Home / HEADER-NEWS / Οι δυσκολίες των ατόμων με αναπηρία

Οι δυσκολίες των ατόμων με αναπηρία

Δημοσιεύτηκε: 8:31 πμ Ιούνιος 8th, 2014  


wheelchairs in parking lots at Lisbon

Της Βασιλικής Λυμπεροπούλου

Πρόσφατα μία κίνηση που κανείς δεν περίμενε, έφερε σε αμηχανία πολλούς. Μια ιδέα που γεννήθηκε στη Λισσαβώνα και έστειλε το δικό της μήνυμα. Προς έκπληξη τους πολλοί οδηγοί είδαν ένα πρωί αναπηρικά καροτσάκια να είναι ‘παρκαρισμένα’ σε όλες τις θέσεις.  Ολόκληρος ο χώρος parking είχε κατακλυστεί από καροτσάκια που μάλιστα έφεραν και σημείωμα «Επιστρέφω σε λίγο». Οι οδηγοί δεν έβρισκαν θέση να σταθμεύσουν το αυτοκίνητό τους, αλλά όπως ήταν αναμενόμενο κανείς δεν… τόλμησε να ενοχληθεί!
Φαίνεται το φαινόμενο της ασέβειας προς τις διάφορες κοινωνικές ομάδες δεν είναι ελληνική πρωτοτυπία. Η πράξη αυτή δείχνει την αγανάκτηση των ανθρώπων με αναπηρία στην Πορτογαλία που προφανώς αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα με εκείνους στην  Ελλάδα.
Στη χώρα μας δραστηριοποιείται το κίνημα «Είμαι γάιδαρος». Κάθε φορά που κάποιος παρκάρει σε δημόσιο χώρο ή μπροστά από κάποια ράμπα για τα αναπηρικά καροτσάκια… κερδίζει ένα αυτοκόλλητο. Το ‘βραβείο’ προσκολλάται στο αυτοκίνητο του και απεικονίζει ένα γάιδαρο με την ατάκα «Είμαι γάιδαρος. Παρκάρω όπου γουστάρω». Οι Πορτογάλοι προχώρησαν ένα βήμα παραπάνω από εμάς φέρνοντας τους οδηγούς στην ίδια θέση.
Κάτι παρόμοιο είχε γίνει και στην Ελλάδα, στη Φλώρινα με τη δράση «Μπορείς να έρθεις στη θέση μου;». Για λίγη ώρα παρατάχθηκαν καροτσάκια μπροστά στον πεζόδρομο κλείνοντας έτσι την πρόσβαση
Η πρώτη σκέψη που μας έρχεται στο μυαλό όταν μαθαίνουμε τις παραπάνω τακτικές είναι: «Καλά να πάθουν οι αναίσθητοι που δεν σέβονται τους συνανθρώπους τους!». Μπορεί να ευχαριστιόμαστε τα παθήματα αυτά των ασυνείδητων οδηγών, μένουμε όμως εκεί χωρίς να κάνουμε τίποτα για να αποτρέψουμε την παρούσα κατάσταση.
Και δεν εννοώ μόνο τις θέσεις parking και τις κλειστές ράμπες. Πρόκειται για μια γενικότερη αδιαφορία απέναντι στους ανθρώπους αυτούς, που η ζωή τους θα ήταν τελείως διαφορετική αν τους σεβόμασταν.
Ζούμε σε έναν κόσμο φτιαγμένο αποκλειστικά για αρτιμελείς, για ανθρώπους χωρίς αναπηρία. Πόσες δυσκολίες θα σβήνονταν με μιας αν το κράτος μεριμνούσε για αυτούς τους ανθρώπους, αλλά και ο κόσμος σεβόταν τις δυσκολίες τους. Σίγουρα την τελευταία δεκαετία έχουν γίνει βελτιώσεις στις υποδομές των πόλεων, ωστόσο χρειάζονται κι άλλες και κυρίως χρειάζεται η ενημέρωση του κόσμου.
Σε πολλές υπηρεσίες και σε πολλά πεζοδρόμια υπάρχουν ράμπες για να μπορούν να ανεβαίνουν τα καροτσάκια, τις οποίες όμως συχνά κλείνουν, όπως είπαμε τα αυτοκίνητα. Υπάρχουν μεν ράμπες, κάποια πεζοδρόμια όμως είναι τόσο στενά που το καροτσάκι δεν χωράει ή υπάρχουν λακκούβες.  Επομένως, η παρουσία της ράμπας είναι όχι μόνο άχρηστη αλλά και ειρωνική.
Ένα άλλο πρόβλημα που συναντάμε συχνά είναι στα σχολεία. Λίγα είναι τα σχολεία που έχουν υποδομές για παιδιά με κάποια αναπηρία, με κύρια δυσκολία την πρόσβαση στην τουαλέτα. Τα ειδικά σχολεία για παιδιά με αναπηρία είναι πολύ λίγα σε σχέση με τις ανάγκες της χώρας. Όσα παιδιά «δεν χωρούν» στα σχολεία αυτά τι θα κάνουν; Αναγκάζονται να στερηθούν το δικαίωμα της εκπαίδευσης;
Η δυσκολία στην εκπαίδευση πολλές φορές επιφέρει δυσκολία στην επαγγελματική αποκατάσταση. Στην περίπτωση αυτή, το κράτος οφείλει να φροντίσει για τους ανθρώπους με αναπηρία. Αυτό που χρειάζονται περισσότερο δεν είναι επιδόματα αλλά εργασία. Η δουλειά θα βοηθήσει να καταλάβουν ότι μπορούν να προσφέρουν, πως είναι ικανοί να φέρουν σε πέρας ό, τι τους ανατεθεί. Τα επιδόματα μπορεί να είναι μια εύκολη και πρακτική λύση, παράλληλα όμως η απασχόληση του ατόμου σε κάποια εργασία θα έχει σημαντικότερα αποτελέσματα κυρίως στην ψυχολογία τους.
Μεγάλη συζήτηση είχε γίνει για το πώς πρέπει να αποκαλούνται τα άτομα που αντιμετωπίζουν κινητικές δυσκολίες: άτομα με ειδικές ανάγκες, άτομα με ειδικές ικανότητες και πολλές άλλες ονομασίες. Γιατί όμως πρέπει να βάλουμε ταμπέλα στα άτομα αυτά; Αν χρειάζεται οπωσδήποτε κάποια ονομασία, ας είναι απλώς άνθρωποι με αναπηρία ή τελικά άνθρωποι!
Διάβαζα πρόσφατα το μυθιστόρημα της Μ. Κλιάφα: «Ο δρόμος για τον Παράδεισο είναι μακρύς», το οποίο με προβλημάτισε για ένα θέμα που οι περισσότεροι δεν είχαμε σκεφτεί. Μεταξύ άλλων, το κείμενο θίγει ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι όχι μόνο με κινητικές δυσκολίες, αλλά με οποιαδήποτε δυσκολία. Ένα πρόβλημα που τους προκαλούν οι υπόλοιποι χωρίς να το θέλουν και να το καταλαβαίνουν. Είναι το βλέμμα του οίκτου, της λύπησης. Το βλέμμα του ‘τυχερού’ που δεν βρίσκεται στην ίδια θέση. Το βλέμμα που αποστρέφεται αμήχανα για να δείξει αδιαφορία. Οι άνθρωποι αυτοί βιώνουν ένα είδος ρατσισμού, το χειρότερο ίσως είδος. Όχι! Οι άνθρωποι που έχουν δυσκολίες δεν χρειάζονται οίκτο, αλλά ούτε και αδιαφορία. Χρειάζονται ανθρώπους να τους καταλάβουν και να τους σέβονται. Αυτή είναι άλλωστε η υποχρέωση της κοινωνίας.
Ας τονιστεί η λέξη ΣΕΒΑΣΜΟΣ. Δεν κάνουμε λόγο για οίκτο, αλλά για κάτι που αποτελεί δικαίωμά τους.
Μιλάμε για ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!
Και οι δυσκολίες συνεχίζονται γιατί η μέριμνα είναι λιγοστή και κατά συνέπεια ο κόσμος δεν γνωρίζει. Αν δεν ζήσουμε κάτι προσωπικά είναι δύσκολο να καταλάβουμε τις δυσκολίες. Μάλιστα, έχω βρεθεί η ίδια αντιμέτωπη με ανθρώπους που δεν έχουν δώσει ποτέ σημασία στις ράμπες ή στα parking ΑμεΑ και η δικαιολογία τους είναι ότι… δεν το σκέφτηκαν ή ότι δεν το ήξεραν! Η άγνοια όμως δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία σε μια εποχή που οι πληροφορίες μεταδίδονται σε κλάσματα δευτερολέπτου. Ο κόσμος οφείλει να ενημερώνεται και να καταλαβαίνει τις δυσκολίες.  Δεν πρόκειται για ανημπορία αλλά για δυσκολία που μάλιστα θα μπορούσε να μειωθεί αν η κοινωνία ήταν διαφορετική. Μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο μας φιλόξενο προς τους ανθρώπους που είναι διαφορετικοί. Ας προσπαθήσουμε!
Μια όμορφη κίνηση έχει ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια. Πολλοί τη θεωρούν μύθο, παίρνει όμως σάρκα και οστά χάρη στη συνεργασία του κόσμου. Μαζεύοντας καπάκια από πλαστικά μπουκάλια, μπορεί κάποιος να τα ανταλλάξει με ένα αναπηρικό αμαξίδιο. Βοηθάμε με αυτό τον τρόπο έναν άνθρωπο να μπορέσει να κινηθεί, να αποκτήσει ένα καροτσάκι που σε διαφορετική περίπτωση θα έπρεπε να πληρώσει πολλά χρήματα.
Ένας τόνος από πλαστικά καπάκια αντιστοιχεί σε ένα αμαξίδιο. Υπάρχουν διάφοροι σύλλογοι που ασχολούνται με τη δράση αυτή, ενώ η ανταπόκριση του κόσμου είναι μεγάλη. Για παράδειγμα, στη Θεσσαλονίκη τοποθετήθηκε ειδικός κάδος διαλογής καπακιών, ενώ πολλά σχολεία και δήμοι μαζεύουν και στέλνουν καπάκια. Η αστυνομία αλλά και το ναυτικό και η αεροπορία συμμετέχουν στην προσπάθεια αυτή.
Η ιστοσελίδα www.newsitamea.gr δημοσίευσε κάποια κέντρα διαλογής καπακιών σε όλη την Ελλάδα:
* Δέλτα Μεταφορική – Αγίας Άννης 2 Ταύρος τηλ. 210 3420394 * Δέλτα gpl Μεταφορική, Μαρίνου Αντύπα 6Α, Καλοχώρι Θεσσαλονίκης, τκ 57009. * Κυ Filikas Kyriakos, τηλ.2810253728 κινιτο 6934280178 (Μεταφορική στην περιοχή Τσαληκάκι, Ελ.Βενιζέλου 54 ,Ηράκλειο – Κρήτης)
ΑΘΗΝΑ * Κα Βερόνικα Αγγελοπούλου – Άγιος Δημήτριος Τηλ. 6987301330 (Εξυπηρετεί : Άγιο Δημήτριος, Νέα Σμύρνη, Παλαιό Φάληρο, Ελληνικό, Άλιμος, Ηλιούπολη, Δάφνη, Καλαμάκι) * Κα Ευαγγελία Ρούσσου – Έβρου 29 Μενίδι τηλ 210 2476905 (Εξυπηρετεί : Θρακομακεδόνες , Αγίους Αναργύρους , Ζεφύρι , Λιόσια , Καματερό , Ίλιον , Μεταμόρφωση , Κηφισιά ) * Νοσ. Παίδων ΑΓΛΑΙΑ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΑΘΗΝΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ * Κα Sofaki Vanti τηλ.6978818869 (Θεσσαλονίκη) * Κα Zuzana Alhusseini τηλ. 6989507628 (Θεσσαλονίκη) * Alma Libre Cafe-bar στα Λαδάδικα Θεσσαλονίκης Ορβήλου 4α ΚΡΗΤΗ *Κα Irini Koronaki τηλ.6999597809 (Χανιά-Κρήτη) ΕΥΒΟΙΑ * Κα Ioulia Makru τηλ. 6957599679 (Eύβοια) ΛΑΡΙΣΑ * Zuzana Kanovska τηλ. 6976916192 (Λάρισα) * Μαμάδες από Λάρισα (Κα Εύη Κουτσογιάννη) – Περραιβού 8 πλατεία Νομαρχίας (ώρες 7-10 απογευματινές) * Βιβλιοπωλείο «Γραμμή» – Ολύμπου 25 Λάρισα (ώρες καταστημάτων) ΠΙΕΡΙΑΣ * Κα Κατερινα τηλ. 2310778375 (ΠΙΕΡΙΑΣ) ΣΑΜΟ * Σάμο συγκεντρώνονται στο λογιστικό γραφείο Μυτιληνιών που βρίσκεται στον κεντρικό δρόμο. Πληροφορίες Μαρίνα Βουδούρη ώρες λειτουργίας γραφείου Δευτέρα ως Παρασκευή 10:00- 20:00 ΑΤΤΙΚΗΣ * Στον νομό Αττικής, στο 20ο Δημοτικό σχολείο Αχαρνών ΧΙΟ * Στη Χίο στο Δημοτικό σχολείο και Νηπιαγωγείο Καταρράκτη ΠΥΡΓΟ * Κα Όλγα Ντάβαρη τηλ 6932489613 ΙΘΑΚΗ Revecca Deftereoy Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων Δημοτικού Σχολείου Ιθάκης Τηλ 6981546870 ΚΑΛΑΜΑΤΑ * Στην Καλαμάτα τα συγκεντρώνει η Κυρία Μαρτίνα ΟΜΗΡΟΥ 38 και τηλ 6945.19.20.32 ΑΡΤΑ * Στην Άρτα τα συγκεντρώνει η κυρία Γιώτα Βασιλάκου τηλ:6949622131

 

Σχολιάστε το άρθρο

Το email σας δεν θα δημοσιευθεί Required fields are marked *

*

Δημοφιλή άρθρα



Sorry. No data so far.

x

ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ?

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΓΙΑ ΑΠΟΣΠΑΣΗ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ 2023-2024

Το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων προκειμένου να προβεί στην έγκαιρη στελέχωση των ...