Πόσο αμήχανη είναι εκείνη η στιγμή που πηγαίνεις με τα παιδιά σου και αγοράζεις σχολικά είδη , σάκα , τετράδια , κασετίνες, μολύβια και την επομένη μαθαίνεις ότι τίποτα από όλα αυτά δεν θα χρησιμοποιηθεί.
Πόσο περίεργα ακούγεται η άποψη ότι «σημαντικότερο από το να διαβάσει το παιδί ένα σχολικό βιβλίο είναι να το παραδώσει στο τέλος της χρονιάς ανέπαφο όπως ακριβώς το παρέλαβε γιατί απλά αποτελεί δημόσια περιουσία» . Πόσο οικεία μπορεί να είναι η εικόνα όταν πηγαίνεις να παραλάβεις τα παιδιά από το σχολείο περασμένες έξι το απόγευμα και τα βρίσκεις να παίζουν Playstation με τους συμμαθητές τους μέσα στη σχολική τάξη. Πόσο παράξενο το πρόγραμμα του Σαββατοκύριακου να περιλαμβάνει βόλτα στο σχολείο και παιχνίδι στο γήπεδο ή το παγοδρόμιο τα οποία είναι ανοικτά και προσβάσιμα όλες τις ημέρες.
Είναι αλήθεια ότι η αρχική επαφή ενός ´Έλληνα γονιού με το Σουηδικό σύστημα εκπαίδευσης προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα, κυρίως θα έλεγα συναισθήματα αμηχανίας . Όταν έχεις ανατραφεί και αποφοιτήσει από ένα εκπαιδευτικό σύστημα στο οποίο ο χρόνος παραμονής στην αίθουσα διδασκαλίας αποτελεί υποδιαίρεση του εκπαιδευτικού χρόνου , ο οποίος στη συνέχεια πρέπει να συμπληρωθεί με φροντιστήρια και πολύωρη μελέτη στο σπίτι , πώς μπορείς να αποδεχτείς ότι όλα αρχίζουν και τελειώνουν μέσα στην σχολική αίθουσα και μάλιστα πολύ πριν σημάνει το κουδούνι λήξης της σχολικής ημέρας μιας και οι τελευταίες 2-3 ώρες είναι καθαρά και μόνο για ψυχαγωγία και παιχνίδι.
Πως μπορούν να ηχήσουν στα αυτιά ενός Έλληνα γονιού οι παρακάτω δέκα απόψεις ;
– Τα διαγωνίσματα απαγορεύονται γιατί υπονομεύουν την ομαλή ένταξη του παιδιού στην ομάδα και στην από κοινού προσπάθεια για την επίτευξη ενός στόχου. Όταν αναγκάζουμε το παιδί να κρύβει το γραπτό του από το διπλανό του , πως θα του ζητήσουμε αργότερα ως πολίτη και μέλους της κοινωνίας να συνεργαστεί με το διπλανό του για την επίλυση των κοινών προβλημάτων.
– Η βοήθεια των γονιών προς το παιδί στο σπίτι , το λεγόμενο διάβασμα , είναι η πρωταρχική μορφή της παραπαιδείας . Το παιδί μαθαίνει στην ευαίσθητη νηπιακή ηλικία ότι το σχολείο χρειάζεται συμπλήρωμα αλλά και έλεγχο από τους γονείς και αργότερα από τα φροντιστήρια. Η εμπλοκή των γονέων είναι επιθυμητή αλλά να περιορίζεται σε εξωσχολική θεματολογία.
– Η εκδρομές και οι κάθε είδους ψυχαγωγικές δραστηριότητες είναι εξίσου σημαντικές με τα μαθηματικά και τη γλώσσα και προγραμματισμένες σε εβδομαδιαία βάση. Όταν το παιδί μαθαίνει ότι η εκδρομή έρχεται ως επιβράβευση τότε αυτομάτως θέτει στο μυαλό του το μάθημα ως τιμωρία. Όταν ο διευθυντής του σχολείου αποφασίζει για την εκδρομή με βάση τις διαθέσεις των δασκάλων , την πορεία των μαθημάτων και τις καιρικές συνθήκες τότε το παιδί ανατρέφεται σε ένα περιβάλλον όπου η ψυχαγωγία περιθωριοποιείται και συγκαταλέγεται στις δευτερεύουσες προτεραιότητες της ζωής.
ΔΕΙΤΕ ΑΛΛΑ 7 ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΕΔΩ
Το κείμενο είναι ανυπόγραφο και δεν αναφέρει την πηγή της πληροφόρησης.
Παραπέμπουμε στην πηγή μας με λινκ https://fresheducation.gr/?p=3854 θα το δείτε κάτω κάτω στο άρθρο από ότι βλέπω έχει πηγή κανονικά και είναι ενυπόγραφο, εμείς το βρήκαμε στο site https://fresheducation.gr/?p=3854
Έπρεπε να πατήσω το «ΔΕΙΤΕ ΑΛΛΑ 7 ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΕΔΩ»!!! Και ο υπογράφων είναι ο κ. Ταχταρας, χειρουργός. Εντάξει. Θεωρώ τότε ότι ο γράφων έχει προσωπική εμπειρία απο την εκπαιδευση στη Σουηδία, αν και δεν το διευκρινίζει.
Ως προς το περιεχόμενο του κειμένου, μου ακούγεται καλύτερο από το δικό μας σύστημα. Σκέφτομαι ακόμα ότι αν αλλάξουμε, νεες στρατιες ανεργων φροντιστών θα δημιουργηθούν. Και ως συνηθως οι ιθυνοντες θα λάβουν υπόψη τα βραχυπροθεσμα κι οχι τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα
Πολλοί γιατροί μας (δυστυχώς) είναι σε Σουηδία και Γερμανία
καταρχας ειναι πολυ καλο να περνουμε νεες ιδεεσ για τα εκπαιδευτικα συστηματα που υπαρχουν οταν το δικο μασ αφηνει τα παιδια μας αμορφωτα και ακαλιεργητα. και δευτερον τι μασ νοιαζει αν θα υπαρξουν και αλλοι ανεργοι εκπαιδευτικοι μπροστα στην πιθανοτητα να αλλαξει κατι προσ το καλυτερο στο εκπαιδευτικο μασ συστημα που ξαναλεω ειναι για …αλλαγμα.. δεν με νοιαζει καθολου. οσοι δασκαλοι δεν μπορουν να αλλαξουν προσ το καλυτερο ασ μεινουν ανεργοι. ειναι πολυ καλυτερα να μεινουν αυτοι ανεργοι παρα τα παιδια μασ αμορφωτα
Όποιος ή όποια επιθυμεί να εφαρμοστούν αυτά τα πράγματα (αν βέβαια είναι αληθινά) στα ελληνικά σχολεία, όπως για παράδεγιμα το να παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια τα παιδιά αντί να διαβάζουν βιβλία, ας στείλει καλύτερα το δικό του το παιδί σε σουηδκό σχολείο και, αν μετά από χρόνια το παιδί του βγει αποβλακωμένο, να κάνει τα παράπονά του στο σουηδικό υπουργείο παιδείας ή στον… χειρουργό που γράφει άρθρα για θέματα εκπαίδευσης…
«το δικό του το παιδί σε σουηδκό σχολείο», θα βγει τόσο «αποβλακωμένο», όσο και οι υπόλοιποι Σουηδοί, σε σχέση με τον μέσο Έλληνα, πχ. εσένα: περίπου, δηλαδή, 500 χρόνια μπροστά… Εσύ στο μεσαίωνα κι αυτοί στον 21ο αιώνα…
Φίλε με το παράξενο όνομα «500 χρόνια», εσύ πιστεύεις τα ωραία παραμύθια που γράφει στο διαδίκτυο ο κάθε προπαγανδιστής! Εγώ ζω στον μεσαίωνα;