Ολοένα και περισσότεροι εκπαιδευτικοί πέφτουν θύματα ενδοσχολικής βίας, με θύτες τους ίδιους τους μαθητές. Το φαινόμενο εμφανίζεται στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο και αιτία θεωρείται ότι ο μαθητής βλέπει στον ενήλικο τον υπαίτιο της κρίσης και της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η κοινωνία στην οποία καλείται να ζήσει. Αυτό επισημαίνει η ψυχολόγος και στέλεχος πρόληψης της ενδοσχολικής βίας, στο Κέντρο Πρόληψης Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας Σείριος , στη Θεσσαλονίκη, Κατερίνα Αποστολίδου. Αφορμή, αιτήματα των διευθύνσεων Δημοτικών σχολείων της πόλης που ζήτησαν τη βοήθεια του Κέντρου στην ενημέρωση των μαθητών για την ενδοσχολική βία. Σήμερα ξεκινούν με τη συνεργασία του Δήμου Θεσσαλονίκης πρόγραμμα ενημέρωσης μαθητών των Δημοτικών σχολείων, μέσα από κατ’ ιδίαν συζητήσεις με τους ψυχολόγους του Σείριου .
Οικονομικές δυσκολίες Σύμφωνα με την Κ. Αποστολίδου, τα παιδιά του Γυμνασίου, που αρχίζουν να αντιλαμβάνονται πλέον την κατάσταση που επικρατεί στην κοινωνία και ζουν και τις οικονομικές δυσκολίες στο σπίτι, στρέφονται κατά του εκπαιδευτικού, ο οποίος αντιπροσωπεύει ένα είδος αρχής, και εκφράζουν σ’ αυτόν το θυμό τους. Περισσότερο γίνονται θύματα αυτής της κατάστασης εκπαιδευτικοί που δεν μπαίνουν πολλές ώρες της εβδομάδας στην ίδια τάξη, με αποτέλεσμα να μην τους δίνεται ο χρόνος να δημιουργήσουν δεσμό με τους μαθητές, όπως συμβαίνει με καθηγητές που βλέπουν οι μαθητές πολλές ώρες την εβδομάδα. Η αύξηση στα περιστατικά αναίδειας και επιθετικότητας απέναντι στους εκπαιδευτικούς είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται τα τελευταία τρία χρόνια και δείχνει να έχει αυξητικές τάσεις, τονίζει η Κ. Αποστολίδου.
Η λύση δεν μπορεί να προέλθει μόνο από το σπίτι και τους γονείς ή μόνο από το σχολείο. Το σπίτι, οι γονείς, το σχολείο και η κοινωνία αποτελούν ένα συνολικό σύστημα το οποίο πρέπει να φροντίσει για το νέο, ο οποίος βλέπει ότι η κοινωνία γύρω του καταρρέει και δεν έχει τρόπο να αντιδράσει. Ομάδες ή συμμορίες Στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο διαπιστώνεται επίσης ότι η ενδοσχολική βία αποκτά ποιοτικά χαρακτηριστικά, καθώς πλέον τα παιδιά δημιουργούν ομάδες ή συμμορίες, που είτε στόχοποιούν τον αδύναμο και το διαφορετικό είτε αντιπαλεύει η μία συμμορία την άλλη.
Σ’ αυτές τις ηλικίες η ενδοσχολική βία ξεπερνά τη λεκτική έκφραση, το πείραγμα ή την κοροϊδία, και περνά σε σωματικές εκφράσεις, με βία που εκδηλώνεται με κλοτσιές, γροθιές ή σπρωξίματα. Σ’ αυτές τις ηλικίες παρατηρούνται και οι περιπτώσεις ρατσιστικής βίας, που απασχολούν αρκετά τους ψυχολόγους του Σείριου .
Στις μικρότερες ηλικίες, αυτές του Δημοτικού, τα παιδιά δεν αναγνωρίζουν ότι το πείραγμα και η κοροϊδία είναι μια μορφή βίας. Δεν το αναγνωρίζουν ούτε οι θύτες, αλλά ούτε τα θύματα , τονίζει Κ. Αποστολίδου. Οπότε, δεν το γνωστοποιούν στους εκπαιδευτικούς ή στους γονείς τους. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι το παιδί θύμα βίας να παραμείνει θύμα στην υπόλοιπη ζωή του, σε βαθμό που να μην μπορεί να αντιμετωπίσει δυσκολίες, στη ζωή ή στην εργασία, και να φοβάται ακόμη και τις κοινωνικές σχέσεις.
Το σχολείο είναι υπεύθυνο για την ασφάλεια του παιδιού, καθώς εκεί περνά περίπου τη μισή μέρα του. Γι’ αυτό οι εκπαιδευτικοί πρέπει να ωθούν το παιδί να γνωστοποιεί όταν κάποιο άλλο παιδί το πειράζει ή το κοροϊδεύει , επισημαίνει η Κ. Αποστολίδου. Οπως λέει, το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν τα αιτήματα σχολείων που απευθύνονται στον Σείριο για να γίνουν προγράμματα πρόληψης της ενδοσχολικής βίας στα παιδιά.
Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΔΟΣΧΟΛΙΚΗ ΒΙΑ
