Σχετικά με τις παραιτήσεις εκπαιδευτικών οι εξελίξεις έχουν ως εξής: Έγινε αναπομπή στο Συμβούλιο της πράξης 31 του ΚΥΣΔΕ (4-9-14) που αφορούσε τις παραιτήσεις 65 εκπαιδευτικών. Η αναπομπή έγινε στις 24/10/14 40 ημέρες μετά την αρχική εισήγηση του Συμβουλίου, ζητώντας να γίνει επανεξέταση των αιτήσεων μόνο για πολύ σοβαρούς λόγους υγείας! Πρόκειται για τη δεύτερη αναπομπή μιας και είχε προηγηθεί και η αναπομπή της πράξης 32 (11-9-14) που αφορούσε τις παραιτήσεις 23 εκπαιδευτικών. Για τις αναπομπές αυτές καταθέσαμε την ακόλουθη δήλωση:
«Καταγγέλλουμε την προσπάθεια του Υπουργείου να στερήσει από τους εκπαιδευτικούς το δικαίωμα της παραίτησης από την υπηρεσία στη διάρκεια του έτους, κάτι που επιτρέπεται και σε όλο το Δημόσιο τομέα. Η παρ. 2 του άρθρου 4 του Ν. 3687/2008 (ΦΕΚ 159 τ.Α/1-8-2008), η οποία τροποποιήθηκε με τις διατάξεις του άρθρου 329, παρ. 6, εδάφ. Β. του Ν 4072/2012 (ΦΕΚ 86 τ.Α/11-4-2012), επιτρέπει στους εκπαιδευτικούς να παραιτηθούν στη διάρκεια του διδακτικού έτους, για σοβαρούς λόγους υγείας ή για σοβαρούς οικογενειακούς λόγους. Δεν έχει κανείς δικαίωμα να ερμηνεύει επιλεκτικά το νόμο! Η μη ικανοποίηση των αιτήσεων παραίτησης των εκπαιδευτικών παραβιάζει τα δικαιώματα του άρθρου 2 παρ. 1 του Συντάγματος « Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας». Παράλληλα η αρχή της ισότητας, την οποία καθιερώνει το άρθρο 4 παρ. 1 του Συντάγματος, αποτελεί συνταγματικό κανόνα που επιβάλλει την ομοιόμορφη μεταχείριση των προσώπων που τελούν υπό τις αυτές ή παρόμοιες συνθήκες. Ο κανόνας αυτός δεσμεύει τα συντεταγμένα όργανα της Πολιτείας και ειδικότερα τόσο τον κοινό νομοθέτη κατά την ενάσκηση της νομοθετικής λειτουργίας όσο και τη Διοίκηση, όταν θεσπίζει κατά νομοθετική εξουσιοδότηση κανονιστική ρύθμιση. Πρέπει, όμως, η επιλεγόμενη ρύθμιση να κινείται μέσα στα όρια που διαγράφονται από την αρχή της ισότητας και τα οποία αποκλείουν τόσο την εκδήλως άνιση μεταχείριση, με τη μορφή της εισαγωγής καθαρά χαριστικού μέτρου μη συνδεομένου προς αξιολογικά κριτήρια ή της επιβολής αδικαιολόγητης επιβαρύνσεως, όσο και την αυθαίρετη εξομοίωση διαφορετικών καταστάσεων ή την ενιαία μεταχείριση προσώπων που τελούν υπό διαφορετικές συνθήκες, με βάση όλως τυπικά ή συμπτωματικά ή άσχετα μεταξύ τους κριτήρια (ΣτΕ Ολομ. 1252, 1253/2003, 2396/2004, ΣτΕ 2462/2010 7μ. κ.ά.).
Κατά τη διάταξη του άρθρου 5 παρ. 1 «Kαθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Xώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη»
Με τη διάταξη αυτή ανάγεται σε δικαίωμα (ατομικό) η συμμετοχή στην οικονομική ζωή της χώρας και κατοχυρώνεται η οικονομική ελευθερία. Ειδική πλευρά της οικονομικής ελευθερίας είναι η ελευθερία της εργασίας (ως ατομικό δικαίωμα), δηλαδή το δικαίωμα καθενός να εργάζεται και να επιλέγει ελεύθερα το είδος, τον τόπο και το χρόνο της εργασίας του. Η ελευθερία αυτή περιλαμβάνει την ελευθερία των συμβάσεων (ελευθερία σύναψης και καταγγελίας της σύμβασης, ελευθερία επιλογής του αντισυμβαλλομένου, ελευθερία διαμόρφωσης του περιεχομένου της σύμβασης κ.λ.π.), όπως προβλέπεται ειδικότερα στη διάταξη του άρθρου 361 ΑΚ. Με την ελευθερία των συμβάσεων, ως εκδήλωση του δικαιώματος της οικονομικής ελευθερίας, δεν συμβιβάζεται κατ` αρχήν, μεταγενέστερη επέμβαση του νομοθέτη, περιοριστική της ελευθερίας αυτής, εκτός από τις περιπτώσεις κατά τις οποίες η ελευθερία αυτή προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων ή ασκείται κατά παραβίαση του Συντάγματος ή ενέχει προσβολή των χρηστών ηθών, καθώς επίσης κατά τις περιπτώσεις που ασκείται εις βάρος της Εθνικής Οικονομίας (άρθρα 5 παρ. 1, 25 παρ. 3 και 106 παρ. 2 του Συντάγματος, ΟλΑΠ 33/2002, ΟλΑΠ 4/1998). Τέλος το άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος αναφέρει: «Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους. Τα δικαιώματα αυτά ισχύουν και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζουν. Oι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας».
Από την άλλη πλευρά η μη ικανοποίηση των αιτήσεων στερεί από τους εκπαιδευτικούς, το αναφαίρετο δικαίωμά τους να ορίσουν αυτοί τις ζωές τους και τις συνθήκες διαβίωσής τους αποχωρώντας με ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ από το σχολείο! Το γεγονός αυτό δυστυχώς δεν κατανοεί η Διοίκηση του Υπουργείου που αντιμετωπίζει τους εκπαιδευτικούς ως απρόσωπους αριθμούς! Η «συνέπεια» του υπουργείου επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι η αναπομπή της πράξης 31 στις 24/10/14 ζητά να γίνει επανεξέταση των αιτήσεων μόνο για πολύ σοβαρούς λόγους υγείας ενώ η αναπομπή της πράξης 32 που προηγήθηκε δε βάζει τέτοια δικλείδα! Τέλος το επιχείρημα ότι οι παραιτήσεις των εκπαιδευτικών θα δημιουργήσουν πρόβλημα στη λειτουργία των σχολείων έχει μια προφανή απάντηση: Οι καταστροφικές μνημονιακές πολιτικές στην εκπαίδευση έχουν προκαλέσει τα πραγματικά προβλήματα στο Δημόσιο Σχολείο με τους μηδενικούς διορισμούς, τα χιλιάδες κενά σε όλη την εκπαίδευση, τις σοβαρές ελλείψεις σε βιβλία, το στοίβαγμα των μαθητών σε τμήματα 26 και 27 μαθητών και όχι φυσικά οι παραιτήσεις λίγων εκπαιδευτικών! Για τους λόγους αυτούς ζητώ να γίνουν σεβαστές οι αρχικές εισηγήσεις του ΚΥΣΔΕ επί των παραιτήσεων, παρά τις όποιες αναπομπές».
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΤΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΚΟΡΔΗ
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΕΜΑ
