Ανησυχία ότι οι κινητοποιήσεις ίσως λειτουργήσουν σαν πυροκροτητής.
Του Γιάννη Ελαφρού
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Σε ιδιαίτερα κρίσιμο τεστ για την κοινωνική ομαλότητα, την οποία η κυβέρνηση θεωρεί απαραίτητη για την υλοποίηση του προγράμματος, αναδεικνύεται η διαφαινόμενη απεργιακή σύγκρουση στον χώρο της μέσης εκπαίδευσης. Οι κυβερνητικές ανησυχίες δεν αφορούν μόνο τη δυναμική που μπορεί να διαθέτει ο κλάδος των καθηγητών, αλλά και το ενδεχόμενο να παίξει ρόλο πυροκροτητή και σε άλλους χώρους. Και πολύ περισσότερο να κινητοποιήσει τον μαθητικό πληθυσμό, τον δύσκολα προβλέψιμο. Αυτή η αντικειμενική λόγω εργασίας «γειτνίαση» των εκπαιδευτικών με τη νεολαία είναι που κάνει κάθε φορά τις μεγάλες απεργίες του κλάδου ένα πραγματικό διακύβευμα.
Παρά τις προσπάθειες του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων να ρίξει τους τόνους και με υποσχέσεις ότι δεν πρόκειται να γίνουν από εδώ και πέρα απολύσεις εκπαιδευτικών, ο κλάδος των καθηγητών θα κληθεί άμεσα να τοποθετηθεί στο ερώτημα της απεργίας διαρκείας, όπως αποφασίστηκε στο προηγούμενο συνέδριο της ΟΛΜΕ, τον Ιούλιο.
Το πρόσφατα εκλεγμένο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ (με πλειοψηφία των αριστερών παρατάξεων) συνεδριάζει την Τρίτη για να διαμορφώσει εισήγηση για τις συνελεύσεις των ΕΛΜΕ, οι οποίες θα αποφασίσουν τελικά για το εάν θα εκδηλωθεί πολυήμερη απεργία τις πρώτες ημέρες της νέας σχολικής χρονιάς.
Παρότι η στάση των παρατάξεων δεν μπορεί ακόμα να καθοριστεί με ακρίβεια, το σίγουρο είναι ότι η απόφαση του συνεδρίου (στηρίχθηκε από την παράταξη που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ και τις παρεμβάσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς) δεν μπορεί να προσπεραστεί και θα τεθεί στις συνελεύσεις των κατά τόπους Ενώσεων. «Ολα όσα μεσολάβησαν από την απόφαση του συνεδρίου, δηλαδή η απομάκρυνση 2.500 εκπαιδευτικών τεχνικών ειδικοτήτων, οι υποχρεωτικές μετατάξεις και το νομοσχέδιο για το νέο Λύκειο, ενισχύουν την αναγκαιότητα αγωνιστικής απάντησης, σύμφωνα με την απόφαση του συνεδρίου της ΟΛΜΕ», δήλωσε στην «Κ» ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, Θέμης Κοτσιφάκης.
Τι στάση, ωστόσο, θα έχουν οι καθηγητές στις συνελεύσεις; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά, καθώς η αντίδραση στα κυβερνητικά μέτρα αναμετριέται με το ερώτημα της σκοπιμότητας των κινητοποιήσεων. Πώς θα επιδράσει το «φιάσκο» του Μαΐου, όταν η απεργία στις πανελλαδικές εξετάσεις, υπό πολιτική επιστράτευση, αποσύρθηκε από τη συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ; Κύκλοι του υπουργείου Παιδείας εκτιμούν ότι απέδειξε την αδυναμία της ΟΛΜΕ και λειτουργεί ανασχετικά στην πρόταση για παρατεταμένη απεργία. Πάντως, είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και εκπρόσωποι της ΔΑΚΕ (παράταξη που πρόσκειται στη Ν.Δ.) μιλούσαν τις τελευταίες ημέρες για «κινητοποιήσεις», ύστερα όμως από το «κουδούνι» έναρξης της σχολικής χρονιάς.
Εάν εκδηλωθεί η απεργία των καθηγητών, μπορεί να δημιουργήσει ένα ευρύτερο κύμα απεργιακών κινητοποιήσεων, όπως ανησυχεί η κυβέρνηση; Η ηγεσία της ΟΛΜΕ έχει δηλώσει ότι θα προσπαθήσει να δημιουργήσει «κοινωνικό μέτωπο» καταρχήν με τους άλλους χώρους της εκπαίδευσης, αλλά και με άλλους κλάδους, όπως οι εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στην Υγεία κ.λπ. Αναμένονται συνδικαλιστικές συσκέψεις, ενώ στους χώρους αυτούς τα συνδικάτα έχουν δείξει διάθεση ανταπόκρισης. Η κυβερνητική πλευρά θα αντιμετωπίσει παρόμοιες κινήσεις ως απόδειξη ότι κινούνται βάσει κομματικού αντιπολιτευτικού σχεδιασμού. Ηδη σε αυτήν την επιχειρηματολογία κινήθηκε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Σίμος Κεδίκογλου.
Ομως, η άγνωστη μεταβλητή Χ είναι η στάση των μαθητών. Μπορεί η απεργία των καθηγητών να πυροδοτήσει κύμα καταλήψεων στα σχολεία; Πέρα από τη διάχυτη δυσαρέσκεια σε μια γενιά που νιώθει απογοητευμένη πριν ακόμα ξεκινήσει, οι διατάξεις του νέου Λυκείου (με τη διεύρυνση του εξεταστικού από την Α΄ Λυκείου και όχι μόνο) μπορούν να δώσουν το λόγο ή την αφορμή για αντίδραση.
Ενας πρώτος μικρός πυρήνας διαμαρτυρίας, που εκφράστηκε και μέσα στο καλοκαίρι, βρίσκεται στους μαθητές των ΕΠΑΛ, που είδαν τους καθηγητές τους να φεύγουν με την υπόσχεση ότι στη θέση τους θα έρθουν ωρομίσθιοι. Βεβαίως, η κυβερνητική πλευρά έχει – σε αυτό το σημείο- σύμμαχο τον χρόνο. Οι όποιες μαθητικές καταλήψεις τα τελευταία χρόνια ξεσπούν προς τα τέλη Οκτωβρίου, ίσως και αργότερα. Πολύ αργότερα από την πιθανή έναρξη ενός απεργιακού αγώνα των καθηγητών.
Επιπλέον, σήμερα στα σχολεία δεν υπάρχουν ισχυρές πολιτικές ή συνδικαλιστικές οργανώσεις, που να μπορούν να διαμορφώσουν κλίμα καταλήψεων υπέρ των καθηγητών στην αρχή της σχολικής χρονιάς.
