Πρόσφατα γιόρτασα μία πολύ σημαντική επέτειο καθώς ολοκληρώθηκαν 7 χρόνια από τη μέρα που έκανα το πρώτο μου διαδικτυακό μάθημα.
Όταν ξεκινήσαμε με τον κ. Παύλο Ξύνα να πειραματιζόμαστε στη διαδικτυακή διδασκαλία, είχα ήδη κάποιες θεωρητικές γνώσεις λόγω των σπουδών μου στο IOE, University of London αλλά η θεωρία δεν είναι ποτέ αρκετή. Χρειάστηκε λοιπόν για την υλοποίηση των σχεδίων μας πολύ δουλειά και ο λόγος που επιμείναμε ήταν φυσικά επειδή αντιλαμβανόμασταν και οι δύο ότι το μέλλον της εκπαίδευσης θα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την τεχνολογία.
Αυτό όμως που δεν μπορούσα τότε να φανταστώ είναι πόσο βοηθητική θα είναι η διδασκαλία μέσω υπολογιστή για τους μαθητές μου και κυρίως για αυτούς που για τον οποιονδήποτε λόγο δεν μπορούν να παρακολουθήσουν το μάθημά τους σε μία παραδοσιακή τάξη. Τι μαθητές μπορεί να είναι αυτοί; Παιδιά που μένουν σε απομακρυσμένες περιοχές και δεν έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν τα φροντιστηριακά τους μαθήματα ή να μάθουν ξένες γλώσσες, Ελληνες ομογενείς του εξωτερικού που δεν υπάρχει κοντά τους κάποιο ελληνικό σχολείο και φυσικά πολλά παιδιά με προσωρινά ή μόνιμα κινητικά και άλλα προβλήματα.
Κάποια στιγμή μιλώντας με μία συνάδελφο της παραδοσιακής τάξης και προσπαθώντας να της εξηγήσω πως ακριβώς διεκπεραιώνεται το μάθημα μέσω υπολογιστή γύρισε και μου είπε με όλη την ειλικρίνεια που την χαρακτηρίζει «απαπα εμένα δεν μου αρέσουν αυτά που λες, η τεχνολογία δεν είναι καλό πράγμα, τα παιδιά πρέπει να έρχονται στο σχολείο να γνωρίζουν άλλα παιδιά, να παίζουν, να κοινωνικοποιούνται». Τι θα γίνει όμως με τα παιδιά ή εν γένει με τους μαθητές που δεν μπορούν να έρθουν στην παραδοσιακή τάξη; Βλέπετε όταν μιλάμε για μαθητές μας έρχονται στο νου μόνο τα χαρούμενα παιδάκια που πηγαίνουν με την τσαντούλα τους στο σχολείο και στο φροντιστήριο και όχι αυτά που για διάφορους λόγους είναι υποχρεωμένα να παραμένουν σπίτι τους.
Είναι καλό λοιπόν να μη βλέπουμε τα πράγματα μονόπλευρα. Η τεχνολογία αν χρησιμοποιηθεί σωστά μπορεί να φανεί πολύ ωφέλιμη για πάρα πολύ κόσμο που έχει ανάγκη. Για το λόγο αυτό εμείς ως εκπαιδευτικοί οφείλουμε να διαθέτουμε όλα τα απαιτούμενα προσόντα και να είμαστε άρτια καταρτισμένοι για να μεταδώσουμε τις γνώσεις μας όχι μόνο στα παιδιά μας που μπορούν να μεταβούν σε κάποια παραδοσιακή τάξη αλλά και σε αυτά που δεν μπορούν.
Για το Έτσι Μαθαίνω γράφει
η Στέλλα Μπομποτσιάρη
Καλωσορίζουμε το 2015 με το πρώτο μας για τη νέα χρονιά σεμινάριο σύγχρονης τηλεκπαίδευσης “Ο Διαδικτυακός Καθηγητής” το οποίο θα διεξαχθεί την Κυριακή 1η Φεβρουαρίου. Προς διευκόλυνση πολλών συναδέλφων το σεμινάριο θα διεξαχθεί σε μία και όχι σε δύο μέρες όπως τα προηγούμενα σεμινάριά μας.
Οι συμμετέχοντες εκπαιδευτικοί θα έχουν την ευκαιρία μέσα σε έξι ώρες να επιμορφωθούν με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο στο χώρο της σύγχρονης τηλεκπαίδευσης. Στόχος μας δεν είναι να απλά να μιλήσουμε για τα δρώμενα του χώρου αλλά να παρουσιάσουμε με λεπτομέρειες όλα τα βήματα που απαιτούνται προκειμένου να διεξαχθεί ένα διαδικτυακό μάθημα. Το σεμινάριο έχει βασιστεί στην πολυετή διαδικτυακή διδακτική εμπειρία των εισηγητών μας και σε πρακτικές εφαρμογές που στην πράξη είναι αποτελεσματικές και άκρως βοηθητικές για κάθε εκπαιδευτικό που τολμά είτε να συνδυάσει την δια ζώσης διδασκαλία με τη διαδικτυακή είτε να επιλέξει να διδάσκει αποκλειστικά μέσα από το διαδίκτυο.
Για την ακόμα πιο αποτελεσματική αφομοίωση του περιεχομένου του σεμιναρίου και των διαλέξεων το σεμινάριο βιντεοσκοπείται και αποστέλεται σε όλους τους συμμετέχοντες προκειμένου να το μελετήσουν όσες φορές οι ίδιοι το επιθυμούν.
Θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε και να μοιραστούμε μαζί σας όλες τις γνώσεις που έχουμε αποκομίσει από την πολυετή εμπειρίας μας.
