ΤΟΥ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΛΑΖΟΥ Δάσκαλου Π.Ε. Ν. Ιωαννίνων
Ποιος αλήθεια από τους παππούδες μας, τους πατεράδες μας ή από εμάς τους ίδιους, δε θυμάται με δέος τους δασκάλους της εποχής του; Άλλοι με γλυκές, άλλοι με «πικρές», άλλοι με ανάμεικτες αναμνήσεις.
Ο Δάσκαλος. Αυτό το ιερό τέρας. Πρώτος ψηλά στην κοινωνική ιεραρχία μαζί με τον πρόεδρο και τον παπά. Ο λόγος του απαράβατος νόμος. Όλοι τον άκουγαν με σεβασμό και προσοχή. Αυστηρός αλλά ταυτόχρονα δίκαιος . Θεωρητικός αλλά ταυτόχρονα και πρακτικός . Κοντά στον μαθητή αλλά ταυτόχρονα και σε απόσταση. Οικείος αλλά ταυτόχρονα και απόμακρος . Με τα λόγια του και τις πράξεις του γαλουχήθηκαν αμέτρητες γενιές Ελλήνων. Από αυτόν έμαθαν για πολιτισμό , παιδεία και ήθος. Αποτέλεσε πρότυπο και φωτεινό παράδειγμα για τους περισσότερους.
Στις μέρες μας , το πρότυπο αυτό απαξιώνεται συστηματικά χρόνο με τον χρόνο. Ο δάσκαλος έπαψε να είναι στυλοβάτης και καθοδηγητής και ο ρόλος του υποβαθμίστηκε σημαντικά. Τι έφταιξε σε αυτό; Σίγουρα και ο ίδιος έχει μερίδιο ευθύνης, με τις πράξεις ή τις παραλείψεις του. Δεν πιστεύω όμως ότι αυτός είναι ο κύριος παράγοντας που υποβάθμισε το ρόλο και την αξία του. Η κύρια ευθύνη κατά την προσωπική μου γνώμη ανήκει στο κράτος και την ελληνική πολιτεία. Αυτοί με τους νόμους και τις αποφάσεις της, «ευνούχισε» και απαξίωσε τον δάσκαλο και από ηγέτη και καθοδηγητή, τον έκανε κομπάρσο και ασήμαντο πιόνι.
Η αμφισβήτηση του είναι καθημερινή και το κύρος του έχει τρωθεί ανεπανόρθωτα. Η ελληνική πολιτεία ασέλγησε πάνω του. Του αφαίρεσε κάθε αρμοδιότητα που είχε, αλλά συνάμα και την αξιοπρέπεια του. Δεν είναι αυτός ο δάσκαλος που ενέπνεε και ξυπνούσε συνειδήσεις. Βάζοντας τον το κράτος στο περιθώριο, του αφαίρεσε και το κύρος και την υπόληψη, που είχαν απέναντι του, τόσο οι γονείς, όσο και οι μαθητές.
Ποιος θα πίστευε ότι αυτός που ήταν ο ταγός της κοινωνίας, θα κατέληγε να είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Το ελληνικό κράτος ευθύνεται για την κατάντια του, αλλά και για την κατάντια όλης της κοινωνίας. Τον έλληνα δάσκαλο, θα έπρεπε να τον έχει ψηλά στην κοινωνική πυραμίδα. Αντίθετα τον αγνόησε και τον περιθωριοποίησε. Και αυτό έγινε σε όλους τους τομείς. Στον κοινωνικό, στον παιδαγωγικό, στον οικονομικό.
Πρέπει επιτέλους, το κράτος να καταλάβει, ότι οι μεταρρυθμίσεις που κάνει, δεν θα έχουν κανένα απολύτως αποτέλεσμα, αν δεν ξαναδώσουν στον Έλληνα δάσκαλο εκείνα που του αφαίρεσαν. Μόνο έτσι, με αυτόν πρωταγωνιστή και μπροστάρη θα μπορέσει και η παιδεία να κάνει άλματα και η κοινωνία να προχωρήσει μπροστά.
