Η κατανόηση του γραπτού λόγου στην αγγλική γλώσσα είναι μία διαδικασία η οποία δε συμβαδίζει κατ΄ ανάγκη με την αναγνωστική δεξιότητα . Δηλαδή μπορεί να έχουμε μία καλή ανάγνωση αλλά μία δυσχερή κατανόηση, καθώς και το αντίστροφο.
Η επαρκής κατανόηση των βασικών σημείων του γραπτού λόγου προϋποθέτει μία αρχική << αναγνωριστική >> επαφή με το κείμενο. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διαβαστεί με προσοχή ο τίτλος του κειμένου και να παρατηρηθούν όλες οι συνοδευτικές πληροφορίες που το συνοδεύουν ( εικόνες, πηγές, υπομνήματα, χάρτες κ.λ.π.).
Ακόμη, πρέπει με βάση τα παραπάνω ερεθίσματα να ανασυρθεί η πρότερη βιωματική εμπειρία του παιδιού ( δηλαδή το τι γνωρίζει ήδη το ίδιο το παιδί για το θέμα που πραγματεύεται το κείμενο ).
Στη συνέχεια, καθώς θα προχωράει η εξέλιξη της αφήγησης, μπορούμε να διακόψουμε την ανάγνωση σε κρίσιμα σημεία της πλοκής και να ρωτήσουμε το παιδί ποια νομίζει ότι θα είναι η εξέλιξη. Για τα μικρότερα παιδιά μπορούμε να ζητήσουμε να ζωγραφίσουν την υπόθεσή τους ,ή να την αναπαραστήσουν υποδυόμενα τα πρόσωπα της ιστορίας.
Αντίστοιχα, μπορούμε να κάνουμε το ίδιο και για το τέλος της ιστορίας. Επίσης, μπορούμε να προτείνουμε στο παιδί να δώσει τη δική του εκδοχή σύμφωνα με την οποία θα μπορούσε να ολοκληρωθεί η ιστορία.
Τέλος, καλό είναι να παροτρύνουμε το παιδί να εκφράσει τα συναισθήματα που του δημιουργήθηκαν διαβάζοντας το κείμενο παροτρύνοντάς το να τα διατυπώσει με μία ποικιλία λέξεων ( π.χ. ενδιαφέρον, συναρπαστικό, ανιαρό κ.λ.π.). Ας μην ξεχνάμε ότι η κατανόηση δεν είναι μία μηχανιστική, αλλά μια ζωντανή διαδικασία – στην οποία το παιδί με δυσλεξία, ΔΕΠ-Υ ή οποιαδήποτε μαθησιακή δυσκολία – πρέπει να αλληλεπιδρά ενεργά με το κείμενο.
Ειρήνη Θ. Ευαγγέλου – Ψυχολόγος
