Ένας καθηγητής στάθηκε μπροστά στους φοιτητές της τάξης του στη Φιλοσοφική Σχολή, έχοντας πάνω στην έδρα κάποια αντικείμενα.
Μόλις ξεκίνησε το μάθημα, ο καθηγητής, χωρίς να πει τίποτα, πήρε ένα μεγάλο γυάλινο βάζο και το γέμισε με μπαλάκια του τέννις. Όταν πλέον το βάζο δεν χωρούσε άλλα μπαλάκια, ρώτησε τους μαθητές του αν το βάζο ήταν γεμάτο και εκείνοι είπαν, όλοι μαζί: «Ναι».
Τότε ο καθηγητής πήρε μικρά χαλίκια και άρχισε να τα ρίχνει στο βάζο, κουνώντας το, και αυτά γέμισαν τα κενά ανάμεσα στα μπαλάκια του τέννις. Ρώτησε τότε πάλι τους φοιτητές του αν το βάζο ήταν γεμάτο και αυτοί, κάπως σαστισμένοι, είπαν πως είναι.
Ο καθηγητής στη συνέχεια έριξε στο βάζο άμμο, η οποία γέμισε όλα τα κενά ανάμεσα στα χαλίκια. Οι μαθητές ρωτήθηκαν για μια ακόμη φορά αν το βάζο ήταν γεμάτο και απάντησαν όλοι καταφατικά. Τότε ο καθηγητής έσκυψε και πήρε κάτω από την έδρα δύο κούπες καφέ και τις άδειασε στο βάζο, ενώ οι μαθητές πλέον γελούσαν απορημένοι.
«Τώρα», είπε ο καθηγητής, «θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αντιπροσωπεύει τη ζωή σας. Τα μπαλάκια του τέννις είναι τα πιο σπουδαία πράγματα στη ζωή σας, οι μεγάλες αξίες, η πατρίδα, η οικογένεια, τα αγαπημένα σας πρόσωπα· αυτά που –ακόμα και αν όλα τα άλλα χαθούν– θα γεμίζουν τη ζωή σας.
Τα χαλίκια αντιπροσωπεύουν πράγματα σημαντικά, όπως είναι η δουλειά σας, ένα σπίτι, άλλα περιουσιακά στοιχεία, αγαπημένες ασχολίες σας. Η άμμος είναι όλα τα άλλα, τα μικρότερα, λιγότερο σημαντικά πράγματα. Αν γεμίσετε το βάζο πρώτα με άμμο, δεν θα υπάρχει χώρος για να βάλετε τα χαλίκια και τα μπαλάκια του τέννις. Το ίδιο ισχύει και για τη ζωή σας: Αν ξοδέψετε το χρόνο σας και την ενέργειά σας για μικρά, όχι πολύ σημαντικά πράγματα, δεν θα έχετε χρόνο και δύναμη για τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα πράγματα.
ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΑΛΛΟ ΕΙΠΕ …
