Ο τομέας Δια Βίου Εκπαίδευσης και το ΚΔΒΜ της Employ, ως πιστοποιημένο Κέντρο Δια Βίου Μάθησης και αδειοδοτημένος πάροχος Δια Βίου Μάθησης από τον Εθνικό Οργανισμό Πιστοποίησης Προσόντων & Επαγγελματικού Προσανατολισμού (Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π.) του Υπουργείου Παιδείας (Α.Π.7459/2014), υλοποιεί το επιμορφωτικό πρόγραμμα «Εφαρμοσμένη Ανάλυση Συμπεριφοράς σε Διαταραχές του Φάσματος του Αυτισμού» προκειμένου να ενημερώσει και να καταρτίσει τους συμμετέχοντες στο θεματικό πεδίο της Ειδικής Αγωγής .
Η αντιμετώπιση των προβλημάτων συμπεριφοράς προαπαιτεί την ικανότητα προσδιορισμού της λειτουργίας που αυτά επιτελούν αλλά και γνώσεις στρατηγικών παρέμβασης ώστε ο παρεμβαίνων να διαλέξει αυτήν που είναι πιο εμφανής στη λειτουργία της συμπεριφοράς και ταυτόχρονα κοινωνικά και εκπαιδευτικά αποδεκτή. Η αδυναμία προσδιορισμού της λειτουργίας της συμπεριφοράς-πρόβλημα εμποδίζει την πρόσβαση στην παροχή εκπαίδευσης.
Η έρευνα (π.χ. Ayres, Meyer, Erevelles, & Park-Lee, 1994΄ Bromley & Emerson, 1995΄ Hall, Oliver & Murphy, 2001΄ Hastings & Remington, 1994b΄ Oliver, Hall, Hales, & Head, 1996΄ Ντίνας κ.α., 2010) καταδεικνύει έλλειμμα γνώσεων ιδιαίτερα στη σύνδεση της λειτουργίας με εμφανή παρέμβαση. Οι εκπαιδευτικοί επιλέγουν παρεμβάσεις ανεξάρτητα από τη λειτουργία της συμπεριφοράς (Weigle, 1995’ 1997΄ Ntinas, 2009΄ Ntinas, κ.α., 2007). Όλα αυτά συμβαίνουν λόγω της έλλειψης πρόσβασης στην εξειδικευμένη επιμόρφωση που απαιτείται (Emerson, 1995΄ Kiernan, 1993΄ Weigle, 1997).
Η συμπεριφορά-πρόβλημα είναι η κύρια αιτία επαγγελματικής εξουθένωσης των εργαζομένων (Hastings, 2005) και της μη παρέμβασης η οποία μαστίζει το πεδίο της πράξης (Desrochers, Hile, & Williams-Moseley, 1997’ Lennox, Miltenberger, Spengler, & Erfanian, 1988’ Oliver, Murphy, & Corbett, 1987).
Οι περιορισμένες ικανότητες ανάλυσης της λειτουργίας της συμπεριφοράς πρόβλημα (Emerson & Emerson, 1987΄ Emerson & Kiernan, 1997΄ Kiernan, 1993΄ Morgan & Hastings, 1998΄ Weigle, 1995’ 1997΄ Spreat & Connelly, 1996) οδηγούν σε ένα χάσμα ανάμεσα στο τι δύναται και στο τι επιθυμεί να πράξει ο εργαζόμενος και συνεπακόλουθα στην απογοήτευση (Thomson, 1987). Επιπρόσθετα η αδυναμία αντιμετώπισης της πίεσης (Bersani & Heifetz, 1985) και των αρνητικών συναισθημάτων (Mossman, Hastings, & Brown, 2002΄ Hall & Oliver, 1992΄ Hastings, 1995). που η συμπεριφορά-πρόβλημα προκαλεί, όπως οργή φόβος άγχος ταραχή (Hastings, 1993), ματαίωση ενοχή αποστασιοποίηση (Fallon, 1983) οδηγεί στην αποφυγή παρέμβασης ώστε να διαφυλαχθεί η συναισθηματική ισορροπία.
Όμως με αυτή την τακτική της στρουθοκαμήλου αυξάνει ο κίνδυνος επαγγελματικής εξουθένωσης αφού τα προβλήματα συμπεριφοράς παραμένουν αμετάβλητα. Τα αρνητικά συναισθήματα είναι ισχυρότερα στους νεώτερους εργαζομένους που λόγω της απειρίας τους τείνουν να αντιδρούν στη συμπεριφορά-πρόβλημα με περιοριστικά μέσα αντί να παρεμβαίνουν εποικοδομητικά, ενισχύοντας δηλαδή μια ανταγωνιστική και κοινωνικο-εκπαιδευτικά θεμιτή συμπεριφορά που επιτελεί την ίδια λειτουργία με τη συμπεριφορά-πρόβλημα (Ntinas, 2009).
Από την άλλη μεριά η κατανόηση της λειτουργίας της συμπεριφοράς-πρόβλημα και η ανάπτυξη ικανοτήτων εφαρμογής κοινωνικο-εκπαιδευτικά έγκυρης και λειτουργικά εμφανούς παρέμβασης αυξάνει την αποτελεσματικότητα και την αυτοεκτίμηση των εργαζομένων (Ntinas, 2014).
ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ
ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟΥ
πηγή μας το paideia-ergasia.gr