ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΟΛΙΡΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΟΣ, ΣΧΟΛΙΚΗ ΦΥΛΑΚΑΣ
«Στα σχολεία που βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας αντιμετωπίζαμε πολλές δυσκολίες. Τρεις φορές έσπασαν το σχολείο φέτος», λέει η 52χρονη κοινωνιολόγος Αγγελική Κολίρη. Είναι μία από τους 2.200 σχολικούς φύλακες που χάνουν τη δουλειά τους. Εργάστηκε 13 χρόνια στο 8ο Γυμνάσιο, που βρίσκεται στην πλατεία Κολιάτσου. Είναι μητέρα τριών παιδιών.
Λέει με αγωνία ότι «το σχολικό συγκρότημα βρίσκεται σε μια υποβαθμισμένη περιοχή. Στεγάζει τρία σχολεία, Εσπερινό, Γυμνάσιο και Λύκειο. Οι πόρτες έμεναν ανοιχτές μέχρι τις 10.30 το βράδυ. Οι κλοπές ήταν πολλές. Εμπαιναν για να κλέψουν τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Εκτός από τη φύλαξη του κτηρίου, προσέχαμε και τα παιδιά. Πρέπει να τα προστατεύουμε όταν τσακώνονται, να προσέχουμε τις επαφές με εξωσχολικά άτομα».
– Από ποιους κινδυνεύουν;
«Στο κέντρο της Αθήνας συγκροτούνται συμμορίες παιδιών μέσα κι έξω από τα σχολεία. Μπλέκουν και γίνονται κλεφτρόνια. Τα ναρκωτικά ήταν στην πόρτα του σχολείου. Εκαναν χρήση μπροστά μας. Κι έπρεπε να τους απομακρύνω από το χώρο του σχολείου πριν από τις 7.30 το πρωί, που έρχονται οι μαθητές».
Αγγελική Κολίρη– Πώς διορίσθηκες στο σχολείο;
«Ημουν άνεργη κοινωνιολόγος. Αλλά δεν ζήτησα τη μεσολάβηση κάποιου δημάρχου. Ζήτησα δουλειά μέσω ενός προγράμματος ανέργων του ΟΑΕΔ και του υπ. Παιδείας. Τα πρώτα έξι χρόνια δούλευα νυχτερινή βάρδια, από τις 11 το βράδυ μέχρι τις 6 το πρωί. Θεωρήθηκε πρόγραμμα κατάρτισης. Ο μισθός ήταν 600 ευρώ. Χωρίς ένσημα και άδειες. Με το Προεδρικό Διάταγμα Παυλόπουλου κι επειδή πληρούσα τις προϋποθέσεις, η σύμβασή μου μετατράπηκε σε αορίστου χρόνου».
– Μπορούσες να κάνεις μετάταξη στο δήμο…
«Ναι, αλλά δεν το θέλησα. Αποφάσισα να παραμείνω στο σχολείο. Το 95% των μαθητών ήταν παιδιά από διαφορετικές εθνικότητες. Οι εκπαιδευτικοί βοηθούσαν πολύ στην εκπαίδευσή τους. Τα παιδιά δεν ήξεραν ελληνικά κι έφθασαν σε επίπεδο να ανεβάζουν θεατρικές παραστάσεις. Στενοχωριέμαι που θα τους χάσω…».
– Τι θα σου λείψει περισσότερο;
«Ενιωθα τους δασκάλους και τα παιδιά όπως την οικογένειά μου. Εφτιαξα όμορφους κήπους. Ποιος θα τους ποτίζει; Θα εξακολουθήσω να πηγαίνω για να φροντίζω τα λουλούδια».
Η Αγγελική ψάχνει ήδη για δουλειά: «Εχω δουλέψει σε ιατρεία, σε όλες τις δουλειές του ποδαριού. Τώρα δεν βρίσκω δουλειά. Μπορώ να κάνω οτιδήποτε, αλλά δεν βρίσκω. Μέχρι χθες, ήμουν συνεπής στις υποχρεώσεις μου. Τώρα δεν μπορώ ν’ ανταποκριθώ. Από το μυαλό μου περνούν άσχημες σκέψεις. Η κόρη μου έδωσε εξετάσεις και πήγε καλά. Πώς θα σπουδάσει;».
Τονίζει ότι «χωρίς να υπάρχει φύλαξη, μπορεί ο οποιοσδήποτε να μπει σ’ ένα σχολείο. Τα παιδιά χρειάζονται προστασία. Πρέπει κάποιος ν’ ανάψει το καλοριφέρ, να κλείσει τις εξωτερικές πόρτες, να ενεργοποιήσει το συναγερμό. Να ελέγχει αν το κτήριο είναι κλειστό τις νύχτες».
Η ίδια πιστεύει ότι «θα αναθέσουν τη φύλαξη σε ιδιωτικές εταιρείες».
