες που είναι για τα παιδιά δυσνόητες και τους δημιουργούμε σύγχυση και άγχος.  Είναι πολύ σημαντικό το παιδί να γνωρίζει τι του συμβαίνει, ώστε να συνεργαστεί με την αντιμετώπιση που έχει σχεδιαστεί και για να του δώσουμε την ευκαιρία να εκφράσει φόβους και απορίες.  Εξηγούμε στο παιδί ανάλογα με την ηλικία του, προσέχοντας να είμαστε θετικοί και να δημιουργούμε ελπίδα.

Αν το παιδί έχει διαγνωσθεί με δυσλεξία και χρειάζεται να παρακολουθήσει μαθήματα ειδικής αγωγής μέσα ή έξω από το σχολείο, αυτό πρέπει να εξηγηθεί πολύ προσεχτικά στο ίδιο το παιδί.

Όσο πιο ενημερωμένος είναι ο γονιός, τόσο πιο εύκολα θα μπορέσει να εξηγήσει στο παιδί, γι αυτό ίσως χρειαστεί τη βοήθεια ενός ειδικού προκειμένου να συγκεντρώσει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες.  Όταν εξηγούμε τη δυσλεξία στο παιδί, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε απλή γλώσσα, χωρίς επιστημονικούς όρους.

Επίσης, θέλουμε το παιδί να καταλάβει ότι η δυσλεξία δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπεται, ότι υπάρχει βοήθεια και ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην πετύχει τους στόχους του.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ