ΤΡΟΜΟΣ ΚΑΙ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
Του Γιώργου Κ. Καββαδία*
Κλίμα αυταρχισμού και ανελευθερίας διαμορφώνεται στα σχολεία. Η επιχείρηση εφαρμογής της αυτοαξιολόγησης/αξιολόγησης συνοδεύεται από μια εκστρατεία παραπληροφόρησης και τρομοκράτησης των εκπαιδευτικών από αρκετά στελέχη του διοικητικού μηχανισμού, κάποιους σχολικούς συμβούλους και διευθυντές. Ακόμα και η δυνατότητα συγκρότησης ομάδων εργασίας «με απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων», όπως προβλέπει η εγκύκλιος, αμφισβητείται από κάθε λογής υποτακτικούς που διενεργούν «ελέγχους νομιμότητας των πρακτικών των συλλόγων διδασκόντων». Αλλάζουν ακόμα και τη σημασία των λέξεων, όπως θέλουν, με αποτέλεσμα το «αποφασίζει ο Σύλλογος» να σημαίνει «είναι υποχρεωμένος ο Σύλλογος να «αποφασίσει» ό, τι θέλουν οι «πρόθυμοι» και προσκυνημένοι του Υπουργείου.
Διευθυντές παρουσίασαν έτοιμες λίστες με τα ονόματα των εκπαιδευτικών και τις ομάδες εργασίας πριν τη συνεδρίαση του συλλόγου διδασκόντων, ζητώντας τους να υπογράψουν ατομικά με την απειλή ότι η μη υπογραφή σημαίνει άρνηση και ότι θα ενημερωθεί ο Προϊστάμενος ώστε να κινηθούν διοικητικές – πειθαρχικές διαδικασίες. (Καταγγελία Β’ ΕΛΜΕ Δωδεκανήσου). Απειλούν εκπαιδευτικούς με πειθαρχικές διώξεις, αργίες κ.τ.λ. αν δεν «συμμορφωθούν προς τας υποδείξεις». Ποιοι; Αυτοί που την προσωπική αυθαιρεσία προσπαθούν να την κάνουν «νόμο» επιβάλλοντας ένα καθεστώς αυθαιρεσίας και τρόμου. Επιδιώκουν να διαμορφώσουν μια μάζα εκπαιδευτικών άβουλη, πειθήνια, που θα σκύβει το κεφάλι, δε θα αμφισβητεί την πολιτική τους και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης, έχοντας διαρκώς πάνω από το κεφάλι της τη δαμόκλεια σπάθη της αξιολόγησης-απόρριψης-απόλυσης.
Η λεγόμενη αυτοαξιολόγηση/αξιολόγηση οικοδομεί ένα πρωτόγνωρο καθεστώς διαπλοκής των κομματικών – διοικητικών και αξιολογικών μηχανισμών. Η σχολική κοινότητα αντί για χώρος συνεργασίας και συμβιωτικής προσπάθειας γίνεται βαθμιαία χώρος προσωπικής προβολής, διαρκούς ανταγωνισμού και κανιβαλισμού με απώτερο στόχο την κατηγοριοποίηση των σχολείων και το κλείσιμο πολλών από αυτά.
Το πανοπτικό σύστημα ελέγχου και χειραγώγησης συμπληρώνεται και με το περιβόητο my schooi που καταγράφει τα πάντα, μέχρι και προσωπικά δεδομένα εκπαιδευτικών και μαθητών. Ο «μεγάλος αδελφός» είναι μια εφιαλτική πραγματικότητα για τα σχολεία. Εκπαιδευτικοί απειλούνται και με ποινικές διώξεις, αν δε βγάλουν την ύλη, ενώ οι αξιωματούχοι και ο Υπουργός τοποθέτησαν αναπληρωτές πριν από πέντε εβδομάδες στο σχολείο Φούρνων Ικαρίας!
Παράλληλα μια σειρά από διαταγές και έγγραφα της ΓΑΔΑ μετατρέπουν το σχολείο σε χώρο επιτήρησης από την αστυνομία και χειραγώγησης μαθητών και εκπαιδευτικών. Διευθυντές σχολείων καλούνται να καταδώσουν μαθητές τους που συμμετείχαν στις καταλήψεις. Μαθητές καλούνται στα αστυνομικά τμήματα «δι’ υπόθεσίν τους». Σχηματίζονται δικογραφίες και ενεργοποιείται ένας μηχανισμός ποινικοποίησης και καθυπόταξης, ενώ οι καταδίκες μαθητών που φορτώνονται μέχρι και κακουργήματα από τη συμμετοχή τους σε κινητοποιήσεις και καταλήψεις αποτελούν μια θλιβερή πραγματικότητα.
Ο κλοιός της αστυνομοκρατίας γίνεται όλο και πιο ασφυκτικός με το πρόσφατο έγγραφο της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής (ΓΑΔΑ) που δίνει εντολή στα Αστυνομικά Τμήματα να μεθοδεύσουν προσωπικές συναντήσεις με τους διευθυντές των σχολείων, ώστε να καταγράψουν αναλυτικά και να ενημερώσουν ενδελεχώς, μέσω έκθεσης που θα συντάξουν, για τα «προβλήματα και τις ανάγκες αρμοδιότητας του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και ειδικότερα της Αστυνομίας».
Η βιομηχανία διώξεων δεκάδων εκπαιδευτικών που παραπέμπονται σε πειθαρχικά για «ανάρμοστη συμπεριφορά εντός ή εκτός υπηρεσίας», με αποκορύφωμα την άρση της μονιμότηταςε και τις απολύσεις είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος σε ένα σχολείο αυταρχισμού, φόβου και υποταγής. Στόχος είναι η παράλυση κάθε συλλογικής αντίστασης στη βαρβαρότητα της πολιτικής της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Ευτυχώς η πλειονότητα των εκπαιδευτικών, ανάμεσά τους και ορισμένοι σχολικοί σύμβουλοι και διευθυντές κρατά «Θερμοπύλες» υπερασπιζόμενη αξίες και ιδανικά. Απέναντι στον τρόμο και την αθλιότητα της κυβερνητικής πολιτικής και του διοικητικού μηχανισμού της εκπαίδευσης ορθώνουν έναν ατίθασο πύργο αντίστασης. επιδιώκοντας να σπάσουν το κλίμα φόβου και τρομοκρατίας μετατρέποντας τον διχασμό σε αλληλεγγύη, τη διάσπαση σε ενότητα, την απομόνωση σε συλλογικότητα. Με τη συλλογική τους αντίσταση, στέλνουν μήνυμα ότι ο εκπαιδευτικός έχει χρέος να επιτελεί -με ελεύθερη σκέψη και αίσθημα κοινωνικής ευθύνης- το έργο του δασκάλου και όχι το έργο του σκυμμένου, υποταγμένου υπάλληλου ιδεολογίας.
Του Γιώργου Κ. Καββαδία*
