Home / Ιταλικά / Συνδικαλιστικά / Ποιο είναι το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών; Βαγγέλης Κατσιφός, Γ. Γραμματέας Πανελληνίου Συλλόγου Καθηγητών Ιταλικής

Ποιο είναι το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών; Βαγγέλης Κατσιφός, Γ. Γραμματέας Πανελληνίου Συλλόγου Καθηγητών Ιταλικής

Δημοσιεύτηκε: 9:00 μμ Ιούνιος 11th, 2012  


Βαγγέλης Κατσιφός, Γ. Γραμματέας Πανελληνίου Συλλόγου Καθηγητών Ιταλικής*

Ποιο είναι το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών;

Η αποπομπή της ιταλικής γλώσσας από τη δημόσια εκπαίδευση έγινε βίαια και με μονομερή ενέργεια. Εκατοντάδες εκπαιδευτικοί δεν ξαναείδαν την τάξη τους και δεκάδες χιλιάδες μαθητές δεν κατάφεραν να συνεχίσουν την ξένη γλώσσα που επέλεξαν στην Α και στη Β γυμνασίου με τη βίαιη και μονομερή ενέργεια της σχετικής υπουργικής απόφασης του ΥΠΔΒΜΘ. Το υπουργείο μάς είπε ότι όλα αυτά γίνονται στο πλαίσιο της εξυγίανσης της δημόσιας παιδείας, αλλά δεν μας είπε γιατί την πληρώνει μόνο ο πιο αδύναμος κρίκος. Μερικοί από τους καθηγητές της ιταλικής μπορεί να σκέφτηκαν «ας είναι, δεν πειράζει που έμεινα άνεργος, αν είναι για το καλό της πατρίδας». Στην πρόσφατη ειδησεογραφία, όμως, διαβάζουμε ότι «Στον Οργανισμό Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης του υπουργείου Παιδείας μοιράστηκαν τουλάχιστον 3 εκατομμύρια ευρώ ως αποζημιώσεις σε υπαλλήλους». Πηγή: Newsit.gr. Για να μην αναφέρουμε τα υπόλοιπα ρουσφέτια που αφορούν σε ευνοϊκή μεταχείριση, παράνομες προσλήψεις, μεταθέσεις και αποσπάσεις που αφήνουν απομακρυσμένα σχολεία χωρίς καθηγητή. Προφανώς, είναι πιο σημαντικό να πληρώνονται οι δεκάδες σύμβουλοι υπουργού και υφυπουργού, οι οποίοι λειτουργούν ως κυματοθραύστης των απαιτήσεων της εκπαιδευτικής κοινότητας και ως διεκπεραιωτές των ρουσφετιών. Κατά τ’ άλλα, δεν ξέρουν τι τους γίνεται και αυτό το διαπιστώσαμε προσωπικά. Η υποχρεωτική θυσία των καθηγητών και των μαθητών της ιταλικής έγινε για να συνεχίσουν να τρώνε με χρυσά κουτάλια αυτοί που έτρωγαν και πριν, αλλά και να μη θιγούν προνόμια.

Το δίδυμο Διαμαντοπούλου-Χριστοφιλοπούλου τα κατάφερε μια χαρά. Ο σκοπός τους δεν ήταν, όπως λένε πολλοί, να αναμορφώσουν τη δημόσια εκπαίδευση σύμφωνα με τις ανάγκες της αγοράς, γιατί, σ’ αυτή την περίπτωση, θα ενίσχυαν την πολυγλωσσία με σεβασμό στην ελεύθερη επιλογή των μαθητών και τη διδασκαλία της πληροφορικής, θα αναβάθμιζαν τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς και θα ελάφρυναν τον γονιό από τα έξοδα της παραπαιδείας. Ο σκοπός τους ήταν να την υποβαθμίσουν τελείως, να την κάνουν δηλαδή όπως πρέπει να είναι η δημόσια εκπαίδευση σε προτεκτοράτο: καμία πρόσβαση στην εκπαίδευση σ’ αυτούς που δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά, σχολεία χωρίς βιβλία και θέρμανση, απαξιωμένοι εκπαιδευτικοί και εντατικοποιημένα προγράμματα σπουδών για όποιον αντέξει. Από αυτή την άποψη, η δουλειά τους ήταν πετυχημένη. Δυστυχώς, όμως, γι’ αυτές, ήρθαν πρόωρα οι εκλογές και ο λαός τις έστειλε στα αζήτητα. Έφυγαν, ελπίζω οριστικά, αλλά άφησαν πίσω τους συντρίμμια. Όλα αυτά που έγιναν στην εκπαίδευση εντάσσονται στο πλαίσιο μιας νέας πολιτικής που, κατηγορώντας τους πολίτες ως τεμπέληδες και διεφθαρμένους, κατάργησε εργασιακά δικαιώματα, βύθισε τη χώρα στην ανεργία και την κατάθλιψη και απαγόρευσε την ελπίδα για τις επόμενες δεκαετίες. Και το αστείο είναι ότι όλοι αυτοί που μας οδήγησαν στην οικονομική και κοινωνική χρεοκοπία μάς κουνάνε το δάχτυλο και μας υποδεικνύουν τι πρέπει να πιστεύουμε και να ψηφίζουμε.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, ο αγώνας των καθηγητών ιταλικής αναβαθμίζεται από συντεχνιακός σε κοινωνικός, αφού εκπαιδευτικοί και μαθητές της ιταλικής υπήρξαν θύματα της πολιτικής που μεθόδευσε τη διάλυση του κοινωνικού ιστού.

Το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο. Και η κατακόρυφη πτώση των δύο πρώην μεγάλων κομμάτων και η κατακόρυφη άνοδος της Χρυσής Αυγής. Ο φασισμός δεν είναι το δεξί χέρι του συστήματος, όπως λένε κάποιοι, αλλά η τερατογένεση ενός εκφυλισμένου και διεφθαρμένου αστικού κοινοβουλευτικού συστήματος. Για όλους όσοι αδικήθηκαν, αυτές οι εκλογές ανέδειξαν την κοινωνική δυσανεξία σε πολιτικές υποδούλωσης και άφησαν να φανεί μια αχτίδα φωτός στο τούνελ της απελπισίας. Έφεραν την ελπίδα ότι κάτι μπορεί ν’ αλλάξει και ν’ ακουστεί η φωνή των αδικημένων και περιθωριοποιημένων από το προηγούμενο σύστημα ελλήνων πολιτών. Το δίλημμα των εκλογών, τουλάχιστον γι’ αυτούς που βρίσκονται σε δυσμενή θέση, δεν είναι ευρώ ή δραχμή· κανένα δεν νοιάζει τι νόμισμα δεν θα έχει στην τσέπη του σε λίγο καιρό, αν συνεχίσουμε με τους ίδιους καπετάνιους στο τιμόνι. Το πραγματικό δίλημμα είναι δικαιοσύνη ή αδικία, αξιοκρατία ή πελατειακές σχέσεις, αξιοπρέπεια ή εξαθλίωση.

Δεν ξέρω αν όλα τα παραπάνω χρήζουν σφοδρής αντιπαράθεσης, αλλά είναι η γνώμη μου. Η γνώμη ενός πολίτη που λέει ότι προκειμένου να ζήσει για δεκαετίες μέσα στο φόβο και στην εξαθλίωση… γαία πυρί μειχθήτω.  Όχι θυσίες για ένα σύστημα που μας αντιμετωπίζει σαν παρίες και μας απειλεί ότι θα μας απολύσει αν δεν κάνουμε ό,τι λέει χωρίς να το αμφισβητούμε. Όχι θυσίες για να συνεχίσουν την καταστροφική τους πολιτική αυτοί που μας πτώχευσαν. Αν αλλάξουμε νοοτροπία και πολιτικό σύστημα, μπορούμε να φτιάξουμε μόνοι μας μια Ελλάδα ανταγωνιστική απ’ όλες τις απόψεις.

Το σίγουρο όμως είναι ότι το παλιό πολιτικό σύστημα πρέπει να ανατραπεί. Δεν ξέρω αν πρέπει η κυβέρνηση να είναι αριστερή, αλλά σίγουρα χρειαζόμαστε κυβέρνηση με αριστερή ηθική: πολιτικές επιλογές με βάση το συμφέρον του λαού, δικαιοσύνη, αξιοκρατία, ευκαιρίες στους μη ευνοημένους, αναδιανομή του πλούτου, εργασία, υγεία και παιδεία για όλους. Και ονομάζω αυτή την ηθική αριστερή, γιατί η νεοφιλελεύθερη ηθική έχει δώσει τα αντίθετα δείγματα γραφής. Αυτά, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να αποτελούν τα συστατικά του νέου πολιτικού συστήματος, αυτό περιμένουμε όλοι από τη νέα κυβέρνηση και αυτό είναι το πραγματικό δημόσιο συμφέρον, σε αντίθεση με αυτό που ήθελαν να μας σερβίρουν ως δημόσιο συμφέρον οι ταγοί του παλαιού πολιτικού συστήματος. Πιστεύω ακράδαντα ότι αν δει ο πολίτης ότι οι θυσίες του είναι ανταποδοτικές, θα στηρίξει τη νέα κυβέρνηση και θα συμβάλει στην αναδόμηση της ελληνικής κοινωνίας. Αν, όμως, με οποιαδήποτε δικαιολογία, συνεχίζουν να ευνοούνται αυτοί που πάντα βρίσκονται στο απυρόβλητο και, για να μη θιγούν προνόμια. κάποιοι πρέπει να συνεχίσουν να θυσιάζονται μένοντας στο περιθώριο, τότε δεν υπάρχει καμία ελπίδα για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Η απογοήτευση θα κυριαρχήσει και η επιστροφή στο παλιό και σίγουρο θα είναι γεγονός. Αυτό όμως εξαρτάται από όλους μας: αυτή τη φορά πρέπει να διώξουμε το φόβο και να μην αφήσουμε τη μοίρα μας στα χέρια κανενός. Ο συνεχής έλεγχος από μέρους μας στα πεπραγμένα των ταγών μας είναι επιβεβλημένος. Οι τελευταίες εκλογές έδειξαν πόση δύναμη έχει η φωνή μας και αυτό πρέπει να το εκμεταλλευτούμε. Ας μην αφήσουμε πια κανέναν να θυσιάσει τη δική μας ζωή στο βωμό των δικών του συμφερόντων και αυτό είναι το πραγματικό διακύβευμα αυτών των εκλογών.

*Το παραπάνω άρθρο εκφράζει προσωπικές απόψεις του αρθρογράφου και σε καμία περίπτωση δεν αντανακλά τις απόψεις συνολικά του ΔΣ του Πανελληνίου Συλλόγου Καθηγητών Ιταλικής.


 

Σχολιάστε το άρθρο

Το email σας δεν θα δημοσιευθεί Required fields are marked *

*

Δημοφιλή άρθρα



Sorry. No data so far.

x

ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ?

Ανακοίνωση των Συλλόγων Καθηγητών Ιταλικών και Ισπανικών

Αγαπητοί συνάδελφοι,Την Κυριακή 19-4-2015 συνεδρίασαν από κοινού τα ΔΣ των Συλλόγων μας ...