Ελληνική λέξη που να αρχίζει με κβ- όπως κβάντα- δεν υπάρχει. Ο συνδυασμός κβ είναι δυσκολοπρόφερτος και οι αρχαίοι μας δεν τον είχαν. Και τούτο διότι ο ελληνικός λόγος έχει σαφήνεια και καλλιέπεια. Αυτές είναι οι δύο εξοχότερες αρετές του. Εξάλλου, είναι αυτές ακριβώς οι αρετές που προτιμιούνται από όλες τις άλλες γλώσσες και είναι ένας από τους λόγους που τις οικειοποιούνται οι ξένοι και δέχονται να γίνουνε δικές τους. Τις εκφέρουν με το δικό τους τρόπο και πολλές φορές τις… στραπατσάρουν.
Η λέξη κβάντα βγήκε από τα σπλάχνα της ελληνικής γλώσσας και με το ελληνικό αλφάβητο διαιωνίστηκε μέχρι σήμερα. Εάν δεν το γνωρίζετε αυτό -και θέλετε να το μάθετε– ας την εξερευνήσουμε μαζί.
ΓΛΩΣΣΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ
Το ελληνικό αλφάβητο αρχικά είχε 26 γράμματα. Όλα τα 24 που χρησιμοποιούμε σήμερα συν το κόππα Q και το γράμμα μας Δίγαμμα F. Οι Ετρούσκοι πρώτοι μετά οι Λατίνοι και Ρωμαίοι τα πήραν από τους Έλληνες τον 8ο π.Χ. αιώνα. Το Q ήταν σύμφωνο και ήταν παρόμοιος φθόγγος με το κ. Αν προσέξετε μέχρι σήμερα έχουμε αυτή τη διαφορά. Έχουμε κ και κι (ου) με ένα μαλακό ι δίπλα του. Στα πρώιμα ελληνικά η Κόρινθος γραφόταν ως QΟΡΙΝΘΟΣ. Το γράμμα τούτο μέσα στο αλφάβητο καταλάμβανε τη θέση του ανάμεσα στο Π και το Ρ. Στο Λατινικό αλφάβητο είναι το 16ο γράμμα και στέκεται ελληνοπρεπώς ανάμεσα στα Ρ και R. Το ίδιο ακριβώς και στα αγγλικά.
Στα λατινικά το Q/q ακολουθείται πάντοτε από το U/u και προφέρονται και τα δύο ως κβ. π.χ. aqua=άκβα=νερό.
Γιατί όμως -σκέφτηκαν- να έχουμε δύο σημάδια για τον ίδιο φθόγγο; Έτσι οι Λατίνοι προτίμησαν να κρατήσουν το Q αντί του Κ, το οποίο είπαν ότι δεν τους χρειαζόταν. Οι Έλληνες πάλι κατήργησαν το Q και κράτησαν το Κ. Η πράξη αυτή μας δημιουργεί προβλήματα μέχρι σήμερα.
Άλλο πρόβλημα: το QU πολλές φορές αντιπροσωπεύει το Ελληνικό Π. Π.χ.: το πέντε έγινε quinque, ο ίππος=equus και αγγλικά equestrian=ιππικός/έφιππος. Το έπω με δασεία, έγινε sequor. Οι Ίωνες το πόσος, πόσον το έλεγαν κόσος και αυτό στα λατινικά έγινε quantus (κβάντους) και η ποσότης έγινε quantitas (κβάντιτας) και έτσι κατέληξε η ποσότητα στα αγγλικά να λέγεται quantity, (προφ. κουόντιτι). Το ποσόν έγινε quantum (κβάντουμ) και αγγλικά κουόντουμ.
Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΚΒΑΝΤΑ
Η θεωρία των κβάντα ελληνοπρεπώς έπρεπε να λέγεται «η θεωρία των ποσοτήτων». Κατά τη θεωρία τούτη το φως, όπως και οι άλλες ηλεκτρονικές ακτινοβολίες, δεν είναι συνεχή κύματα, αλλά παρουσιάζονται σαν μικρές ποσότητες (λατινικά κβάντα) που παράγονται με μορφή σωματιδίων, που ονομάζονται φωτόνια (αυτά είναι τα κβάντα). Οι διαστάσεις κάθε κβάντου (ποσότητας), εξαρτιούνται από τη συχνότητα –τον αριθμό των δονήσεων στο δευτερόλεπτο- του φωτός που τα περιέχει. Έτσι ένα κβάντο (μία ποσότητα) γαλάζιου φωτός περιέχει περισσότερη ενέργεια από ένα κβάντο κόκκινου φωτός.
Ένα βασικό αξίωμα της θεωρίας των κβάντα -έτσι επικράτησε να λέγεται- είναι ότι δεν υπάρχει ποτέ κλάσμα κβάντου. Δηλ. ένα κβάντο που κτυπά ένα ηλεκτρόνιο θα απορροφηθεί ολόκληρο ή δεν θα απορροφηθεί καθόλου.
Η ανάπτυξη της νεότερης Φυσικής και η εφαρμογή της ιδιαίτερα στην πυρηνική ενέργεια και στην ηλεκτρονική, βασίζεται σε μεγάλο μέρος στην κβαντική (ποσοτική) θεωρία και στις εξελίξεις της. Με αυτά ως βάση εξελίχτηκε η κβαντική Φυσική η οποία ονομάζεται και κβαντομηχανική.
ΤΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ ΤΗΣ
Η πιο εκτεταμένη επιρροή της κβαντομηχανικής στην καθημερινή μας ζωή είναι ο κλάδος της Φυσικής που μάς έδωσε το ραδιόφωνο από τρανζίστορ, το γουώκμαν, τα ψηφιακά ρολόγια, τους υπολογιστές τσέπης, τα μικρο-κομπιούτερ μέχρι τα προγραμματιζόμενα πλυντήρια. Εδώ μπορούμε να αναφέρουμε και όλες τις νέες ηλεκτρονικές συσκευές που μάς κατακλύζουν σήμερα κάθε μέρα. Ο μέσος νους είναι δύσκολα όλα αυτά να τα κατανοήσει χωρίς κάποια επαρκή κατανόηση της κβαντικής θεωρίας. Η επιστήμη αυτή βοήθησε τους επιστήμονες να κατανοήσουν τι κάνει τα άστρα να λάμπουν μέχρι και τη θεωρία του Big Bang και τα πειράματα συνεχίζονται σε νέους και άγνωστους ορίζοντες σήμερα.
ΚΒΑΝΤΙΚΟΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ
Λέγεται πως σε μερικά χρόνια θα μπορούμε να δούμε τα πλεονεκτήματα και τις εφαρμογές των νέων κβαντικών υπολογιστών/quantum computers.
Τα πλεονεκτήματα σε σχέση με τους σημερινούς υπολογιστές είναι: 1) θα έχουν μεγαλύτερη ταχύτητα, 2) θα έχουν τεράστια μνήμη και 3) θα έχουν τη δυνατότητα επίλυσης κλασικά δύσκολων προβλημάτων. Και όλα αυτά κατορθώνονται με το εργαλείο της γλώσσας. Πόσο χαμηλά μάς κρατάει ο μύθος της Βαβέλ!
neoskosmos.com
