Πολλά γράφονται τελευταία για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Μια αξιολόγηση που κάποιοι σκέφτηκαν να αντιγράψουν από διάφορα εκπαιδευτικά συστήματα της Ευρώπης, χωρίς ουσιαστικά να τα έχουν μελετήσει, ούτε να ξέρουν τα αποτελέσματα που έχουν στις χώρες τους, ούτε καν να λάβουν υπόψη την ελληνική πραγματικότητα.
Πριν περάσουμε και συζητήσουμε όμως κάθε μορφή αξιολόγησης, είναι απαραίτητο, κατά την άποψή μου, να γίνουν πριν ορισμένα άλλα βήματα. Δε θα γράψω ολόκληρο το σκεφτικό μου και όλες τις προτάσεις, αφού έτσι κι αλλιώς οι «ειδικοί» δεν προτιμούν να ακούν τον δάσκαλο της τάξης, αλλά τραβούν το δικό τους αδιέξοδο δρόμο. Μερικές μόνο σκέψεις:
– Ο Υπουργός Παιδείας να είναι καθηγητής Πανεπιστημίου και να ψηφίζεται από τη Βουλή με πάνω από 180 ψήφους.
– Να υπάρχουν τρεις υφυπουργοί, ένας δάσκαλος, ένας καθηγητής Γυμνασίου-Λυκείου και ένας καθηγητής Πανεπιστημίου. Ο καθένας υπεύθυνος για κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης.
– Προϊστάμενοι εκπαίδευσης και σχολικοί σύμβουλοι να επιλέγονται με μόρια, μόνο με αντικειμενικά κριτήρια(πτυχία-συγγραφικό έργο, χρόνια υπηρεσίας στην τάξη, κλπ) χωρίς συνέντευξη.
– Αλλαγή και διορθώσεις βιβλίων (μείωση της διδακτέας ύλης-αλλαγή βιβλίων Μαθηματικών Β΄ και Ε΄ τάξης- Βιβλία Γλώσσας, να αφήσουμε πια τις χρήσεις καφετιέρας και τις συνταγές μαγειρικής και να μπουν κείμενα Ελλήνων ποιητών και πεζογράφων)
– Ολοκλήρωση μεταθέσεων και αποσπάσεων μέχρι το τέλος Αυγούστου.
– Εκλογές στους Συλλόγους δασκάλων με ενιαίο ψηφοδέλτιο.
– Ομάδα στήριξης σχολείων σε κάθε γραφείο εκπαίδευσης με παιδοψυχολόγους.
– Εξοπλισμός σχολείων (βιβλιοθήκη σε κάθε σχολείο- προβολέα και υπολογιστή σε κάθε τάξη)
– Επιπλέον δάσκαλος σε κάθε σχολείο για ενισχυτική διδασκαλία.
– Μεγάλη εξάσκηση των φοιτητών στις Παιδαγωγικές Σχολές μέσα στην τάξη και σεμινάρια από δασκάλους καλών πρακτικών που εφαρμόστηκαν στα σχολεία τους.
– Αλλαγή και πιο ευέλικτα αναλυτικά προγράμματα σπουδών.
– Οικονομική στήριξη σε σχολεία που έχουν βραβευτεί οι εργασίες τους σε Πανελλήνιους σχολικούς διαγωνισμούς.
– Καλύτερες αμοιβές. Δεν μπορούμε με εκπαιδευτικούς που ψάχνουν και μια δεύτερη δουλειά, να περιμένουμε καλύτερη εκπαίδευση.
Δε θα συνεχίσω και με άλλες επιμέρους προτάσεις. Έτσι κι αλλιώς μέχρι να εφαρμοστούν τα παραπάνω, ακόμα κι αυτά που δεν απαιτούν οικονομική επιβάρυνση, μάλλον θα χρειαστούν πολλά χρόνια.
Δεν πιστεύω ότι με το να αξιολογηθεί κανείς, μπορεί να γίνει καλύτερος, αν πρώτα δεν αποκτήσει ο καθένας που θα ασχοληθεί με την εκπαίδευση την αγάπη για τα παιδιά, την αγάπη για τη δουλειά του και την αγάπη για την ελληνική Παιδεία.
