Η πρωτογενής επαγγελματική γνώση του  ενεργού εκπαιδευτικού  θεωρείται σε εκπαιδευτικά συστήματα άλλων χωρών ως πιο έγκυρη σε σύγκριση με την γνώση που παράγεται σε χώρους μακριά από τα σχολεία, όπως τα πανεπιστήμια. Αυτό γιατί αυτή η γνώση είναι πιο αντικειμενική επειδή δημιουργείται στο χώρο που παίρνουν μέρος οι πρωταγωνιστές της διδασκαλίας και έρχεται να αντιπαρατεθεί με τη γνώση που παράχθηκε και μονοπωλήθηκε ως τώρα από τα πανεπιστήμια.

Η αναποτελεσματικότητα αυτής της «πανεπιστημιακής» γνώσης πολλές φορές διαπιστώνεται από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς στην προσπάθεια εφαρμογής της στις πραγματικές συνθήκες της τάξης. Εκπαιδευτικοί αναφέρουν προβλήματα ασυμμετρίας αυτής της γνώσης με το διδακτικό χρόνο που έχουν στη διάθεσή τους, αδυναμία εφαρμογής της για λόγους ασυμβατότητας με τις πραγματικές ανάγκες των μαθητών τους και άλλα.

Έτσι ενώ η πανεπιστημιακή γνώση είναι μια γνώση που επηρεάζει τους συντάκτες των αναλυτικών προγραμμάτων και διαχέεται σε αυτά, παραμένει μια γνώση αναποτελεσματική και μη εφαρμόσιμη πολλές φορές από τους εκπαιδευτικούς στους μαθητές τους.

Έτσι λοιπόν δικαιολογημένα οι διδακτικές πρακτικές είναι πολλές φορές διαφορετικές από αυτές που επιτάσσουν τα αναλυτικά προγράμματα γιατί ο εκπαιδευτικός αναγκάζεται να εφεύρει δικούς του  «δοκιμασμένους» τρόπους διδασκαλίας για την « επαγγελματική του επιβίωση»  στη σχολική τάξη.

ΔΕΙΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ

Πρωτότυπο άρθρο για το xenesglosses.eu

https://fresheducation.gr/?p=2291