Αύξηση ωραρίου και συνδικαλιστικό κίνημα
Η ελέω τρόικας κυβέρνηση επιχειρεί με την ιδιαίτερη έμφαση που δίνει στην αύξηση κατά δύο ώρες του ωραρίου των καθηγητών Μέσης Εκπαίδευσης να πετύχει τους εξής στόχους: 1) τη δραστική μείωση του αριθμού των εκπαιδευτικών περιορίζοντας κατά το δυνατόν τις ελλείψεις διδακτικού προσωπικού στα σχολεία, 2) τη δημιουργία τεχνητών πλεονασμάτων σε ορισμένες ειδικότητες προκειμένου να νομιμοποιηθούν οι σχεδιαζόμενες απολύσεις, 3) τη δημιουργία κλίματος ευρείας κοινωνικής συναίνεσης για ένα μέτρο που υποβαθμίζει περαιτέρω τη μέση δημόσια εκπαίδευση.
Μεγαλύτερο βάρος φαίνεται πως δίνεται ιδιαίτερα στον τρίτο στόχο και γι’ αυτό έχουν επιστρατευτεί τα γνωστά παπαγαλάκια και τα φερέφωνα των ισχυρών φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ. Έτσι, συκοφαντούνται και υπονομεύονται συστηματικά οι όποιες αντιδράσεις των καθηγητών που χαρακτηρίζονται συλλήβδην ως «φυγόπονοι» και εμφανίζονται να αντιδρούν απλώς και μόνο επειδή θα δουλέψουν «δύο ωρίτσες» παραπάνω.
Το αποτέλεσμα αυτής της κίνησης είναι η οργή και αγανάκτηση του κόσμου αντί για την κυβέρνηση, η οποία είναι υπόλογη για τη διάλυση της δημόσιας παιδείας, να στρέφεται εναντίον των καθηγητών που παρουσιάζονται ως ανεύθυνοι, ανάλγητοι και ανάξιοι του λειτουργήματός τους εφόσον (άκουσον άκουσον!) προχωρήσουν σε απεργία το επόμενο διάστημα, που συμπίπτει με τις εξετάσεις και δη τις πανελλήνιες εξετάσεις (!!!) την πεμπτουσία δηλαδή της όλης εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Η κυβέρνηση, και μαζί της όλος ο εσμός των κυρίαρχων ΜΜΕ, αποκρύπτει τεχνηέντως, ανάμεσα σε πολλές άλλες «πικρές» για την κυβέρνηση αλήθειες, και τα εξής: 1) ότι η αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών υπό τις παρούσες συνθήκες οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε αναγκαστικές μεταθέσεις και απολύσεις 2) το γεγονός ότι για τα πλεονάσματα σε ορισμένες ειδικότητες την ευθύνη έχουν στο ακέραιο η νυν και οι πρώην κυβερνήσεις είτε γιατί προέβησαν σε αθρόες προσλήψεις για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους είτε γιατί άλλαξαν αυθαίρετα τα ωρολόγια προγράμματα αυξομειώνοντας ή/και εξαφανίζοντας τα ωράρια συγκεκριμένων ειδικοτήτων και 3) τις επίσης αποφασισμένες συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολικών μονάδων, δηλαδή στην περαιτέρω συρρίκνωση της δημόσιας εκπαίδευσης.
Τα παραπάνω μέτρα καταδεικνύουν την αγωνία της κυβέρνησης να πετύχει το ακατόρθωτο: να απολύσει καθηγητές χωρίς να παρουσιαστούν ελλείψεις προσωπικού στα σχολεία, δημιουργώντας παράλληλα ένα προπέτασμα καπνού που θα καλύψει τη συντελούμενη διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης, γιατί γνωρίζει ότι αυτό θα έχει ανυπολόγιστο πολιτικό κόστος.
Δυστυχώς, μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης υιοθετεί την κυβερνητική προπαγάνδα, τόσο λόγω ελλιπούς ενημέρωσης αφού δεν προβάλλεται η αντίθετη επιχειρηματολογία, όσο – κυρίως – γιατί το κοινωνικό σώμα δεν ανέχεται πλέον εκδηλώσεις «διατάραξης κοινής ησυχίας», όπως μία απεργία καθηγητών στη διάρκεια εξεταστικής περιόδου. Τέλος, γιατί η πλειοψηφία έχει αποδεχτεί τα προηγούμενα χρόνια αδιαμαρτύρητα τη διάλυση της παιδείας στη βάση μιας ανήθικης συναλλαγής: την ακώλυτη προαγωγή και την αθρόα παραγωγή μαϊμού «αριστούχων» από το Λύκειο. Διαμορφώνεται έτσι το κατάλληλο κλίμα προκειμένου η κυβέρνηση να συκοφαντήσει, να απομονώσει και να καταστείλει την κινητοποίηση των καθηγητών έχοντας εξασφαλίσει την κοινωνική συναίνεση και αποκομίζοντας πολιτικό όφελος καθώς εμφανίζεται να εξασφαλίζει την «εμπέδωση του νόμου και της τάξης» πατάσσοντας τις «συντεχνίες που ταλαιπωρούν για τα ιδιοτελή τους συμφέροντα το κοινωνικό σύνολο». Παρόλο που αυτή η προσέγγιση είναι υποκριτική και σε ορισμένες εκδοχές της αντικοινωνική (όταν υποστηρίζεται το μικρονοϊκά κακεντρεχές: «καλά να πάθουν»), η κοινή γνώμη θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη όταν χαράσσεται τακτική αντίδρασης στα κυβερνητικά μέτρα.
Εκβιαστικά διλήμματα και αγωνιστική διέξοδος
Μέσα σ’ ένα τέτοιο κλίμα, οι καθηγητές καλούνται είτε να υποταχθούν, την ανάγκη φιλοτιμίαν ποιούμενοι, είτε να προχωρήσουν σε κινητοποιήσεις. Στην πρώτη περίπτωση, αποδοχή των μέτρων σημαίνει τη μετατροπή του επαγγέλματος του καθηγητή σε επάγγελμα δυσμενέστερο του στρατιωτικού καθώς ο καθηγητής καλείται να υπηρετήσει σε ολόκληρη την επικράτεια χωρίς προηγούμενη αίτησή του και χωρίς κανένα από τα κίνητρα που ισχύουν για τους ενστόλους (σίτιση, στέγαση, επιδόματα, επιδότηση μεταφοράς οικοσκευής κ.ά.). Με αμοιβή 600-800€ το μήνα μπορεί να μετακινείται κάθε χρόνο και σε άλλο μέρος ή/και – πράγμα που ήδη ισχύει για πολλές ειδικότητες – να υπηρετεί ταυτόχρονα σε περισσότερα από τρία σχολεία, προκειμένου να καλύψει το ωράριό του. Ένα ωράριο διδασκαλίας 20-23 ώρες την εβδομάδα, το μεγαλύτερο στην Ευρώπη και σχεδόν διπλάσιο από εκείνο των χωρών που θεωρείται πως διαθέτουν τα καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα (π.χ. Φιλανδία, Δανία κ. ά.). Σημειώνεται δε πως σε καμία άλλη χώρα οι εκπαιδευτικοί δεν επωμίζονται εξολοκλήρου τις εργασίες γραμματειακής υποστήριξης, γεγονός που ούτε αναφέρεται ούτε αναγνωρίζεται ως έργο. Ίσως ένα επόμενο μέτρο, συνεπές με τα παραπάνω, θα ήταν η θέσπιση της υποχρεωτικής… αγαμίας για τους εκπαιδευτικούς οπότε θα τους είναι πλέον αδιάφορο αν θα ζουν μαζί ή μακριά από τον/την σύντροφο και τα παιδιά τους. Επιπλέον, με τα νέα μέτρα γίνεται αποδεχτό πως δεν θα γίνονται νέες προσλήψεις αλλά ούτε και αναπληρώσεις όταν θα προκύπτει ανάγκη (λόγω εγκυμοσύνης, απόσπασης σε υπηρεσία για να καλυφθούν άλλες κρατικές ανάγκες, πραγματικές ή τεχνητές, λόγω ατυχήματος, μακρόχρονης ασθένειας, εσχάτως και λόγω αναγκαστικής αργίας).
Στη δεύτερη περίπτωση, που το συνδικαλιστικό κίνημα αποφασίσει να αντισταθεί, θα πρέπει να χαράξει με προσοχή την τακτική του προκειμένου να αντιστρέψει τη στρατηγική της κυβέρνησης που μεταθέτει τις δικές της ευθύνες στους εργαζόμενους προκειμένου να εμφανιστεί ότι «επιβάλλει τον νόμο και την τάξη».
Πρώτα πρώτα θα πρέπει να γίνει σαφές ότι είναι η κυβέρνηση που παραβιάζει συστηματικά τον νόμο και την τάξη καθώς α) εκδίδει εγκυκλίους για την εφαρμογή μέτρων, αναλυτικών προγραμμάτων και εξεταστικών συστημάτων πριν από την ψήφιση των σχετικών νόμων, β) δεν εφαρμόζει τη νομοθεσία για τον καθορισμό των οργανικών κενών, γ) αφήνει σχολεία χωρίς καθηγητές, χωρίς βιβλία, χωρίς αναλώσιμα, καθαρίστριες, φύλακες, γραμματείς, δ) δεν έχει εξασφαλίσει οριστικά τη μεταφορά των μαθητών, ε) αποσπά δεξιά κι αριστερά όποιον του καπνίσει και όποτε του καπνίσει ενώ παράλληλα φωνασκεί πως οι αποσπασμένοι καθηγητές φτάνουν τους 4.500!
Ένα καλό μάθημα από την πλευρά των εκπαιδευτικών θα ήταν η πιστή και κατά γράμμα εφαρμογή της νομοθεσίας κατά τον χαρακτηρισμό φοίτησης και κατά τη βαθμολόγηση των γραπτών των ενδοσχολικών εξετάσεων. Αν συμβεί αυτό, τότε θα απορριφθούν μαζικά χιλιάδες μαθητές του Λυκείου που απουσιάζουν από το σχολείο τις τελευταίες εβδομάδες προσκομίζοντας πλαστά δικαιολογητικά τα οποία, αν τηρηθεί το γράμμα του νόμου, θα πρέπει να απορριφθούν και παράλληλα να μηνυθούν οι γιατροί που τα χορηγούν και βέβαια να καταγγελθούν τα φροντιστήρια που λειτουργούν το πρωί ειδικά για τους… κλινήρεις μαθητές. Αντίστοιχα φαινόμενα θα υπάρξουν και κατά την έκδοση αποτελεσμάτων εφόσον τα γραπτά έχουν βαθμολογηθεί με όση αυστηρότητα προβλέπει η νομοθεσία και χωρίς τη συχνά σκανδαλώδη ενίσχυση των «ανάλγητων» καθηγητών. Μία τέτοια ενέργεια, θα αποκάλυπτε την υποκρισία κράτους και μερίδας της κοινωνίας που ενώ υποτίθεται κόπτεται για την ομαλή διεξαγωγή των εξετάσεων, απαξιώνει συστηματικά το δημόσιο σχολείο επιβάλλοντας τις τελευταίες δεκαετίες ένα καθεστώς πλήρους αυθαιρεσίας στο ζήτημα των απουσιών και της βαθμολογίας εκβιάζοντας ακόμη και ανοιχτά τους καθηγητές προκειμένου να συνεργούν σε τέτοια φαινόμενα. Ποια λογική υπαγορεύει την επέμβαση του κράτους προκειμένου να αποκατασταθεί η τάξη και οι απεργοί καθηγητές να επιστρατευτούν για να επιτηρήσουν στις εξετάσεις, ενώ παράλληλα παραβιάζεται συστηματικά η νομοθεσία και εξευτελίζεται ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα στο ζήτημα των απουσιών και των βαθμών; Επιλεκτική εφαρμογή του «Νόμου και της τάξης» δεν υπάρχει.
Όσο για την απεργία, είναι μία επιλογή εφόσον υιοθετηθεί από τη μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών. Γιατί εδώ δεν πρόκειται απλώς για αποχή από τα διδακτικά καθήκοντα, που η υποκρισία κράτους και μερίδας της κοινωνίας θεωρεί άνευ σημασίας, αλλά για σαμποτάζ της κορυφαίας στιγμής της εκπαιδευτικής διαδικασίας πάντοτε με βάση τα – κακώς – ισχύοντα στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτό σημαίνει ότι απαιτείται η μέγιστη δυνατή συσπείρωση του κλάδου, διαφορετικά καταντά μονομερής ενέργεια, συγγενής της… τρομοκρατικής δράσης ηρωικών μεν αλλά στενόμυαλων ή/και απελπισμένων αγωνιστών. Η αυξημένη συσπείρωση στο εσωτερικό του κλάδου είναι η μόνη προϋπόθεση που μπορεί να προκαλέσει ρήγματα στο αρνητικό «εξωτερικό» περιβάλλον και να το μεταστρέψει υπέρ των καθηγητών. Δεν είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση χτύπησε μεμονωμένα τους καθηγητές αφήνοντας, για την ώρα, τους δασκάλους με το ίδιο ωράριο.
Η απόφαση για μετωπική σύγκρουση και απεργία θα πρέπει να συνοδεύεται από μία ηχηρή εκστρατεία ενημέρωσης της κοινής γνώμης γειτονιά με γειτονιά, πόρτα με πόρτα για τις συνέπειες των κυβερνητικών μέτρων στην παιδεία συνολικά. Γιατί η προσπάθεια της κυβέρνησης να μειώσει το εκπαιδευτικό προσωπικό αποφεύγοντας ταυτόχρονα τις ελλείψεις στα σχολεία, θα αποδειχθεί ατελέσφορη. Επομένως, πρέπει να γίνει σαφές ότι το μπάχαλο δεν το προκαλούν οι κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών, αλλά η κυβερνητική πολιτική με την αυτιστική της εμμονή στη διάλυση του δημόσιου τομέα συνολικά.
Η απεργία το αμέσως επόμενο διάστημα όμως δεν είναι η μοναδική εναλλακτική επιλογή. Μπορούμε από την επόμενη Δευτέρα να προετοιμαστούμε για μαζικές κινητοποιήσεις με συλλαλητήρια και άλλες δυναμικές ενέργειες, για ενημέρωση της κοινής γνώμης και να αποφασίσουμε για απεργιακό αγώνα όποτε κρίνουμε ότι έχουμε εξασφαλίσει τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση, π.χ. τον Σεπτέμβριο όταν οι συνέπειες των μέτρων θα είναι πλέον ορατές και θα χωρίζουν οικογένειες ή θα τίθενται σε διαθεσιμότητα εκατοντάδες συνάδελφοι.
Υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κάνουμε έτσι ώστε και να αντιδράσουμε μαχητικά και να απεγκλωβιστούμε από την ηττοπάθεια, την παραίτηση και τη συλλογική μας στοχοποίηση από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ. Απαραίτητη προϋπόθεση όμως είναι να προσέλθουμε μαζικά στις γενικές συνελεύσεις. Επιτέλους, πρόκειται για την ίδια μας τη ζωή!
Τάσος Χατζηαναστασίου, φιλόλογος στο ΕΠΑΛ Ναυπλίου
alfavita.gr
