Όλοι έχουμε εμπειρία. Το άτακτο παιδί είναι μια πολύ γνωστή και συμπαθής περίπτωση. Οι δάσκαλοι ζουν συχνά τέτοιες καταστάσεις μέσα στην τάξη. Το άτακτο παιδί προκαλεί προβλήματα με τους συμμαθητές του, διαταράσσει την ομαλότητα του μαθήματος και αναγκάζει τον δάσκαλο να συμπεριφερθεί με τρόπο που θα το κάνει να επανέλθει στην …τάξη.

Φανταστείτε την ακόλουθη σκηνή: Είναι Παρασκευή μεσημέρι, λίγο πριν από το τέλος μια κουραστικής και εξαντλητικής εβδομάδας. Η τάξη είναι ανήσυχη, ειδικά ο Αλέξανδρος, ο οποίος επίμονα ενοχλεί τους συμμαθητές του προσπαθώντας να αποσπάσει την προσοχή τους από τις δραστηριότητες της τάξης. Ποιος ο ρόλος του δασκάλου; Πώς πρέπει ν’ αντιδράσει απέναντι σ’ αυτήν τη διαταρακτική συμπεριφορά του παιδιού; Πρέπει να συμμετάσχει η υπόλοιπη τάξη σ’ αυτήν τη διαδικασία, και αν ναι, σε ποιο βαθμό; Σύμβουλοι και δάσκαλοι ειδικής αγωγής στην Αγγλία απαντούν στα παραπάνω ερωτήματα που αναφέρονται στον τρόπο με τον οποίο μπορεί να κερδηθεί και να διατηρηθεί ο έλεγχος μέσα στην τάξη. Υποστηρίζουν, λοιπόν, πως ο δάσκαλος, προκειμένου ν’ αναπτύξει μια αληθινή συνεργασία με τους μαθητές του, οφείλει ν’ αντιδράσει ακολουθώντας συγκεκριμένες «πρακτικές», λιγότερο ή περισσότερο παρεμβατικές. Λιγότερο παρεμβατικές πρακτικές θεωρούνται αυτές που δεν διακόπτουν τη διδασκαλία και παράλληλα δεν θίγουν την αξιοπρέπεια του «ανήσυχου» μαθητή. Περισσότερο παρεμβατικές θεωρούνται αυτές που διακόπτουν το μάθημα, χωρίς παράλληλα ν’ αποκλείεται και η τιμωρία του «άτακτου» μαθητή.

Ποιες είναι λοιπόν οι λιγότερο παρεμβατικές τακτικές;

1. Η τακτική του ν’ αγνοείς τη συμπεριφορά του παιδιού αξίζει να δοκιμαστεί, αν και τα αποτελέσματα της είναι αμφίβολα.
2.  Αν, όμως, ο Αλέξανδρος συνεχίσει την προκλητική συμπεριφορά του; Η επόμενη στρατηγική είναι «μια επίμονη ματιά». Η οπτική επαφή επιτρέπει στον δάσκαλο να προβλέψει αν η ενοχλητική κατάσταση κλιμακωθεί ή όχι.
3. Κι αν η οπτική επαφή δεν οριοθετήσει τον Αλέξανδρο; Εάν δεν έχει αποτέλεσμα η «οπτική επαφή», τότε ο δάσκαλος επιστρατεύει τη «φυσική επαφή». Πλησιάζει το παιδί χωρίς να διακόψει το μάθημα, κινούμενος σε μικρή απόσταση από αυτό. Τώρα πια το δικαίωμα επιλογής μεταφέρεται στον μαθητή.

Αν λοιπόν ο μαθητής επηρεαστεί από την «οπτική επαφή» διακόπτοντας την προηγούμενη συμπεριφορά του, ο δάσκαλος απομακρύνεται , φροντίζοντας να του δείξει την ικανοποίηση του με μια μη λεκτική επαφή (π.χ. ένα άγγιγμα στον ώμο) χειρονομία που σίγουρα θα οδηγήσει σε μια μυστική και ευαίσθητη σχέση μαθητή-δασκάλου. Έτσι ο δάσκαλος, ακολουθώντας αυτές τις τρεις, προτεινόμενες από τους ειδικούς «πρακτικές», έχει πετύχει να διατηρήσει τον έλεγχο της τάξης χωρίς να διακόψει τη διδασκαλία του. Αν όμως ο Αλέξανδρος συνεχίσει τη συμπεριφορά του, αγνοώντας προκλητικά τον δάσκαλο; Τότε έρχεται η σειρά των παρεμβατικών «πρακτικών», τις οποίες καλείται ο δάσκαλος να υιοθετήσει.

4. Απλές λεκτικές παρατηρήσεις….

ΔΕΙΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ