Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία: Ας αφήσουμε πια τις μέλισσες και τις παπαρούνες!
Η Ελλάδα είναι από τις λίγες Ευρωπαϊκές χώρες που δεν έχει κάποια συγκεκριμένη πολιτική στο θέμα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία.
Εδώ και χρόνια το μάθημα, χωρίς να είναι απαγορευμένο, πρακτικά δεν διδάσκεται και τα μόνα στοιχεία που υπάρχουν είναι στο μάθημα της βιολογίας στην τελευταία σελίδα του σχολικού βιβλίου.
Σε πρόσφατο Dotmocracy που υλοποίησε το «Ποτάμι» γονείς όσο και μαθητές πιστεύουν ότι το μάθημα πρέπει να εισαχθεί στην εκπαίδευση – έως σήμερα όμως υπάρχουν taboo στην Ελλάδα σχετικά με αυτό.
Κείμενο:
Γράφει ο Κλεόβουλος Ιωάννου
Στο τέλος του 2011, τα κρούσματα του AIDS αυξήθηκαν κατά 136%, από τις περιπτώσεις που δηλώθηκαν για πρώτη φορά το 46,4% αφορά χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών, το 24,4% άνδρες που είχαν σεξουαλικές επαφές με άλλους άνδρες. Επίσης η Ελλάδα έχει ακόμα μία θλιβερή πρωτιά στις αμβλώσεις, καθώς πριν από 10 χρόνια ο αριθμός τους έφτανε τις 200.000 σε πληθυσμό 11 εκατομμυρίων.
Σχεδόν σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες έχουν δοκιμαστεί πολλά μοντέλα για την εισαγωγή της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία – έτσι έχουμε πολλά παραδείγματα να ακολουθήσουμε. Στην Ολλανδία το μάθημα των διαφυλικών σχέσεων γίνεται ακόμα και στο νηπιαγωγείο. Με αποτέλεσμα οι Ολλανδοί να έχουν το χαμηλότερο ποσοστό ανήλικων μητέρων σε όλη την Ευρώπη. Επίσης στην Μεγάλη Βρετανία, σε επίσημη έρευνα σε 19.000 ενήλικες, βρέθηκε ότι τα άτομα που παρακολουθούσαν το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης είχαν χαμηλότερο ποσοστό σεξουαλικής δραστηριότητας σε ηλικίες κάτω των 16 ετών σε αντίθεση με τα άτομα που ενημερώνονταν από άλλες πηγές πληροφόρησης.
Σαν αυτόνομο μάθημα θα μπορούσε να διδαχθεί από την Β” Γυμνασίου διότι οι μαθητές έχουν αναπτυχθεί διανοητικά ώστε να συμμετέχουν σε αυτό με ωριμότητα. Στο νηπιαγωγείο και στο δημοτικό μπορεί να ενσωματωθεί σε κεφάλαια πολλών μαθημάτων με την μορφή εικόνων και σκίτσων ώστε ο μαθητής να προσεγγίσει ευκολότερα το θέμα της αναπαραγωγής και της σεξουαλικής επαφής ώστε να επιτύχουμε την συνεχή ενημέρωση και να ξεπεράσουμε τις αναστολές. Για να επιτύχει όμως αυτό πρέπει το εκπαιδευτικό σύστημα να πάψει να έχει ως αποκλειστικό στόχο την επαγγελματική αποκατάσταση και να δώσει περισσότερη σημασία στις ανθρώπινες σχέσεις, την συναισθηματική ωρίμανση και την ολοκλήρωση της προσωπικότητας του μαθητή.
Επίσης χρειάζεται εντατικοποίηση στην εκπαίδευση των εκπαιδευτικών διότι οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να αποστασιοποιηθούν από τα δικά τους βιώματα και πιστεύω, προσεγγίζουν τα θέματα επιστημονικά και να σέβονται τις αντιλήψεις των άλλων. Το βασικότερο όμως είναι οι δάσκαλοι να προσεγγίζουν τον κάθε μαθητή σαν μοναδική οντότητα και η σχέση αυτή να στηρίζεται στον σεβασμό και στην αλληλοεκτίμηση και φυσικά δεν πρέπει να αγνοηθεί ότι όλη η προσπάθεια πρέπει να γίνει σε συνεργασία με τους γονείς.
Στην σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, πέρα από τις βιολογικές και ιατρικές διαστάσεις, πρέπει να εξετάζονται και ψυχολογικοί παράμετροι, έτσι οι στόχοι της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης πρέπει να είναι οι παρακάτω:
1) Απόκτηση τεκμηριωμένης γνώσης και συνειδητής στάσης για θέματα που σχετίζονται με την αποδοχή και την εκδήλωση της σεξουαλικότητας, την ελεύθερη συμβίωση ή τον γάμο, την ομοφυλοφιλία, την διατήρηση μόνιμου συντρόφου ή την εναλλαγή πολλών ερωτικών συντρόφων κλπ
2) Αποφυγή σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων
3) Ελεγχος γονιμότητας (αντισύλληψη, προγεννητικός έλεγχος)
4) Κατανόηση και αντιμετώπιση προβλημάτων που σχετίζονται με την σεξουαλικότητα (όπως μειωμένη επιθυμία στον άνδρα ή την γυναίκα, ψυχολογικά προβλήματα που σχετίζονται με τις επιδόσεις ενός ατόμου στον ερωτικό τομέα, ζητήματα αυτοεκτίμησης και αποδοχής της εμφάνισης και του εαυτού μας κλπ)
5) Απαλλαγή από το άγχος που επιφέρουν οι συζητήσεις γύρω από θέματα σεξ μεταξύ εραστών ή γονέων-παιδιών.
Το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης είναι σημαντικό: έφηβοι στο Γυμνάσιο αλλά ακόμα και στο Λύκειο έχουν αναπάντητα ερωτήματα χωρίς να γνωρίζουν ποιες είναι οι έγκυρες πηγές πληροφόρησης. Το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης προς το παρόν «πάει πακέτο» με όλα τα άλλα που δεν γίνονται στην εκπαίδευση. Πρέπει κάποια στιγμή να δοθούν λύσεις και η απαραίτητη προσοχή σε τόσο σημαντικά θέματα.
