Καπετσώνης Κώστας
Είναι ένα από τα περιστατικά που συμβαίνουν σε όλα τα σχολεία της χώρας μας.
Λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι για το μεγάλο διάλειμμα ένας άντρας, πατέρας μαθήτριας της ΣΤ τάξης του Δημοτικού, μπαίνει στο σχολείο ανεβαίνει στον πρώτο όροφο , χτυπά την πόρτα της τάξης και ρωτάει τη δασκάλα: « κα Ελπίδα γιατί δε βάζετε εκθέσεις στα παιδιά;». Η δασκάλα έμπειρη, δεν ξαφνιάστηκε, γιατί είχαν προηγηθεί «παροτρύνσεις» της συζύγου, μητέρα της μαθήτριας, προς την ίδια για να γράφουν οι μαθητές περισσότερες εκθέσεις. Βέβαια η δασκάλα, ήξερε τι έκανε, και δεν είναι του παρόντος οι αναλύσεις περί γραπτού λόγου.
Το παραπάνω περιστατικό δεν είναι το μοναδικό. Καθημερινά στα σχολεία γονείς διατυπώνουν συμβουλές προς τους εκπαιδευτικούς των παιδιών τους. Γιατί να συμβαίνει αυτό, σε τόσο μεγάλο βαθμό; Eίναι κάτι που απασχολεί αρκετά την εκπαιδευτική κοινότητα.
Κάποιοι λόγοι ίσως είναι:
Ότι κάποιοι γονείς πολλές φορές, με βάση τις παραδοσιακές αντιλήψεις, που έχουν σχηματίσει από την δική τους σχολική ζωή ως μαθητές, παραγνωρίζουν ότι η διδακτική εξελίχθηκε. Έχουν αποδεχτεί δικά τους πρότυπα διδασκαλίας και μάλιστα από την οπτική του μαθητή.
Κάποιοι γονείς αναγνωρίζουν παραδόξως στον εαυτό τους ιδιαίτερες δεξιότητες διδακτικής, άσχετα αν δεν έχουν σχετική πιστοποίηση πανεπιστημίου ή ούτε έχουν μελετήσει βασικές αρχές της διδακτικής. Έτσι κατά καιρούς γονείς από διάφορες επαγγελματικές ομάδες διατυπώνουν τις συμβουλές τους προς τους εκπαιδευτικούς σχετικά με τη διδακτική που εφαρμόζουν στην τάξη. Το αντίστροφο, εκπαιδευτικός να συμβουλεύει επαγγελματία γονέα σχετικά με δεξιότητες και ικανότητες του επαγγέλματός του, δε συμβαίνει στον ίδιο βαθμό. Για παράδειγμα δύσκολα θα δώσει συμβουλές ένας εκπαιδευτικός στον κρεοπώλη της γειτονιάς του για το πώς θα τεμαχίσει μια μπριζόλα. Αν το συγκεκριμένο παράδειγμα φαντάζει ακραίο, γιατί να μην φαντάζει και αντίστροφα όταν ένας κρεοπώλης δίνει συμβουλές διδακτικής σε έναν εκπαιδευτικό. (το επαγγελματικό παράδειγμα είναι τυχαίο )
Δημιουργούν προβληματισμό στον εκπαιδευτικό αν πρέπει να εφαρμόσει αυτά που έχει μάθει στο πανεπιστήμιο για να βοηθήσει τους μαθητές του ή να γίνει αρεστός στους γονείς, για να μην ακούει παράπονα. Ο δάσκαλος προβληματίζεται πολύ όταν ο γονέας λέει : « ο δάσκαλος δε βάζει πολλά φύλλα εργασίας» ή « δε βάζει πολλές ασκήσεις γραμματικής», υπονοώντας ότι «βαριέται» να ασχοληθεί. Δε γνωρίζει ότι τι πιο εύκολο πράγμα είναι να δίνονται φύλλα εργασίας στους μαθητές, χωρίς να σημαίνει ότι υπό όρους είναι και αυτά πολύτιμα ή ότι η τακτική της πολλής γραμματικής είναι στα μαύρα κατάστιχα της διδακτικής, ειδικά για τις τέσσερις τάξεις του δημοτικού.
Κάποιες συνέπειες είναι:….
ΔΕΙΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ
