Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, θεμελιωτής της θεωρίας της Σχετικότητας βραβευμένος το 1921 με το Νόμπελ Φυσικής θεωρείται ο σημαντικότερος επιστήμονας του 20ού αιώνα
. Οι ειδικοί και οι βιογράφοι δεν έχουν καταλήξει στη διάγνωση του προβλήματος στο οποίο οφειλόταν το ότι ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ήταν κακός μαθητής , διατηρώντας ένα μύθο σχετικά με το αν ήταν ή όχι δυσλεξικός.
Ακόμη και σήμερα πολλοί είναι οι μύθοι γύρω από το φαινόμενο της δυσλεξίας. Οι μύθοι αυτοί είναι αποτέλεσμα είτε ελλιπούς ενημέρωσης, είτε αντιθέσεων ανάμεσα στους ειδικούς σε ότι αφορά στα αίτια ή στους τρόπους αντιμετώπισης. Πολύ συχνά οι μύθοι αυτοί δημιουργούν σύγχυση και λειτουργούν ως εμπόδια για την αντιμετώπιση της δυσλεξίας και δημιουργούν επιπλέον προβλήματα τόσο στους μαθητές και στο οικογενειακό περιβάλλον όσο και στην εκπαιδευτική κοινότητα.
Ποιοι είναι οι μύθοι αυτοί; Οι πιο διαδεδομένοι μύθοι είναι οι παρακάτω:
– Η δυσλεξία δεν αποτελεί πραγματική ειδική εκπαιδευτική ανάγκη αλλά είναι πολυτέλεια της εποχής.
Η δυσλεξία είναι πραγματική και δεν αποτελεί δημιούργημα των επιστημόνων ή αποτέλεσμα των παραλείψεων του εκπαιδευτικού συστήματος. Τα ερευνητικά δεδομένα καταδεικνύουν νευρολογικής φύσης διαφορές τόσο στη δομή όσο και στη λειτουργία του εγκεφάλου, διαφορές οι οποίες καταγράφονται σε συγκεκριμένα γονίδια.
– Οι μαθητές με δυσλεξία είναι τεμπέληδες.
Οι μαθητές με δυσλεξία πολύ συχνά χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να εκτελέσουν τις εργασίες τους και μπορεί να μην καταφέρνουν να τις ολοκληρώσουν. Η εξάντληση και η απογοήτευση, το «αίσθημα ότι δεν θα καταφέρω να κάνω κάτι σωστά» που βιώνουν «οδηγούν» τα παιδιά να αποφεύγουν οτιδήποτε έχει σχέση με τη μαθησιακή διαδικασία γεγονός που καταγράφεται ως «τεμπελιά» από τους ενήλικες : γονείς και εκπαιδευτικούς.
– Οι μαθητές με Δυσλεξία έχουν χαμηλή νοημοσύνη.
Παλαιότερα, αλλά δυστυχώς ακόμα και σήμερα υπάρχει μια λανθασμένη αντίληψη ότι οι δυσλεκτικοί άνθρωποι είναι χαμηλότερης νοημοσύνης από το μέσο όρο. Απαραίτητη προϋπόθεση για τη διαφοροδιαγνωστική διαδικασία είναι να έχει ο μαθητής δείκτη νοημοσύνης στο πλαίσιο του φυσιολογικού. Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι μαθητές με Δυσλεξία μπορεί να έχουν υψηλό δείκτη νοημοσύνης, ενώ άλλοι απλά στο κατώτερο όριο του φυσιολογικού.
– Οι μαθητές με Δυσλεξία είναι ανίκανοι να μάθουν.
Οι μαθητές με Δυσλεξία μπορούν να μάθουν και να προχωρήσουν ακόμη και σε ακαδημαϊκές σπουδές φτάνει να μπορέσουν να ανακαλύψουν με εναλλακτικούς τρόπους διδασκαλίας τις δυνατότητές τους και να εφαρμόσουν εκείνες τις στρατηγικές μάθησης οι οποίες είναι οι κατάλληλες για τους ίδιους .Απαιτείται για αυτό έγκυρη διάγνωση και ανάπτυξη ειδικού και εξατομικευμένου προγράμματος αποκατάστασης.
– Οι μαθητές με Δυσλεξία αντιμετωπίζουν πρόβλημα μόνο στα μαθήματα του σχολείου.
Τα σύγχρονα ερευνητικά δεδομένα αναδεικνύουν την ύπαρξη σημαντικών κοινωνικο-συναισθηματικών προβλημάτων στους δυσλεκτικούς μαθητές . Παράλληλα οι μαθητές αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην οργάνωση του χρόνου και του χώρου, στην κατανόηση σύνθετων εντολών, στην επίλυση προβλημάτων, οι οποίες αν δεν αντιμετωπιστούν έγκυρα μπορεί να λειτουργήσουν επιβαρυντικά στο συναίσθημα των παιδιών.
– Η δυσλεξία είναι αποτέλεσμα ανεπαρκούς διδασκαλίας.
Η δυσλεξία δεν δημιουργούνται εξαιτίας ακατάλληλης διδασκαλίας. Η ακατάλληλη διδασκαλία μπορεί απλά να επιδεινώσει το πρόβλημα, ενώ η κατάλληλη εξατομικευμένη παρέμβαση να διευκολύνει τη μάθηση και τη μέγιστη αξιοποίηση των ικανοτήτων κάθε μαθητή.
– Τα συμπτώματα της δυσλεξίας φθίνουν με τον καιρό δίχως παρέμβαση.
Δυστυχώς ούτε αυτό ισχύει. Η δυσλεξία δεν εξαφανίζεται με την πάροδο του χρόνου Απλά εμφανίζονται με διαφορετικό τρόπο και ένταση σε κάθε ηλικία και ακολουθεί το παιδί και στην ενήλική του ζωή με διαφορετικά συμπτώματα. Βέβαια, το δυσλεκτικό άτομο αναπτύσσει και από μόνο του στρατηγικές και μέτρα αντιμετώπισης των προβλημάτων με αποτέλεσμα όταν υπάρχει μια βελτίωση να θεωρεί ότι έχει λυθεί το πρόβλημα ενώ στη πραγματικότητα εξακολουθεί και πορεύεται με αυτό.
– Η δυσλεξία θεραπεύεται.
Η δυσλεξία αποτελεί μια διαρκή και μόνιμη κατάσταση, η οποία βελτιώνεται μόνο με κατάλληλη παρέμβαση και εξατομικευμένο πρόγραμμα αποκατάστασης το οποίο μπορεί να διαρκέσει αρκετά χρόνια. Μιλάει κανείς λοιπόν για αποκατάσταση και όχι για θεραπεία. Άλλωστε η δυσλεξία δεν είναι αρρώστια.
Βασιλική Μάντζιου, Ψυχολόγος MSc – Υπαρξιακή Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια sinaisthisi.gr
