Ενδιαφέρουσα η συνέντευξη με τον Μαυροθαλασσίτη, Ömer Asan, που πήρε το Crime.gr, από την οποία μεταφέρουμε ορισμένα αποσπάσματα.
Ο Τούρκος διανοούμενος, έχει ποντιακή καταγωγή, και είναι βραβευμένος με το βραβείο Ιπεκτσί. Είναι συγγραφέας-ερευνητής, λαογράφος, εκδότης, φωτογράφος, σκηνοθέτης και παραγωγός ντοκιμαντέρ. Πρόκειται για μια πολυσχιδή προσωπικότητα.
Κατοικεί στην Κωνσταντινούπολη, και ως πολίτης μετέχει στη διαμόρφωση του πολιτικοκοινωνικού γίγνεσθαι, παίρνοντας μέρος στις διαδηλώσεις.
Το βιβλίο του, «Πολιτισμός του Πόντου», ήταν η αφορμή να τον γνωρίσει το ευρύ κοινό στην Ελλάδα, αλλά και για να καθίσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου. (Το 2002 δικάστηκε για το εν λόγω βιβλίο με την κατηγορία ότι έκανε «γραπτή προπαγάνδα με σκοπό τον διαμελισμό της Τουρκίας»!)
Ο ίδιος είπε πως ο « Πολιτισμός του Πόντου» προκάλεσε συζητήσεις, ιδιαίτερα στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Ουσιαστικά άρχισε να συζητείται το θέμα της ταυτότητας, το οποίο είχε σχεδόν σβηστεί.
«Εντάξει, κατηγορήθηκα για προδοσία αλλά αυτό ήταν κατανοητό και αναμενόμενο. Κι αν δεν το έγραφα, με κάποιον τρόπο οι άνθρωποι θα το έψαχναν και θα το έφερναν στην επιφάνεια. Πάντως, στο προφίλ μου στο facebook, πολλοί φίλοι μου είναι Έλληνες και μοιράζονται τα πάντα μεταξύ τους, κυρίως μουσικές», δήλωσε.
Ο Ömer Asan έχει ενεργό ρόλο στην προσπάθεια να μη μετατραπεί η Αγιά Σοφιά της Τραπεζούντας σε μουσουλμανικό τέμενος. Αποκαλύπτει ότι έγραψε σχετική επιστολή στον Μπουλέντ Αρίντς (αντιπρόεδρο της τουρκικής κυβέρνησης).
Δηλώνει πως: «Πιστεύω ότι αυτοί που θέλουν να κάνουν τζαμί την Αγία Σοφία της Τραπεζούντας δεν είναι καλά ενημερωμένοι και δεν αντιλαμβάνονται τη σημασία του θέματος. Για αυτό το λόγο εξήγησα την σημασία της Αγίας Σοφίας στην επιστολή και ελπίζω ότι θα αλλάξουν αυτήν την απόφαση που πήραν».
Ως προς την πατρίδα του, την Τραπεζούντα, μιλά με συγκίνηση: «Γεννήθηκα σ’ ένα ορεινό χωριό της Τραπεζούντας Ένα χωριό χωρίς ρεύμα, τηλέφωνο, δίκτυο ύδρευσης, δρόμους. Για να πάμε στα παρχάρια (θερινά βοσκοτόπια) με τη γιαγιά μου περπατούσαμε δύο μέρες.
» Οι ηλικιωμένοι μας εκεί μιλούσαν μια γλυκιά γλώσσα. Ποντιακά μιλούσαν. Μπορώ να πω ότι τα παιδικά μου χρόνια, τα πέρασα σκαρφαλώνοντας από δέντρο σε δέντρο. Δέντρα με καρπούς. Οπωροφόρα. Μέχρι που εγκατασταθήκαμε στην Πόλη στα 14 μου.
» Πλέον δεν υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι που μας άφησαν τη γλώσσα και τον πολιτισμό, οι «βασιλιάδες» και οι «βασίλισσες», όπως τους ονομάζουμε. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν μπορώ να γυρίσω ούτε στην Τραπεζούντα ούτε στα παιδικά μου χρόνια».
Ο Μακεδών
…………………………………………………………………….
crime.gr
…………………………………………………………………….
