Η Π.Ε.Φ. για τα θέματα των Λατινικών

ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ

Απαιτητικά και διαβαθμισμένης δυσκολίας ήταν τα σημερινά θέματα στο μάθημα των λατινικών σύμφωνα με ανακοίνωση της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων. Συγκεκριμένα αναφέρονται τα ακόλουθα:

Τα προς μετάφραση κείμενα προέρχονται από τις διδακτικές ενότητες XXIX, XLIV και XLIX του σχολικού εγχειριδίου. Είναι γνωστά και διδαγμένα και δεν έχουν ιδιαίτερες μεταφραστικές απαιτήσεις.

Οι παρατηρήσεις στη Γραμματική και στο Συντακτικό είναι απαιτητικές και διαβαθμισμένης δυσκολίας. Αναμφισβήτητα, οι πανελλαδικές εξετάσεις οφείλουν να ελέγχουν τις γνώσεις των υποψηφίων στα γνωστικά αντικείμενα, ο έλεγχος όμως αυτός δεν θα πρέπει να αντιβαίνει στην παιδαγωγική διάσταση των εξετάσεων. Ενδεικτικά, αναφέρουμε ότι προκαλεί απορία η επιλογή να ελεγχθεί η γνώση των υποψηφίων στη Γραμματική με την επανάληψη της ίδιας, ιδιαίτερα απαιτητικής ερώτησης, στο ερώτημα Β2, που αφορά τη μετατροπή του γερουνδιακού στην ενεργητική φωνή (interficiendo, resecandorum, obiurgandam).

Παρατηρήσεις
Β1α.
pari
diutius
inopum
haec
qua
neuter
cultelli
ungues
mihi
eius

Β1β.
ea exempla sutores quosdam incitaverunt/incitavere

Β2.
doctu
respondendo
solentium
perdam
faciendus
casuris
sunto
diceremur
fert
referre
interfice
cognoscetis

elaberentur
resecuerit
obiurgavisse

Γ1α.
Postquam clamore ancillarum Brutus vocatus est. Εκφέρεται με οριστική, διότι εκφράζει μόνο τον χρόνο και δηλώνει το προτερόχρονο.

Γ1β.
Quos fidos amicos habueram/habui ?

Γ1γ.
Homines dicunt Porciam, Bruti uxorem, cultellum tonsorium poposcisse.

Γ1δ.
Quod Tarquinius dixisse  fertur  exulans. Το υποκείμενο του ειδικού απαρεμφάτου στα λατινικά δηλώνεται σε αιτιατική και επί ταυτοπροσωπίας, εκτός από την περίπτωση που το λεκτικό ρήμα είναι στην παθητική φωνή. Επομένως η ονομαστική Tarquinius είναι υποκείμενο και στο ρήμα και στο απαρέμφατο και η μετοχή ακολουθεί την πτώση του. (άρση του λατινισμού)

Γ2α.
Parum salutationem incitat ut corvum doceat. Εκφέρεται με ενεστώτα υποτακτικής, γιατί εξαρτάται από αρκτικό χρόνο. Ιδιομορφία ως προς την ακολουθία των χρόνων (συγχρονισμός κύριας με τη δευτερεύουσα πρόταση).

Γ2β.
α) Παρόν: quodsi forte caderent, tum intellegeretur.
β) Παρελθόν: quodsi forte cecidissent, tum intellectum esset.

Γ2γ.

1. Brutus eam obiurgatum venit (αιτιατική σουπίνου).

2.  Brutus eius obiurgandae causa (gratia) venit (εμπρόθετη γενική γερουνδίου, υποχρεωτική γερουνδιακή έλξη).

3. Brutus ut eam obiurgaret venit (Τελική πρόταση)

4 Brutus qui eam obiurgaret  venit ( αναφορική – τελική πρόταση)

Από την ΠΕΦ

news.gr

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΕΔΩ