Ο ίδιος είπε : Δεν τα θεωρώ μαθήματα, αλλά μια αγαπητική προσέγγιση. Θέλω να πείσω τον αναγνώστη ότι αυτά τα κείμενα είναι οικεία, είναι η δική του γλώσσα. Σαν να του βάζω ένα καθρέπτη μπροστά του και αναγνωρίζει τον εαυτό του. Πάντα ήθελα να γίνει πράξη αυτή η ιδέα. Με βοηθάει τώρα το διαδίκτυο. Το οποίο μπορεί να γίνει ένα ωραίο και χρήσιμο εργαλείο, αρκεί να γίνεται σωστή χρήση. Και φυσικά δεν παραγνωρίζω τη διασκεδαστική πλευρά του και τη δυνατότητα επικοινωνίας.
Ο καφετζής που καταλάβαινε Αρχαία
Πάντα θα θυμάμαι ένα καφετζή, αγράμματο, με καταγωγή από την Αξό, που μου έφερνε καφέ στα διαλείμματα. Κάποτε του διάβασα αποσπάσματα από τον Θουκυδίδη και προς μεγάλη μου έκπληξη είδα ότι καταλάβαινε το νόημα.
Ο Μ. Αστυρακάκης λέει ότι μέχρι τώρα υπάρχει ανταπόκριση, κυρίως από άτομα ηλικίας 30 – 50 ετών.Έσπευσαν να το χαιρετίσουν πολλοί παλιοί μαθητές μου που δείχνουν ότι ενθουσιάστηκαν. Δεν είδα όμως το ίδιο από μαθητές ή φοιτητές. Να σκεφτώ ότι τους φάνηκαν εύκολα; Θα ήταν ευχάριστο. Ίσως υπάρχει δισταγμός ή μάλλον εγώ δεν είχα τον τρόπο να τους προσεγγίσω. Και πάλι υπενθυμίζω ότι επιδίωξή μου δεν είναι να διδάξω Αρχαία Ελληνικά μέσω του ιντερνετ. Ούτε ζητώ από τους αναγνώστες να μάθουν Αρχαία Ελληνικά. Φυσικά αυτό θα ήταν θεσπέσιο, αν το έκαναν. Απλώς θέλω να τους φέρω σε επαφή με τη γλώσσα μας που διατηρήθηκε ζωντανή μέσα στους αιώνες.