www.fresheducation.gr
Αξιόλογες προτάσεις διατυπώνονται σε σχολιασμούς και άρθρα εκπαιδευτικών για την επιλογή Διευθυντών όπως και η άποψη του συναδέλφου Καραγιαννόπουλου Πέτρου, Βιολόγου. Σας την παραθέτουμε όπως τη δημοσίευσε ως σχόλιο σε σχετικό άρθρο που δημοσιεύτηκε στο www.fresheducation.gr
Στην ανάδειξη ηγετικών προσόντων θα μπορούσε και ο σύλλογος διδασκόντων να έχει θέση, όχι με μια απλή ψηφοφορία δια της ανάτασης χειρός (τον Βαραβά ή τον Χριστό), ή έστω με μυστικό χαρτάκι, αλλά μέσω ενός ειδικού ερωτηματολογίου που θα είχε συνταχθεί με μεγάλη προσοχή από το υπουργείο στο οποίο θα βαθμολογούνταν σε όλους τους σχετικά επιλεγμένους τομείς όλοι οι υποψήφιοι.
Έχει χυθεί άπειρο μελάνι κατά την συγγραφή των χαρακτηριστικών που θα πρέπει να συγκεντρώνει ο αποτελεσματικός διευθυντής σχολείου. Για οικονομία χρόνου σας προτείνω σχετικές βιβλιογραφίες με έρευνες πάνω στο θέμα (Kimbrough & Burkett, 1990. Nance, 1991. Andrews & Soder, 1987. U.S.Department of Education,1987. Hall & Hord, 1987. NAESP, 1986. Shoemaker & Fraser,1981. Johnson & Johnson, 1989. Cleveland, 1986. Jones & Jones, 1986. Pasiardis, 1993. Cook, 1990. Everard & Morris,1999. Hoy & Mieskel 2002.)
Πολλά από τα χαρακτηριστικά περιγράφονται και στο προηγούμενο άρθρο του κου Καπετσώνη, που με βρίσκει σύμφωνο στα περισσότερα που εκθέτει. Στις περισσότερες από αυτές μπορεί να δει κανείς και μεθόδους επιλογής διοικητικού – διευθυντικού προσωπικού, με σχετικά φυσικά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα.
Όλα καλά τα γράφουν τα βιβλία,εκπληκτικά όμορφα, δίκαια, αποτελεσματικά, Ιδανικά.
Μόνο που προϋποθέτουν ιδανικούς ανθρώπους,καλλιεργημένους, μορφωμένους, ευαισθητοποιημένους, με όραμα, έτοιμους να μοιραστούν, ευχαριστημένους οικονομικά σε λογικά και δίκαια πλαίσια, υπεράνω από κάθε αρνητικό όπως εγωισμούς, υπερεγώ, φιλαυτεία, ματαιοδοξία, κολακεία, υποκρισία, φιλοχρηματία, αυλή και αυλικούς, υπερκοματικούς, υπερσυγκενρωτικούς, μισαλόδοξους, ρεβανσιστές, κομπλεξικούς.
Με άλλα λόγια ελεύθερους ανθρώπους, χωρίς βαρίδια οποιουδήποτε τύπου (κομματικά,προσωπικά, οικονομικά, κλπ) που να τους κρατούν πίσω.Μόνον έτσι θα μπορέσουν να μοιραστούν το κοινό όραμα με την εκπαιδευτική κοινότητα, τους γονείς και τους μαθητές αλλά και την ηγεσία της χώρας, για μια αποτελεσματική, ποιοτική, ουσιαστική, εκπαίδευση σε οποιοδήποτε επίπεδό της.
Θέλουμε ο Διευθυντής του σχολείου να είναι εκπαιδευτικός, όπως ο Διευθυντής ενός νοσοκομείου να είναι και γιατρός;
Η απάντηση μάλλον εύκολη. Ναι, γιατί ξέρει καλύτερα την δουλειά,τις ανάγκες, τα προβλήματα του χώρου αφού έχει θητεύσει σε αυτόν.
Θέλουμε ο Διευθυντής να είναι και μάνατζερ; Για μένα η απάντηση επίσης εύκολη. Οπωσδήποτε ναι.Οι απαιτήσεις του σύγχρονου κόσμου και της ίδιας της κοινωνίας το ζητούν. Αυτό προϋποθέτει επιπλέον γνώσεις, χρόνο, θυσίες, αφιέρωση.
Θέλουμε να έχει και ηγετικά προσόντα; Όχι απαραίτητα, αλλά αν τα πετύχουμε (αυτό είναι σπάνιο αλλά όχι αδύνατο), τότε έχουμε φτιάξει έναν πολύ καλό Διευθυντή.
Η εμπειρία ως εκπαιδευτικού, αποδεικνύεται τυπικά από τα χρόνια υπηρεσίας,τις θέσεις ευθύνης κλπ. Μακάρι να υπήρχαν με κάποιο δίκαιο τρόπο ουσιαστικότερες αποδείξεις όπως αξιολόγηση από μαθητές και γονείς.
Οι γνώσεις διοίκησης θα πρέπει να αποδεικνύονται όσο το δυνατό πιο ξεκάθαρα και αντικειμενικά. Δεν μπορώ και δεν είμαι σε θέση να ξέρω ποιο σύστημα είναι καλύτερο για τον σκοπό αυτό. Γραπτές εξετάσεις υπό την αιγίδα ενός επίσημου φορέα, προφορική συνέντευξη, σχετικοί μεταπτυχιακοί τίτλοι στο κομμάτι της διοίκησης, γιατί όχι και όλα αυτά μαζί;
Στην ανάδειξη ηγετικών προσόντων θα μπορούσε και ο σύλλογος διδασκόντων να έχει θέση, όχι με μια απλή ψηφοφορία δια της ανάτασης χειρός (τον Βαραβά ή τον Χριστό), ή έστω με μυστικό χαρτάκι, αλλά μέσω ενός ειδικού ερωτηματολογίου που θα είχε συνταχθεί με μεγάλη προσοχή από το υπουργείο στο οποίο θα βαθμολογούνταν σε όλους τους σχετικά επιλεγμένους τομείς όλοι οι υποψήφιους.
Ζούμε σε μια χώρα της υπερβολής, της ασυνέπειας και της ασυνέχειας. Ελάχιστα καθόμαστε κριτικά πάνω στα ισχύοντα, να ερευνήσουμε που αυτά πονάνε και που πάνε καλά. Έχουμε την τάση να ξεθεμελιώνουμε αρκετά εύκολα πράγματα υπό το άγχος να επιφέρουμε το νέο και το καινοτόμο που όμως στην πράξη συχνά αποδεικνύεται περισσότερο άρρωστο και αναποτελεσματικό από το παλαιό.
‘Αρα μέχρι τώρα τι δεδομένα έχουμε; Που αυτά πλεονεκτούν; Που είναι προβληματικά;
Η επιλογή των καλύτερων υποτίθεται εκπαιδευτικών σε γνωστικό και παιδαγωγικό επίπεδο για τα παιδιά του Έλληνα φορολογούμενου μέσω του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ έχει εφαρμοστεί τα τελευταία 15 χρόνια με σχετική επιτυχία. Σίγουρα έχουν ακουστεί πολλά, όπως άλλωστε και για κάθε διαγωνισμό, αλλά ξέρετε τι πιστεύω; αυτό που λέω και στους μαθητές μου…ακόμα και 10 % διαβλητός να είναι ένας διαγωνισμός για το υπόλοιπο 90% αξίζει να δοκιμάζει κανείς. Σας το λέει ένας εκπαιδευτικός που χρειάστηκε 3 διαδοχικούς ΑΣΕΠ και 8 χρόνια από τη ζωή του, για να μπορέσει με πολλή προσπάθεια όχι μόνο να επιτύχει αλλά και να διοριστεί στο δημόσιο σχολείο.
Σίγουρα στους επιτυχόντες μη διοριστέους καθηγητές του ΑΣΕΠ υπάρχουν συνάδελφοι διαμάντια, άλλά το ίδιο σίγουρο είναι ότι και αυτοί που διορίζονται μόνο άχρηστοι δεν είναι…..Ο διαγωνισμός επιτρέπει τον διορισμό καθηγητών όλων των ηλικιακών επιπέδων, και όχι μόνο ηλικιωμένων καθηγητών που περιμένουν την επετηρίδα συχνά κάνοντας άλλα επαγγέλματα ξεκομμένα από την εκπαίδευση έως τότε μένοντας μακριά από την εκπαιδευτική πράξη. Σίγουρα αυτό δεν προωθεί την ποιότητα της εκπαίδευσης.
Το σημαντικό είναι ότι κανένας Διευθυντής δεν επιλέγει υποκειμενικά τους καθηγητές του αφού αυτοί διορίζονται με απόλυτα αντικειμενικά στάνταρτς που θέτει το εκπαιδευτικό σύστημα ισόνομα για όλους. Το σημαντικό είναι ότι μέχρι στιγμής ισχύει και το αντίθετο. Κανένας Διευθυντής δεν επιλέγεται από τους καθηγητές του, αλλά απο ένα σύστημα που θέτει το υπουργείο. Αν τώρα το σύστημα επιλογής παρουσιάζει προβλήματα, η ίδια η πολιτεία οφείλει να βελτιώνει…. Πάντως η μη εμπλοκή καθηγητών στην παραπάνω επιλογή εξασφαλίζει συνήθως πραγματικά καλές σχέσεις του Διευθυντή με τους καθηγητές αφού δεν υπάρχουν σχέσεις διαπλοκής, συμφερόντων, προσωπικές συγκρούσεις, κόλακες, υποκριτές, αυλή και αυλικοί, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, αποκλεισμοί και ψυχολογικές πιέσεις,ακόμα και οικονομικές συνδιαλλαγές.
Ακόμα έως τώρα ο Διευθυντής είναι πραγματικά ελεύθερος να εφαρμόζει ισόνομα και δίκαια τους κανόνες και τα αυτονόητα που διέπουν την καθημερινότητα του σχολείου. Αν όμως ψηφίζεται απευθείας από το σύλλογο , κανείς δεν αποκλείει την γέννεση παρόμοιων αρρωστημένων καταστάσεων που σίγουρα δεν θα είναι για καλό της εκπαίδευσης.
Το πιλοτικό σχέδιο που ψάχνετε,έχει ήδη εφαρμοστεί στην επιλογή υποδιευθυντών, την μοναδική βαθμίδα που δεν κρίθηκε ποτέ!…..Τα αποτελέσματα τα ξέρουμε και είναι ανάμικτα. Υπάρχουν σχολεία με καλούς αντικειμενικά υποδιευθυντές, και σχολεία που η λέξη παλιάνθρωπος ίσως να είναι απλά επιεικής…. Ας μην υποβάλλουμε και την επιλογή των Διευθυντών στη τύχη….
Σίγουρα η συζήτηση δεν τελειώνει τόσο απλά…..Ελπίζουμε για τα καλύτερα.
Καραγιαννόπουλος Πέτρος-
Βιολόγου.
