Ομιλία Έφηβης Βουλευτού για τον σχολικό εκφοβισμό

Ο Γιώργος  ζητάει όλο και περισσότερα χρήματα από τους γονείς του για να φάει κάτι στο διάλειμμα. Παρόλα αυτά όμως δείχνει όλο και πιο αδύνατος και  εξουθενωμένος. Ο Γιώργος  προφανώς είναι θύμα σχολικού εκφοβισμού, γι’ αυτό και τα χρήματα που εισπράττει από τους γονείς του «πέφτουν» στα χέρια νταήδων που τον απειλούν.

Η Άννα νιώθει άβολα για την εμφάνισή της. Το γεγονός ότι είναι εύσωμη και φοράει γυαλιά την κάνει να νιώθει κατώτερη από τους συμμαθητές της και αυτό γιατί κάποιοι από αυτούς δεν διστάζουν να της το θυμίζουν συνεχώς. Εξαιτίας αυτού του συμβάντος κάθε φορά που πάει στο σχολείο φροντίζει να κρύβει τα γυαλιά στην τσάντα της ανεξάρτητα από το αν βλέπει ή όχι στον πίνακα χωρίς αυτά.

Η Χρύσα ντρέπεται πάρα πολύ. Κάθε μέρα στο σχολείο νιώθει όλο και πιο απαίσια. Από τότε που μαθεύτηκε ότι η μαμά της είναι από την Αλβανία τα παιδιά την αντιμετωπίζουν μειονεκτικά. Δεν διστάζουν να την «σνομπάρουν» γι’ αυτό και να την περιθωριοποιούν.  Αντιμετωπίζει το σχολείο σαν μια φυλακή και όχι σαν μια πηγή γνώσεων.

Πλέον το σχολικό  περιβάλλον της είναι απολύτως αποκρουστικό.

Επομένως η επιθετική συμπεριφορά κάποιων μαθητών προς τους συμμαθητές τους και η άσκηση εκφοβισμού σ’ αυτούς μπορεί να ξεκινά από τη διαφορετικότητα του ατόμου που δέχεται τη βίαιη αντίδραση (εθνικότητα, θρησκεία, βάρος, σχολική επίδοση, συστολή, κλπ), κάτι που σημαίνει πως όλοι οι άνθρωποι δυνητικά, λόγω της μοναδικότητας καθενός, μπορούμε να καταστούμε θύματα αυτής της κατάστασης αλλά και θύτες.

Δεν είναι δυνατόν επομένως να εθελοτυφλούμε μπροστά σε τρανταχτά παραδείγματα   σχολικού εκφοβισμού. Το τοιούτο φαινόμενο παίρνει ολοένα και περισσότερες διαστάσεις με αποτέλεσμα να απλώνει δραστικά τα «πλοκάμια» του. Είναι πλέον καιρός, εμείς, οι νέοι να κάνουμε το πρώτο βήμα για ένα καλύτερο αύριο,να συμβουλεύσουμε και να παροτρύνουμε τους γύρω μας να αλλάξουν το «φρικτό» περιβάλλον που βιώνουμε καθημερινά.

Αναγκαία λοιπόν καθίστανται  δραστικά μέτρα που θα συμβάλλουν επιτυχώς στο να αλλάξει η κοινωνία στην οποία εντασσόμαστε.

Ενδεικτικά αναφέρονται τα εξής:

Τόσο σε επίπεδο σχολείου όσο και σε επίπεδο τάξης αναγκαία τίθεται η σύσταση σχολικής επιτροπής που θα ενημερώνει διεξοδικά τόσο τα παιδιά όσο και τους καθηγητές για τη σχολική βία και τους τρόπους απαλοιφής της. Ας μην ξεχνάμε, ωστόσο, ότι τόσο οι εκπαιδευτικοί, όσο και οι γονείς, αλλά και γενικώς όλοι οι φορείς εκπαίδευσης και μη οφείλουν να δραστηριοποιηθούν ενεργά σε θέματα σχολικής βίας και να δώσουν ένα οριστικό τέλος σε αυτή την οδυνηρή πραγματικότητα που συνθλίβει τους πάντες και τα πάντα.

Τέλος, όλοι έχουμε βρεθεί τόσο στη θέση του θύματος όσο και στη θέση του θύτη. Θύτης δεν είναι μόνο αυτός που προκαλεί «πόνο» αλλά και αυτός που συναινεί σε αυτόν τον πόνο με το να παρατηρεί  ένα περιστατικό βίας και να μην το αποκαλύπτει, αφήνοντας έτσι λειψή και τη μηδαμινή πιθανότητα- στην προκειμένη στιγμή- να «δικαιωθεί» το θύμα.