Home / HEADER-NEWS / ΤΕΣΤ «ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗΣ» ή πως ναρκοθετείται η προσπάθεια χιλιάδων παιδιών- υποψηφίων φοιτητών

ΤΕΣΤ «ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗΣ» ή πως ναρκοθετείται η προσπάθεια χιλιάδων παιδιών- υποψηφίων φοιτητών

Δημοσιεύτηκε: 8:38 πμ Μάρτιος 29th, 2014  


paneladikes

Αν ήμουν γονιός, όχι εκπαιδευτικός – διδάσκων σε Λύκειο και ήθελα να «γράψω» το παιδί μου σε ένα φροντιστήριο ή ιδιωτικό σχολείο (ή οψίμως και δημόσιο) και ενημερωνόμουν ότι ο Χ από αυτούς τους οργανισμούς παρέχει μεταξύ άλλων και «τεστ προσομοίωσης των Πανελληνίων Εξετάσεων», ενώ ο Ψ οργανισμός όχι, ΕΥΛΟΓΑ θα προσμετρούσα το γεγονός υπέρ της επιλογής του Χ, αντί του Ψ για το καλύτερο των παιδιών μου. Αν ήμουν  ο ίδιος γονιός – όχι διδάσκων σε Λύκειο και ενημερωνόμουν ότι ο Χ οργανισμός εξασφαλίζει «ένα διαγώνισμα κάθε Σαββατοκύριακο», ενώ ο Ψ μόλις τρία (ή τέσσερα, το πολύ),  ανά μάθημα μέσα στη σχολική χρονιά και στο χώρο του διδακτηρίου, ΕΥΛΟΓΑ θα προτιμούσα τον Χ από τον Ψ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ  ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ.

Βέβαια, στην πορεία μπορεί να ανακάλυπτα ότι κάτι πήγε λάθος… Συνήθως, όμως, είναι πολύ αργά πια για αλλαγή πλεύσης! Τα διαγωνίσματα «προσομοίωσης» γίνονται , για αντικειμενικούς και όχι μόνο λόγους, τον προηγούμενο -συνήθως-  μήνα από τις Πανελλήνιες Εξετάσεις εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Γενικά, το κάθε διαγώνισμα είναι ένα ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ τεστ. Μετά τη «διάγνωση» ΟΦΕΙΛΕΙ να υπάρχει η απαιτούμενη διαδικασία αναζήτησης – εντοπισμού των προβλημάτων και  να διατίθεται επαρκής χρόνος για την αντιμετώπιση τους. Συνήθως, φυσικά, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο μετά  από ΑΥΤΑ τα τεστ «προσομοίωσης».

Τα τεστ «προσομοίωσης» γίνονται συνήθως με συχνότητα κάθε 2-4 ημέρες για το κάθε ένα από τα έξι (ή περισσότερα) εξεταζόμενα μαθήματα. Τα παιδιά καθοδηγούνται να ασχοληθούν εντατικότατα με το κάθε ένα από αυτά τα μαθήματα στις ημέρες που μεσολαβούν. Συνεπώς, μεταξύ του 1ου και του τελευταίου εξεταζόμενου μαθήματος μεσολαβούν, κατά μέσο όρο, 18 ημέρες. Ο εξεταζόμενος, συνεπώς, αναγκάζεται να ξαναασχοληθεί  με κάποιο μάθημα μετά από πολλές ημέρες, γεγονός που αποδεδειγμένα συνεπάγεται ότι έχει χάσει την επαφή του με αυτό και -ατυχώς- χρειάζεται να ξαναδαπανήσει υπερπολύτιμο χρόνο και ενέργεια για να θυμηθεί και να αποκτήσει εκ νέου τη δυνατότητα χειρισμών, που είχε πριν εξασφαλίσει!

Σε ένα διαγώνισμα «προσομοίωσης» των Πανελληνίων Εξετάσεων δεν μπορεί να καλυφθεί – το μέγιστο-  πάνω από 30% ή 40% της εξεταζόμενης ύλης. Άρα,  για πολλά τμήματα της  δεν μπορεί να υπάρξει αξιολόγηση του κατά πόσο και, κυρίως, πως έχουν εμπεδωθεί. Ο εξεταζόμενος, συνήθως, θα πάει αρκετά ή πολύ καλά σε κάποια μαθήματα, ενώ  σε άλλα όχι. Βγάζει, λοιπόν, τα συμπεράσματα του και «ρίχνει το βάρος του» στα μαθήματα που δεν πήγε καλά. Συχνά, τα αποτελέσματα των «πραγματικών» εξετάσεων βρίσκονται σε απόκλιση, αφού πρακτικά οδηγήθηκε να υποβαθμίσει την ενασχόληση του με μερικά μαθήματα!

Η ψυχολογία των παιδιών μας – μαθητών μας πριν τις Πανελλήνιες Εξετάσεις είναι ιδιαιτέρως ευαίσθητη. Εμείς οι καθηγητές Λυκείων έχουμε πολλές ιστορίες να διηγηθούμε για αυτό. Οι επιδόσεις στα τεστ «προσομοίωσης» είναι καταλυτικός παράγων γι΄ αυτό και οι επιπτώσεις πολύ μεγάλες ΛΙΓΟ πριν τις «πραγματικές» εξετάσεις. Η υπερφίαλη και αδικαιολόγητη βεβαιότητα επιτυχίας, όπως και η βεβαιότητα μέτριων ή κακών επιδόσεων αποτελούν συστατικά στοιχεία ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ και δεν αναδεικνύουν τις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ δυνατότητες. Τα τεστ «εφ’ όλης της ύλης» έχουν νόημα- σύμφωνα με τα προηγούμενα-  μόνο αν ολοκληρώνονται το πολύ μέχρι δύο μήνες πριν τις Πανελλήνιες Εξετάσεις. Εύλογα, με τα υπάρχοντα δεδομένα μπορεί να μην «έχει ολοκληρωθεί η ύλη». (Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουμε ότι η …ΔΙΑΦΗΜΙΖΟΜΕΝΗ «ολοκλήρωση της ύλης» στις αρχές Φεβρουαρίου για μαθητές που αρχίζουν την προετοιμασία τους το προηγούμενο καλοκαίρι ή από το Σεπτέμβριο, απλά ενέχει πάμπολλα στοιχεία «πασαλείμματος» και είναι τουλάχιστον αναποτελεσματική ή και επιβλαβής για τα περισσότερα μαθήματα). Είναι, συνεπώς, απαραίτητο να εξετάζονται τα παιδιά σε ΜΕΓΑΛΑ τμήματα της εξεταζόμενης ύλης ΠΟΛΥ ΕΝΩΡΙΤΕΡΑ για να βγαίνουν τα σημαντικά συμπεράσματα για το πώς μπορούν να χειριστούν το εξεταζόμενο αντικείμενο και τι προβλήματα πρέπει ο ΚΑΘΕ ΜΑΘΗΤΗΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ να λύσει στην πορεία της προσπάθειας του.

Στο φροντιστηριακό χώρο, παράλληλα,  τείνει να γίνει θεσμός το «ένα διαγώνισμα κάθε Σαββατοκύριακο» σχεδόν, σε όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς! Το γεγονός αποτελεί, επίσης, ΔΙΑΦΗΜΙΖΟΜΕΝΟ στοιχείο. Παρακάμπτοντας τα δεδομένα, γενικώς, στοιχεία των συνθηκών στις οποίες γίνονται αυτά τα διαγωνίσματα (ποιοι και πως επιτηρούν, αν ο καθένας μπορεί να βγαίνει από το χώρο όποτε θέλει να μιλήσει στο κινητό του ή να καπνίσει, την υφή των θεμάτων- εξυπνακίστικα και αταίριαστα συχνά- κ.ά. που κάνουν να αναρωτιέσαι γιατί ο μαθητής δεν καλείται να γράψει το διαγώνισμα στο σπίτι του, ώστε να κερδίζει χρόνο και κόπο…) τίθενται τα εξής ερωτήματα:

Αν ένας μαθητής (-τρια) έχει να διεκπεραιώσει,  μέσα στην ίδια εβδομάδα, π.χ. 80 ασκήσεις Μαθηματικών, 25 ασκήσεις Φυσικής, 20 ασκήσεις Χημείας, 20 ερωτήσεις – ασκήσεις Βιολογίας Θετ. Κατευθ., 10 αντίστοιχες Βιολογίας Γεν. Παιδείας, μια Έκθεση (με την ανάλογη «Θεωρία» για όλα αυτά) και, παράλληλα, έχει -φυσικά- τα ανάλογα στο σχολείο του, ενώ οφείλει να είναι προετοιμασμένος σε κάποιο βαθμό για τα Θρησκευτικά, την Κοινωνιολογία, τη Φυσική Γεν. Παιδείας, την Ιστορία Γεν. Παιδείας, τα Μαθηματικά Γεν. Παιδείας και τα υπόλοιπα μη Πανελληνίως Εξεταζόμενα μαθήματα του σχολείου του επειδή, εύλογα ή όχι, κάποιοι καθηγητές του εννοούν να εξασφαλίσουν αυτό για το οποίο η πολιτεία τους πληρώνει και το εκπαιδευτικό σύστημα επιβάλλει, δηλαδή να εκπαιδεύσουν τους μαθητές τους επαρκώς σε αυτά τα διδασκόμενα αντικείμενα, τίθεται το ερώτημα: Σε τι και πως θα μπορέσει να ανταποκριθεί  ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ ο δύσμοιρος μαθητής – υποψήφιος φοιτητής, όταν στον μοναδικό ελεύθερο ανελαστικών υποχρεώσεων  χρόνο  του (Παρασκευή απόγευμα, Σάββατο, Κυριακή) είναι υποχρεωμένος να διαβάσει εντατικότατα και να αναλώσει χρόνο στο διαγώνισμα της εβδομάδας;

(Στο παράδειγμα χρησιμοποιήθηκε η περίπτωση  μαθημάτων ενός μαθητή της Θετικής Κατεύθυνσης. Φυσικά, το ίδιο ισχύει για τον οποιονδήποτε μαθητή της Γ΄ Λυκείου των ελληνικών σχολείων. Επίσης ο όρος «μαθητής -υποψήφιος φοιτητής» δεν εκφράζει τις πεποιθήσεις του υπογράφοντος, αλλά την απτή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ…)

Πότε θα διαβάσει αυτό το παιδί;  Πότε θα εμπεδώσει όλα όσα διδάχτηκε στα διάφορα αντικείμενα μέσα στην εβδομάδα; Δηλαδή, θα πρέπει να αφήσει  σχεδόν εντελώς -αναγκαστικά- ΟΛΑ τα άλλα διδακτικά αντικείμενα και να ασχοληθεί μονοσήμαντα, περίπου, με το συγκεκριμένο μάθημα; Πρακτικά, δεν έχει και άλλη επιλογή! Δηλαδή, θα ξαναασχοληθεί με κάποιο άλλο  μάθημα ΟΤΑΝ κληθεί να γράψει διαγώνισμα σε αυτό, μετά από έξι εβδομάδες περίπου; Μα αυτή η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ είναι αποδεδειγμένα συνταγή υποβάθμισης των επιδόσεων! Απαιτείται πολλαπλάσια ενέργεια με, συνήθως, φτωχό αποτέλεσμα- αναντίστοιχο με τις δυνατότητες του παιδιού.

Το μυαλό πρέπει να ξεκουράζεται, να αλλάζει παραστάσεις. Το σώμα πρέπει να είναι σε κατάσταση που να υπηρετεί το στόχο του μαθητή – υποψηφίου φοιτητή. Αυτό το ξέρουν προ πολλού διάφορες πολυεθνικές που προτρέπουν τους υπαλλήλους τους με διάφορους τρόπους να «παίρνουν ανάσες»,  διοργανώνουν εκδηλώσεις αναψυχής για το προσωπικό και ιδίως τα στελέχη τους και δίνουν κίνητρα για σωματική άσκηση. Δεν είναι προφανές ότι τα χρειάζεται και ο μαθητής της Γ΄ Λυκείου, ο  υπερσυμπιεσμένος και φορτωμένος  με άγχος; Πως μπορεί να αποδώσει με διάρκεια, όταν μάλιστα μιλάμε για έναν (- μια)  έφηβο που, φυσιολογικά, έχει όνειρα,  αναζητήσεις και – ευτυχώς- πολύπλευρα ενδιαφέροντα;

Το σημείωμα αυτό έχει έναν και μόνο στόχο: Να θέσει τον προβληματισμό για το τι πρέπει και μπορούμε να κάνουμε εμείς όλοι (εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές) μέχρι και αν αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις εξασφαλίσουν ένα πλαίσιο εκπαιδευτικής πραγματικότητας που δεν θα είναι αντιεπιστημονικό, αντιπαιδαγωγικό, απάνθρωπο και κοινωνικά αναποτελεσματικό. Να καταδείξει ότι οι μεγαλοστομίες περί «εμπορευματοποίησης της γνώσης»,  « η εκπαίδευση – κρεατομηχανή» και άλλες σχετικές αναφορές  σε αναλύσεις  που κάνουν πολλούς να πέφτουν ικανοποιημένοι για ύπνο το βράδυ, οφείλουν-  αν μη τι άλλο- να υπηρετούνται με αποφασιστική – αποτελεσματική πράξη στα καθ ΄ ημάς, αντί να βαθαίνουμε με τη στάση μας το πρόβλημα με άλλοθι το: «Τι να κάνουμε; Αυτό ο επιβάλλει ο σκληρός επαγγελματικός ανταγωνισμός. Πως θα επιβιώσει η επιχείρηση στο ΣΗΜΕΡΑ;». Φυσικά,  χρειάζεται και τόλμη και επίμονη κατάδειξη των πραγματικών δεδομένων. Χρειάζεται και να αναλωθεί μπόλικη ενέργεια για να επικρατήσει η ανατροπή των στρεβλών καταστάσεων. Χρειάζεται  και κάποιοι να ρισκάρουν επαγγελματικά. Σε τελευταία ανάλυση, το χρειάζονται τα παιδιά μας, άσε που η δική μας αγαλλίαση ως εκπαιδευτικών όταν  προσφέρουμε καταλυτικά στους μαθητές μας είναι ανείπωτη. Οι γονείς και , φυσικά, οι μαθητές ΒΙΩΝΟΥΝ και μπορούν να καταλάβουν.

Ανδρέας Ζοάνος Εκπαιδευτικός – Καθηγητής Λυκείου

https://www.pev.gr/index.php/2008-12-24-17-44-01/2008-12-27-14-17-42/218–lr


 

Σχολιάστε το άρθρο

Το email σας δεν θα δημοσιευθεί Required fields are marked *

*

Δημοφιλή άρθρα



Sorry. No data so far.

x

ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ?

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΓΙΑ ΑΠΟΣΠΑΣΗ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ 2023-2024

Το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων προκειμένου να προβεί στην έγκαιρη στελέχωση των ...