10ο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΟΛΜΕ
ΟΜΙΛΙΑ του προέδρου του ΔΣ της ΟΛΜΕ, Θέμη Κοτσιφάκη
Aγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες,
Αγαπητοί προσκεκλημένοι,
Ξεκινά σήμερα τις εργασίες του το 10ο Εκπαιδευτικό Συνέδριο της ΟΛΜΕ, μέσα σε τραγικές συνθήκες για τον εκπαιδευτικό και το δημόσιο σχολείο, για τα εργασιακά μας δικαιώματα, τις δημοκρατικές ελευθερίες, τα δημόσια κοινωνικά αγαθά και συνολικά τη ζωή μας σε αυτή τη χώρα.
Η προετοιμασία αυτού του συνεδρίου ζυμώθηκε κυριολεκτικά με το δάκρυ και το αίμα συναδέλφων μας, καθώς συνέπεσε με μια πρωτόγνωρη σε ένταση και αναλγησία επίθεση ενάντια σε εργασιακά δικαιώματα, συνέπεσε με τις πρώτες απολύσεις στο δημόσιο τομέα μετά από 100 χρόνια.
Το συνέδριο της Ομοσπονδίας μας γίνεται σε μια περίοδο μεγάλων και ιστορικών αγώνων ενάντια στις διαθεσιμότητες – απολύσεις, το κλείσιμο σχολείων, την αξιολόγηση και τον αντιεκπαιδευτικό νόμο 4186. Το συνέδριο αυτό είναι ένα ακόμη μετερίζι της συλλογικής μας δράσης. Είναι ο συλλογικός μας προβληματισμός για το σχολείο των οραμάτων μας.
Aγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες,
Το 10ο εκπαιδευτικό μας συνέδριο συμπίπτει με μια παγκόσμιας εμβέλειας καπιταλιστική – οικονομική κρίση. Οι δυνάμεις του κεφαλαίου, με αφορμή και πρόσχημα την κρίση, προσπαθούν να πάρουν τη ρεβάνς από τις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος του προηγούμενου αιώνα. Η πολιτική που ασκείται σχεδόν σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την ευγενική χορηγία του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ (δύο οργανισμών που σχεδιάζουν ή χρηματοδοτούν τις αντιδραστικές – αντεργατικές αλλαγές), έχει τα χαρακτηριστικά της βίαιης απορρύθμισης της εργασίας και των δικαιωμάτων.
Η πολιτική που εφαρμόζεται, που συνηθίσαμε να τη λέμε μνημονιακή, παράγει συνεχή και βάρβαρα μέτρα, που καταδικάζουν τη ζωή μας. Μέτρα σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Μειώσεις μισθών και συντάξεων, φόρους και χαράτσια, κατάργηση Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, δραματικές περικοπές στα κοινωνικά αγαθά, την υγεία, την παιδεία, την κοινωνική πρόνοια. Το δόγμα του ΣΟΚ σε εφαρμογή. Από τη σχολή του Σικάγου στη Χιλή και από εκεί στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία, στην Ισπανία…
Από τη βάρβαρη αυτή πολιτική δεν γλίτωσε η δημόσια εκπαίδευση. Περικοπές, ανατροπές των εργασιακών μας σχέσεων, αντιεκπαιδευτικές αλλαγές στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης, κλείσιμο σχολείων, μείωση του αριθμού των εκπαιδευτικών κ.λπ.
Ο κλάδος μας έχει συνειδητοποιήσει ότι η σύγκρουση που εκδηλώνεται την τελευταία τετραετία, με όλες τις ιστορικές της προεκτάσεις και καταβολές, τείνει να λάβει το χαρακτήρα μιας συνολικής, μετωπικής αντιπαράθεσης και σύγκρουσης.
Δεν υπάρχουν πλέον επιμέρους διακυβεύματα, εδώ τα εργασιακά, εκεί τα εκπαιδευτικά, σε κάποια άλλη φάση τα οικονομικά. Σε αυτή την έσχατη αντιπαράθεση, στην οποία μας οδήγησε η πολιτική της τρόικας και των μνημονίων, το διακύβευμα είναι ενιαίο και αφορά το σύνολο σχεδόν των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων των εργαζομένων. Και σε αυτό το σύνολο εντάσσονται τόσο η επιβίωσή μας και η εργασιακή μας αξιοπρέπεια όσο και η παιδεία του λαού και η ίδια η δημοκρατία.
Ακριβώς αυτός ο συνολικός χαρακτήρας της επίθεσης εναντίον του κόσμου της εργασίας και του πολιτισμού μάς δείχνει πως και η δική μας αντίσταση πρέπει να είναι ενιαία και συνολική, επικεντρωμένη σταθερά στα μεγάλα επίδικα. Και αυτό μπορεί να εξασφαλίσει την πιο πλατιά ενότητα.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι πρωταρχική επιδίωξη της ΟΛΜΕ, βάσει του Καταστατικού της, είναι η συμβολή της «…στη βελτίωση της όλης Παιδείας του Ελληνικού λαού» καθώς και «…στον αγώνα για την εδραίωση και προάσπιση της Ειρήνης» και η ανάλογη διαπαιδαγώγηση των νέων. «Πολεμάμε και τραγουδάμε», για να θυμηθούμε την Εθνική μας Αντίσταση. Μαζί με την ανάπτυξη των αγώνων μας είναι χρέος μας να συζητάμε και να οραματιζόμαστε ένα καλύτερο σχολείο, ένα καλύτερο μέλλον για το λαό και τον τόπο. Αυτή την ανάγκη συνειδητοποίησαν όσοι συμμετείχαν στην όλη προετοιμασία του Συνεδρίου, στις Ομάδες Εργασίας, στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, όσοι πήραν μέρος στις προσυνεδριακές διαδικασίες σε όλη τη χώρα και κατέθεσαν τη σκέψη και τον προβληματισμό τους.
Ιδιαίτερη αναφορά θέλω να κάνω σε εκείνους τους συναδέλφους, ανάμεσά τους και πολλούς απολυμένους ή σε διαθεσιμότητα, που άφηναν την πορεία και το συλλαλητήριο, συχνά με τα μάτια πρησμένα από τα χημικά και τα δακρυγόνα, για να συμμετάσχουν στη συνάντηση της Ομάδας Εργασίας που ετοίμαζε την εισήγηση για το Λύκειο και την ΤΕΕ. Και δεν ήταν λίγοι.
Τρία είναι τα κεντρικά σημεία της τρέχουσας εκπαιδευτικής πολιτικής:
- Η βίαιη καρατόμηση των πενήντα ειδικοτήτων της ΤΕΕ, που έδειξε με ποιο τρόπο η συρρίκνωση της δημόσιας παιδείας σημαίνει ταυτόχρονα και μείωση του προσωπικού, πως η κατάργηση του δικαιώματος της παιδείας απαιτεί και τη σύμφυτη πίσω όψη της, την απόλυση εργαζομένων.
- Η απόπειρα συλλογικής εξαπάτησης της κοινής γνώμης με την επίκληση της ανάγκης για βελτίωση της εκπαίδευσης μέσω της επιβολής της αξιολόγησης. Πίσω από αυτή τη ρητορική στην ουσία προωθούνται μηχανισμοί χειραγώγησης και απολύσεων εκπαιδευτικών και διαδικασίες κατηγοριοποίησης των σχολείων.
- Ο νέος νόμος για το Λύκειο, που οδηγεί στην ενίσχυση της μαθητικής αποτυχίας και διαρροής από τη γενική αλλά και την επαγγελματική εκπαίδευση, και στη βίαιη εξώθηση παιδιών από το λύκειο προς μορφές εφήμερης και αποσπασματικής κατάρτισης. Η εφαρμογή αυτού του νόμου θα οδηγήσει σε συρρίκνωση της γενικής παιδείας και μόρφωσης για τις επόμενες γενιές και σε λιγότερους πτυχιούχους τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Διαμορφώνεται έτσι μια κοινωνία τραγικά απροετοίμαστη για τις σύγχρονες κοινωνικές απαιτήσεις.
Αυτό το τελευταίο θέμα μας φέρνει στο επίκεντρο του προβληματισμού αυτού του συνεδρίου, που είναι η βαθμίδα του Λυκείου και η ΤΕΕ.
Η βαθμίδα αυτή είναι σημαντική, γιατί στο επίπεδο αυτό συντελούνται καθοριστικής σημασίας λειτουργίες για τους νέους και την κοινωνία. Γι’ αυτό το λόγο μετατρέπεται και σε πεδίο έντονης ταξικής αντιπαράθεσης.
Τα θέματα αυτά έχουν αναπτύξει και τεκμηριώσει με επάρκεια και ευσυνειδησία οι ομάδες εργασίας του συνεδρίου. Θα ακούσουμε τον προβληματισμό τους και θα τον ζυμώσουμε με τις δικές μας ανησυχίες και εμπειρίες, με στόχο να οδηγηθούμε σε πιο επεξεργασμένες και τεκμηριωμένες θέσεις.
Εδώ χρειάζεται να ειπωθεί και τούτο. Η κυρίαρχη, στρεβλή εικόνα που προβάλλεται από τα πιο μεγάλα ΜΜΕ για την ΟΛΜΕ είναι ότι πρόκειται για μια συντεχνία στραμμένη στο παρελθόν, που διεκδικεί αποκλειστικά τα συμφέροντα των μελών της, χωρίς να ενδιαφέρεται για τα μεγάλα προβλήματα της κοινωνίας και της παιδείας. Πρέπει να διαλύσουμε οριστικά και αμετάκλητα αυτή την πλάνη. Οι εισηγήσεις των ομάδων εργασίας παρουσιάζουν μόνο ένα ελάχιστο μέρος των προτάσεων και των επεξεργασιών του κλάδου. Στόχος της ΟΛΜΕ είναι μια συνολική δημοκρατική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που θα συμβάλει στην συνολική ανόρθωση της χώρας. Γνωρίζουμε όμως ότι αυτό δεν είναι δυνατό να επιτευχθεί όσο ισχύουν αυτές οι συνθήκες, όσο δεν ανατρέπεται αυτή η βάρβαρη πολιτική.
Ο νέος νόμος για το Λύκειο, με κεντρικό χαρακτηριστικό του την αύξηση του εξετασιοκεντρικού, ανταγωνιστικού του χαρακτήρα, μέσα από τις πανελλαδικού τύπου εξετάσεις και την «τράπεζα θεμάτων» σε όλα τα μαθήματα και σε όλες τις τάξεις του Λυκείου, καθώς και τη σύνδεση των αποτελεσμάτων όλων των τάξεων με την πρόσβαση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, οδηγεί σε ένα βαθμοθηρικό – ανταγωνιστικό σχολείο, του οποίου τα ταξικά χαρακτηριστικά ενισχύονται. Θα οδηγήσει σε αύξηση της μαθητικής διαρροής από το Λύκειο (και το γενικό και το επαγγελματικό). Θα οδηγήσει πολλά παιδιά εκτός σχολείου καθώς και στην πρόωρη άτυπη κατάρτιση.
Ουσιαστικά αυτός ο νόμος θέτει σε αμφισβήτηση τη γενική μόρφωση, τον ανθρωπιστικός – παιδαγωγικός ρόλος του σχολείου και υπονομεύεται το μέλλον της νέας γενιάς.
Οι προωθούμενες αλλαγές στο επίπεδο του Λυκείου βασίζονται στις κατευθύνσεις της Ε.Ε., όπως καταγράφονται τόσο στο κείμενο «Σχολείο του 21ου Αιώνα» όσο και στην ανακοίνωση της Ε.Ε. «Ανασχεδιασμός της εκπαίδευσης: επενδύοντας στις δεξιότητες για καλύτερα κοινωνικοοικονομικά αποτελέσματα» (2012). Επιχειρείται μια σοβαρή μετατόπιση της έμφασης των εκπαιδευτικών συστημάτων των ευρωπαϊκών κρατών από την ολοκληρωμένη γνώση προς τη δεξιότητα. Οι κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες σταδιακά περιθωριοποιούνται και υποβαθμίζονται. Βασική επιδίωξη της ευρωπαϊκής εκπαιδευτικής πολιτικής είναι η άμεση σύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας. Μέγιστες αξίες της εκπαίδευσης αναδεικνύονται η επιχειρηματικότητα και ο ανταγωνισμός, από το δημοτικό ως το Λύκειο.
Βασικό στοιχείο επίσης του νέου εκπαιδευτικού νόμου είναι η βαθιά υποβάθμιση της τεχνικής – επαγγελματικής εκπαίδευσης και η μετατροπή της σε κατάρτιση. Για πρώτη φορά θεσμοθετούνται η μη τυπική κατάρτιση μετά το Γυμνάσιο αλλά και η μαθητεία -και μάλιστα ανηλίκων- σε τέτοια κλίμακα.
Το Επαγγελματικό Λύκειο παραδίνεται ως προς τους σκοπούς του και το περιεχόμενό του στις πρόσκαιρες ανάγκες της αγοράς και των επιχειρήσεων, ενώ τα επαγγελματικά δικαιώματα υπονομεύονται. Η Επαγγελματική Εκπαίδευση δέχθηκε ένα σοβαρό πλήγμα με την κατάργηση των 3 σημαντικών τομέων της το καλοκαίρι του 2013 με στόχο να τεθούν σε διαθεσιμότητα οι εκπαιδευτικοί που διδάσκουν σε αυτούς. Από την άλλη, η προωθούμενη ιδιωτικοποίηση και τα διάφορα «μπόνους» στα ιδιωτικά ΙΕΚ και ΣΕΚ δείχνουν το στόχο των αλλαγών αυτών. Η κατάργηση σχολείων είναι στην ημερήσια διάταξη για να υπηρετηθούν αυτοί οι στόχοι.
Η προωθούμενη αξιολόγηση – αυτοαξιολόγηση των σχολείων και το νομοθετικό πλαίσιο που ψηφίστηκε, βασισμένα στη σχετική μελέτη του ΟΟΣΑ, θέλουν να οδηγήσουν στην κατηγοριοποίηση των σχολείων, μέσα και από την τυποποίηση των επιδόσεων των μαθητών, και να επιφέρουν το κλείσιμο πολλών από αυτά. Άλλωστε, η σύνδεση της αυτοαξιολόγησης με την ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, η σύνδεση της ατομικής αξιολόγησης με τις επιδόσεις των μαθητών, οι επιπτώσεις της αξιολόγησης στη μισθολογική καριέρα των εκπαιδευτικών αλλά η αξιοποίησή της για τη δημιουργία νέων διαθεσιμοτήτων και απολύσεων, μας επιβάλλουν το σοβαρό καθήκον να αγωνιστούμε στην πράξη για την ακύρωση υλοποίησης όλων των προωθούμενων διαδικασιών αξιολόγησης.
Το Υπουργείο Παιδείας με την τελευταία του εγκύκλιο έριξε τις μάσκες και δείχνει και στον πλέον δύσπιστο συνάδελφο τι επιδιώκουν. Μετέτρεψε μια διαδικασία που οι ίδιοι διακήρυσσαν ως μία διαδικασία συνεργασίας, ενεργούς συμμετοχής, βελτίωσης του κλίματος στο σχολείο, σε ένα ωμό και απροκάλυπτο «εντέλλεσθε», ουσιαστικά σε μία ιδιόμορφη κατάσταση επιστράτευσης.
Οι διαδικασίες της αξιολόγησης ουσιαστικά διαλύουν τη συλλογική μας δράση στο σχολείο και θα μετατρέψουν τις ανθρώπινες σχέσεις και την εργασιακή μας καθημερινότητα σε ζούγκλα.
Η αυταρχική διοίκηση και ο διευθυντής μάνατζερ δεν συνάδουν με τις αξίες του δημοκρατικού σχολείου, που οφείλει να προετοιμάζει τους μαθητές και μαθήτριες για να γίνουν αυριανοί πολίτες, που γνωρίζουν και διεκδικούν τα δικαιώματά τους, που σέβονται τις ανθρώπινες αξίες, πολίτες που θα μπορούν να στέκονται στα πόδια τους και να αντιμετωπίζουν με ψηλά το κεφάλι την ενήλικη ζωή τους μέσα στην κοινωνία. Και αυτό είναι η μεγαλύτερη καταστροφή που επιφέρει αυτή η πολιτική. Και αυτό νοιάζει -πρέπει να νοιάζει- την κοινωνία, τους γονείς και τους μαθητές.
Με αυτά τα επιχειρήματα μπορούμε να οικοδομήσουμε το αναγκαίο μέτωπο για την απόκρουση αυτών των αλλαγών. Οι εξετάσεις της Α΄ Λυκείου εφέτος και το αίτημά μας για τη μη εφαρμογή της «τράπεζας θεμάτων», σε συνδυασμό με όλα τα παραπάνω, μπορούν να δημιουργήσουν συνθήκες ευρύτερου κοινωνικού κινήματος το επόμενο διάστημα. Εμείς οφείλουμε να το πράξουμε.
Αγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες,
Επιτρέψτε μου μια τελευταία αναφορά για όσα συνέβησαν από τον Ιούλιο του 2013 μέχρι σήμερα στο θέμα της διαθεσιμότητας.
Οκτώ μήνες τώρα οι εκπαιδευτικοί είναι στους δρόμους. Με πάθος, οργή και φαντασία αναπτύσσουν σε όλη τη χώρα πολύμορφες κινητοποιήσεις. Για πρώτη φορά έχουμε συλλαλητήρια εκπαιδευτικών μέσα στο καλοκαίρι. Στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στη Λάρισα, στο Ηράκλειο, στην Αλεξανδρούπολη, σε όλη τη χώρα. Οργανώνονται ενημερώσεις των πολιτών γι’ αυτά που συμβαίνουν. Αναπτύσσονται παρεμβάσεις στα πολιτιστικά δρώμενα του καλοκαιριού. Η χρονιά ξεκινά με τη μεγάλη απεργία της ΟΛΜΕ. Τα προβλήματα της εκπαίδευσης, το κλείσιμο σχολείων, η μείωση του αριθμού των εκπαιδευτικών και οι διαθεσιμότητες, η διάλυση της τεχνικής – επαγγελματικής εκπαίδευσης, η εργασιακή εξαθλίωση των εκπαιδευτικών, ο νέος νόμος για το λύκειο, την ΤΕΕ και την κατάρτιση είναι μερικά από τα αιτήματα της απεργίας. Η απεργία αυτή κινητοποίησε ισχυρές δυνάμεις του κλάδου των εκπαιδευτικών, ανέδειξε στην κοινωνία τα σοβαρά προβλήματα της εκπαίδευσης και τις καταστροφικές συνέπειες της μνημονιακής πολιτικής στο δημόσιο σχολείο.
Το τελευταίο τρίμηνο εντάθηκαν οι κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών με αιχμή τις διαθεσιμότητες και τις επερχόμενες απολύσεις. Οι κινητοποιήσεις εμπλουτίζονται με νέες μορφές αγώνα. Οι επιτροπές αγώνα και τα συντονιστικά των εκπαιδευτικών που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα αναπτύσσουν μια σημαντική δράση σε συνεργασία με τις τοπικές ΕΛΜΕ και την ΟΛΜΕ. Σημαντικό στοιχείο της δράσης μας οι κοινές περιοδείες των επιτροπών αυτών με τα ΔΣ των ΕΛΜΕ στα σχολεία. Οι τακτικές συνελεύσεις των εκπαιδευτικών που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα, η σύνδεση των συντονιστικών πανελλαδικά, η συμμετοχή τους στις διαδικασίες των πρωτοβάθμιων σωματείων δίνουν νέα ώθηση και νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά στην ανάπτυξη των αγώνων μας. Οι καταλήψεις πολιτικών γραφείων υπουργών της κυβέρνησης ανοίγουν το δρόμο της «κινηματικής διαπραγμάτευσης», με αντιπροσώπευση πάντα εναλλακτική και πλουραλιστική. Οι καταλήψεις και οι κινητοποιήσεις γύρω από ΕΠΑΛ, πέρα από τον αυτονόητο συμβολισμό τους, ενώνουν μαθητές και γονείς στο αίτημα ενάντια στη διαθεσιμότητα και τις απολύσεις. Η πολιτικοποίηση των αιτημάτων μας είναι σημαντική βιωματική κατάκτηση όσων συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις. Έγκαιρα αυτά συνδέονται με το γενικό αίτημά μας για την ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ.
Η Ομοσπονδία δεν «φοβήθηκε» να ανοιχτεί στη βάση των εκπαιδευτικών και στους ίδιους τους συναδέλφους οι οποίοι ζούσαν το «πρόβλημα» της διαθεσιμότητας. Αυτή είναι η κινητήρια δύναμη αυτού του αγώνα. Και είναι ένα από σημαντικά διδάγματα αυτού του αγώνα: Να εμπιστεύεσαι τον κόσμο που αγωνίζεται. Χωρίς δογματισμό και «προκάτ» θεωρίες. Πολλές αποφάσεις μας τροποποιήθηκαν όταν οι ανάγκες των κινητοποιήσεων το απαιτούσαν.
Όμως δεν κάνουμε τώρα απολογισμό του αγώνα. Γιατί ο αγώνας μας συνεχίζεται. Το εκπαιδευτικό κίνημα δεν αποδέχεται τις αντισυνταγματικές και παράνομες, ουσιαστικά, απολύσεις. Θα εντείνουμε τη δράση μας για την ακύρωσή τους με κάθε μέσο. Ο στόχος να επαναλειτουργήσουν όλοι οι τομείς και οι ειδικότητες που καταργήθηκαν από την δευτεροβάθμια επαγγελματική εκπαίδευση και να επιτρέψουν όλοι οι εκπαιδευτικοί σε αυτές είναι αδιαπραγμάτευτος. Είμαστε σίγουροι πως με τον ανυποχώρητο αγώνα μας θα το πετύχουμε. Αγωνιζόμαστε για ένα δημοκρατικό δημόσιο και δωρεάν σχολείο που δεν θα αποκλείει κανένα παιδί. Η ανατροπή είναι κοντά. Με τους εργαζόμενους πάντα στους δρόμους του αγώνα.
Αγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες,
Το 10ο Εκπαιδευτικό Συνέδριο διεξάγεται 90 χρόνια από την ίδρυση της ΟΛΜΕ, της ιστορικής αυτής Ομοσπονδίας, που καθοδήγησε τους αγώνες των εκπαιδευτικών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης όλα αυτά τα χρόνια και τοποθέτησε ψηλά τον πήχη της αναγνώρισης του κοινωνικού και παρεμβατικού ρόλου των καθηγητών αυτής της χώρας. Ομοσπονδία που σήμερα χαίρει διεθνούς αναγνώρισης για τους αγώνες και τις θέσεις της από συνδικάτα και κοινωνικά κινήματα σε όλο τον κόσμο. Ακόμη και όσοι μας κατηγορούν στη χώρα μας, δεν μπορούν παρά να αναγνωρίσουν το σημαντικό ρόλο της ΟΛΜΕ στα συνδικαλιστικά και τα πολιτικά δρώμενα.
Τελειώνοντας αυτή την εισαγωγική ομιλία μου στο 10ο Συνέδριό μας, με όλη τη δύναμη της ψυχής μου θέλω να φωνάξω σήμερα εδώ από τα Γιάννενα, από το βήμα αυτό του Εκπαιδευτικού Συνεδρίου της ΟΛΜΕ, δανειζόμενος τα λόγια του ποιητή: «Μην καρτεράτε να λυγίσουμε μήτε για μία στιγμή. […] έχουμε τη ζωή πολύ, πάρα πολύ αγαπήσει».
Τα δάκρυα των απολυμένων εκπαιδευτικών θα γίνουνε το φουσκωμένο ποτάμι της οργής του λαού που θα πνίξει αυτή τη βαρβαρότητα.
Θα νικήσουμε!
Γιάννενα, 26-3-2014
