ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΔΣ ΤΗΣ ΟΛΜΕ ΘΕΜΗ ΚΟΤΣΙΦΑΚΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΜΟΡΦΩΤΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΛΥΚΕΙΟ
Καλημέρα σας. Αν και είναι αδύνατο σε πέντε λεπτά να μιλήσει κανείς για ένα Νομοσχέδιο που αφορά εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές, δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικούς και εκατομμύρια οικογένειες, θα προσπαθήσω να αναφερθώ στα κύρια σημεία του μόνο. Θεωρούμε ότι οι προωθούμενες αλλαγές έχουν βαθιά αντιεκπαιδευτικά χαρακτηριστικά, υλικά κατεδάφισης από παλαιότερα αποτυχημένα μεταρρυθμιστικά εγχειρήματα, επιχρωματισμένα με στοιχεία πρόσφατων εκπαιδευτικών αλλαγών. Μ’ αυτά τα υλικά επιχειρείται να οικοδομηθεί το νέο σχολείο, με εστίαση στη βαθμίδα του Λυκείου και στο σύστημα πρόσβασης. Δεν είναι καθόλου πρωτότυπο αυτό. Είναι οι συνήθεις αλλαγές που γίνονται τα τελευταία χρόνια.
Πρώτο σημείο, λοιπόν. Αυξάνεται δραματικά ο συγκριτικός χαρακτήρας του Λυκείου με πανελλαδικού χαρακτήρα εξετάσεις σε όλες τις τάξεις του Γενικού, αλλά και του επαγγελματικού Λυκείου, με την επιλογή των θεμάτων από κεντρική τράπεζα κατά 50% και με το συνυπολογισμό του βαθμού όλων των τάξεων στην εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αυτό θα συμβάλει στο να «επιβιώσουν» μόνο οι γνώσεις, που είναι απαραίτητες για τις εξετάσεις, στο φούντωμα της παραπαιδείας, στην περιθωριοποίηση κάθε άλλης εκπαιδευτικής και παιδαγωγικής διαδικασίας. Θα αυξήσει τη μαθητική διαρροή, τόσο από το γενικό, όσο και από το επαγγελματικό λύκειο, εξωθώντας τους μαθητές και τις μαθήτριες στην μη τυπική μεταγυμνασιακή, στενή και εφήμερη κατάρτιση. Έχουμε παραδείγματα και αντίστοιχες μελέτες από την προηγούμενη μεταρρύθμιση, που επιχείρησε εξετάσεις πανελλαδικού χαρακτήρα μέσα στο Λύκειο.
Με τη δημιουργία του Εθνικού Οργανισμού Εξετάσεων επιχειρείται ν’ αποκοπούν οι εξετάσεις από το κατ’ εξοχήν αρμόδιο Εκπαιδευτικό Σώμα των Καθηγητών της Δευτεροβάθμιας. Οι λόγοι είναι προφανείς, η λειτουργία του Λυκείου στο σύνολό του στη βάση της λογικής των εξετάσεων, η αφαίρεση της δυνατότητας αντιδράσεων στις εξετάσεις – είχαμε τέτοια φαινόμενα το προηγούμενο διάστημα – και η τακτοποίηση «ημετέρων». Δείτε τη διάταξη πώς γίνονται οι αποσπάσεις σ’ έναν καινούργιο οργανισμό, «χωρίς ν’ απαιτείται η γνώμη των οικείων υπηρεσιακών συμβουλίων, κατά παρέκκλιση από κάθε γενική ή ειδική διάταξη» όπως λέει το νομοσχέδιο.
Παρατηρείται, επίσης, το καινοφανές να χρησιμοποιούνται το αναλυτικό και το ωρολόγιο πρόγραμμα σπουδών όχι ως μέσα για την ολοκληρωμένη, πολυδιάστατη μόρφωση και καλλιέργεια των μαθητών/μαθητριών, αλλά ως εργαλεία για την καλλιέργεια αντιπαραθέσεων ανάμεσα σε κλάδους και ειδικότητες εκπαιδευτικών, όπως και για την ολοκληρωτική επαγγελματική αχρήστευση κάποιων από αυτούς. Η διαδικασία είναι απλή: καταργούνται μαθήματα από το Λύκειο, όχι με παιδαγωγικά κριτήρια, αλλά για ν’ ανοίξει ο δρόμος για τη διαθεσιμότητα και στη συνέχεια στην απόλυση εκπαιδευτικών.
Διαλύεται και πολυδιασπάται ακόμα περισσότερο η τεχνική εκπαίδευση. Αντί να ενσωματωθούν οι Σχολές των άλλων Υπουργείων στο Επαγγελματικό Λύκειο -ένα αίτημα από το 1965 στην Εκπαιδευτική Κοινότητα-, δημιουργούνται νέες Σχολές Κατάρτισης εντός και εκτός Υπουργείου Παιδείας. Η κατάργηση των πενήντα ειδικοτήτων και η διαθεσιμότητα 2500 καθηγητών με το ν. 4172, φέρνει τώρα τα θλιβερά της αποτελέσματα.
Οι τομείς υγείας – πρόνοιας και εφαρμοσμένων τεχνών, όπου σπούδαζε το 23% του μαθητικού δυναμικού των ΕΠΑΛ, εξοβελίζεται οριστικά από τα ΕΠΑΛ. Έτσι δημιουργείται ένα κουτσουρεμένο από τομείς και ειδικότητες Επαγγελματικό Λύκειο. Κουτσουρεμένο και από την άποψη του φύλου.
Καταργούνται ολοκληρωτικά με τον νόμο αυτό οι 102 ΕΠΑΣ του Υπουργείου Παιδείας με 15.000, περίπου, μαθητές, μετά την κατάργηση των ειδικοτήτων αισθητικής – κομμωτικής το καλοκαίρι. Με το νομοσχέδιο αυτό δεν μετατρέπονται οι ΕΠΑΣ σε ΕΠΑΛ, όπως προέβλεπαν όλα τα νομοσχέδια που είχαν κατατεθεί την προηγούμενη τριετία, παρόλο που η Κυβέρνηση λέει ότι είναι συνέχεια αυτών των νομοσχεδίων. Σε όλα αυτά τα νομοσχέδια υπήρχε μετατροπή των ΕΠΑΣ σε Επαγγελματικά Λύκεια, όπως είναι και η δική μας πρόταση.
Η μοναδική δυνατότητα που αφήνεται στους μαθητές είναι οι Σχολές Επαγγελματικής Κατάρτισης, που, όμως, δεν ανήκουν στην τυπική εκπαίδευση, αλλά στην μη τυπική, μαζί με τα Ι.Ε.Κ..
Δημιουργούνται, λοιπόν, Σχολές Κατάρτισης για αποφοίτους Γυμνασίου, οι ΣΕΚ, από διάφορους φορείς δημόσιους και ιδιωτικούς, γυρίζοντας το εκπαιδευτικό ρολόι πίσω τουλάχιστον τρεις δεκαετίες.
Καθιερώνεται η μαθητεία, δηλαδή, η απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία ανήλικων μαθητών στους εργοδότες, ως υποκατάστατο της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Το τέταρτο έτος ειδίκευσης των ΕΠΑΛ, που ήταν και αίτημα της Εκπαιδευτικής Κοινότητας, υπονομεύεται πριν ακόμα καθιερωθεί, μετατρέπεται και αυτό σε μαθητεία και παραδίδεται στις επιχειρήσεις και στον ΟΑΕΔ.
Επίσης, έχουμε μια σοβαρή ιδιωτικοποίηση τμημάτων της εκπαίδευσης. Ο τομέας υγείας – πρόνοιας και εφαρμοσμένων τεχνών προσφέρεται στους ιδιώτες, δηλαδή, στα Ι.Ε.Κ., καθώς και τα ΣΕΚ. Το νομοσχέδιο αναφέρει ότι στους ιδιώτες που έχουν Ι.Ε.Κ. χωρίς άλλη αδειοδότηση τους δίνεται και ένα ΣΕΚ. Τους δίνεται, δηλαδή, πρόσβαση στους απόφοιτους Γυμνασίου.
Έχουμε ποικιλομορφία εργασιακών σχέσεων εκπαιδευτικών. Έχουμε καταγράψει επτά διαφορετικές σχέσεις εργασίας σε αυτά τα μορφώματα της κατάρτισης που δημιουργούνται.
Απουσιάζουν, βεβαίως, σημαντικές διατάξεις. Οι διατάξεις για την υποχρέωση της πολιτείας να δίνει δωρεάν βιβλία στα παιδιά. Η διάταξη για τον αριθμό μαθητών στην τάξη, που ήταν 25 στα ΕΠΑΛ, προφανώς απουσιάζει γιατί σχεδιάζεται να αυξηθεί. Δεν προβλέπεται τίποτα για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών.
Λίγες μέρες πριν από την έναρξη του σχολικού έτους νομίζουμε ότι δεν είναι δυνατόν να συζητάμε σοβαρά για αλλαγές, ακόμη και αν είχαν θετικά χαρακτηριστικά. Δεν μπορεί να υλοποιηθεί ένα νομοσχέδιο με σοβαρότητα στην εκπαίδευση σε έναν τέτοιο ευαίσθητο χώρο, που θα ψηφιστεί στο Κοινοβούλιο στις 10 Σεπτεμβρίου και θα υλοποιηθεί στις 11.
Θέλω, όμως, να ρωτήσουμε και τον Υπουργό Παιδείας και τους Βουλευτές: Για ποια μεταρρύθμιση με θετικό πρόσημο μιλάμε, όταν έχουμε δραματική μείωση των δαπανών για την παιδεία κατά 33% από το 2009 μέχρι σήμερα, που θα φθάσει στο 47% σύμφωνα με το μεσοπρόθεσμο το 2016, όταν έχουμε 16.000 λιγότερους εκπαιδευτικούς στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση από τον Ιούνιο μέχρι σήμερα, όταν έχουμε εξαθλιωμένους οικονομικά και εργασιακά εκπαιδευτικούς, οι οποίοι βιώνουν, πλέον, τη μόνιμη απειλή της απόλυσης, της διαθεσιμότητας και του νέου αυταρχικού καθεστώτος του Πειθαρχικού Δικαίου.
Λέμε και τονίζουμε, ότι καμία σοβαρή αλλαγή στην εκπαίδευση δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς την αναγκαία αύξηση δαπανών για την παιδεία και την πολύπλευρη και ουσιαστική στήριξη των εκπαιδευτικών. Και τα δύο, όμως, αυτά στοιχεία έχουν θυσιαστεί στην πολιτική του Μνημονίου. Εάν συνεχιστεί αυτή η εκπαιδευτική και οικονομική πολιτική του Μνημονίου, πιστεύουμε και εκτιμάμε, ότι η δημόσια εκπαίδευση θα καταρρεύσει.
Για όλους τους παραπάνω λόγους είμαστε αντίθετοι στο νομοσχέδιο αυτό.
ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΑ
Ξεκινάω κάνοντας την εξής γενική παρατήρηση. Η κατάσταση στα δημόσια σχολεία είναι τραγική και προσκαλώ όποιο μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου δεν το πιστεύει να επισκεφτούμε μαζί ένα δημόσιο σχολείο και να συζητήσουμε με τους εκπαιδευτικούς. Οι εκπαιδευτικοί αυτή τη στιγμή βρίσκονται υπό καθεστώς φόβου για το πού θα βρεθούν, υπό καθεστώς αβεβαιότητας, υπό καθεστώς πειθαρχικού δικαίου-λαιμητόμου και δεν είναι καθόλου υπερβολή αυτό που λέω. Τα καθημερινά φαινόμενα εκπαιδευτικοί, άνθρωποι με προϋπηρεσία 30 χρόνων, να κλαίνε είναι η σημερινή πραγματικότητα του δημόσιου σχολείου. Και για αυτή την πραγματικότητα ευθύνεται αυτή η πολιτική που εφαρμόζεται.
Προφανώς δεν ήταν προσωπικές οι απόψεις οι οποίες κατέθεσα. Θα σας δώσω και τις προτάσεις της ΟΛΜΕ, τις οποίες θα αναφέρω και τώρα σε σχέση με το πώς βλέπουμε το σχολείο. Είναι προτάσεις δημοσιευμένες επανειλημμένα και μάλιστα πολλές από αυτές και ζητήματα κριτικής σε σχέση με το νομοσχέδιο είναι ομόφωνες. Το θέμα του εξεταστικού δηλαδή είναι ομόφωνο στην Ομοσπονδία. Είναι ομόφωνη αντίληψη ότι αυτό το εξεταστικό, εάν εφαρμοστεί, δεν νομίζω ότι έχει πάνω από ένα χρόνο ζωή. Ένα χρόνο ζωή είχε το εξεταστικό σύστημα του νόμου Αρσένη και σιγά-σιγά ξηλώθηκε. Βέβαια, ήταν διαφορετικού τύπου, αλλά δεν έπαυε να έχει παρόμοια χαρακτηριστικά. Το πρώτο χρόνο είχαμε 30% μαθητική διαρροή, το 30%, τον πρώτο χρόνο, από τα παιδιά της Β΄ Λυκείου τότε δεν πέρασαν την τάξη. Αμέσως άρχισαν τα ξηλώματα, κάτω από τις κινητοποιήσεις βεβαίως των μαθητών, των γονιών, των εκπαιδευτικών, αλλά και την πραγματικότητα. Η κυβέρνηση αναγνώρισε την πραγματικότητα και άρχισε και ξήλωνε. Θυμάστε, μείωσε κάποια μαθήματα, μετά ήρθε ο κύριος Ευθυμίου μείωσε κάποια άλλα, μετά ήρθε η κυρία Γιαννάκου, μείωσε και άλλα και τελικά είμαστε στο σημερινό σύστημα. Θέλω να πω, λοιπόν, ότι όταν βάζουμε ένα σκληρό εξεταστικό – και είναι σκληρό εξεταστικό αυτό – όταν βάζεις από την Α΄ τάξη του Λυκείου το παιδί να δίνει πανελλαδικού τύπου εξετάσεις μέσα από τράπεζα θεμάτων, έστω τα μισά θέματα, σημαίνει ότι το παίρνεις από τον εκπαιδευτικό και από το ίδιο το σχολείο που ξέρει ακριβώς το επίπεδο των παιδιών, το πώς διδάχθηκε και το τι διδάχθηκε, και το αναθέτεις σε έναν ψυχρό «αντικειμενικό» οργανισμό, δημιουργείς συνθήκες αύξησης της μαθητικής διαρροής. Ας καταγραφεί αυτό και ελπίζω να μην το διαπιστώσουμε του χρόνου γιατί, ακόμα και αν έχει εφαρμοστεί, θα έχει ήδη καταργηθεί τουλάχιστον το εξεταστικό. Ελπίζω και εύχομαι να μην το διαπιστώσουμε. Δηλαδή, όλες οι πλευρές, ανεξάρτητα από την ψήφιση του νομοσχεδίου, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς θα συμβεί. Αυτό το σύστημα έχει εφαρμοστεί. Έχει ξαναεφαρμοστεί πριν από χρόνια οι βαθμοί του Λυκείου να μετρούν στο απολυτήριο και στην πρόσβαση, και διαπιστώθηκε ότι αυτό το σύστημα δεν περπατάει. Γιατί δημιουργεί πιέσεις στην τοπική κοινωνία, «βάλτε βαθμούς» κ.λπ., γιατί δημιουργεί πιέσεις στα παιδιά, μέσα από τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα και θέματα, και τρέχουν στα φροντιστήρια. Απ’ ό,τι ακούσατε εδώ, τουλάχιστον από τους εκπαιδευτικούς φορείς, κανένας δεν στηρίζει αυτή τη μεταρρύθμιση του Λυκείου. Μόνο η Ομοσπονδία Φροντιστών έβγαλε ανακοίνωση ότι τη στηρίζει και μάλιστα ζητάει από την κυβέρνηση να δώσει και το κουπόνι, μέσα από κονδύλια του ΕΣΠΑ, για να πηγαίνουν τα παιδιά στα φροντιστήρια αντί να πηγαίνουν στο δημόσιο σχολείο να κάνουν ενισχυτική διδασκαλία. Αυτή είναι η κατάσταση. Αυτό δείχνει προς τα πού πάει το πράγμα.
Το δεύτερο που δείχνει το πρόβλημα είναι ότι βάζοντας εξετάσεις τέτοιου τύπου και στο Επαγγελματικό Λύκειο για πρώτη φορά – για πρώτη φορά στο Επαγγελματικό Λύκειο θα έχουμε πανελλαδικού τύπου εξετάσεις από την Α΄ Λυκείου- ουσιαστικά τα παιδιά ούτε στο Επαγγελματικό Λύκειο θα μένουν. Γιατί εκεί πάνε αυτή τη στιγμή αντικειμενικά τα πιο αδύναμα παιδιά. Η μεγάλη μάζα των παιδιών θα σπρωχθεί προς την πρόωρη κατάρτιση. Και τι σημαίνει πρόωρη κατάρτιση; Αυτό που γινόταν πριν από τριάντα χρόνια και βασίζεται πάνω στη βαθιά αντιεκπαιδευτική, αντιδραστική και ρατσιστική αντίληψη που λέει «δεν παίρνεις τα γράμματα, μάθε μια τέχνη». Αυτό σήμερα έχει ξεπεραστεί.
Ακόμη και τα παιδιά που θα βγουν στην αγορά εργασίας πιο νωρίς τα καταστρέφουμε επαγγελματικά, διότι πολύ νωρίς θα ειδικευτούν σε ένα μόνο αντικείμενο, ούτε καν στον επαγγελματικό τομέα, όπως γινόταν μέσα από το επαγγελματικό λύκειο, και θα έχουν μονομερή συγκεκριμένη εξειδίκευση. Αυτή τη στιγμή μιλάμε για σχολείο, για τα παιδιά της πιο ευαίσθητης ηλικίας, για την β’ και για γ’ λυκείου. Τα παιδιά πρέπει να είναι μέσα στο σχολείο. Πέρα από τις επαγγελματικές γνώσεις, χρειάζεται να παίρνουν ευρύτερη παιδεία, να εκπαιδεύονται για να γίνουν οι δημοκρατικοί πολίτες αυτής της χώρας αύριο. Αυτά μπορούν να γίνουν μόνο μέσα από το σχολείο που θα παρέχει γενική παιδεία και γενική τεχνολογική παιδεία. Βεβαίως, το τεχνικό λύκειο θα έχει μια προοπτική για την ειδίκευσή τους, αλλά να γίνεται κατευθείαν κατάρτιση και εκτός τυπικού εκπαιδευτικού συστήματος νομίζω σ’ αυτό είμαστε πάρα πολλά χρόνια πίσω και πίστευα ότι το είχαμε ξεπεράσει.
Διαφωνούμε τελείως με τη μαθητεία των ανηλίκων, διότι στα ΣΕΚ τα παιδιά θα είναι ανήλικα. Διαφωνούμε τελείως με την αντικατάσταση της εκπαιδευτικής διαδικασίας από τη μαθητεία. Η εκπαιδευτική διαδικασία είναι διαφορετικό πράγμα από την πρακτική άσκηση και τη μαθητεία. Εδώ θα ήθελα να διορθώσω κάτι. Τα σχολεία μας έχουν εργαστήρια και μάλιστα ακριβά. Δεν ξέρω αν τα έχετε επισκεφτεί. Έχουν μεγάλα εργαστήρια, αυτοκίνητα και μηχανές.
Τα παιδιά θα είναι ανασφάλιστα στη μαθητεία. Ασφαλίζονται μόνο για ατύχημα. Αυτό δεν είναι ασφάλιση. Δεν έχουν πλήρη διασφάλιση ούτε τον κατώτερο μισθό ή κάτι σε σχέση με τον κατώτερο μισθό του ανειδίκευτου εργάτη. Εμείς μιλάμε για πρακτική άσκηση και δεν είμαστε αντίθετοι στην πρακτική άσκηση των αποφοίτων, αλλά όχι να αντικαταστήσει η μαθητεία την εκπαιδευτική διαδικασία. Μιλάμε για πρακτική άσκηση των αποφοίτων και μάλιστα στη μεταλυκειακή τους ειδίκευση προτείνουμε τα ΕΠΑΛ, όπου βλέπουμε ότι θα μπορούσε να υπάρχει ένα μέρος πρακτικής άσκησης, όμως με την καθοδήγηση του εκπαιδευτικού.
Όσον αφορά αυτό που με ρώτησε ο κ. Κουτσούκος, δεν θέλουμε το σχολείο-εξεταστικό κέντρο, αλλά θέλουμε τα παιδιά να ασχολούνται με τη ζωή και όχι με τις εξετάσεις. Είναι στρέβλωση του εκπαιδευτικού συστήματος αυτό που πάει να γίνει. Έχει ξαναγίνει πολλές φορές και πραγματικά λυπάμαι που επαναλαμβάνουμε ακριβώς τα ίδια με παραλλαγές. Δείτε και ψάξετε εκπαιδευτικά συστήματα για να δείτε πότε έχει εφαρμοστεί αυτό και πώς κατέρρευσε μετά από τρία χρόνια, δηλαδή το να μετράνε όλοι οι βαθμοί.
Για τους αποφοίτους χωρίς τύχη στην αγορά εργασίας, το παράλογο είναι, κύριε Κουτσούκο, ότι οι ειδικότητες που κόπηκαν πριν από λίγο καιρό από το επαγγελματικό λύκειο ήταν εκείνες που είχαν την καλύτερη ανταπόκριση, συγκριτικά με τις συνθήκες ανεργίας που ζούμε, στην αγορά εργασίας. Δεν ξέρω γιατί κόπηκαν αυτές τις ειδικότητες. Προφανώς ήταν εντολή της τρόικα.
Υπάρχουν τα εξής περίεργα: Οι τομείς της υγείας και της πρόνοιας, εφαρμοσμένων τεχνών και αισθητικής- κομμωτικής είχαν τα περισσότερα παιδιά στα ΕΠΑΛ και στις ΕΠΑΣ. Είχαν το 33% του μαθητικού δυναμικού. Με ποια λογική κόπηκαν; Αυτό δεν έχει απαντηθεί από κανέναν. Ο υπουργός παιδείας με ποια λογική λέει ότι ο τομέας υγείας μπαίνει στα ΙΕΚ; Τα ΙΕΚ είναι μη τυπική εκπαίδευση. Το αιτιολογεί για να μην επαναλαμβάνονται τα επίπεδα. Αυτό, όμως, ισχύει για όλες τις ειδικότητες και προφανώς τα διαφορετικά επίπεδα έχουν ή πρέπει να έχουν διαφορετικά επαγγελματικά δικαιώματα.
Για τα επαγγελματικά δικαιώματα που με ρώτησε ο κ. Κουτσούκος, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Τόσα χρόνια μετά τη λειτουργία των σχολείων, αρκετές ειδικότητες δεν έχουν ακόμη επαγγελματικά δικαιώματα και πρέπει να υπάρξουν. Ο νόμος δεν βάζει κάποιο όριο, για να πει ότι σε ένα χρόνο θα γίνουν. Υπάρχουν εκκρεμότητες ακόμη από το νόμο 1566/1985. Βεβαίως, εδώ υπάρχει ένα περίεργο. Έχω μπροστά μου την ευρωπαϊκή οδηγία 36, που είναι νόμος του ελληνικού κράτους, και δεν υπάρχουν τα επαγγελματικά δικαιώματα που λέτε. Εδώ λέει ότι για να πάρει κάποιος επίπεδο Γ’, χρειάζεται ένα έτος εκπαίδευσης μετά το λύκειο. Πώς το δίνει το νομοσχέδιο στο λύκειο;
Καταθέτω την πρόταση της ομοσπονδίας για το λύκειο στα πρακτικά. Η ομοσπονδία μας λέει ότι βλέπει προοπτική ενοποίησης του λυκείου και δουλεύουμε στη λογική ενός ενιαίου δωδεκάχρονου σχολείου. Είναι και πρόσφατη απόφαση του συνεδρίου μας. Στα μεταβατικά στάδια προτείνει ότι πρέπει να ενοποιηθεί τουλάχιστον η τεχνική εκπαίδευση. Εδώ πάμε στο αντίθετο, δηλαδή αντί να ενοποιήσουμε τις ΕΠΑΣ με τα ΕΠΑΛ, να μετατραπούν οι ΕΠΑΣ σε ΕΠΑΛ, να ενοποιηθούν οι ΕΠΑΣ του ΟΑΕΔ και των άλλων υπουργείων και να μετατραπούν σε ΕΠΑΛ του υπουργείου παιδείας, πάμε στο ακριβώς αντίθετο, δηλαδή την πολυδιάσπαση, την μετατροπή ενός κομματιού σε καθαρά κατάρτιση σε δυαδικό σύστημα και ουσιαστικά στην υποβάθμιση της τεχνικής εκπαίδευσης. Όταν η τεχνική εκπαίδευση γίνεται κατάρτιση, είναι υποβάθμιση.
Η βασική πρόταση για το άμεσο μέλλον είναι μια και θα την ξαναπώ. Πρέπει αυτή τη στιγμή, με αυτό το νομοσχέδιο να επανέλθουν όλοι οι τομείς και οι ειδικότητες που καταργήθηκαν με τον απαράδεκτο και αντισυνταγματικό νόμο 4172 το καλοκαίρι, χωρίς καμία μελέτη και αξιολόγηση. Αντιθέτως, η μελέτη του υπουργείου παιδείας, για την οποία πλήρωσε 350.000 €, δείχνει ότι αυτοί οι τομείς ήταν οι καλύτεροι και είχαν όλα τα χαρακτηριστικά που σας είπα πριν. Πρέπει να επανέλθουν όλοι αυτοί οι τομείς και εκπαιδευτικοί στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Δεν νοείται αυτή τη στιγμή να υπάρχουν δυόμισι χιλιάδες εκπαιδευτικοί σε ομηρεία και στον προθάλαμο της απόλυσης. Μη μου πείτε ότι δεν είναι προθάλαμος απόλυσης αυτό που έχει υπογραφεί, η αναθεώρηση του μνημονίου τον Ιούλιο 2013, όπου λέει ότι ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων που τίθενται σε διαθεσιμότητα θα τεθεί σε απόλυση.
Υπάρχουν επτά σχέσεις εργασίας που προβλέπονται στα ΙΕΚ , στις ΣΕΚ κ.λπ.. Είναι μόνιμοι, αναπληρωτές, μόνιμοι με απόσπαση, μόνιμοι με διάθεση, ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί, ωρομίσθιοι με μπλοκάκι που μας έχει προκύψει στα ΣΔΕ, καθηγητές- ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό και ιδιώτες εκπαιδευτές. Όλο αυτό το μείγμα μάλλον βοηθά σε αυτό που ονομάζουμε κατάρτιση με ευελιξία, δηλαδή να αλλάζουν ειδικότητες και να μην υπάρχει μόνιμο προσωπικό.
Αυτή τη στιγμή στα ΕΠΑΛ, όπου έχουν καταργηθεί οι ειδικότητες, έχουν πάει μετεξεταστέοι μαθητές για επαναληπτικές εξετάσεις και δεν υπάρχουν καθηγητές. Στα σχολεία τους λένε ότι οι εξετάσεις αναβάλλονται επ’ αόριστον. Αυτή είναι η κατάσταση. Βεβαίως, υπάρχει μια διάταξη μέσα στο νομοσχέδιο που λέει ότι ένα κομμάτι των εκπαιδευτικών που έγιναν διοικητικοί και δεν «καρατομήθηκαν» θα ξαναβαπτιστούν εκπαιδευτικοί, για να καλύψουν τη φετινή χρονιά.
Για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών δεν υπάρχει τίποτα μέσα στο νομοσχέδιο. Εμείς επιμένουμε ότι η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών θα πρέπει να γίνει και να έχει ετήσια διάρκεια, και θα έπρεπε τα κονδύλια του ΕΣΠΑ να αξιοποιηθούν, που δυστυχώς χαρίζονται από εδώ και από εκεί και δεν αξιοποιούνται. Έχουμε συγκεκριμένα στοιχεία για αυτό, δεν τα αναφέρω λόγω χρόνου, αλλά η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και αυτή που είχε σχεδιαστεί έχει καταρρεύσει, δεν υπάρχει τίποτα αυτή τη στιγμή.
Εμείς θέλουμε όλες οι σχολές να έρθουν στο Υπουργείο Παιδείας και μάλιστα να βρίσκονται μέσα στο Επαγγελματικό Λύκειο, να είναι το πρώτο βήμα της μεταρρύθμισης. Οι ΕΠΑΣ του ΟΑΕΔ, οι ΕΠΑΣ των άλλων υπουργείων, γιατί υπάρχουν και άλλων Υπουργείων, οι ΕΠΑΣ του Υπουργείου Παιδείας να μετατραπούν σε Επαγγελματικά Λύκεια και να ενσωματωθούν στο Υπουργείο Παιδείας. Αυτό ήταν αίτημα του 1965. Εμείς ενδιαφερόμαστε για την πρακτική άσκηση, που είναι μετά την αποφοίτηση. Μπορούμε να τα δούμε τα ζητήματα αυτά που αναφέρει η κυρία Ρεπούση μετά την αποφοίτηση όχι κάτω από τα 18.
Για τον οργανισμό των εξετάσεων: Δεν χρειαζόμαστε έναν επιπλέον οργανισμό. Μια κυβέρνηση που λέει «καταργώ οργανισμούς» έχει φτιάξει μέχρι στιγμής τέσσερις οργανισμούς στο Υπουργείο Παιδείας και τους γεμίζει με αποσπάσεις. Θα γυρίσουν στα κανάλια και θα μας κατηγορούν ότι εμείς οι εκπαιδευτικοί κάνουμε τις αποσπάσεις. Και αυτός ο οργανισμός με αποσπάσεις θα γίνεται. Μάλιστα σας διάβασα και τη διάταξη που λέει ότι οι αποσπάσεις που θα γίνονται είναι πέρα και κάθε πλέγμα νομοθετικό. Εάν αυτό δεν είναι αδιαφάνεια και αν είναι ένας οργανισμός που ουσιαστικά θέλει να «στανταροποιήσει» τα αποτελέσματα και μέσα από τις πολλές εξετάσεις μέσα στις τάξεις να στανταροποιηθούν τα αποτελέσματα για να κατηγοριοποιηθούν τα σχολεία – δεν το λέμε εμείς, το λέει η έκθεση του ΟΟΣΑ για την Ελληνική Εκπαίδευση: «Να σχεδιασθεί στην Ελλάδα ένα εθνικό σύστημα αξιολόγησης μαθητή κατάλληλο να χρησιμοποιηθεί σε πολλά επίπεδα, σε επίπεδο μαθητή – τάξης – σχολικής μονάδας – περιφέρειας και συστήματος. Μέρος αυτής της στρατηγικής μπορεί να περιλαμβάνει και την ανάπτυξη ευρείας κλίμακας τυποποιημένων τεστ». Αυτά τα λέει ο ΟΟΣΑ.
Ολοκληρώνω λέγοντας το εξής, ότι στην εκπαίδευση ζούμε μια δραματική και τραγική κατάσταση. Κάνω έκκληση προς την κυβέρνηση να σταματήσει αυτή την πολιτική διάλυσης του δημόσιου σχολείου, να σταματήσει τη μείωση των δαπανών, να σταματήσει τη συνεχή μείωση των εκπαιδευτικών και να κοιτάξει πώς μπορεί, έστω και σε περίοδο κρίσης, η ελληνική εκπαίδευση να σταθεί στα πόδια της. Να σταματήσει η διαθεσιμότητα των εκπαιδευτικών και όλα αυτά που γίνονται. Είναι η δραματική έκκληση του δημόσιου σχολείου.
