Το μαθηματικό έλλειμμα των δασκάλων του Δημοτικού και ο «πληθωρισμός» της αναβαθμολόγησης
Αδικίες στην επιλογή των δεκάδων νέων που διεκδικούν μια θέση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση της χώρας προκύπτουν συχνά από τις δεκάδες αλλαγές που γίνονται κατά καιρούς στο σύστημα των εισαγωγικών εξετάσεων από τους εκάστοτε υπουργούς Παιδείας. Αυτές οι διαρκείς μεταλλάξεις του συστήματος κατέληξαν τελικά να αλλοιώσουν τον αρχικό του σχεδιασμό. Παρά το γεγονός ωστόσο ότι αναμένονται σύντομα αλλαγές στο αναλυτικό πρόγραμμα των σχολείων με το νέο νομοσχέδιο που ετοιμάζει το υπουργείο Παιδείας για το λύκειο, καμία άλλη μεταβολή δεν προβλέπεται – ως τώρα – να γίνει τα επόμενα χρόνια και ως το 2016.
Ζήτημα ισονομίας πάντως, όπως λέει ο εκπαιδευτικός αναλυτής κ. Στράτος Στρατηγάκης, δημιουργείται στην εισαγωγή των υποψηφίων στις Παιδαγωγικές Σχολές και στα ΤΕΦΑΑ (Τμήματα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού). Ενας υποψήφιος της θεωρητικής και ένας της τεχνολογικής κατεύθυνσης που έχουν βάλει στόχο να γίνουν δάσκαλοι μπορεί να εξεταστούν σε ένα μόνο κοινό μάθημα, τη Νεοελληνική Γλώσσα (έκθεση), και σε άλλα διαφορετικά μαθήματα που μπορεί να φθάσουν τα πέντε.
Πώς όμως αυτοί οι υποψήφιοι θα εισαχθούν στις ίδιες σχολές αφού το μέτρο σύγκρισης είναι διαφορετικό; Η ισορροπία στις βαθμολογίες είναι κάτι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί με τόσο διαφορετικά μαθήματα. Μάλιστα, οι επιδόσεις των υποψηφίων κάθε κατεύθυνσης είναι τελείως διαφορετικές, με τους υποψηφίους της θεωρητικής να πετυχαίνουν κατά κανόνα καλύτερες επιδόσεις. Ετσι, σχεδόν διπλάσιοι είναι οι υποψήφιοι της θεωρητικής κατεύθυνσης που έχουν βαθμολογία πάνω από 17 σε σχέση με τους υποψηφίους της τεχνολογικής. Με τις βάσεις των Παιδαγωγικών να κινούνται γύρω από το 17, είναι επόμενο να εισάγονται στις Παιδαγωγικές Σχολές κυρίως υποψήφιοι της θεωρητικής κατεύθυνσης, γεγονός που έχει άμεση αντανάκλαση στη μαθηματική εκπαίδευση των παιδιών μας, αφού χάνεται η απαιτούμενη ισορροπία στην κουλτούρα των δασκάλων.
Αντίστοιχα προβλήματα συναντά κανείς και στις σχολές των ΤΕΙ για το 3ο επιστημονικό πεδίο, στις Επιστήμες Υγείας, όπου και εκεί οι υποψήφιοι της θεωρητικής και της τεχνολογικής κατεύθυνσης εξετάζονται σε τέσσερα διαφορετικά μαθήματα.
Τυχεροί οι αναβαθμολογούμενοι
Η αναβαθμολόγηση των γραπτών αποτελεί μεγάλο πονοκέφαλο για ένα εξεταστικό σύστημα, καθώς αποκαλύπτει τα προβλήματα που υπάρχουν. Ο νόμος λέει ότι όταν σε ένα γραπτό υπάρχει διαφορά μεταξύ των δύο βαθμολογητών μεγαλύτερη από 12 μόρια με άριστα το 100, τότε το γραπτό κρίνεται και από τρίτο βαθμολογητή. Για τον τελικό βαθμό του υποψηφίου συνυπολογίζονται οι δύο μεγαλύτεροι από τους τρεις βαθμούς.
Οπως εξηγεί ο κ. Στρατηγάκης, εδώ υπάρχει το πρόβλημα. Σκοπός της βαθμολογίας είναι να αποτυπώσει με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια την αξία του γραπτού. Δεν είναι να δώσει τα περισσότερα δυνατά μόρια στον υποψήφιο. Στην περίπτωση του ενός υποψηφίου η βαθμολογία του δεύτερου βαθμολογητή είναι προφανώς η εσφαλμένη. Ομως τελικά συνυπολογίζεται η λάθος βαθμολογία για την εξαγωγή του τελικού βαθμού. Ενας άλλος υποψήφιος που δεν στάθηκε τυχερός να πέσει στον δεύτερο βαθμολογητή έχει τελικά 1,5 μονάδα μικρότερο βαθμό από τον προηγούμενο υποψήφιο. Η διαφορά αυτή σε μόρια μεταφράζεται από 150 ως 300 μόρια, ανάλογα με τη βαρύτητα του μαθήματος. Πρόκειται φυσικά για σημαντικές μεταβολές.
ΤΟ ΒΗΜΑ
