Η Κοινωνιολογία της εκπαίδευσης, που προέκυψε τη δεκαετία του 1950 ως κλάδος των κοινωνικών επιστημών, στα πλαίσια της προσπάθειας θεμελίωσης ενός πραγματικά ισότιμου και δίκαιου εκπαιδευτικού συστήματος ανέτρεψε τα δεδομένα αναφορικά με τις απόψεις που ανήγαγαν την άνιση σχολική επίδοση και τη σχολική αποτυχία σε ατομικά αίτια, που σχετίζονται με το δείκτη νοημοσύνης (Φραγκουδάκη, 2001). Αντίθετα, σύνδεσε το φαινόμενο αυτό σε διεθνές επίπεδο με κοινωνικά αίτια, που αφορούν τις διακρίσεις που θεσμοθετημένα αναπαράγει η εκπαίδευση και σχετίζονται αφενός με την προώθηση των παιδιών των ανώτερων κοινωνικά στρωμάτων και αφετέρου με τον παραγκωνισμό μαθητών που προέρχονται από την εργατική και αγροτική τάξη.
Ο Γάλλος νομπελίστας γενετιστής Albert Jacquard εξέφρασε με σαφήνεια την άποψη ότι συνιστά λανθασμένη και άτοπη τακτική η κατάταξη των ατόμων σε περισσότερο ή λιγότερο έξυπνους με γνώμονα των ατομικό δείκτη ευφυΐας, ενώ παράλληλα επεσήμανε πως όλοι οι άνθρωποι συλλήβδην έχουν το εγγενές ποσοστό ευφυΐας για να ολοκληρώσουν με επιτυχία τις σπουδές τους μέχρι και το επίπεδο της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (Jacquard, 1983).
Ειδικότερα, η ταξική αυτή ανισότητα, όπως χαρακτηριστικά επισήμανε ο Pierre Bourdieu, δυσχεραίνει την εκπαιδευτική πορεία των μαθητών των λαϊκών στρωμάτων, που καθορίζουν τις προσδοκίες τους και τα όνειρά τους με καθαρά ρεαλιστικά κριτήρια (Bourdieu στο Φραγκουδάκη, 2001: 104). Επιπλέον, σχετίζονται με τις συχνά παρωχημένες αντιλήψεις των εκπαιδευτικών, τις μεθόδους διδασκαλίας , αλλά και το σχολικό αναλυτικό πρόγραμμα.
Α. Η ΕΥΦΥΪΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΗ – ΟΥΤΕ ΤΟ ΑΙΤΙΟ ΤΗΣ ΑΝΙΣΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΕΠΙΔΟΣΗΣ
Ο Γάλλος νομπελίστας γενετιστής Albert Jacquard εξέφρασε με σαφήνεια την άποψη ότι συνιστά λανθασμένη και άτοπη τακτική η κατάταξη των ατόμων σε περισσότερο ή λιγότερο έξυπνους με γνώμονα των ατομικό δείκτη ευφυΐας, ενώ παράλληλα επεσήμανε πως όλοι οι άνθρωποι συλλήβδην έχουν το εγγενές ποσοστό ευφυΐας για να ολοκληρώσουν με επιτυχία τις σπουδές τους μέχρι και το επίπεδο της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (Jacquard, 1983).
Συγκεκριμένα, επισήμανε την άποψη ότι η ευφυΐα αποτελεί συνάρτηση ποικίλων παραγόντων. Με άλλα λόγια, δεν είναι μονάχα εγγενής, αλλά πολύ περιπλοκότερη, καθώς , όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας τριών πηγών, – των γονιδίων, του περιβάλλοντος και της συλλογικής κοινωνικής μνήμης» που συμπληρώνονται από την «αυτοοργανωτική δύναμη του ατόμου» (Jacquard, 1983 : 147 – 148 ). Άλλωστε, όπως επισήμανε και ο Ζαν Πολ Σαρτρ: «κάθε άνθρωπος είναι φτιαγμένος από όλους τους ανθρώπους» (Σαρτρ στο Jacquard, 1983 :146).
Γίνεται, επομένως, αντιληπτό ότι η μοναδικότητα και πολυπλοκότητα κάθε ανθρώπου καθιστά αδύνατη την απόλυτη κατάταξή του σε ένα αυστηρά προσδιορισμένο πρότυπο ευφυΐας, αφού σαφώς και αυτή δεν μπορεί να μετρηθεί με ακρίβεια.
Συνακόλουθα, όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν το γεγονός ότι η ευφυΐα δεν κατανέμεται από τη φύση με κριτήρια ταξικά, αλλά η δυτική κοινωνία είναι αυτή που προχωρεί σε ταξικές διαφοροποιήσεις. Τα τεστ ευφυΐας που εφαρμόστηκαν στις Η.Π.Α. και σε πολλές δυτικοευρωπαϊκές χώρες προκειμένου να μετρηθεί ο Δείκτης Νοημοσύνης των μαθητών και να διαιρεθούν σε δυνάμει χειρώνακτες ή διανοούμενους ήταν εσφαλμένα και άνισα· οργανώθηκαν με κριτήρια που ευνοούσαν την κουλτούρα της Δυτικής Αστικής τάξης και συνεπώς αδικούσαν τις υπόλοιπες, αναπαράγοντας κοινωνικές προκαταλήψεις που οδήγησαν σε ανισότητες και στο πλαίσιο της σχολικής εκπαίδευσης. Συνεπώς, τα αίτια της άνισης σχολικής επίδοσης δεν ανάγονται σε επίπεδο ατομικό, αλλά αμιγώς κοινωνικό!
Β. ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΘΕΣΜΟΣ ΕΥΝΟΕΙ & ΑΝΑΠΑΡΑΓΕΙ ΤΗΝ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ…
ΔΕΙΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ
