Σύμφωνα με μελέτη του ιδρύματος Varkley Gems οι έλληνες εκπαιδευτικοί καταλαμβάνουν τη δεύτερη θέση παγκοσμίως ως προς το κοινωνικό στάτους και την πρώτη στην Ευρώπη (έρευνα 2013). Το κοινωνικό στάτους αφορά όμως μόνο στους πολίτες της χώρας διότι δυστυχώς η πολιτεία έχει απόλυτα απαξιώσει τον κλάδο των εκπαιδευτικών τόσο ηθικά όσο και υλικά.
Έτσι μέσα από την ανάλυση των στοιχείων των πανελληνίων εξετάσεων διαπιστώνεται ότι όλο και περισσότεροι μαθητές στρέφουν την πλάτη τους στις παιδαγωγικές και τις καθηγητικές σχολές.
Και πώς να μην αποφεύγει ο καλός μαθητής τις καθηγητικές σχολές αφού σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μειώθηκε η αγοραστική δύναμη των εκπαιδευτικών κατά 40% στην Ελλάδα το 2013-2014! Αντίθετα, σε 16 ευρωπαϊκές χώρες κάποιες από τις οποίες βρίσκονται ομοία με εμάς σε οικονομική κρίση η αγοραστική δύναμη του κλάδου των εκπαιδευτικών όχι μόνο δεν κατακρημνίσθηκε αλλά αυξήθηκε κιόλας.
Το ερώτημα λοιπόν είναι γιατί να γίνει εκπαιδευτικός ένας νέος σήμερα αν έχει την δυνατότητα να σπουδάσει κάτι διαφορετικό που ίσως τον οδηγήσει, τουλάχιστον με αυξημένες πιθανότητες, σε μια οδό ευημερίας αντί για την σίγουρη οδό της ανέχειας και της απαξίωσης;
«Θέλω να γίνω δάσκαλος και να διδάξω …όμως θέλω και να ζήσω να κάνω και οικογένεια…» μου είπε ένας μαθητής και έμεινα για λίγο σκεπτικός.
Το επικίνδυνο αυτό καθεστώς θα δημιουργήσει αναπόφευκτα τα επόμενα χρόνια μια δεξαμενή δασκάλων και καθηγητών που εγώ ονομάζω «τυχαία ευρισκόμενους» στο εκπαιδευτικό στερέωμα, αφού ένας μεγάλος αριθμός μαθητών που εισάγεται σήμερα στις σχολές εισάγεται με πολύ χαμηλές βάσεις, είναι αυτό που λέμε «αδύνατοι» μαθητές, που στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν έχουν ιδιαίτερους στόχους δεν είναι επιλογή τους η σχολή αυτή ενώ έχουν χαμηλά προσόντα, κυρίως όμως δεν έχουν την φλόγα του λειτουργού, την φλόγα του δασκάλου.
Η παιδεία σαν την πλούσια χώρα, παράγει όλα τα αγαθά έλεγε ο Σωκράτης και η εκπαίδευση των νέων μιας αποτελεί την επιταγή που θα εξαργυρώσουμε στο μέλλον. Σήμερα όμως οι μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόζονται από την κυβέρνηση έχουν μετατρέψει την παιδεία σε βραδυφλεγή βόμβα. Το φυτίλι έχει ανάψει και η εκκωφαντική έκρηξη θα ακουστεί σε μια δεκαετία ίσως τότε που όπως ακριβώς δεν θα βρίσκει κάποιος καλό γιατρό για να γιατρέψει το παιδί του έτσι δεν θα βρίσκει και καλό δάσκαλο για να το διδάξει.
ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΤΟΜΕΑ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ
ΠΟΛΙΤΕΥΤΗΣ ΠΕΡ.ΑΤΤΙΚΗΣ
