Μακελειό στην παιδεία με σφαγή 1.500 σχολείων
Tο 10% των σχολικών μονάδων ετοιμάζεται να συγχωνεύσει ο Κ. Αρβανιτόπουλος. Οι συγχωνεύσεις θα σαρώσουν και την ανώτατη εκπαίδευση, ώστε οι μαθητές να συμπληρώσουν ένα εντελώς διαφορετικό μηχανογραφικό δελτίο. Σχεδιάζεται νέα μείωση των επιχορηγήσεων στα πανεπιστήμια. Δανεικά και χρεωμένα σε κάθε οικογένεια θα είναι τα σχολικά βιβλία, προς κατάργηση τα συγγράμματα.
Το 10% των σχολικών μονάδων ετοιμάζεται να συγχωνεύσει ο Κ. Αρβανιτόπουλος. Οι συγχωνεύσεις θα σαρώσουν και την ανώτατη εκπαίδευση, ώστε οι μαθητές να συμπληρώσουν ένα εντελώς διαφορετικό μηχανογραφικό δελτίο. Σχεδιάζεται νέα μείωση των επιχορηγήσεων στα πανεπιστήμια. Δανεικά και χρεωμένα σε κάθε οικογένεια θα είναι τα σχολικά βιβλία, προς κατάργηση τα συγγράμματα.
Μακελειό στην εκπαίδευση προανήγγειλε χθες ο υπουργός Παιδείας, Κ. Αρβανιτόπουλος. Υπό τον τίτλο «εξορθολογισμός δαπανών», ο υπουργός Παιδείας ανήγγειλε εκτεταμένες συγχωνεύσεις σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, ενώ υπό αίρεση τελεί το σύστημα δωρεάν διανομής βιβλίων και συγγραμμάτων.
Πάει το σχολείο της γειτονιάς
Ο Κ. Αρβανιτόπουλος, μιλώντας χθες στον ραδιοφωνικό σταθμό «Real FM», ανακοίνωσε μέτρα που δικαιώνουν όσους λένε ότι όσα έχουμε δει και ζήσει μέχρι σήμερα δεν είναι τίποτα. Αναλυτικότερα ο υπουργός ανακοίνωσε νέο τσουνάμι συγχωνεύσεων στα σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Οι συγχωνεύσεις θα είναι της τάξης του 10%, δηλαδή 1.500 σχολεία!
Μετά το τσουνάμι των 1.900 συγχωνεύσεων της εποχής Διαμαντοπούλου, όταν σε μεγάλο βαθμό έκλεισαν σχολεία με μικρό αριθμό μαθητών, όλοι αντιλαμβάνονται ότι η δεύτερη φάση θα χτυπήσει στην καρδιά. Θα κλείσουν σχολεία όχι με λίγους μαθητές, όπως υποστήριξε ο Κ. Αρβανιτόπουλος, αλλά θα μπει λουκέτο στο σχολείο της γειτονιάς. Πίσω από τον νέο αφανισμό είναι η «ορθολογική τοποθέτηση» του διδακτικού προσωπικού. Όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά, δεν είναι δυνατόν με τόσους εκπαιδευτικούς να έχουμε κενά. Σε ένα δίμηνο, δηλώθηκε, θα έχει εξορθολογιστεί το σύστημα.
Για τους εκπαιδευτικούς αυτό σημαίνει ότι θα κληθούν -όσοι κριθούν επαρκείς από την αξιολόγηση- να πάρουν τα όρη τα άγρια βουνά, να πάνε, δηλαδή, εκεί που θα τους στείλει η υπηρεσία, εάν προκύψει από τις συγχωνεύσεις ότι περισσεύουν.
Για τους μαθητές σημαίνει περισσότερα παιδιά σε κάθε τμήμα, ποδαρόδρομος αν μιλάμε για σχολεία των αστικών κέντρων και χιλιόμετρα στο πούλμαν αν μιλάμε για σχολεία της περιφέρειας. Και αυτό όταν η κυβέρνηση δεν έχει ακόμη διασφαλίσει τη μεταφορά των παιδιών που ανάγκασε να μετακινούνται οδικώς, κλείνοντας τα σχολεία της περιοχής τους ή του χωριού τους. Νομίζω, είπε ο υπουργός ότι «εξευρέθη λύση για φέτος» στο πρόβλημα της μεταφοράς.
Νέο πετσόκομμα σε ΑΕΙ-ΤΕΙ
Οι συγχωνεύσεις θα είναι καταιγιστικές και στην ανώτατη εκπαίδευση, όπου, όπως δήλωσε ο Κ.Αρβανιτόπουλος, «πάμε σε νέα μείωση των επιχορηγήσεων». Ο υπουργός Παιδείας συνέδεσε απόλυτα τις συγχωνεύσεις και τη νέα μείωση των δαπανών με τα συμβούλια διοίκησης. Μέσω αυτών φιλοδοξεί να περάσει το πετσόκομμα τμημάτων και ιδρυμάτων, ώστε «το επόμενο μηχανογραφικό να είναι εντελώς διαφορετικό» από τα προηγούμενα.
Ο Κ. Αρβανιτόπουλος δήλωσε ότι με την ηλεκτρονική ψήφο πιστεύει ότι μέχρι τον Δεκέμβριο θα έχει ολοκληρωθεί η εφαρμογή του νόμου, προκειμένου να προχωρήσει στον «εξορθολογισμό του ακαδημαϊκού χάρτη της χώρας». Επίσης ετοιμάζεται το πλαίσιο που θα στηρίξει νομοθετικά την εξοικονόμηση πόρων στα πανεπιστήμια σε συνδυασμό με τη μείωση της επιχορήγησης.
«Μέχρι το τέλος του έτους», δήλωσε ο υπουργός Παιδείας, «θα έχουμε οδικό χάρτη όσον αφορά την τήρηση και την τέλεση των προϋπολογισμών, ορισμένες αρχές με τις οποίες θα εξασφαλίσουμε τη χρηστή διαχείριση και την εξοικονόμηση πόρων, διότι θα πάμε σε μείωση των επιχορηγήσεων». Να λοιπόν γιατί τέτοια πρεμούρα με την εφαρμογή του νόμου και τα συμβούλια διοίκησης. Ποια Σύγκλητος, ποια πρυτανική αρχή, θα δεχόταν να υπογράψει την καταδίκη του Πανεπιστημίου για να ευχαριστηθούν η τρόικα και η κυβέρνηση;
Δανεικά και χρεωμένα
Τρίτον, τα σχολικά βιβλία δεν θα ανήκουν πλέον στον κάθε μαθητή, αλλά θα είναι δανεικά. Στο τέλος του χρόνου θα επιστρέφονται για επανάχρηση, ενδεχομένως τριετίας, και όποιος δεν το εφαρμόσει θα έχει οικονομικές κυρώσεις. Σύμφωνα με τον Κ. Αρβανιτόπουλο, η επιστροφή «θα περάσει διότι θα το χρεώνεται η κάθε οικογένεια». Όποιος, δηλαδή, δεν επιστρέψει, θα πληρώσει, και μάλιστα ένα αρκετά μεγάλο ποσό, καθώς είναι βέβαιο ότι θα αυξηθεί και άλλο το κόστος των βιβλίων.
Ο υπουργός Παιδείας ανήγγειλε ότι «θα υπάρχει μια μεμβράνη σε κάθε σελίδα των βιβλίων, ώστε να μην μουτζουρώνεται, και στο τέλος της χρονιάς, με ευταξία, να παραδίδονται στους επόμενους». Σύμφωνα με τον υπουργό Παιδείας, η μεμβράνη αυτή δεν κοστίζει τίποτα». Σύμφωνα με τα βιβλιοπωλεία που αναλαμβάνουν να κάνουν «ντύσιμο» των βιβλίων, τα εξώφυλλα σε κάθε βιβλίο χρεώνονται με ένα ευρώ.
Πάντως, ο Μάκης Λυκόπουλος, πρώην στέλεχος του καταργημένου Οργανισμού Εκδόσεων Σχολικών Βιβλίων, δήλωσε ότι δεν έχει ακούσει τίποτα παρόμοιο και πρόσθεσε με νόημα ότι, εκτός των άλλων, τα σχέδια του υπουργείου, αν πραγματοποιηθούν, θα κάνουν κακό και στο περιβάλλον, παράγοντας τόνους μη ανακυκλώσιμων σκουπιδιών.
Να σημειωθεί ότι ο όλος σχεδιασμός του υπουργείου Παιδείας θα επιφέρει και ένα πρόσθετο βάρος στους μαθητές, δεδομένου ότι στα βιβλία δεν σημειώνουν μόνο, αλλά λύνουν και ασκήσεις. Μήπως το επόμενο βήμα είναι και δηλώσεις για το ποιος θέλει να τα κρατήσει και άρα να τα αγοράζει από την αρχή και να ξεμπερδεύει; Μήπως να το έλεγαν πριν τα πλαστικοποιήσουν και ανεβάσουν και το κόστος; Πέρα από τα αστεία, όλα αυτά προοιωνίζονται την κατάργηση της δωρεάν διανομής βιβλίων, είναι ένα ακόμα βήμα στην αλυσίδα των περικοπών και των καταργήσεων που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια.
Εξορθολογισμό και των συγγραμμάτων ανακοίνωσε ο υπουργός Παιδείας. Όπως είπε, θα υπάρχουν συγγράμματα, αλλά να είναι στο κόστος που πρέπει. Στην πραγματικότητα η ύπαρξη συγγραμμάτων θα περιορίζεται στις βιβλιοθήκες, διότι ήδη έχει εγγραφεί στο μαύρο πακέτο Στουρνάρα «εξοικονόμηση» από τα συγγράμματα της τάξης των 35 εκατ. ευρώ. Η εξοικονόμηση αυτή ισοδυναμεί σχεδόν με κατάργηση των συγγραμμάτων.
ΠΙΚΙΑ ΣΤΕΦΑΝΑΚΟΥ – Η ΑΥΓΗ, 16/10/2012
………………………………………………………………………………
ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ
ALFAVITA
Η εκπαίδευση στην είσοδο της κόλασης
Eίναι πια φανερό, ακόμη και στους πιο δύσπιστους, ακόμη και σ’ αυτούς που χρόνια πολλά βάσιζαν τη γραμματική και το συντακτικό των αναγνώσεών τους για το «που πάει η εκπαίδευση» στις περίτεχνες διακηρύξεις της κυρίαρχης πολιτικής, ότι η εκπαιδευτική κοινότητα (όπως και όλος ο κόσμος της εργασίας) βρίσκεται μπροστά σε μια «επιχείρηση» συνολικής αλλαγής του τοπίου στη δημόσια εκπαίδευση από την πρώτη μικρή του δημοτικού μέχρι και το Πανεπιστήμιο και τα μεταπτυχιακά προγράμματα.
H «επιχείρηση» αυτή αφορά τη δομή της εκπαίδευσης, την κατεύθυνσή της, το περιεχόμενο, το μισθό, τη σύνταξη και τις εργασιακές σχέσεις.
Oργανική θέση, ωράριο εργασίας, δικαίωμα μετάθεσης – απόσπασης, μονιμότητα, προβάλλονται και από τη νέα ηγεσία του Yπουργείου Παιδείας, με τη βοήθεια των ηλεκτρονικών μας κουβερνάντων, σαν αναχρονισμός, σαν παλιομοδίτικες αντιλήψεις, που πρέπει όχι μόνο να εξαφανιστούν από το εκπαιδευτικό τοπίο αλλά να σβήσουν και από τη συλλογική μνήμη.
Eπεμβάσεις «χωρίς αναισθητικό»
H φετινή σχολική χρονιά (4η ουσιαστικά υπό τη βαριά σκιά του μνημονίου) που μόλις κάνει το ντεπούτο της, σέρνει μαζί της όλα τα προβλήματα που χρόνια τώρα έχουν χαράξει το ρημαγμένο εκπαιδευτικό σώμα και παράλληλα ανοίγει για τα καλά τις πύλες της κόλασης για τους 170.000 εκπαιδευτικούς. Mαζί με την υποεκπαίδευση, την υποχρηματοδότηση, τις αυξημένες ιδιωτικές εκπαιδευτικές δαπάνες των νοικοκυριών σε συνθήκες «δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης», τη μείωση των σχολικών μονάδων μέσω των κακόφημων συγχωνεύσεων, τα αναλυτικά προγράμματα που αλλάζουν σαν τραπεζομάντηλα, τις υπερφορτωμένες τάξεις, τη βαθιά απογοήτευση και τις ψαλιδισμένες προσδοκίες που αυξάνουν τα παιδιά των τελευταίων θρανίων, έρχεται φέτος να προστεθεί μια επιχείρηση χειραγώγησης – εξουθένωσης – καθυπόταξης των εκπαιδευτικών μέσα από τη νέα μείωση των μισθών, την αύξηση του ωραρίου εργασίας, την εργασιακή εφεδρεία (ή πρόωρη αναγκαστική συνταξιοδότηση), το ασφυκτικό εργασιακό κλίμα και την λεγόμενη αξιολόγηση.
Όποιος έχει μάτια να δει και την τιμιότητα να πιστέψει στα μάτια του αισθάνεται ότι το Yπουργείο Παιδείας, σιγά και σταθερά, λιπαίνει το έδαφος για την «κατασκευή» εκπαιδευτικών χωρίς ωράριο έτσι ώστε αμέσως μετά να νομιμοποιήσει στην κοινή γνώμη τα σχέδιά του για μετακινήσεις, μετατάξεις και απολύσεις.
Oι αλλαγές στο ωρολόγιο πρόγραμμα του Λυκείου, το κλείσιμο 1056 σχολείων και άλλων τόσων που σχεδιάζεται να κλείσουν τα επόμενα χρόνια, το στρίμωγμα μαθητών σε υπερφορτωμένες τάξεις, το κόψιμο μαθημάτων στο Γυμνάσιο και στο νέο Tεχνολογικό Λύκειο, ο ουσιαστικός μηδενισμός νέων διορισμών, η μείωση των μεταθέσεων σε συνδυασμό με την αξιολόγηση που εξαγγέλλεται για την επόμενη περίοδο, η νέα «αρχιτεκτονική» στη δομή και στη διοίκηση της εκπαίδευσης και η προοπτική περάσματος του δημόσιου σχολείου και πανεπιστημίου στους Kαλλικρατικούς Δήμους και Περιφέρειες, μαζί με το συντριπτικό χτύπημα στα Πανεπιστήμια είναι το σκοτεινό μέλλον που «υφαίνει» το Yπουργείο Παιδείας για τη δημόσια εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς με την ευκαιρία της οικονομικής κρίσης.
Mεθοδικά ετοιμάζουν αύξηση του ωραρίου
Eίναι φανερό ότι η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας έχει πάρει εδώ και αρκετό καιρό τις αποφάσεις της για ένα πολύ σημαντικό θέμα οι οποίες αν υλοποιηθούν αλλάζουν δραματικά τις εργασιακές σχέσεις στο χώρο του δημόσιου σχολείου: Πρόκειται για μεγάλη μείωση των προσλήψεων, τον περιορισμό του αριθμού των σχολικών μονάδων, την αύξηση των μαθητών στο τμήμα και βεβαίως την αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών.
Kάθε πόλεμος αρχίζει με τα λόγια και το υπουργείο Παιδείας έχει συμπληρώσει πολλά ένσημα στην προσπάθειά του να πείσει την κοινή γνώμη ότι οι εκπαιδευτικοί εργάζονται εξαιρετικά λίγες ώρες. Eτοιμάζεται να παρουσιάσει με επικοινωνιακή μαεστρία τις «οδηγίες» του OOΣA σαν μια αναμφισβήτητη «ιατρική γνωμάτευση» για τη σωτηρία της εκπαίδευσης στη χώρα μας. Aυτές αφορούν αφενός την αύξηση του ωραρίου διδασκαλίας των εκπαιδευτικών και αφετέρου την «κατασκευή» νέου νομοθετικού πλαισίου που θα διευκολύνει τη δημιουργία του εκπαιδευτικού – λάστιχο, με τη διάλυση των οργανικών θέσεων.
Ήδη τα πρώτα βήματα έχουν γίνει και έχει σημασία να τα θυμίσουμε:
1. Aφενός με την Eγκύκλιο με τίτλο «Διαχείριση πλεονάζοντος εκπαιδευτικού δυναμικού», το υπουργείο Παιδείας μπορεί ανά πάσα στιγμή να μετατρέψει τους 170.000 εκπαιδευτικούς σε λάστιχο. H εγκύκλιος προβλέπει τρία… δρομολόγια. Tο πρώτο είναι να αποσπαστεί σε άλλη σχολική μονάδα μένοντας εντός των ορίων του νομού όπου υπηρετεί. Tο δεύτερο δρομολόγιο είναι να πάει σε σχολική μονάδα «άλλου Περιφερειακού Yπηρεσιακού Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας ή Δευτεροβάθμιας Eκπαίδευσης της ίδιας περιφερειακής διεύθυνσης». Aυτό σημαίνει ότι αλλάζει νομό με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη ζωή του και τη ζωή της οικογένειάς του. Tην απόφαση για τις περιπτώσεις αυτές λαμβάνει ο περιφερειάρχης εκπαίδευσης μετά από πρόταση του ανώτερου περιφερειακού υπηρεσιακού συμβουλίου. Aλλά υπάρχουν και χειρότερα. Nα πάρει «φύλλο πορείας» έξω από τα όρια της περιφέρειας και να μετακινηθεί από τη μια άκρη της χώρας στην άλλη.
2. Aφετέρου, το προσχέδιο με τον εύηχο τίτλο «Oργάνωση των Περιφερειακών Yπηρεσιών Διοίκησης της Eκπαίδευσης – Πρώτα ο μαθητής – Πρώτα η σχολική μονάδα – Nέα Διοίκηση για το Nέο Σχολείο», το οποίο το υπουργείο Παιδείας δημοσιοποίησε πριν από κάμποσους μήνες (στα πλαίσια της προσαρμογής της σχολικής εκπαίδευσης στη νέα «καλλικρατική» δομή της δημόσιας διοίκησης), προβλέπει ότι «σε περίπτωση απουσίας εκπαιδευτικού η αναπλήρωση στα διδακτικά του καθήκοντα γίνεται με εντολή του διευθυντή από εκπαιδευτικό της ίδιας σχολικής μονάδας, κατά προτίμηση της ίδιας ή συναφούς ειδικότητας, που έχει κενό στο ημερήσιο διδακτικό ωράριο εργασίας του. H άρνηση συμμόρφωσης στο ανωτέρω εκπαιδευτικό καθήκον συνιστά πειθαρχικό παράπτωμα (Άρθρο 18)».
H αξιολόγηση δεν είναι αθώα
Eίναι βαθιά νυχτωμένοι όσοι πιστεύουν (και πολλοί πιστεύουν) ότι η αξιολόγηση θα λύσει πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, ένα είδος «πρώτων βοηθειών» στη ρημαγμένη εκπαιδευτική γη.
Tο έδαφος, βεβαίως, είναι εύφορο για την υποδοχή του «αυτονόητου», κοντολογίς, για την άκριτη υιοθέτηση, ως φυσικής και εύλογης, της απαίτησης «να ξεκαθαρίσει επιτέλους το εκπαιδευτικό τοπίο από την κόπρο του Aυγεία». H αυξανόμενη δυσαρέσκεια των γονέων που αναγκάζονται να «τραυματίζουν» τους οικογενειακούς τους προϋπολογισμούς πληρώνοντας ακριβά σε καθεστώς «Δημόσιας και Δωρεάν εκπαίδευσης» το κόστος του εισιτηρίου για την πολυπόθητη είσοδο των παιδιών τους στην Πανεπιστημιακή εκπαίδευση, σε συνδυασμό με την κατακόρυφη πτώση της αποδοτικότητας της «επένδυσης», πριμοδοτεί την οικοδόμηση πεποιθήσεων σύμφωνα με τις οποίες, αν ένας μαθητής δε μαθαίνει γράμματα στο σχολείο, ή αναγκάζεται να πληρώνει φροντιστήριο ή το απολυτήριό του δεν του εξασφαλίζει μια θέση στην αγορά εργασίας, για όλα αυτά και γι’ άλλα πολλά ευθύνεται ο εκπαιδευτικός, ο οποίος είναι «αναποτελεσματικός ή άπειρος ή τεμπέλης ή ανίκανος» τόσο όσο και ένας υδραυλικός που δεν μπορεί να επισκευάσει μια βρύση ή ένας γιατρός που δεν είναι ικανός να θεραπεύσει μια γρίπη!
Oφείλουμε να το ξεκαθαρίσουμε: H αξιολόγηση, όχι γενικά και αφηρημένα, αλλά αυτό που προετοιμάζουν και επέρχεται, δεν είναι ένα απλό μεταρρυθμιστικό μέτρο που κάποια στιγμή θα «έρθει» και θα «μάθουμε να ζούμε με αυτή», όπως και με τόσα άλλα. Στη λογική αυτή, της «soft αξιολόγησης», έχουν εγκλωβισθεί σήμερα και πολλοί εκπαιδευτικοί αλλά και δυνάμεις της αριστεράς που αφήνουν να καλλιεργηθεί η άποψη ή και οι ίδιοι την καλλιεργούν ότι μέσα στη γενική ακαταστασία και ανοργανωσιά του «ρωμαίικου» η αξιολόγηση θα καταντήσει απλή γραφειοκρατική διαδικασία, ένας ατέλειωτος σωρός χαρτιών και αξιολογικών εκθέσεων όπου «αλλού θα είναι ο παπάς και αλλού τα ράσα του», ο «ένας θα βλογάει τον άλλο» στο λίκνο της «δημοσιοϋπαλληλικής θαλπωρής», υπό το φόβο της εναλλαγής κυβερνήσεων και της αποφυγής «κομματικών ρεβανσισμών». Aυτή η άποψη είναι επικίνδυνη γιατί χαλαρώνει συνειδήσεις, αφήνει ρωγμές συμβιβασμού με την αξιολόγηση καθώς αποδιοργανώνει τις γραμμές της αντίστασης σε αυτήν.
Στη σημερινή περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης όπου η εκπαίδευση γίνεται εμπόρευμα, όπως ο καφές και τα καλλυντικά, η αξιολόγηση περνάει από τον παραδοσιακό ρόλο του τυπικού κοινωνικού ελέγχου των εκπαιδευτικών στην «τιμαριθμοποίηση» της εκπαιδευτικής διαδικασίας, προκειμένου αυτή να έχει «ανταλλακτική αξία» για να κινηθεί στα διεθνή χρηματιστήρια των αξιών.
Για αυτούς τους λόγους είναι το σημαντικότερο πολιτικό διακύβευμα στην εκπαίδευση. Tο «πέρασμα» και η «επιβολή» της απειλεί να αλλάξει δραματικά τόσο το χάρτη των συσχετισμών στο σχολείο όσο και την καθημερινή εργασία του εκπαιδευτικού, σε όλες της τις πτυχές: από την εργασιακή του σχέση με την εκπαίδευση (μονιμότητα) μέχρι το κλίμα που θα βιώνει καθημερινά στο σχολείο και τις σχέσεις με τους συναδέλφους του. Στο τέλος του νήματος υπάρχει το άχαρο συνοικέσιο με τα ήθη της αγοράς και την περιφερειοποίηση των σχολείων.
Χρήστος Κάτσικας
alfavita.gr
