7:00 το πρωί. Χτυπάει το ξυπνητήρι, σηκώνεσαι κάνα τέταρτο αργότερα και φεύγεις για το σχολείο.
8:10 χτυπάει το κουδούνι, προσευχή , προσέρχεσαι στην τάξη..
20 έως 25 και 26 φατσούλες (ακόμα και 28) σε περιμένουν με μια όρεξη περίεργη και ματάκια σπινθηροβόλα. Σε περιμένουν κάθε μέρα εκεί όρθια στην είσοδο της τάξης.
Χαμογελάνε ,έρχονται στην έδρα σου να σου πούνε ό,τι πέρασαν την προηγούμενη μέρα και προσπαθείς για χιλιοστή φορά να τους πείσεις να σου μιλάει ένας ένας γιατί όλα μαζί είναι αδιανόητο να τους παρακολουθήσεις.
———–
Κάποια στιγμή αυτό τελειώνει και ξεκινάει το μάθημα και εκεί που όλα πάνε καλά συνειδητοποιείς ότι αρχίζει το κλίμα να “πέφτει”.
Πρέπει να περάσεις σε άλλη μέθοδο τώρα. Να τα κρατήσεις όσο μπορείς κοντά σου. Ένα αστείο ,ένα ανέκδοτο τα φέρνει πίσω σε σένα. Αλλάζεις τη διδασκαλία. Μέθοδοι πολλές. Ερωτοαποκρίσεις ,διαλεκτική, βιωματική, όλα μαζί σε 2ώρες ή μία ώρα μαθήματος. Και εκεί ένας μαθητής σου κάνει μια ερώτηση. Μέσα σε δέκατα του δευτερολέπτου έχεις να επεξεργαστείς αν η ερώτηση έχει σχέση με το μάθημα ,αν μπορεί να δέσει με κάτι άλλο που πρέπει να διδάξεις ,αν πρέπει να απαντήσεις άμεσα ή να το αφήσεις για το τέλος και όταν λάβεις την απόφαση συνεχίζεις…
Κοιτάς το ρολόι. Πότε πέρασε η ώρα? Και οι μικροί μαθητές σου ακόμα κάνουν ερωτήσεις πάνω στο μάθημα ή σου λένε πως “δεν κατάλαβα πως γίνεται αυτό”. Κάποιες στιγμές πρέπει να αποφασίσεις αν η πίεση να βγάλεις την ύλη θα σε κυριέψει ή θα κάνεις αυτό που πρέπει να κάνεις για να μην έχουν κενά οι μαθητές σου. Και αποφασίζεις το δεύτερο. Κάπου παρακάτω υπάρχει ένα “εύκολο κεφάλαιο “που θα μπορέσεις να συνδυάσεις περισσότερη γνώση και να τους την παρουσιάσεις χωρίς να χαθεί η ύλη .
—————
Χτυπάει το κουδούνι και πολλές φορές δεν έχεις προλάβει να δώσεις καν εργασίες η ΔΙΑΧΕΊΡΙΣΗ ΤΟΥ ΧΡΌΝΟΥ και το χρονοδιάγραμμα , δεν σου βγήκε σήμερα όπως δεν σου βγήκε και χτες.
Μα αυτό είναι λογικό.Έχεις να κάνεις με 20- 25 παιδιά. Με 20-25 διαφορετικούς μαθητές που έχουν διαφορετικό τρόπο μάθησης και φυσικά που χρειάζονται διαφορετικό χρόνο να επεξεργαστούν και να κατανοήσουν τα νέα δεδομένα. Δεν είσαι ο δάσκαλος που σκέφτεται ” Παρέδωσα το μάθημα , παρέδωσα την ύλη ,πάμε παρακάτω”. ΝΟΙΑΖΕΣΑΙ και σέβεσαι τη διαφορετικότητα και οπωσδήποτε δεν θα ρίξεις στο γονέα την ευθύνη να αναλάβει το δικό σου ρόλο σαν εκπαιδευτικός στο σπίτι αφήνοντας το παιδί να αποχωρήσει από το σχολείο έχοντας απορίες και εκείνος να κληθεί να τις λύσει.Ο ρόλος του δεν είναι αυτός.
Ξέρεις λοιπόν τι θα κάνεις. Θα εκμεταλλευθείς 10 λεπτά από το επόμενο μάθημα, στο κάτω κάτω κάτω έχεις συνδυάσει με τέτοιο τρόπο το αναλυτικό ωρολόγιο πρόγραμμά σου που τα 10 λεπτά δεν θα καθυστερήσουν την παρουσίαση της νέας γνώσης του επόμενου μαθήματος και εξάλλου (όπως προανέφερα) σε τρία μαθήματα πιο κάτω γνωρίζεις ότι το κεφάλαιο είναι πιο εύκολο οπότε μπορείς να εντάξεις και επιπλέον γνώση που άφησες πίσω -αν δεν κατάφερες να την εντάξεις στο σημερινό μάθημα-με τέτοιο τρόπο που δεν θα “βαρύνει” τα παιδιά.
Ακόμα διάλειμμα είναι….
Κάνεις να φύγεις και τα παιδιά τρέχουν γύρω σου . Θέλουν να μοιραστούν μαζί σου κάτι σημαντικό. Προχωράς προς το γραφείο και σε πάνε συνοδεία. Για άλλη μια φορά χαμογελάς.
Μιλάνε όλα μαζί και δεν μπορείς εύκολα να καταλάβεις τι λένε αλλά προσπαθείς. Τα παιδιά δεν θα αλλάξουν ποτέ. Χαμογελάς στην παιδική αφέλεια μπροστά, στην εμπιστοσύνη που σου δείχνουν ,στην ανάγκη τους να τους πεις ένα “μπράβο” στην ανάγκη τους να μοιραστούν κάτι σημαντικό για εκείνα…
ΔΕΙΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ
https://atsidespaidia.blogspot.gr/
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Unesco – 21 ώρες διδασκαλίας είναι ίσες με 84 ώρες γραφείου
Θέλω να γίνω καθηγήτρια όταν μεγαλώσω
ΤHE GUARDIAN : Οι εκπαιδευτικοί επιλέγουν το επάγγελμα επειδή το αγαπούν, όχι για τις διακοπές
Σαν εργατοπαιδο ομως μια ζωη, πιστευω οτι την δουλεια του εκπαιδευτικου μπορω να την κανω…ο εκπαιδευτικος την δουλεια μου – οχι..γνωμη μου.
Οχι οτι εχουν ομως και ευκολο εργο. Σιγουρα δουλευουν περισσοτερο απο καποιους αλλους…να μην αναφερω επαγγελματα.
Επειδή τυγχάνει η σύζυγος μου να είναι εκπαιδευτικός και μέσω της έχω γνωρίσει εκπαιδευτικούς (Δασκάλους) (ελαιοχρωματιστές – ηλεκτρολόγους – ελαιοπαραγωγούς – οικοδόμους κ.α) είναι ένα λειτούργημα πολύ κουραστικό στο οποίο πρέπει να δώσεις πραγματικά τον εαυτό σου καθώς και ένα από τα λίγα επαγγέλματα που πρέπει να διαχειριστείς ψυχούλες ώστε να καταλάβεις αν έχουν πρόβλημα και να τις κάνεις να ανοιχτούν και να καταφέρουν να βγούν στην κοινωνία και μετά να μάθουν τα γράμματα, ο δάσκαλος – α είναι από τα λίγα επαγγέλματα που συνεχίζει την δουλειά του στο σπίτι καθώς και ένα επάγγελμα που αμείβεται ελάχιστα. Δεν έχει όμως μόνο την δουλειά του η δασκάλα – ος αλλά αν έχει οικογένεια θα πρέπει να διαβάσει και τα παιδιά του και να είναι μέχρι της 24:00 στο πόδι και πολλές φορές και πιο αργά, και σκέψου αντί για 1 ή 2 ή 3 παιδιά να έχεις 25 εώς 30.
Ας μιλησουμε για τους μονιμουσ εκπαιδευτικους…συνθηκες εργασιας!!!!Σε ποια δουλεια στον ιδιωτικο τομεα εχεις τεσσερις μηνες αδεια μετ αποδοχων το χρονο? Πενθημερο παντα με ωραριο ως τις 2? Και μην μου πει κανεις οτι «ολα αυτα γινονται γιατι δεν αντεχουν περισσοτερο οι μαθητες». Και οι αναπληρωτες αυτο ονειρευονται…χαλιφης στη θεση του χαλιφη!
Αγαπητέ κ. Γιάννη το ωράριο δεν έχει ώρα. Είναι από τις 8:00πμ μέχρι και τη μία το βράδυ. Καμία άλλη δουλειά στον κόσμο δεν απαιτεί να είσαι διδάσκων, παιδαγωγός, ερευνητής, εμπνευστής, σύμβουλος, ηθοποιός, ψυχολόγος, υπεύθυνος ασφαλείας παιδιών,υπάλληλος γραφείου, εκπαιδευόμενος,μαθητής ξανά πολλές φορές, χωρίς την ανάπαυλα του σπιτιού που απολαμβάνουν οι υπόλοιποι. Αλλά… και καμία άλλη δουλειά στον κόσμο δεν δίνει το πλεονέκτημα να αναγεννιέσαι μέσα από τα καθαρά βλέμματα των παιδιών, σε καμία άλλη δουλειά δεν μελαγχολείς τον Ιούνιο για τους «συναδέλφους» που φεύγουν για το Λύκειο, γι αυτό έχετε δίκιο που ζηλεύετε… εξάλλου αυτό το επάγγελμα δεν είναι «για όλα τα στομάχια».